"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Οι μετρήσεις του Ρώσου φυσικού Αντρέι Βολκόβ το Μεγάλο Σάββατο του 2008

Από την επιστημονική μελέτη του αρχιτέκτονα Χάρη Σκαρλακίδη για το Άγιο Φως.

To Πάσχα του 2008, ο Ρώσος φυσικός Αντρέι Αλεξάντροβιτς Βολκόβ,του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Ρωσίας «Ινστιτούτο Κουρτσιάτοβ»,τέθηκε επικεφαλής μιας επιστημονικής αποστολής που είχε ως σκοπό να διερευνήσει το θαύμα του Αγίου Φωτός. Το εγχείρημα διοργανώθηκε από τον καθηγητή Αλεξάντερ Μοσκόφσκι,για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ που ήταν αφιερωμένο στον ρόλο των θαυμάτων στη θρησκεία. Το Μεγάλο Σάββατο του 2008, περί τις 09.00 το πρωί, ο Αντρέι Βολκόβ εισήλθε στον Ναό της Αναστάσεως, μαζί με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Το βασικό όργανο που χρησιμοποίησε για τις μετρήσεις του ήταν ένα ψηφιακό οσιλοσκόπιο(oscilloscope), συνδεδεμένο με ένα laptop που ήταν εφοδιασμένο με το κατάλληλο λειτουργικό πρόγραμμα. Βρισκόταν σε απόσταση δέκα περίπου μέτρων από τον Πανάγιο Τάφο και βασική προτεραιότητά του ήταν να καταγράψει το φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας σε συγκεκριμένες συχνότητες.



Τα αποτελέσματα των μετρήσεών του και τα συμπεράσματα που εξήχθησαν από αυτές, τα περιγράφει ένα χρόνο αργότερα, στις 21 Απριλίου 2009, στην ακόλουθη συνέντευξή του στη ρωσική εφημερίδα Βέρα:
– Αντρέϊ Αλεξάντροβιτς, γιατί εσείς ειδικά πήγατε να εξερευνήσετε τη φύση του Αγίου Φωτός; Συμπίπτει αυτό με το επιστημονικό σας αντικείμενο;
– Τα τελευταία 12 χρόνια ασχολούμαι με το ονομαζόμενο πλάσμα χαμηλής θερμότητας.

– Τι είναι αυτό;
– Σε κατάσταση πλάσματος βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της ύλης του σύμπαντος: τα άστρα, τα γαλαξιακά νέφη, το διαστρικό περιβάλλον. Είναι ένα πολύ ιονισμένο αέριο… Πάνω στην ίδια τη Γη, ωστόσο, αυτό είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, το οποίο μάθαμε να δημιουργούμε σχετικά πρόσφατα. Για παράδειγμα, στη χειρουργική άρχισαν να χρησιμοποιούν «νυστέρια» από μία λεπτότατη ροή πλάσματος, που θερμαίνεται μέχρι 5000-7000 βαθμούς. Αυτό είναι ένα υψηλής θερμότητας πλάσμα, με το οποίο μπορούμε μόνο να κόβουμε την ύλη. Αλλά υπάρχει και το πλάσμα χαμηλής θερμότητας, περίπου 40-80 βαθμών, που μπορεί να επουλώνει τα τραύματα. Με τη δημιουργία τέτοιων ιατρικών «επουλωτικών» μηχανημάτων ασχολούμαι κι εγώ, και ήδη αρχίζουμε την παραγωγή τους.

– Και ποια είναι η σχέση με το Άγιο Φως;
– Κρίνοντας από τις πολυάριθμες περιγραφές, η εμφάνιση του Αγίου Φωτός συνοδεύεται από την εμφάνιση πλάσματος, που εξωτερικά θυμίζει πολύ το πλάσμα χαμηλής θερμότητας. Για παράδειγμα, είναι γνωστό, ότι για κάποιο διάστημα το Φως αυτό δεν καίει καθόλου τα χέρια και το πρόσωπο. Επίσης, σχεδόν επί χίλια χρόνια οι αυτόπτες μάρτυρες μιλάνε για κάποιες λάμψεις, που διατρέχουν τα τείχη του ναού και πριν και μετά την έλευση του Φωτός.

– Τέτοια φαινόμενα πλάσματος είναι μοναδικά;
– Βεβαίως. Στο εργαστήριο ερευνούμε το πλάσμα χαμηλής θερμότητας μόνο στο κενό. Στον αέρα μπορεί εξίσου να υπάρχει, αλλά μόνο υπό αυστηρά καθορισμένες συνθήκες… και υπό πολύ υψηλή υγρασία. Αλλά, πάνω από τον Τάφο του Κυρίου το Πάσχα κάνει ζέστη και η ατμόσφαιρα είναι ξηρή, δεν υπάρχει καμία υγρασία που να άγει τον ηλεκτρισμό, και δεν υπάρχει πηγή δυνατής διαφοράς και δυναμικού. Εν τω μεταξύ, εμφανίζονται εκεί λάμψεις, φωτεινές δέσμες, που, κατά τη γνώμη μου, μεταμορφώνονται ύστερα σε σπίθα και γεννούν το Φως». Σύμφωνα με τον Ρώσο φυσικό, το φαινόμενο πλάσματος, που εκτιμάται ότι λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του ναού, από επιστημονικής απόψεως είναι ανεξήγητο και αδικαιολόγητο. Η κορυφαία στιγμή όμως, για τις μετρήσεις του, επήλθε την ώρα της εμφάνισης του Αγίου Φωτός, όταν ο πατριάρχης βρισκόταν κλεισμένος στο εσωτερικό του Τάφου. Η απρόσμενη μέτρηση καταγράφηκε στις 14:04 το μεσημέρι ώρα Ιερουσαλήμ (15:04 ώρα Ρωσίας). Δύο περίπου λεπτά αργότερα ο πατριάρχης εξήλθε με το Άγιο Φως.

Συνεχίζει ο Βολκόβ στη συνέντευξή του:
– Είχε ώρα που ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων εισήλθε στο Κουβούκλιο , η τελετή άρχισε … Και ξάφνου – νάτο! Καταγράφηκε αλλαγή φάσματος ακτινοβολίας εξαιτίας αγνώστου σήματος. Αυτό συνέβη στις 15:04. Μία διακύμανση – και τίποτε άλλο παρόμοιο. Και σύντομα εμφανίστηκε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων με αναμμένο κερί.

– Και τι διακύμανση ήταν αυτή;
– Ηλεκτρικό φορτίο. Το τι είναι, από πού προήλθε, δεν γνωρίζω. Αργότερα, έχοντας ήδη επιστρέψει στη Ρωσία, ασχολήθηκα με την αποκωδικοποίηση των καταγραμμένων ραδιοφωνικών σημάτων. Η διαδικασία (των μετρήσεων) κράτησε έξι ώρες και τριάντα λεπτά. Μία μέτρηση περιλαμβάνει γύρω στα χίλια «καρέ». Αρκετά κουραστική δουλειά. Αλλά επιβεβαιώθηκε το εξής: πριν την εμφάνιση του Φωτός υπήρξε ηλεκτρική εκκένωση… Δεν μπορώ τώρα να σας πω λεπτομέρειες, γιατί έχω δεσμευτεί απέναντι στον δημιουργό του ντοκιμαντέρ. Το χαρτογράφημα των μετρήσεων θα είναι αναλυτικά παρατεθειμένο εκεί. Αλλά, το πιο σημαντικό το έχω ήδη αναφέρει: ήταν μία ηλεκτρική εκκένωση….Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Βλέπετε, εδώ δημιουργείται μία πλήρης εικόνα. Σας έχω ήδη πει για τα φαινόμενα πλάσματος – τα οποία από μόνα τους είναι ένα θαύμα, αφού στον ναό δεν υπάρχουν οι παραμικρές συνθήκες για τη δημιουργία τους. Το δεύτερο ανεξήγητο γεγονός είναι: η ηλεκτρική φόρτιση του αέρα που είναι εμφανής ακόμη και χωρίς τις συσκευές – πολλοί νοιώθουν ότι κατά την έλευση του Αγίου Φωτός τούς σηκώνονται όρθιες οι τρίχες στα χέρια. Αυτό είναι δυνατό μόνον υπό πολύ μεγάλη διαφορά ηλεκτρικών δυναμικών, ας πούμε, μεταξύ της στέγης του σπιτιού και του πατώματος του ισογείου. Και αυτό, εάν το σπίτι είναι από καθαρό χαλαζία και έξω έχει καταιγίδα. Αλλά το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα, κατά κανόνα, δεν συμβαίνει καμία καταιγίδα, κάνει αίθριο καιρό. Και ο ίδιος ο Ναός του Κυρίου είναι χτισμένος από διάφορα υλικά – μάρμαρο, ασβεστιογενή πετρώματα, ξύλο. Το έχουν χτίσει χωρίς ενιαίο σχέδιο και έχει ένα πλήθος από διάφορους βοηθητικούς χώρους. Γι’ αυτό, η υποψία, ότι εξ αρχής είχε τοποθετηθεί μέσα του ένας τεράστιος μετασχηματιστής, απαραίτητος για τη συσσώρευση ηλεκτρικού φορτίου και της μετέπειτα εκκένωσης, είναι απλά εξωπραγματική. Αλλά η διαφορά των ηλεκτρικών δυναμικών παρόλα ταύτα δημιουργείται! Και σημειωτέον, σε συγκεκριμένη ημέρα, το Πάσχα, μετά τις προσευχές στο Κουβούκλιο. Και εδώ εμφανίζεται ενώπιον μας η τελευταία πτυχή που ανακαλύψαμε – η εμφάνιση του Φωτός συνοδεύεται από ηλεκτρική εκκένωση. Δηλαδή, αυτό σημαίνει, ότι η εμφάνιση του Φωτός είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων αυτών των απίστευτων, πλήρως ανεξήγητων φαινομένων, που έχουν μία ηλεκτρική φύση. Δεν είναι αυτό μία επιβεβαίωση της θαυματουργικής φύσης του;»

