Το 381 η καθιέρωση δια νόμου της Ορθοδοξίας
Δημοσιεύτηκε: Δευ Νοέμ 06, 2006 9:56 am
ETOS-381-ΔΙΑ-ΝΟΜΟΥ-ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ-Η-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Μια φορά ευρισκόμουν σε μία ομιλία και έγινε η ερώτησης. Πότε καθιερώθει η Ορθοδοξία ως η πίστη των Ορθοδόξων; Η απάντησης ήταν. Δεν ξέρω πρέπει να ρωτήσουμε τον Αρχιεπίσκοπο. Δεν μου διδόταν η ευκαιρία να απαντήσω. Πολλά λέγονται και κάθε ένας δίνει την δική του ερμηνεία. Ακούγοντας πάλι κάτι παρόμοιο σκέφτηκα να γράψω για το θέμα, όχι για να δώσω κι’ εγώ την δική μου γνώμη αλλά τι λέει η Εκκλησιαστική Ιστορία. Πολλοί βασιλείς είχαν επηρεασθεί από την διδασκαλία των αιρετικών Νεστοριανών, Αριανών και των μαθητών αυτών, γιατί πάντοτε τα κατάφερναν να έχουν δικούς τους ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά και δυνατά στελέχη αυτών πάντα κατάφερναν να βρίσκονται κοντά στον βασιλιά που τον επηρέαζαν. Μέχρι και ο Μ. Κωνσταντίνος είχε επηρεασθεί από την ετεροθαλής αδελφή του Κωνσταντία. Βρισκόμαστε στα χρόνια της βασιλείας του Μ. Θεοδοσίου ο οποίος έχει επηρεασθεί αφάνταστα από τους μονοφυσίτες, Ο Βασιλίσκος επέβαλε τον μονοφυσισμό, ο Ζήνων παραμέρισε την ΄Δ-Οικουμενική Σύνοδο, ο Ιουστιανός όρυσσε την πίστη των υπηκόων του και επέβαλε τον Μονοφυσισμόν, ο Ηράκλειος τον Μονοθελητισμόν και ο Λέων ο Ίσαυρος την Εικονομαχία. Η Εκκλησία ήταν υποτεταγμένη εις την πολιτείαν. Ο αυτοκράτωρ συνεκάλει τας Οικουμενικάς Συνόδου, και διηύθηνεν αυτάς Πολλοί όμως ήρθε ο καιρός που καταλάβαιναν το λάθος τους (Αμήν) και το διόρθωναν όπως ο Ιουστιανός και εις απόδειξιν έγραψε τον ωραίο ύμνο που ψάλουμε κάθε Κυριακή στην Θ. Λειτουργία. Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού Αθάνατος υπάρχων. Ο Μ. Θεοδόσιος το 381 επέβαλε την Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία υπήρχε από τα πρώτα βήματα του Χριστιανισμού όπως παραδείγματος ο αδελφόθεος Ιάκωβος και πρώτος ιεράρχης την Αγία Κοινωνία την έκανε όπως μέχρι σήμερα εμείς, με νερό και κρασί. Και η Θ.. Λειτουργία του Μ.Βασιλείου ΄΄η του Χρυσοστόμου μπορεί να έχουν κάτι το διαφορετικό ο ένας από τον άλλον όμως ο κορμός τους είναι του Ιακώβου. Μπορεί ο κόσμος να ζούσε Ορθόδοξα αλλά ακόμη δεν είχε βαπτιστεί, δεν είχε καθιερωθεί έως το 381. και αυτή η επιτυχία οφείλετε στον Άγιο Επίσκοπο Αμφιλόχιο Οικονείου,και να πως…