Ο Αντρέι Βολκόβ αναφέρει ότι, λίγο πριν την εμφάνιση του Αγίου Φωτός, έλαβαν χώρα και καταγράφηκαν επιστημονικά τρία ανεξήγητα γεγονότα:
Το πρώτο είναι η αδικαιολόγητη παρουσία του φαινομένου πλάσματος, το οποίο, όπως αναφέρει, είναι από μόνο του ένα «θαύμα».
Το δεύτερο είναι η επίσης αδικαιολόγητη και ανεξήγητη ηλεκτρική φόρτιση του αέρα σε συνδυασμό με την εξακρίβωση μεγάλης διαφοράς ηλεκτρικού δυναμικού.
Το τρίτο είναι η παρουσία ηλεκτρικής εκκένωσης την ώρα της εμφάνισης του Αγίου Φωτός.

Τα τρία αυτά γεγονότα, που καταγράφηκαν ταυτόχρονα, τα χαρακτηρίσει «απίστευτα και πλήρως ανεξήγητα». Η έρευνα του Αντρέι Βολκόβ παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αποτελεί μία τελείως διαφορετική προσέγγιση στο θαύμα του Αγίου Φωτός, καθαρά επιστημονική. Τα αποτελέσματα των μετρήσεών του, σύμφωνα με τον ίδιο, αποτελούν «μια επιβεβαίωση της θαυματουργικής φύσης του φαινομένου». Και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά.

http://orthodoxosellinomnimon.blogspot. ... -post.html

Πώς βγαίνει το Αγιο Φως – Οσα δεν λένε και όσα κρύβουν…

Ένα βιβλίο πού τελευταία κυκλοφόρησε με τίτλο « Άγιον Φως. Το θαύμα του Μεγάλου Σαββάτου τον Τάφο του Χριστού» είναι μία σπάνια θρησκευτική, ιστορική, αλλά καί επιστημονική μελέτη γι΄αυτό το θαυμαστό καί εξ΄ ουρανού φαινόμενο πού δυστυχώς τα τελευταία χρόνια ο σατανάς καί τα όργανά του θέλουν να αμαυρώσουν μιά καί δείχνει πεντακάθαρα ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη τού Αληθινού Θεού Θρησκεία ! Οί ηλεκτρομαγνητικές καί επιστημονικές μετρήσεις πού έγιναν μέσα στόν χώρο τού Παναγίου Τάφου το αποδεικνύουν…

“….Τις Άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ο κ. Χαράλαμπος Σκαρλακίδης, Αρχιτέκτων και καθηγητής σχεδιαστικών προγραμμάτων μέσω Η/Υ, εδώρησε στην εκκλησιαστική Ιστορία των Ιεροσολύμων, αλλά και σε κάθε πιστό Χριστιανό, ιδίως τους Προσκυνητές της Αγίας Γης, ένα πολύτιμο δώρο:

το νέο βιβλίο του με τίτλο το «Άγιον Φως. Το θαύμα του Μεγάλου Σαββάτου στον Τάφο του Χριστού· σαράντα δύο ιστορικές μαρτυρίες (9ος – 16ος αι.)», το οποίο είναι καρπός πολυετούς και βαθείας μελέτης και διασταυρώσεως ιστορικών πηγών, κυρίως παλαιοτέρων, σχετικώς με το θαύμα του Αγίου Φωτός του Παναγίου Τάφου του Κυρίου, το οποίο μαρτυρεί­ται καθ’ έκαστον έτος, το Μέγα Σάββατο, στη γνωστή ιεροσολυμιτική ιερή Τελετή.

Σημαντικότατο επίτευγμα του βιβλίου σε 270 σελίδες: η απόδειξη και ιστορική τεκμηρίωση τόσον της επενέργειας θαυμαστών παραγόντων στην αφή του Αγίου Φωτός εντός του Παναγίου Τάφου και των κυκλόθεν εκτός αυτού κανδηλών, όσον και μερικών παρομαρτούντων φαινομένων, δηλαδή της αρχικής ακαΐας του Αγίου Φωτός και της ανεξήγητης – κατ’ άνθρωπον – δημιουργίας της σχισμής του κεντρικού κίονος εκ των τριών δυτικών κιόνων της Κεντρικής Θύρας του συγκροτήματος του Ναού της Αναστάσεως.

Ποιοί όμως μαρτυρούν περί τούτων;

Μήπως οι ίδιοι οι Αγιοταφίται;

Μήπως τίποτε «θρησκόληπτοι» και «ευσυγκίνητοι» Προσκυνηταί;

Μήπως τίποτε παράγοντες «οικονομικής εκμεταλλεύσεως» του θαύματος;

Μήπως μόνον οι «συναισθηματικοί και μυστικοπαθείς»(κατά μερικούς δυσπίστους η ορθολογιστές Καθηγητές) Ρώσοι;

Όχι.

Μαρτυρούν 42 συγγραφείς του Μεσαίωνος, μερικοί πολύ σημαινουσών θέσεων, Άραβες και Πέρσες Μουσουλμάνοι, Γάλλοι, Ρωμηοί, Γερμανοί, Ρώσοι, Ισλανδοί, Άγγλοι, Αρμένιοι, ένας Σύριος, ένας Μολδαβός, ένας Ελβετός και ένας Ιταλός ιστορικός σε επίσημα ιστορικά κείμενα, αρκετοί αυτών γενόμενοι αυτόπται του θαύματος, και μολονότι η εχθρική στάση των περισσοτέρων αυτών έναντι της Ορθοδόξου Ρωμηοσύνης των Φυλάκων του Παναγίου Τάφου, κάθε άλλο παρά θα δικαιολογούσε την υπ’ αυτών ιστορική καταγραφή ενός θαύματος, που – σύμφωνα με τους περισσοτέρους από τους συγγραφείς – μόνο μετά την προσευχή του Ορθοδόξου Πατριάρχου των Ιεροσολύμων μπορούσε να λάβει χώρα.

Οι σχετικές μαρτυρίες των Αγίων της Εκκλησίας μας, όπως του Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστού των Αρμενίων (σωτηρίου έτους 330 μ.Χ.), του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, του Αγίου Θεοδώρου του Σαββαΐτου (σ.έ. 836) και του σοφού Αρέθα Καισαρείας είτε περί του ακτίστου Φωτός του Παναγίου Τάφου εν γένει είτε και της ιδίας της Τελετής του Αγίου Φωτός, μεταγενεστέρως, είναι ιδιαιτέρας σημασίας ως προς την αποδοχή του θαύματος αυτού, βάσει της consensusPatrum («ομοφωνίας των Πατέρων») η οποία κυρίως καταδεικνύει την consensumEcclesiae («ομοφωνίαν της Εκκλησίας»).

Πέραν τούτων, ο κ. Σκαρλακίδης ενσωμάτωσε στη μελέτη του και τρεις πολύ σημαντικές γνώμες συγχρόνων επιστημόνων:

του κ. Αντρέι Βολκόφ, επιστήμονος φυσικού του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Ρωσίας «Ινστιτούτον Κουρτσιάτοφ», σχετικώς με την αφή του Αγίου Φωτός εντός του Παναγίου Τάφου,

και των Καθηγητών κ. Ευγενίου Μορόζωφ, Ρώσου ειδήμονος της Μηχανικής των Θραύσεων και της Φυσικής της Αντοχής των υλικών,

και του ημετέρου κ. Γεωργίου Παπαδοπούλου, της ιδίας ειδικότητος παρά τω Εθνικώ Μετσοβείω Πολυτεχνείω, σχετικώς με τη ρήξη του κίονος της Κεντρικής Θύρας του Ναού της Αναστάσεως χάρις στο Άγιον Φως, κατά το σωτήριον έτος 1579.

Ο μεν φυσικός Αντρέι Βολκόφ κατέγραψε με ειδική συσκευή (οσιλοσκόπιο), το Μ. Σάββατο του 2008, κατά την ώρα της αφής του Αγίου Φωτός, ανεξήγητη και αδικαιολόγητη ηλεκτρική φόρτιση του αέρα περί τον Πανάγιο Τάφο και επίσης ανεξήγητη ηλεκτρική εκκένωση, με πιθανή παρουσία πλάσματος χαμηλής θερμότητος, τα οποία άπαντα, είναι φαινόμενα επιστημονικώς ανεξήγητα, αλλά ψηφιακώς καταγεγραμμένα και μάλιστα παρουσιασθέντα σε σχετικό ντοκυμανταίρ.

Οι Καθηγητές Μορόζωφ και Παπαδόπουλος, μετά από μελέτη φωτογραφιών του ρήγματος του κίονος, απεφάνθησαν, ότι η δομή της ρωγμής αποδεικνύει την δημιουργία της μόνον από ισχυρή ηλεκτρική εκκένωση, ίσως σε συνδυασμό με ταυτόχρονο σεισμικό κύμα το οποίο καταπόνησε τον κίονα σε στρεπτική ταλάντωση, φαινόμενα επίσης ανεξήγητα, και δη για συγκεκριμένη στιγμή χρόνου (τελετή Αγίου Φωτός, Μ. Σάββατο σ.έ. 1579).

Καταγράφουμε ως πολύ σημαντική τη συμβολή του κ. Σκαρλακίδη και στην επισήμανση η περαιτέρω διαλεύκανση μερικών ιστορικών γεγονότων και καταστάσεων που μέχρι τώρα διέφευγαν την προσοχή πολλών, ίσως των περισσοτέρων από εμάς, μεταξύ των οποίων σημειώνουμε μόνον τα εξής:

(α) Η ανάγνωση της ευχής του Αγίου Φωτός από τον Ρωμηό Πατριάρχη Ιεροσολύμων γινόταν επί έξι αιώνες (ca 920 – ca 1480 μ.Χ. ) εκτός του Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου, εξ αιτίας της εχθρικής στάσεως των εκάστοτε κυριάρχων της Αγίας Πόλεως, Αράβων η Σταυροφόρων, αλλά το Άγιον Φως άναβε θαυματουργικώς εντός του Κουβουκλίου· τούτο είχεν ως αποτέλεσμα την «κατακύρωση» του θαύματος υπέρ των Ορθοδόξων, διότι δεν υπήρχε περίπτωση εφαρμογής τεχνάσματος εξ αποστάσεως, αλλ’ ούτε κι η προσευχή άλλου θρησκευτικού προσώπου μπορούσε να «προσελκύσει» το Άγιον Φως.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Πέρση ιστορικού Αλ-Μπιρουνί (973-1048 μ.Χ.), του Πανεπιστήμονος του αραβικού κόσμου και ενός εκ των μεγαλυτέρων διανοιών της ιστορίας, και επίσης του Άραβος θεολόγου και νομικού Ίμπν Αλ Κάς (10ος αι. μ.Χ.), το θαύμα εθεωρείτο τόσον βέβαιο ακόμη και μεταξύ των Μουσουλμάνων, ώστε αυτοί άναβαν με το Άγιον Φως τις λυχνίες του Τεμένους (Τζαμιού) του Βράχου.

Ο ίδιος ο Αλ-Μπιρουνί αναφέρει εισαγωγικώς, ότι: «Σχετικά με το Σάββατο της Αναστάσεως λέγεται μια ιστορία η οποία εκπλήσσει τον ερευνητή των φυσικών επιστημών και η αιτία της οποίας είναι αδύνατο να ανακαλυφθεί. Εάν δεν υπήρχε ομοφωνία των αντιπάλων [του θαύματος] και δεν αναφέρανε ότι το είδαν και οι ίδιοι, και ακόμη εξέχοντες διδάσκαλοι και άλλοι άνθρωποι το μεταφέρανε στα συγγράμματά τους, κάποιος θα μπορούσε να μην έχει καμιά εμπιστοσύνη […] Η έλευση εκείνη την ημέρα της φλόγας από τον ουρανό, που επανέρχεται στον συγκεκριμένο χρόνο και τόπο, γίνεται αφορμή να μένουμε έκπληκτοι».

(β)Η καταστροφή του Ναού της Αναστάσεως από τον Χαλίφη Άλ Χακίμ, το έτος 1009 μ.Χ. , οφείλεται, σύμφωνα με τους ιστορικούς Ίμπν Αλ-Καλανίσι (1070-1160 μ.Χ.), Σίμπτ Άλ Τζάουζι και Μπάρ Εμπραίο (1226-1286 μ.Χ.) στη φοβερή απήχηση του θαύματος του Αγίου Φωτός μεταξύ των Αράβων μουσουλμάνων.

Ολίγες δεκαετίες προ τούτου, γραπτή αναφορά του εκ ΚΠόλεως απεσταλμένου στην Αγία Πόλη Ορθοδόξου Κληρικού Νικήτα προς τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο, το Πάσχα του 947 μ.Χ., μαρτυρεί επιπλέον, ότι οι αραβικές Αρχές των Ιεροσολύμων θορυβημένες από την απήχηση του θαύματος του Αγίου Φωτός του Μ. Σαββάτου στον πληθυσμό της Συρίας, και από τις τάσεις μεταστροφής του πληθυσμού στο Χριστιανισμό, αποπειράθηκαν να σταματήσουν το έτος εκείνο και πάλι την ιερά Τελετή, αλλά δύο κανδήλες στην Αγία Αποκαθήλωση άναψαν θαυματουργικώς μόνες τους, με τον αναμενόμενο βέβαια αντίκτυπο μεταξύ του χριστιανικού και του ετεροθρήσκου πλήθους.

(γ)Το θαύμα του Αγίου Φωτός, μέχρι του έτους1238ήταν επισήμως αποδεκτό και απότους Λατίνους· άλλωστε ο ίδιος ο Πάπας Ουρβανός Β΄ το διεκήρυξε επισήμως στη Σύνοδο της Κλερμόν στη Γαλλία (1095 μ.Χ.), κατά την έναρξη της Α’ Σταυροφορίας. Με απόφαση, όμως, του Πάπα Γρηγορίου Θ΄ του 1238, απορρίφθηκε το θαύμα και απαγορεύθηκε η παρουσία πιστών του παπισμού στην τελετή, το οποίο ισχύει μέχρι και σήμερα. Στην εργασία του κ. Σκαρλακίδη παρατίθενται πλήν της μαρτυρίας του Πάπα Ουρβανού Β΄ (αγίου των Ρ/καθολικών) και οι υπέρ του Αγίου Φωτός μαρτυρίες άλλων δύο αγίων του λατινισμού, του Ριχάρδου του Ευλογημένου (1027 μ.Χ.) και του Πέτρου του Σεβασμίου (1092-1156 μ.Χ.).

Απρόσμενη είναι η συνδυασμένη μαρτυρία και πολλών φραγκο-λατίνων ιστορικών, οκτώ τον αριθμό, περί της «αποτυχίας» του θαύματος το 1101 μ.Χ., λόγω των εγκλημάτων και αμαρτιών των νεήλυδων Σταυροφόρων, κατάσταση την οποίαν άλλαξε μόνον η παρέμβαση των Ορθοδόξων Ελλήνων στην τελετή και η τελική έλευση του Αγίου Φωτός στους Έλληνες· κατά την επισήμανση του συγγραφέως:

«Τι σημαίνει, όμως, αυτή η άρνηση του Αγίου Φωτός να φανερωθεί εκείνο το Μεγάλο Σάββατο του 1101, όσον αφορά στην εγκυρότητα του θαύματος;

Την διαψεύδει, η μήπως την επισφραγίζει και την επιβεβαιώνει; Από τη διήγηση των γεγονότων καθίσταται φανερό ότι παρά το όνειδος και την ταπείνωση που υπέστησαν οι Λατίνοι, και πρωτίστως ο Δαϊμβέρτος [σ.β. : ο λατίνος πατριάρχης], κανείς δεν ήταν σε θέση να αναπαραγάγει το Άγιο Φως με τεχνητό τρόπο [σ.β. : δηλ. για να μη εξευτελισθούν]!»

«Κι αυτό για έναν απλό λόγο: επειδή, όπως έχει ήδη καταστεί σαφές, κατά τη διάρκεια της τελετής δεν υπήρχε κανείς στο εσωτερικό του μνημείου. Ο Τάφος ήταν κλειδωμένος και τα κλειδιά τα κατείχε αποκλειστικά ο Δαϊμβέρτος.

Κατά συνέπεια, η αναπάντεχη έλευση του Αγίου Φωτός μέσα σ’ έναν κενό Τάφο, το πρωΐ της Κυριακής, 21ης Απριλίου του 1101, ενώ απουσίαζε ο Δαϊμβέρτος, αποτελεί ένα αδιαμφισβήτητο τεκμήριο για την εγκυρότητα του θαύμα­τος».

Η μελέτη αυτή γενικώς διακρίνεται για την έκταση των παρατιθεμένων πληροφοριών, με την προσεκτική ερμηνεία των, με την τεκμηρίωση του περιεχομένου των πρωτογενών μαρτυριών και την πλαισίωσή τους με τις δευτερογενείς πηγές, με την πλήρη διαζωγράφιση των ιστορικών συγκυριών, αλλά και με τη συμπλήρωση των ιστορικών γεγονότων από σημαντικές σημερινές μαρτυρίες περί του θαύματος.

Η απλή γλώσσα, ο τρόπος παραθέσεως των στοιχείων και οι επεξηγήσεις καθιστούν το επιστημονικό περιεχόμενο προσιτό και στους πλέον απλούς αναγνώστες, ενώ ο τρόπος παραθέσεως των τεκμηρίων και η μέθοδος προσεγγίσεως των πηγών έως και την μετάφρασή τους διέπονται από καθαρώς επιστημονικό πνεύμα, εμφανές και στην αποφυγή περιττών επαναλήψεων και μακρυλογίας. Παρατίθεται επίσης πίναξ βιβλιογραφίας και ευρετήριο ονομάτων.