Ο Μ. Θεοδόσιος ΄έκάνε μεγάλη γιορτή στο παλάτι γιατί ο 16 ετών υιός του Αρκάδιος θα γινόταν Αύγουστος (Τίτλος δηλαδή συμβασιλεύς). Μαζεύτηκαν όλοι με τα μεγάλα αξιώματα αλλά παντού δέσποζε η μεγάλη παρουσία των αιρετικών του Ευδοκίου και η οποία αίρεση ήταν αρεστή στον βασιλέα. Μέσα στους καλεσμένους με πρόσκληση ήταν και ο Επίσκοπος Οικονίου Αμφιλόχιος. Επί του παρόντος δεν είναι καιρός να μιλήσουμε για την Αγιοσύνη του ο οποίος ήταν συμμαθητής του Μ. Βασιλείου και Γρηγορίου και ισάξιος αυτών. Εστάλη βασιλική άμαξα να παραλάβει τον Άγιον. Για συνοδεία του επήρε τον αρχιδιάκονο Θεόδουλον. Του έδωσε όταν έφευγαν από το Οικόνιο να βαστάει ένα λινό μανδήλι και μέσα είχε αναμμένα κάρβουνα χωρίς να καίγετε, και να του τα δώσει όταν θα έφταναν στην Κωνσταντινούπολη. Στον δρόμο καθώς προχωρούσαν παρατήρησε ότι όλες οι Εκκλησίες ήταν κλειστές οι πόρτες, και καθώς επίγενε να προσκυνήσει οι πόρτες άνοιγαν μόνες τους. Ο δε δυσσεβής Ευνόμιος και οι ομόφρονες του καθώς έμαθαν τα μεγαλεία, πήγαν και τον βρήκαν στο σπίτι που φιλοξενήθηκε. Του λέγει ο Ευνόμιος. Εάν αυτά τα Ευαγγελικά λόγια λέγουν ότι ο Υιός είναι υστερότερος από τον Πατέρα και μικρότερος, γιατί σεις λέγετε σύγχρονος και Ομοούσιος; Ο Θεολόγος Ιωάννης λέγει. Εν αρχή ήν ο Λόγος. Λοιπόν, εάν ήτο εις την αρχήν, φανερόν είναι ότι υστερότερον από τον άναρχο Πατέρα διότι πάσα αρχή γίνεται εν χρόνω, επειδή δε ο Πατήρ είναι υπέρχρονος, φανερόν είναι ότι ήτο καιρός όπου δεν ήτο ο Υιός. Ο δε ¨Αγιος του λέγει. Κακώς εννοείς τι σημαίνει το της αρχής όνομα, διά τούτον τον λόγον σου κακώς συνεπαίρανες. Διότι, εάν ήτο ο Θεός ο Λόγος και προς τον Θεόν ήτο ο Λόγος και διαυτού τα πάντα εγένετο εν από τα γενόμενα είναι ο χρόνος. Λοιπόν επειδή διά του Υιού καθώς λέγει ο Απόστολος, τους αιώνες εποίησεν, άρα και ο Υιός υπέρχρονος είναι. Διότι πως είναι δυνατόν να είναι ένα πράγμα, όπου έγινε πρωτύτερον απ’ εκείνον όπου το έκανε; Λοιπόν άχρονος είναι και ο Υιός κατά την του Θεολόγου φωνήν αληθέστατα και του Πατρός Ομοούσιος. Αλλά εσείς εξηγείτε τας Γραφάς κατά την διεστραμμένη κακή κεφαλή σας ταλαίπωροι. Δεν ξέρετε εκείνο που λέει. Εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμεί σε τόσες πολλές περιπτώσεις; Ο Ευνόμιος έμεινε άλαλος. Μόνον είπε αύριο θα τα πούμε μπρος στον βασιλιά. Ο δε Άγιος του λέει. Αύριον δεν θα φθάσεις να έλθεις εις διάλεξιν, και έτσι έγινε Μόλις έφθασε στο σπίτι του, του ήρθε απότομα πυρετός και ξεψύχησε. Συνήθεια ήταν παλιά, όταν εισέρχεται προς τον βασιλιά Επίσκοπος να φωνάζει ο Διάκονος το « Ορθοί πάντες «. Τούτο θα κάνεις κι εσύ λέει στον βοηθό του Θεόδουλο όταν πάμε σήμερα στο παλάτι. Φοβούμαι να κάνω κάτι τέτοιο ο βασιλιάς θα με σκοτώσει. Μη ξεχνάς του λέει ο Άγιος ότι να φοβάσαι αυτόν που μπορεί να σου θανατώσει την ψυχή. .¨Όταν έφθασαν στο παλάτι ενεδύθει την Αρχιερατική στολή, και λέει στον Διάκονο. Δος μου το μανδήλι που σου έδωσα να μου φιλάς. Τότε ο Θεόδουλος ξετύλιξε το μανδήλι, και με μάτια ορθάνοιχτα βλέπει ακόμη αναμένα τα κάρβουνα που τα είχε κι όλας ξεχάσει. Έβαλεν ο Άγιος θυμίαμα και παρουσιάσθει στον βασιλιά. Την ίδια ώρα ο Διάκονος φώναξε δυνατά «» Ορθοί πάντες». Έγινε μεγάλη αναστάτωση και κανείς δεν περίμενε αυτά που έγιναν. Εσηκώθη και ο βασιλιάς πολύ ταραγμένος. (νομίζω πως αυτά τα προτερήματα και ιδιαίτερες τιμές τις είχε δώσει ο Μ. Κωνσταντίνος). Βρίσκουν καιρό οι αιρετικοί και λένε στον βασιλιά, δεν σου είπαμε εμείς ότι είναι φλύαρος και ανόητος: Πλησιάσας ο Άγιος τον βασιλέα λέγει χαίρεις Μεγαλειότατε, ο δε υιός Αρκάδιος καθόταν στα δεξιά του βασιλέως, αλλά δεν του έδωσε καμία τιμή μόνον του είπε. Γιάσου παιδάκι βλέποντας ο βασιλιάς να γίνονται τόσα πολλά από την μια στιγμή στην άλλη, λέγει προς τον Άγιο. Πως έκανες αυτή την ατιμία και καταφρόνησες τον υιό μου; Δεν είναι και αυτός βασιλιάς; Ήρεμος ο Άγιος ενώ τον έσπρωχναν έξω λέει στον βασιλιά. Εάν συ που σήμερα είσαι και αύριο δεν είσαι αγανάκτησες μαζί μου. Πόσον μάλλον ο δικός μου ο Αιώνιος Βασιλιάς δεν τιμάτε τον δικό του Υιόν. Τότε του ήρθε και ο φωτισμός και με δάκρια κατάλαβε πόσο δίκιο είχε ο Άγιος και κατεβείς από τον θρόνο του επήγε και αγκάλιασε τον Άγιο και έδωσε διαταγή να πομπέψουν τους αιρετικούς επάνω στις καμήλες και να τους γυρίζουν μέσα στην πόλη. Και με διαταγή του βασιλιά Μ. Θεοδοσίου έγινε νόμος του κράτους το 381-η πίστη των Ορθοδόξων. Και κρατεί όλα αυτά τα χρόνια συνεχώς χωρίς διακοπή. Διωκόμενη αμέτρητες φορές αλά αντί να μικραίνει αυξάνει. Πόσο όμορφη είσαι ωραία Ορθοδοξία. Πόσα κάλλη έχεις που χωρίς να τα γνωρίσουν οι επιπόλαιοι σε αφήνουν και φεύγουν για άγνωστες περιπέτειες που δεν έχουν γυρισμό, αλλά σκοτάδι και χάος και μια για πάντα στην απώλεια. Είναι πάρα πολλοί Άγιοι σε μεγάλο βαθμό αγιότητος όπως ο Άγιος Αμφιλόχιος που τον παραδέχεται και ο Μ. Βασίλειος, όταν έτυχε μια περίπτωση εξορκισμού τον έστειλε στον Άγιο Αμφιλόχιο. Ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος που όταν τον ετοίμασαν να τον ρίξουν στα θηρία είπε. Είμαι σίτος που θα αλεσθώ από τα δόντια των θηρίων για να γίνω άρτος καθαρός. Ο Πολύκαρπος όταν τον έριξαν για να τον κάψουν σχηματίστηκε μία φλόγα κυκλικά γύρο του σαν το φουσκωμένο πανί καραβιού και αυτός ήταν στην μέση χωρίς να τον αγγίζει η φωτιά, και ερχόταν μία ευωδιά σαν από το καλύτερο θυμίαμα. Βλέποντας ότι η φωτιά δεν τον αγγίζει, δίδεται διαταγή να τον τρυπήσουν με το ξίφος . Και εδώ τα μεγαλεία σου Χριστέ. Βγήκε τόσο πολύ αίμα που έσβησε η φωτιά. Μία στρατιά ολόκληρη από Αγίους και Μάρτυρες της πίστεως μας που έχτισαν πάνω στον Ακρογωνιαίο λίθο το οικοδόμημα της πίστεως μας. Αν πούμε για τα μαρτύρια των χιλιάδων μαρτύρων θα νομίζει κανείς ότι είναι παραμύθια. Και όμως είναι πέρα ως πέρα αληθινά. Για αυτές τις αλήθειες μας έχει μιλήσει πολλές φορές και ο πάτερ Μιχάλης που τα έχει δεί από κοντά πηγαίνοντας μερικές φορές στην Ελλάδα. Και όμως αυτούς τους Αγίους τους αγνοούμε. Γιατί δεν ξέρω. Το να διαβάζεις για αυτούς είναι σαν το Νέκταρ γλυκό. Ωραία Ορθοδοξία σε αγαπώ πολύ πάρα πολύ όχι όμως όσο πρέπει. Το λέω και πάλι γιατί είναι ωραίο. Η Ορθοδοξία είναι η Πνευ
ματική καλλονή που αγάπησε ο Κύριος. Η Ορθοδοξία δεν είναι εφεύρεση ανθρώπου αλλά η Δεξιά του Κυρίου. Με αυτά τα λίγα ως προς τον πλούτο μας σας χαιρετώ με αγάπη Χριστού, ο
Μια φορά ευρισκόμουν σε μία ομιλία και έγινε η ερώτησης. Πότε καθιερώθει η Ορθοδοξία ως η πίστη των Ορθοδόξων; Η απάντησης ήταν. Δεν ξέρω πρέπει να ρωτήσουμε τον Αρχιεπίσκοπο. Δεν μου διδόταν η ευκαιρία να απαντήσω. Πολλά λέγονται και κάθε ένας δίνει την δική του ερμηνεία. Ακούγοντας πάλι κάτι παρόμοιο σκέφτηκα να γράψω για το θέμα, όχι για να δώσω κι’ εγώ την δική μου γνώμη αλλά τι λέει η Εκκλησιαστική Ιστορία. Πολλοί βασιλείς είχαν επηρεασθεί από την διδασκαλία των αιρετικών Νεστοριανών, Αριανών και των μαθητών αυτών, γιατί πάντοτε τα κατάφερναν να έχουν δικούς τους ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά και δυνατά στελέχη αυτών πάντα κατάφερναν να βρίσκονται κοντά στον βασιλιά που τον επηρέαζαν. Μέχρι και ο Μ. Κωνσταντίνος είχε επηρεασθεί από την ετεροθαλής αδελφή του Κωνσταντία. Βρισκόμαστε στα χρόνια της βασιλείας του Μ. Θεοδοσίου ο οποίος έχει επηρεασθεί αφάνταστα από τους μονοφυσίτες, Ο Βασιλίσκος επέβαλε τον μονοφυσισμό, ο Ζήνων παραμέρισε την ΄Δ-Οικουμενική Σύνοδο, ο Ιουστιανός όρυσσε την πίστη των υπηκόων του και επέβαλε τον Μονοφυσισμόν, ο Ηράκλειος