Η στοιχειοθεσία γενικώς, οι ποιοτικές πολύχρωμες φωτογραφίες, τα σχεδιαγράμματα, οι χάρτες κι οι γκραβούρες, η ποιότης του χαρτιού (illustraion), συμπληρώνουν το ούτως η άλλως πολύτιμο επιστημονικό περιεχόμενο της εκδόσεως.

Πολύ χαρακτηριστική της επιμελείας του συγγραφέως και πρωτότυπη για ένα έργο με τόσο ευρύ φάσμα αποδεκτών η παράλληλη παράθεση (1) φωτογραφιών των αυθεντικών και παλαιοτάτων χειρογράφων των μαρτυριών περί του Αγίου Φωτός, (2) του μεταγεγραμμένου από τα χειρόγραφα αυθεντικού κειμένου (ελληνικού, αραβικού, λατινικού και ρωσικού) και (3) της νεοελληνικής μεταφράσεώς του (μέσω συνήθως άλλης μεταφράσεως).

Για τη μετάφραση μερικών κειμένων από τα ανέκδοτα αραβικά χειρόγραφα, ο κ. Σκαρλακίδης επέτυχε τη βοήθεια Αραβιστών Ακαδημαϊκών Επιστημόνων, ως του Τούρκου Καθηγητού Dr. FuatSezgin και του Δόκτορος Gamalal-Tahir. Πλήν τούτου και οι προσεγγίσεις μεταγενεστέρων ερευνητών – ιστορικών παρατίθενται πλήρεις στις υποσημειώσεις, στο ξενόγλωσσο πρωτότυπό τους.

Η μελέτη του κ. Σκαρλακίδη συμπεριέλαβε, αξιοποίησε και συμπλήρωσε όλες τις μέχρι τώρα σχετικές ιστορικές μελέτες, των J. Mosheim (1736), G. Klameth (1913), IgnatyKratchkovsky (1914), του ημετέρου μακαριστού Αρχιμανδρίτου π. Καλλίστου Μηλιαρά (1934), των M. Ganard (1955), OttoMeinardus (1962), F. Peters (1985) και του Επισκόπου (παλαιού ημερολ.) Φωτικής Αυξεντίου (1999).

Πέραν της αξίας του συγγράμματος κατά πρώτον ως προς την τεκμηρίωση ενός μοναδικού ιστορικού φαινομένου, ενός θαύματος που λαμβάνει χάριτι Θεού χώραν κατ’ έτος δια της ευλογίας της Αγίας ημών Ορθοδόξου Εκκλησίας προς χάριν των πιστών προσκυνητών, η αξία του έγκειται και στην παράθεση σημαντικής βιβλιογραφίας και ιστορικών λεπτομερειών της εκκλησιαστικής ιστορίας των Ιεροσολύμων, και κυρίως στην απόδειξη του ιστορικού και ακαταμαχήτου δικαιώματος του Ορθοδόξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων να προΐσταται στην Τελετή ο Πατήρ και Πατριάρχης του, έναντι των ετεροδόξων εκπροσώπων, στη σημερινή εποχή, όταν όχι μόνον το θαύμα, αλλά και η ίδια η ιερά Τελετή του Αγίου Φωτός βάλλεται πανταχόθεν.

Η μετά χείρας βιβλιοπαρουσίαση δεν μπορεί παρά να αδικεί (λόγω περιορισμένου χώρου) την αξία του βιβλίου, η οποία όμως – φρονούμε – θα εκτιμηθεί επαρκώς από τους μέλλοντες αναγνώστες του. Η παρουσιαζόμενη μελέτη του κ. Σκαρλακίδη ήδη εκτυπώνεται και στα Αγγλικά και ακολουθούν μεταφράσεις της στα Ρωσικά, Ισπανικά, Ρουμανικά και Σερβικά.

Μετά την ανάγνωση ενός τόσο σημαντικού βιβλίου, αισθάνεται κανείς υποχρεωμένος να ευχαριστήσει για την προσφορά του τον κ. Σκαρλακίδη και για την πρόθεσή του, η οποία είναι τόσο μεγαλύτερης αξίας, καθ΄ όσον ο κ. Σκαρλακίδης δεν είναι επιστήμων ιστορικός η θεολόγος, αλλ’ εν προκειμένω έχει φθάσει η και υπερβή τα μέτρα των ειδικών αυτών τομέων.

Το παρουσιαζόμενο σύγγραμμα δεν αποσκοπεί βέβαια και ούτε χρειάζεται να πείσει περί της πραγματικότητος του θαύματος του Αγίου Φωτός (διότι οι εκ προθέσεως δύσπιστοι «ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται»)· περί του θαύματος τούτου πρωτίστως πολλοί εν Ιεροσολύμοις Αγιοταφίται έχουν ακούσει από τα χείλη πάρα πολλών πιστών, στους οποίους είτε οι λαμπάδες η οι κανδήλες πλησίον των άναψαν αυτομάτως είτε κάποιο άλλο θαυμαστό σημείο συνέβη στην Τελετή της μεσημβρίας του Μ. Σαββάτου.

Αν κάποιοι παρευρισκόμενοι, για λόγους που γνωρίζει ο Χριστός, δεν αξιώθηκαν τέτοιας φωτοφανείας, τούτο ωστόσο δεν αποτελεί λόγο γενικής αποσιώπησης του καταφανούς θαύματος η περιορισμού της βουλής και των θαυμάτων του Θεού. Άλλωστε, κατά την Παράδοση της Εκκλησίας, «δεν είναι ασφαλής για τους δούλους η απόκρυψη των θαυμάτων του Δεσπότου των».

Ως εκ τούτου, το βιβλίο αποτελεί μια «ηχηρή» απάντηση στους σπορείς προτεσταντικών ζιζανίων δυσπιστίας και ειρωνείας, οι οποίοι είχαν την απαίτηση να θέσουν τις κάμερές τους εντός του Κουβουκλίου το Μ. Σάββατο για να δούν το θαύμα· τώρα οι εν λόγω «σπουδασταί» μπορούν να το δούν, ερευνώντας την καταγραφή του από τον κ. Ανδρέα Βολκώφ, ο οποίος τους επρόλαβε «τη καλή απιστία» και «προέδραμε τάχιον» στο κενό Μνήμα, για να δη το Φως εν τω Τάφω.

Άφωνοι ας μείνουν έμπροσθεν της σωρείας των αληθινών και δη εγγράφων ιστορικών μαρτυριών του Θαύματος του Αγίου Φωτός και οι νεοεποχίται βλάσφημοι της θεότητος του Κυρίου Ιησού Χριστού, τύπου Κώδικος Ντά Βίντσι του DanBrown, οι οποίοι αμφισβητούν τον Ιησούν, Πρώτον και Έσχατον και μόνον κατά κυριολεξίαν Χριστόν, εκείνοι που βάσει μεμονωμένων αποκρυφιστικών χειρογράφων και φαντασιοκοπημάτων του παρελθόντος, ως το γνωστικόν «Ευαγγέλιον του Ιούδα», προσπαθούν να διαστρέψουν την ιστορική αλήθεια της Σαρκώσεως του Αχωρήτου Λόγου.

Ο Κύριος, ο Οποίος έθηκε και θέτει τα αποτυπώματα της ακτίστου ενεργείας Του στην κτιστή ύλη, είτε αυτή είναι αχειροποίητες ι. Εικόνες, είτε άφθαρτα ι. λείψανα, είτε ιερά Προσκυνήματα, ως ο λίθος της Αναλήψεως επί του Όρους των Ελαιών, Αυτός δύναται και να «αποτυπώνει» το Φως του και στην κτιστή ύλη του κεριού και των οπτικών συσκευών μας, επειδή ο Χριστός «χαίρει ερευνώμενος, ως φιλάνθρωπος· διο προς τούτο προτρέπει ημάς, προτείνων τοις διαπιστούσι την πλευράν, ως τω Θωμά, τω κόσμω πιστούμενος την Αυτού τριήμερον Έγερσιν».

Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης ( από την παρουσίαση του βιβλίου τού Χάρη Σ. Σκαρλακίδη )

Στα βάθη των αιώνων χάνονται οι πληροφορίες, για το ακριβές έτος που για πρώτη φορά εμφανίσθηκε το Άγιο Φώς, στο Ναό της Αναστάσεως των Ιεροσολύμων. Τα εγκαίνια του πρώτου Ναού έγιναν στις 13 Σεπτεμβρίου στα 330 μ.Χ. επί βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Στα εγκαίνια παρίστατο ασφαλώς και η Αγία Ελένη, η οποία είχε κατέβει στην Αγία Πόλη αρκετούς μήνες νωρίτερα ψάχνοντας για τον Τίμιο Σταυρό.

Ο πατριάρχης και ιστορικός Δοσίθεος Ιεροσολύμων στην Εκκλησιαστική του ιστορία “περί των Ιεροσολύμοις Πατριαρχευσάντων” ( Δωδεκάβιβλος ), στο Β’ βιβλίο – κεφ. Α’ σχετικά αναφέρει:

” …η δε Βασίλισσα (Ελένη) μετά χαράς μεγάλης και φόβου ανελομένη τον ζωοποιόν Σταυρόν , και ασπασαμένη προσεκύνησε, και εξ εκείνου ήρξατο η εορτή της υψώσεως εις τα Ιεροσόλυμα μετά το ευτρεπισθήναι δηλαδή τον περιβόητο Ναόν, τής τού Χριστού Αναστάσεως ….