τον Μονοθελητισμόν και ο Λέων ο Ίσαυρος την Εικονομαχία. Η Εκκλησία ήταν υποτεταγμένη εις την πολιτείαν. Ο αυτοκράτωρ συνεκάλει τας Οικουμενικάς Συνόδου, και διηύθηνεν αυτάς Πολλοί όμως ήρθε ο καιρός που καταλάβαιναν το λάθος τους (Αμήν) και το διόρθωναν όπως ο Ιουστιανός και εις απόδειξιν έγραψε τον ωραίο ύμνο που ψάλουμε κάθε Κυριακή στην Θ. Λειτουργία. Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού Αθάνατος υπάρχων. Ο Μ. Θεοδόσιος το 381 επέβαλε την Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία υπήρχε από τα πρώτα βήματα του Χριστιανισμού όπως παραδείγματος ο αδελφόθεος Ιάκωβος και πρώτος ιεράρχης την Αγία Κοινωνία την έκανε όπως μέχρι σήμερα εμείς, με νερό και κρασί. Και η Θ.. Λειτουργία του Μ.Βασιλείου ΄΄η του Χρυσοστόμου μπορεί να έχουν κάτι το διαφορετικό ο ένας από τον άλλον όμως ο κορμός τους είναι του Ιακώβου. Μπορεί ο κόσμος να ζούσε Ορθόδοξα αλλά ακόμη δεν είχε βαπτιστεί, δεν είχε καθιερωθεί έως το 381. και αυτή η επιτυχία οφείλετε στον Άγιο Επίσκοπο Αμφιλόχιο Οικονείου,και να πως…
Ο Μ. Θεοδόσιος ΄έκάνε μεγάλη γιορτή στο παλάτι γιατί ο 16 ετών υιός του Αρκάδιος θα γινόταν Αύγουστος (Τίτλος δηλαδή συμβασιλεύς). Μαζεύτηκαν όλοι με τα μεγάλα αξιώματα αλλά παντού δέσποζε η μεγάλη παρουσία των αιρετικών του Ευδοκίου και η οποία αίρεση ήταν αρεστή στον βασιλέα. Μέσα στους καλεσμένους με πρόσκληση ήταν και ο Επίσκοπος Οικονίου Αμφιλόχιος. Επί του παρόντος δεν είναι καιρός να μιλήσουμε για την Αγιοσύνη του ο οποίος ήταν συμμαθητής του Μ. Βασιλείου και Γρηγορίου και ισάξιος αυτών. Εστάλη βασιλική άμαξα να παραλάβει τον Άγιον. Για συνοδεία του επήρε τον αρχιδιάκονο Θεόδουλον. Του έδωσε όταν έφευγαν από το Οικόνιο να βαστάει ένα λινό μανδήλι και μέσα είχε αναμμένα κάρβουνα χωρίς να καίγετε, και να του τα δώσει όταν θα έφταναν στην Κωνσταντινούπολη. Στον δρόμο καθώς προχωρούσαν παρατήρησε ότι όλες οι Εκκλησίες ήταν κλειστές οι πόρτες, και καθώς επίγενε να προσκυνήσει οι πόρτες άνοιγαν μόνες τους. Ο δε δυσσεβής Ευνόμιος και οι ομόφρονες του καθώς έμαθαν τα μεγαλεία, πήγαν και τον βρήκαν στο σπίτι που φιλοξενήθηκε. Του λέγει ο Ευνόμιος. Εάν αυτά τα Ευαγγελικά λόγια λέγουν ότι ο Υιός είναι υστερότερος από τον Πατέρα και μικρότερος, γιατί σεις λέγετε σύγχρονος και Ομοούσιος; Ο Θεολόγος Ιωάννης λέγει. Εν αρχή ήν ο Λόγος. Λοιπόν, εάν ήτο εις την αρχήν, φανερόν είναι ότι υστερότερον από τον άναρχο Πατέρα διότι πάσα αρχή γίνεται εν χρόνω, επειδή