Ει και ύστερον, δια το ουράνιον φώς του αγίου Τάφου, μετετέθη είς τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν…” ( δηλ. τήν Κυριακή τής Σταυροπροσκυνήσεως).

Τι είναι όμως το Αγιο Φώς, και πως παρουσιάζεται;

Εμείς γνωρίζουμε ότι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου , λίγο πριν αρχίσει η θεία λειτουργία της Αναστάσεως, σβήνουν όλα τα φώτα του ναού και ο ιερέας ανάβει το κερί του με φώς από την ακοίμητο κανδήλα της Αγίας Τραπέζης, δίνοντας ακολούθως το φώς αυτό στους πιστούς για το “Χριστός Ανέστη” που θα ακολουθήσει καθώς και για την Αναστάσιμη θεία Λειτουργία.

Ανάβουν λοιπόν οι πιστοί τα κεριά τους με φώς που προϋπάρχει στην Αγία Τράπεζα.

Αυτό όμως, που μια φορά τον χρόνο συμβαίνει στον Ναό της Αναστάσεως στά Ιεροσόλυμα, ξεφεύγει από τα ανθρώπινα όρια και έχει σχέση, με τήν προσωπική παρουσία του Χριστού, στον τόπο συγκεκριμένα της ταφής του , που εδώ και 2000 χρόνια συνέβη.

Στις 12 λοιπόν το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, έρχεται με μεγάλη συνοδεία ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων με τους Αρχιερείς και ιερείς των Αγίων Τόπων, παρουσία των Καθολικών, Αρμενίων, Προτεσταντών, ετεροδόξων αλλά και αλλόδοξων (Μωαμεθανών και Εβραίων), αλλά και πρεσβευτών ξένων Κρατών και Δογμάτων όπως και παρουσία της Ισραηλινής Αστυνομίας για την επιτέλεση της λεγόμενης Τελετής του Αγίου Φωτός.

Να σημειώσουμε ακόμη ότι το κουβούκλιο του Πανάγιου Τάφου (εντός του οποίου υπάρχει η μαρμάρινη πλάκα επι της οποίας ο Εβραίος βουλευτής Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας εναπέθεσε το σώμα του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού) έχει ελεγχθεί, σπιθαμή προς σπιθαμή από ειδική επιτροπή (ακόμη και εχθρευομένων την Ορθοδοξία) για οποιαδήποτε μορφής απάτη.

Έλεγχοι βέβαια που γίνονται για 1.670 περίπου χρόνια…..

Εχει επίσης μετά από έλεγχο σφραγισθεί, μέ ειδικές σφραγίδες, ή πόρτα τού Παναγίου Τάφου, ενώ τόσο ο Ισραηλινός πολιτικός διοικητής τής Ιερουσαλήμ όσο καί ό διευθυντής τής Ισραηλινής Αστυνομίας ελέγχουν σχολαστικά τόν Πατριάρχη όπως προαναφέραμε, ώστε νά μή έχει επάνω του οτιδήποτε μπορεί νά προκαλέσει φωτιά.

Ολα αυτά γίνονται, παρουσία τού κόσμου, καί ειδικώς παρουσία του Αρμένιου Πατριάρχου ή αντιπροσώπου αυτού, και μάλιστα “ως μάρτυρος κατηγορίας” για τήν περίπτωση και εδώ “κακόβουλου ορθοδόξου απάτης”.

Μη ξεχνάμε επίσης, ότι ακόμη και σήμερα, τα κλειδιά του Ναού της Αναστάσεως δεν τα έχουν Ορθόδοξοι αλλά Μωαμεθανοί , από πάππου προς πάππου από αρχαιοτάτων χρόνων καταλήψεως υπό των Αράβων της Αγίας Πόλεως, και επί “κληρονομική διαδοχή”.

Το Άγιον Φώς ούτε μια φορά δεν έχει δοθεί σε ετεροδόξους (Λατίνους και Αρμενίους) παρ’ όλες τις δολοπλοκίες των Φράγκων της πρώτης μέχρι και της ογδόης Σταυροφορίας (1096-1270), την κατοχή των Αγίων Τόπων από τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο μέχρι τον Σαλαδίνο της Αιγύπτου, κι ακόμη από τις πιέσεις και “συνεργασίες” των Αρμενίων με τις τότε, κατά καιρούς δυνάμεις κατοχής, προς απόκτηση δικαιωμάτων ισχύος επί των Αγιοταφικών προσκυνημάτων.

Όταν στά 1548 οί Αρμένιοι προσπάθησαν νά πάρουν αυτοί τό Άγιο Φώς βγάζοντας έξω τόν Ορθόδοξο Πατριάρχη, τότε μέ μία μεγάλη βροντή έσπασε ή κολόνα έξω από τόν Ναό πού δίπλα της στεκόταν κλαίγοντας ό Πατριάρχης! Τό Άγιο Φώς βγήκε από εκεί, καί τό πήρε ό Ορθόδοξος Πατριάρχης…

Ή κολόνα αυτή, ραγισμένη μέχρι σήμερα, δείχνει τήν αλήθεια τής Ορθοδοξίας!

Αυτά, από πλευράς ιστορικής αναδρομής, ελέγχου και διαφάνειας.

Εισερχόμενος τώρα ο Πατριάρχης στον Πανάγιο Τάφο γονατίζει και προσεύχεται, παρακαλώντας τόν Κύριο Ημών Ιησού Χριστό νά στείλει τό Αγιο Φώς, σάν δώρο αγιασμού γιά τούς ανθρώπους.

Σε λίγο το πέτρινο μάρμαρο του Παναγίου Τάφου αρχίζει να ιδρώνει και εμφανίζεται ένα γαλάζιο, συστρεφόμενο, ουράνιο Φώς το οποίο ανάβει αυτομάτως, τα 33 κεριά (όσα τα χρόνια του Χριστού) που κρατάει ο Πατριάρχης.

Ακολούθως το Φώς αυτό βγαίνει σαν φωτεινός ανεμοστρόβιλος έξω από το Άγιο Κουβούκλιο και ξεχύνεται στο Ναό της Αναστάσεως που είναι γεμάτος από 5.000 περίπου κόσμο, ανάβοντας μάλιστα με φωτεινές αστραπές τα σβηστά κανδήλια ψηλά στην Εκκλησία ή και τα σβησμένα κεριά, π ι σ τ ώ ν προσκυνητών που βρίσκονται γερμένοι (για να ιδούν το θέαμα) στους εσωτερικούς εξώστες – μπαλκόνια του Ιερού Ναού, όπως άλλωστε τα τελευταία χρόνια βλέπουμε και από την Ελληνική Τηλεόραση.

Στό παραπάνω video τού 2011, στό άνω δεξιά μέρος, φαίνεται καθαρά τά αυτόματο άναμμα τής λαμπάδας στόν επάνω εξώστη. Οί αστραπές πού βλέπουμε στό video στόν εσωτερικό χώρο του Ναού είναι από το Άγιο Φώς, δέν είναι από φλάς, καί μάλιστα σε τόσο μεγάλη έκταση καί μέ αναπηδήσειες σε διαφορετικά ταυτογχρόνως σημεία…

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ…

Η μαρτυρία στήν οποία τώρα θά αναφερθούμε, είναι η μόνη πού έχουμε συναντήσει νά φθάνει μέχρι τά άδυτα του χώρου του Αγίου Φωτός, εκεί πού ανθρώπινο μάτι στην δεδομένη στιγμή δεν μπορεί να εισχωρήσει, πλην ενός, πού είναι ο ίδιος ο Πατριάρχης .

Από το βιβλίο «ΕΙΔΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ », του γνωστού Κύπριου Αρχιμανδρίτου π.Σάββα Αχιλέως θα δανεισθούμε τώρα αυτή την περιγραφή.

Βασίζεται σε μία συνέντευξη πού είχε δώσει πρό ετών, ο τότε φύλακας του Παναγίου Τάφου π. Μητροφάνης (έχει κοιμηθεί ήδη), και ο οποίος, παρ΄όλο πού ήταν φύλακας εξ΄απορρήτων του Παγκόσμιου αυτού προσκυνήματος και διαρκούς θαύματος, εν τούτοις διατηρούσε κάποια ίχνη καλόπιστης αμφιβολίας, επιζητώντας όμως να βρεί την αλήθεια.

Τό περιστατικό συνέβη τό 1926 , επί Πατριάρχου Ιεροσολύμων Δαμιανού τού Α΄.

Ας δούμε το σχετικό κείμενο.

«…Όταν οι αιρετικοί αρχηγοί των ξένων δογμάτων, πάρουν την ευλογία από τον Πατριάρχη, τότε εκείνος βγαίνει από τον Ναό της Αναστάσεως και έρχεται απέναντι τού Ιερού Κουβουκλίου. Εκεί, σε ειδικές θέσεις κάθονται όλοι οι πρεσβευτές του κόσμου, οι αρχές της πόλεως, οι πρόξενοι, οι διευθυντές και αξιωματικοί της Αστυνομίας.

Πλήθος επισήμων και ανεπισήμων ανθρώπων και εκπροσώπων του λαού. Από τις 10 η ώρα το πρωϊ του Μεγάλου Σαββάτου ως τις 11 γίνεται μεγάλος έλεγχος. Εξουσιοδοτημένα άτομα μπαίνουν μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Επάνω από το ιερό αυτό μνημείο της Ορθοδοξίας υπάρχουν κρεμασμένα 43 κανδήλια ολόχρυσα αναμμένα, ημέρα και νύχτα, εκ των οποίων:

13 κανδήλια ανήκουν στους Ορθόδοξους

13 κανδήλια ανήκουν στους Λατίνους

13 κανδήλια στους Αρμενίους

και 4 στους Κόπτες Μονοφυσίτες.