δε ο Πατήρ είναι υπέρχρονος, φανερόν είναι ότι ήτο καιρός όπου δεν ήτο ο Υιός. Ο δε ¨Αγιος του λέγει. Κακώς εννοείς τι σημαίνει το της αρχής όνομα, διά τούτον τον λόγον σου κακώς συνεπαίρανες. Διότι, εάν ήτο ο Θεός ο Λόγος και προς τον Θεόν ήτο ο Λόγος και διαυτού τα πάντα εγένετο εν από τα γενόμενα είναι ο χρόνος. Λοιπόν επειδή διά του Υιού καθώς λέγει ο Απόστολος, τους αιώνες εποίησεν, άρα και ο Υιός υπέρχρονος είναι. Διότι πως είναι δυνατόν να είναι ένα πράγμα, όπου έγινε πρωτύτερον απ’ εκείνον όπου το έκανε; Λοιπόν άχρονος είναι και ο Υιός κατά την του Θεολόγου φωνήν αληθέστατα και του Πατρός Ομοούσιος. Αλλά εσείς εξηγείτε τας Γραφάς κατά την διεστραμμένη κακή κεφαλή σας ταλαίπωροι. Δεν ξέρετε εκείνο που λέει. Εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμεί σε τόσες πολλές περιπτώσεις; Ο Ευνόμιος έμεινε άλαλος. Μόνον είπε αύριο θα τα πούμε μπρος στον βασιλιά. Ο δε Άγιος του λέει. Αύριον δεν θα φθάσεις να έλθεις εις διάλεξιν, και έτσι έγινε Μόλις έφθασε στο σπίτι του, του ήρθε απότομα πυρετός και ξεψύχησε. Συνήθεια ήταν παλιά, όταν εισέρχεται προς τον βασιλιά Επίσκοπος να φωνάζει ο Διάκονος το « Ορθοί πάντες «. Τούτο θα κάνεις κι εσύ λέει στον βοηθό του Θεόδουλο όταν πάμε σήμερα στο παλάτι. Φοβούμαι να κάνω κάτι τέτοιο ο βασιλιάς θα με σκοτώσει. Μη ξεχνάς του λέει ο Άγιος ότι να φοβάσαι αυτόν που μπορεί να σου θανατώσει την ψυχή. .¨Όταν έφθασαν στο παλάτι ενεδύθει την Αρχιερατική στολή, και λέει στον Διάκονο. Δος μου το μανδήλι που σου έδωσα να μου φιλάς. Τότε ο Θεόδουλος ξετύλιξε το μανδήλι, και με μάτια ορθάνοιχτα βλέπει ακόμη αναμένα τα κάρβουνα που τα είχε κι όλας ξεχάσει. Έβαλεν ο Άγιος θυμίαμα και παρουσιάσθει στον βασιλιά. Την ίδια ώρα ο Διάκονος φώναξε δυνατά «» Ορθοί πάντες». Έγινε μεγάλη αναστάτωση και κανείς δεν περίμενε αυτά που έγιναν. Εσηκώθη και ο βασιλιάς πολύ ταραγμένος. (νομίζω πως αυτά τα προτερήματα και ιδιαίτερες τιμές τις είχε δώσει ο Μ. Κωνσταντίνος). Βρίσκουν καιρό οι αιρετικοί και λένε στον βασιλιά, δεν σου είπαμε εμείς ότι είναι φλύαρος και ανόητος: Πλησιάσας ο Άγιος τον βασιλέα λέγει χαίρεις Μεγαλειότατε, ο δε υιός Αρκάδιος καθόταν στα δεξιά του βασιλέως, αλλά δεν του έδωσε καμία τιμή μόνον του είπε. Γιάσου παιδάκι βλέποντας ο βασιλιάς να γίνονται τόσα πολλά από την μια στιγμή στην άλλη, λέγει προς τον Άγιο. Πως έκανες αυτή την ατιμία και καταφρόνησες τον υιό μου; Δεν είναι και αυτός βασιλιάς; Ήρεμος ο Άγιος