Όλα σχηματίζουν ένα παραπέτασμα από χρυσάφι. Μέσα στον Πανάγιο Τάφο μπαίνουν την τελευταία ώρα, μόνο τα εξουσιοδοτημένα άτομα. Σκοπός τους είναι να σβήσουν τα 43 αναμμένα κανδήλια. Για όλη αυτή την τάξη του Αγίου Φωτός γίνεται αυστηρός έλεγχος και διαρκής παρακολούθηση.

Παρακολουθούν τά πάντα, εκπρόσωποι των Λατίνων, των Αρμενίων και των Κοπτών μαζί με τον Ορθόδοξο επιτετραμμένο. Όλα αυτά, έχουν ένα και μόνο σκοπό. Μήπως σκοπίμως ή κατά λάθος, παραμείνη αναμμένο κανδήλι ή υπάρξει κάτι άλλο, πού είναι δυνατόν να μεταδώσει φώς.

Γίνεται πλήρης συσκότιση του Παναγίου Τάφου καί ακολουθεί δεύτερος και τρίτος έλεγχος. Πρέπει να εξακριβωθεί ότι κανένα άτομο δεν βρίσκεται μέσα στον Τάφο. Στις 11 το πρωϊ ακολουθεί η διαδικασία σφραγίσεως του Παναγίου Τάφου με δυό τεράστιες κορδέλες σε σχήμα «Χ» στις 4 γωνίες τής πόρτας, και μέ λειωμένο καθαρό κερί με τις μεγάλες σφραγίδες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων πάνω τους.

Η πράξη αυτή θυμίζει την απεγνωσμένη προσπάθεια των Εβραίων αρχόντων να σφραγίσουν τον ίδιο αυτό Τάφο, εδώ και 2000 χρόνια, για να μη κλαπεί ο Μεγάλος νεκρός.

Ζήτησαν μάλιστα κουστωδία-φρουρά από τον Πιλάτο « σφραγίσαντες τον τάφον μετά της κουστωδίας» όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά τά Ευαγγέλια. Ερχόμενος τώρα ο Πατριάρχης με μεγαλοπρεπή συνοδεία, γίνεται Λιτανεία γύρω από το Ιερό Κουβούκλιο, και ακολούθως εξονυχιστικός έλεγχός του Πατριάρχη, παρουσία των επισήμων, ενώ στίς 12 ακριβώς θα κοπούν οι σφραγίδες ελέγχου για να μπεί μέσα.

Άς δούμε όμως τις αποκαλύψεις του φύλακα του Παναγίου Τάφου, μοναχού Μητροφάνη, για το πώς είδε το Άγιο Φώς, το Μεγάλο Σάββατο του 1926.

ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΤΟΛΜΗΜΑ !

pMitrofanis

Ο π. Μητροφάνης, φύλακας τού Παναγίου Τάφου γιά 58 ολόκληρα χρόνια ! Τά πρώτα χρόνια είχε καί ο ίδιος τίς αμφιβολίες του γιά τό πώς δίνετε τό Άγιο Φώς μέχρι πού αποφάσισε να τό διαπιστώσει…. Εδώ, στό εσωτερικό τού Παναγίου Τάφου !

« Ήταν ακριβώς, δωδεκάμισυ το βράδυ τής Μεγάλης Παρασκευής προς το Μεγάλο Σάββατο. Η προετοιμασία μου ( γι΄αυτή την επιχείρηση) αποτελείτο από ένα μικρό φακό, «φαναράκι», και λίγο νερό σ΄ένα μικρό δοχείο. Ήταν τόσο λίγο, ίσα για να ξεδιψάσει κανείς στις ώρες της αγωνίας μου. Τίποτα άλλο δεν με απασχολούσε πιά, αν και ήμουνα σίγουρος για την επιτυχία μου.

Θα έλυνα μια διά παντός την απορία μου, και θα εγνώριζα ένα μυστικό πού κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορούσε να γνωρίζει. Όταν τελείωσα κάθε λεπτομέρεια φώναξα τον βοηθό μου π.Νίκανδρο, να μού φέρει την σκάλα. Είμαστε εντελώς μόνοι. Την στερέωσα, και ανέβηκα λέγοντάς του να πάρη την σκάλα, γιατί μόλις τελείωνα από τον καθαρισμό ψηλά, θα κατέβαινα πηδώντας κάτω.

Ετσι και έγινε.

Δεν είμαι σε θέση ούτε και έχω την δύναμι να περιγράψω τά αισθήματά μου. Τις ώρες εκείνες έζησα μία κατάσταση αλησμόνητη, γεμάτη φόβο και τρόμο. Κρύος ιδρώτας με περιέλουζε, τρέμοντας σε όλο μου το σώμα. Δεν θα διέφερα από μελλοθάνατο πού τον πηγαίνανε για εκτέλεση.

Ενας φόβος πρωτοφανής και πρωτόγνωρος με συγκλόνιζε, και ένα ερώτημα έντονο και ελεγκτικό με αναστάτωνε, μέσα στην κρύπτη μου στο σκοτάδι….

«Ποιος άλλος, μού έλεγε, τόλμησε ποτέ κάτι τέτοιο, στην μακρόχρονη Χριστιανική ιστορία του Παναγίου Τάφου; Εσύ, με ποιο δικαίωμα το αποφάσισες; Αν σε ανακαλύψουν εδώ πάνω κρυμμένο, π.Μητροφάνη, φαντάζεσαι τι έχει να γίνει, και ποιά άπολογία θα τολμήσεις να δώσεις ; ».

Όμως μέσα στις απαίσιες σκέψεις μου ορθωνόταν και η επιμονή μου. Επρεπε να μάθω για το Αγιο Φώς! Αν ήταν πράγματι θαύμα, ή αν ήταν κοροϊδία και απάτη…Σε λίγο άρχισα πάλι να πέφτω σε μεταμέλεια.

Σαν κάποιος να με έσπρωχνε λέγοντάς μου. «κατέβα κάτω γρήγορα, όσο έχεις καιρό. Γιατί σε λίγο θα αρχίσει η λειτουργία των Ορθοδόξων, μέχρι τις 4 το πρωϊ. Μετά θα έλθουν οι Αρμένιοι, κι΄εσύ θα είσαι αναγκασμένος να παραμένεις εδώ κουλουριασμένος, ακίνητος, αμίλητος, και ατάραχος. Κι΄αν δεν αντέξεις ;

Θα ακολουθήσουν μετά οι Λατίνοι, ως τις 6.30 το πρωϊ. Θα είσαι ακίνητος; Κι΄αν βήξεις; Αλλοίμονό σου τι έχεις να πάθεις, π. Μητροφάνη, έλεγα, ελεεινολογώντας τον εαυτό μου. Όλος ο κόσμος πιστεύει στό θαύμα αυτό, εσύ μόνο δεν πιστεύεις, κι΄είσαι και φύλακας του Παναγίου Τάφου, άθλιε…».

Επί τέλους, στις 2 μετά τά μεσάνυκτα προς το Μεγάλο Σάββατο ο Ορθόδοξος ιερέας άρχισε την λειτουργία. Μετά, στις 4 κατέφθασαν οι Αρμένιοι, με την μονότονη, χωρίς αλλαγή ήχων ψαλμωδία τους. Στο τέλος, ήλθαν και οι Λατίνοι. Με στόμα κατάξερο από την αγωνία μου, πού το δρόσιζα βάζοντας λίγο νερό στα χείλη μου, και υποχρεωμένος να ακούω τά πάντα κρυμμένος, περίμενα την συνέχεια.

Τέλος, αποχωρώντας και ο τελευταίος Λατίνος, κατέφθασε ο γέροντάς μου, ο π. Ανατόλιος.

Παρακολουθούσα με κάθε λεπτομέρεια τις κινήσεις του, προσπαθώντας να επισημάνω τίποτα ύποπτο. Κι΄ όταν στις 11 το πρωϊ σφραγίσθηκε ο Τάφος και μέσα στο Αγιο Κουβούκλιο πού ήμουν κρυμμένος απλώθηκε βαθύ σκοτάδι, άναψα το φακό μου.

Πάνω στο Πανάγιο μνήμα του Χριστού, ήταν η Ιερή των ευχών φυλλάδα. Μέσα της ένα χονδρό, σβησμένο κερί. Και δίπλα, σβηστή και έτοιμη, η Αγία Κανδήλα περίμενε…

Θα άναβε από τον Χριστό, ή, μέ φωτιά κάλπικη, από τον Πατριάρχη;

Εσβυσα τον φακό και περίμενα…

ΠΩΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ…

Μέσα στο πέλαγος εκείνης της αγωνίας, άρχισα σιγανά να προσεύχομαι.

«Χριστέ μου, εσύ γνωρίζεις τις συνθήκες και την απόφασή μου να βρεθώ σ΄αυτήν την θέση. Όλα πηγάζουν από μία απορία, και από μία αδύνατη και κλονισμένη πίστη. Εγώ Κύριε, πιο αδύνατος από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, πού δεν πίστευε κι΄αυτός στην αρχή, ότι πραγματικά αναστήθηκες, ζητώ σήμερα να ιδώ με τά μάτια μου τι ακριβώς γίνεται εδώ μέσα, με το Άγιο Φώς…».

Σταμάτησα την προσευχή μου, και άναψα τον φακό. Εβλεπα καθαρά το μυστηριώδες «κερί» μέσα στο βιβλίο προσευχών, και οι υποψίες μου μεγάλωναν.

«Αχ! αυτό το «κερί» μονολόγησα. Τι γυρεύει εδώ μέσα, αυτό το κερί;

Διέκοψα απότομα τις σκέψεις μου, καθώς η πόρτα του Παναγίου Τάφου άνοιξε και μπήκε στα σκοτεινά ο ίδιος ο Πατριάρχης.

Κρυμμένος από πάνω τον έβλεπα!

Ήταν 12 ακριβώς το μεσημέρι. Η αγωνία μου μεγάλωνε, ενώ ένα σφίξιμο άρχισε να απειλεί την καρδιά μου, έτοιμος να λιποθυμίσω. Άκουγα ήδη τά πρώτα βήματα του Πατριάρχη, στον χώρο του Ιερού Λίθου. Διέκρινα την σιλουέτα του καθώς έσκυψε για να μπεί στο Ζωοδόχο Μνήμα.

Αρχισε νά προσεύχεται…

Εκείνη ακριβώς την στιγμή, μέσα στην απέραντη νεκρική σιωπή πού μόλις αισθανόμουν την αναπνοή μου, άκουσα ένα ελαφρό σφύριγμα. Ήταν παρόμοιο με λεπτή αύρα, πνοής ανέμου. Και αμέσως μετά, ένα αλησμόνητο θέαμα με συγκλόνισε.

Είδα, ένα γαλάζιο Φώς να απλώνεται σιγά-σιγά, σ΄ ολόκληρο τον Ιερό χώρο του Τάφου.

Το γαλάζιο αυτό Φώς, το έβλεπα να στριφογυρίζει σαν ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος πού με ορμή ξεριζώνει πανύψηλα δέντρα και τα αρπάζει πηγαίνοντάς τα, μίλια μακρυά. Πόση ανησυχία είχε, εκείνο το παράξενο Φώς!

Μέσα από το Φώς αυτό, έβλεπα καθαρά τον Πατριάρχη και χοντρές σταλαγματιές ιδρώτα να κυλούν στο πρόσωπό του. Όπως ήταν γονατιστός, έφερε το χέρι του στο κενό πού δημιουργούσε το «κερί» στο βιβλίο.

Πάνω στο μάρμαρο του Μνήματος ακούμπησε τις 4 δεσμίδες των 33 λευκών κεριών, όσα τά χρόνια του Χριστού, και φωτιζόμενος από το μυστηριώδες εκείνο Φώς άρχισε να διαβάζει τις ευχές.

Τότε, το κάπως ήρεμο εκείνο γαλάζιο Φώς άρχισε να κινείται ανήσυχα. Ήταν ένα αφάνταστο και απερίγραπτο στριφογύρισμα, δυνατότερο από το πρώτο. Και αμέσως μετά, άρχισε να μεταβάλλεται σε ένα λαμπερό ολόλευκο Φώς, όπως περιγράφεται από τον Ευαγγελιστή, στην τού Χριστού Μεταμόρφωση!

Το Φώς αυτό, μεταμορφώθηκε σε λίγο σε έναν ολοφώτεινο δίσκο Ήλιου, σταματημένο πάνω από τον Πατριάρχη. Τον είδα να υψώνει κατόπιν τις δεσμίδες των κεριών στον αέρα, περιμένοντας «κάτι». Ήταν η βοήθεια του Θεού πού περίμενε!

Και όπως σιγά-σιγά ύψωνε παρακλητικά στον ουρανό τά χέρια του, λίγο πρίν φθάσουν στο ύψος της κεφαλής του, εν ριπή οφθαλμού, σαν να άγγιξαν τά κεριά σε αναμμένο καμίνι, πήραν φωτιά, μαζί και η Αγία Κανδήλα!

Και ξαφνικά, χωρίς κάν να το καταλάβω, χάθηκε από τά μάτια μου ο ολόλαμπρος αυτός δίσκος…

Τά μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Το σώμα μου καιγόταν ολόκληρο. Μια αίσθηση πυρακτωμένης καμίνου με περιέζωνε. Ο Άγιος εκείνος γέροντας Πατριάρχης, φανερά συγκινημένος, οπισθοχώρησε με τα αναμμένα κεριά προς την έξοδο, σεβόμενος να γυρίσει την πλάτη στον Ιερό εκείνο χώρο.

Βγήκε στον προθάλαμο του Αγίου Λίθου δίνοντας την μία δεσμίδα αναμμένων κεριών στον Αρμένιο Πατριάρχη, (σύμφωνα με τά προνόμια), πού τον περίμενε αμίλητος στην πόρτα.

Έπειτα, από την δεξιά οπή του Αγίου Κουβουκλίου έδωσε πρώτος το Άγιον Φώς στον Ορθόδοξο Αρχιερέα, πού περίμενε.

Και εκείνος, βασταζόμενος στους ώμους των Ορθοδόξων πιστών πού φώναζαν από ενθουσιασμό ” ο Χριστός είναι Θεός δικός μας καί αληθινός “, το μετέφερε στον Ναό της Αναστάσεως δίπλα, γιά να μεταφερθεί από εκεί, οδικώς, αεροπορικώς, ή με καμήλες, σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο πού τό περίμενε γιά τήν Ανάσταση….

Μέσα στις φωνές ενθουσιασμού και χαράς για το Άγιο Φώς, πήδησα κάτω από την κρύπτη μου, και παρουσιάσθηκα στον γέροντά μου, τον π.Ανατόλιο. Πολύ αργότερα εξομολογήθηκα την πράξη μου αυτή στον ίδιο τον Πατριάρχη, βάζοντάς μου κανόνα για αυτή την παρακοή μου…».

Σύμφωνα με την τάξη των προνομίων στους Αγίους Τόπους, πού πηγάζει από την δογματική αλήθεια πίστεως, μόνο Ορθόδοξος Πατριάρχης επιτρέπεται να μεταδώσει σε πιστούς, το ζωντανό αυτό Φώς! Από το χέρι του θα το πάρουν οι αιρετικοί.

Πρώτα ο Αρμένιος, και μετά ο Λατίνος, άν τό ζητήσει…

Γίνεται αυτό, για να έλθουν κάποτε σε συναίσθηση πίστεως, για να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε «λάθος δρόμο», και να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία, από την οποία έφυγαν, το 1054 οι Παπικοί, και το 1517 οι Διαμαρτυρόμενοι.

Και αφού πιστέψουν, να εκπληρωθούν οι αιώνιοι λόγοι του Χριστού, «… καί τότε γεννήσεται μία ποίμνη, είς ποιμήν» (Ιωάν.ι΄16)

ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ…

(;) μ.Χ. Απόστολος Πέτρος Αναφέρεται στο «Οι Άγιοι Θεόπτες Πατέρες» (Γρηγόριος Νύσσης (+394)). Δεύτερος λόγος περί Αναστάσεως. Ιωάννης Δαμασκηνός. Οκτώηχος. Η Πρώτη Ανάστασις Σεδαλίχ Ήχος όγδοος.

Αγ. Γρηγόριος Νύσσης (+394). Στο «Δεύτερος λόγος περί Αναστάσεως» γίνεται αναφορά στον Απόστολο Πέτρο (1ος αι.) ο οποίος είδε το Άγιο Φως. (Δεύτερος Λόγος περί Αναστάσεως, 4ος αι.)

Στα πρακτικά του ιστορικού της Εκκλησίας Ευσέβιου (4ος αι.) αναφέρεται πως, παρουσία του Πατριάρχου Ναρκίσσου (2ος αι.), δεν υπήρχε επάρκεια ελαίου στο λυχνάρι της εικόνας. Κάποιος άνδρας το γέμισε το λυχνάρι με νερό από την πηγή Σιλωάμ. Το λυχνάρι άναψε με το Άγιο Φως και παρέμενε αναμένο, καθ’ όλη την διάρκεια της Πασχάλιας Λειτουργίας. (Ευσέβιος Παμφυλίας, Ιστορία της Εκκλησίας, Βιβλίο ΣΤ’, κεφ. 9, 1-3)

Ο Μέγας Θεοδόσιος (+395), σύμφωνα με την παράδοση, κάποτε επισκέφθηκε κρυφά την Ιερουσαλήμ, και αμέσως μετά, ΟΛΑ τα λυχνάρια των εικόνων άναψαν. «Το θαύμα αυτό εξέπληξε τον Πατριάρχη, αλλά άγγελος του αποκάλυψε πως αυτός που προσευχόταν δεν ήταν απλός άνθρωπος, αλλά ο άγιος βασιλέας Θεοδόσιος» (Επίσκοπος Πορφύριος (Ουσπένσκυ), «Το βιβλίο του είναι μου», Μέρος 3, S-Pb., 1896, σελ. 299-300. (στα Ρώσσικα)

Ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός (780) στο υμνολόγιό του συχνά αναφέρεται στο Φως το υπέρλαμπρον επί του Παναγίου Τάφου. Για παράδειγμα: «….Πέτρος εις τον Τάφον, και είδε φως εν αυτώ, και εφοβήθη…» Οκτώηχος. Η πρώτη Ανάστασις σεδαλίχ, Ήχος όγδοος, όπ.πρ.)