ενώ τον έσπρωχναν έξω λέει στον βασιλιά. Εάν συ που σήμερα είσαι και αύριο δεν είσαι αγανάκτησες μαζί μου. Πόσον μάλλον ο δικός μου ο Αιώνιος Βασιλιάς δεν τιμάτε τον δικό του Υιόν. Τότε του ήρθε και ο φωτισμός και με δάκρια κατάλαβε πόσο δίκιο είχε ο Άγιος και κατεβείς από τον θρόνο του επήγε και αγκάλιασε τον Άγιο και έδωσε διαταγή να πομπέψουν τους αιρετικούς επάνω στις καμήλες και να τους γυρίζουν μέσα στην πόλη. Και με διαταγή του βασιλιά Μ. Θεοδοσίου έγινε νόμος του κράτους το 381-η πίστη των Ορθοδόξων. Και κρατεί όλα αυτά τα χρόνια συνεχώς χωρίς διακοπή. Διωκόμενη αμέτρητες φορές αλά αντί να μικραίνει αυξάνει. Πόσο όμορφη είσαι ωραία Ορθοδοξία. Πόσα κάλλη έχεις που χωρίς να τα γνωρίσουν οι επιπόλαιοι σε αφήνουν και φεύγουν για άγνωστες περιπέτειες που δεν έχουν γυρισμό, αλλά σκοτάδι και χάος και μια για πάντα στην απώλεια. Είναι πάρα πολλοί Άγιοι σε μεγάλο βαθμό αγιότητος όπως ο Άγιος Αμφιλόχιος που τον παραδέχεται και ο Μ. Βασίλειος, όταν έτυχε μια περίπτωση εξορκισμού τον έστειλε στον Άγιο Αμφιλόχιο. Ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος που όταν τον ετοίμασαν να τον ρίξουν στα θηρία είπε. Είμαι σίτος που θα αλεσθώ από τα δόντια των θηρίων για να γίνω άρτος καθαρός. Ο Πολύκαρπος όταν τον έριξαν για να τον κάψουν σχηματίστηκε μία φλόγα κυκλικά γύρο του σαν το φουσκωμένο πανί καραβιού και αυτός ήταν στην μέση χωρίς να τον αγγίζει η φωτιά, και ερχόταν μία ευωδιά σαν από το καλύτερο θυμίαμα. Βλέποντας ότι η φωτιά δεν τον αγγίζει, δίδεται διαταγή να τον τρυπήσουν με το ξίφος . Και εδώ τα μεγαλεία σου Χριστέ. Βγήκε τόσο πολύ αίμα που έσβησε η φωτιά. Μία στρατιά ολόκληρη από Αγίους και Μάρτυρες της πίστεως μας που έχτισαν πάνω στον Ακρογωνιαίο λίθο το οικοδόμημα της πίστεως μας. Αν πούμε για τα μαρτύρια των χιλιάδων μαρτύρων θα νομίζει κανείς ότι είναι παραμύθια. Και όμως είναι πέρα ως πέρα αληθινά. Για αυτές τις αλήθειες μας έχει μιλήσει πολλές φορές και ο πάτερ Μιχάλης που τα έχει δεί από κοντά πηγαίνοντας μερικές φορές στην Ελλάδα. Και όμως αυτούς τους Αγίους τους αγνοούμε. Γιατί δεν ξέρω. Το να διαβάζεις για αυτούς είναι σαν το Νέκταρ γλυκό. Ωραία Ορθοδοξία σε αγαπώ πολύ πάρα πολύ όχι όμως όσο πρέπει. Το λέω και πάλι γιατί είναι ωραίο. Η Ορθοδοξία είναι η Πνευ
ματική καλλονή που αγάπησε ο Κύριος. Η Ορθοδοξία δεν είναι εφεύρεση ανθρώπου αλλά η Δεξιά του Κυρίου. Με αυτά τα λίγα ως προς τον πλούτο μας σας χαιρετώ με αγάπη Χριστού, ο