Ο Μητροπολίτης Καισαρείας, Καππαδόκης Αρέθας στο μήνυμά του προς τον Εμίρη της Δαμασκού (αρχές 10ου αι.) γράφει: «Κάθε χρόνο μέχρι τώρα, την ημέρα της αγίας Του Αναστάσεως ο Πανάγιος και Πολύτιμος Τάφος Του κάνει θαύματα…. (όντας όλα τα φώτα της Ιερουσαλήμ σβηστά, και)….. με την θύρα (του Παναγίου Τάφου) σφραγισμένη….και οι Χριστιανοί να στέκονται τριγύρω του, μέσα στον Ναό της Αναστάσεως (η Ροτόντα που στέγαζε το κουβούκλιο), φωνάζοντας «Κύριε Ελέησον!», ξαφνικά εμφανίζεται μια αστραπή φωτός και ανάβει το καντήλι, και στην συνέχεια όλοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ παίρνουν από το φως αυτό και ανάβουν τα δικά τους τα κεριά…» (Σχετ.: Επίσκοπος Αυξέντιος Φωτικής. Το Πασχάλιον Πυρ στην Ιερουσαλήμ: Μια Μελέτη της Τελετής του Αγίου Φωτός στον Ναό του Παναγίου Τάφου.)

Κώδιξ Ιεροσολύμων Πατριαρχείου Τιμίου Σταυρού Νο.43 [HS 43]. (4ος αι.)

Ο Μητροπολίτης Καισαρείας, Καππαδόκης Αρέθας στο μήνυμά του προς τον Εμίρη της Δαμασκού (αρχές 10ου αι.) γράφει: «Κάθε χρόνο μέχρι τώρα, την ημέρα της αγίας Του Αναστάσεως ο Πανάγιος και Πολύτιμος Τάφος Του κάνει θαύματα…. (όντας όλα τα φώτα της Ιερουσαλήμ σβηστά, και)….. με την θύρα (του Παναγίου Τάφου) σφραγισμένη….και οι Χριστιανοί να στέκονται τριγύρω του, μέσα στον Ναό της Αναστάσεως (η Ροτόντα που στέγαζε το κουβούκλιο), φωνάζοντας «Κύριε Ελέησον!», ξαφνικά εμφανίζεται μια αστραπή φωτός και ανάβει το καντήλι, και στην συνέχεια όλοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ παίρνουν από το φως αυτό και ανάβουν τα δικά τους τα κεριά…» (Σχετ.: Επίσκοπος Αυξέντιος Φωτικής. Το Πασχάλιον Πυρ στην Ιερουσαλήμ: Μια Μελέτη της Τελετής του Αγίου Φωτός στον Ναό του Παναγίου Τάφου.)

Ένας κληρικός της αυτοκρατορικής αυλής του Κωνσταντίνου Ζ’ Πορφυρογέννητου, ο Νικήτας, το 947 μ.Χ. έστειλε επιστολή στον αυτοκράτορα διηγούμενος την απόπειρα ενός εξοργισμένου εμίρη να δώσει τέλος στην τελετή αφής του Αγίου Φωτός…. « (Ο εμίρης) απαίτησε (από τον Πατριάρχη), με την απειλή απαγόρευσης του λαϊκού εορτασμού της Αναστάσεως του Χριστού, την καταβολή 7000 χρυσών νομισμάτων.

Η καταβολή αυτή δεν θα γινόταν, αν δεν είχαν παραδοθεί άμεσα από τους γραμματείς 2000 χρυσά, με εγγύηση για την καταβολή των υπολοίπων 5000. Όση ώρα παρέμενε ο Πατριάρχης φρουρούμενος στο Πραιτώριο, ο Θεός των θαυμάτων γέμισε δύο από τα κανδήλια της τριπλής κανδήλας που κρέμονται στον τόπο που λένε πως εναποτέθηκε το Σώμα του Χριστού, όταν έγινε η Αποκαθήλωση, για να το περιποιηθούν. Όταν τα νέα για το θαύμα έφτασαν στο Πραιτώριο, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι έτρεξαν, πατείς με – πατώ σε, στον ναό.

Όμως οι Μουσουλμάνοι ήρθαν γεμάτοι αιματοβαμμένες σκέψεις και φονικά σχέδια, οπλισμένοι και έτοιμοι να σφάξουν κάθε Χριστιανό που κρατούσε αναμμένο φανάρι. Σε λίγο έφτασε ο Πατριάρχης, ακολουθούμενος από τον Κλήρο, και, έχοντας διαπιστώσει πως δεν είχε μέχρι στιγμής λάβει χώρα η εμφάνιση της ιερής φλόγας, με την βοήθεια των Μουσουλμάνων κανόνισε να σφραγισθεί το Άγιο Κουβούκλιο, και άρχισε να προσεύχεται μαζί με τους Χριστιανούς.

Γύρω στην έκτη ώρα, έχοντας προσηλωμένο το βλέμμα του στον Πανάγιο Τάφο, είδε την υπερφυσική εμφάνιση του Φωτός. Μπήκε μέσα στο Άγιο Κουβούκλιο, του οποίου την είσοδο του την έδειχνε ένας άγγελος. Την στιγμή που πήγε να πάρει ένα κερί για να μεταδώσει την ουράνια φωτιά σε όλους όσους ήταν μέσα στον ναό κρατώντας δάδες, δεν είχε προλάβει να βγει από τον Τάφο, όταν είδε τον ναό να πλημμυρίζει ξαφνικά με ένα ουράνιο φως.

Οι πιστοί στέκονταν αριστερά και δεξιά, κάποιοι ήσαν κοντά στην θύρα, άλλοι κοντά στον Γολγοθά, άλλοι κοντά στην σταυρόμορφη αλυσίδα που κρέμεται από την οροφή και τριγύρω από την οποία είχαν κρεμασμένα τα καντήλια τους – η αλυσίδα, δηλαδή, που είναι για να αντιπροσωπεύει το κέντρο του κόσμου και που είναι εκεί ως σημείο, ώστε όλοι οι άνθρωποι να θαυμάζουν το φαινόμενο της θεϊκής φωτιάς.

Οι ίδιοι οι Μουσουλμάνοι γέμισαν με θαυμασμό, αφού μέχρι εκείνη την στιγμή η εμφάνιση του Φωτός κατ’ έτος συνέβαινε μόνο σε ένα από τα κανδήλια μέσα στο Άγιο Κουβούκλιο, ενώ την ημέρα αυτή, ολόκληρος ο ναός είχε γεμίσει με φως. Ο εμίρης, που παρακολουθούσε από κάποιο ψηλότερο σημείο, έγινε μάρτυρας ενός ακόμη μεγαλύτερου θαύματος.

Το μεγαλύτερο από τα κανδήλια – που κρεμόταν ακριβώς μπροστά του – άφησε να χυθεί το λάδι και το νερό που περιείχε, και ξαφνικά γέμισε με το θεϊκό πυρ, παρ’ ότι δεν υπήρχε πλέον κανένα φυτίλι μέσα του.» (Σχετ.: Επίσκοπος Αυξέντιος Φωτικής. Το Πασχάλιον Πυρ στην Ιερουσαλήμ: Μια Μελέτη της Τελετής του Αγίου Φωτός στον Ναό του Παναγίου Τάφου.)

Αρχιμανδρίτης Αρσένιος (1345 μ.Χ.). …Σύμφωνα με το έθιμο, ο Πατριάρχης τελεί την λιτή κοντά στο Άγιο Κουβούκλιο το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, χάριν του Αγίου Φωτός. Ο Πατριάρχης ήρθε, και μαζί του ήταν ο Μητροπολίτης Γερμανός από την Αίγυπτο και ο Επίσκοπος Μάρκος της Δαμασκού… και ο Ηγούμενος Στέφανος από την Μονή του Αγίου Σάββα, μαζί με όλον τον κλήρο. Έκαναν την περιφορά του Τάφου του Κυρίου δύο φορές, και μετά την Τρίτη περιφορά τους, εμφανίστηκε πάνω από το Άγιο Κουβούκλιο ένα μικρό συννεφάκι.

Μετά άνοιξαν το Άγιο Κουβούκλιο και ο Πατριάρχης μπήκε μέσα, μαζί με τον Αρμένιο επίσκοπο, επειδή το σπήλαιο είχε γεμίσει από Άγιο Φως και όλα τα καντήλια που είχαν σβυστεί και ετοιμαστεί από την Μεγάλη Παρασκευή ήσαν αναμμένα. Ο Πατριάρχης άναψε κεριά από το Άγιο αυτό Πυρ, και από τον Πατριάρχη και ολόκληρο το εκκλησίασμα υψώθηκε μια μεγάλη κραυγή, με την εμφάνιση του Φωτός. Μετά από λίγη ώρα, τα κεριά που όλοι κρατούν για ευλογία, σβύστηκαν. Μετά ο Πατριάρχης άρχισε την Λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου. (Σχετ.: Επίσκοπος Αυξέντιος Φωτικής. Το Πασχάλιον Πυρ στην Ιερουσαλήμ: Μια Μελέτη της Τελετής του Αγίου Φωτός στον Ναό του Παναγίου Τάφου.)

Ο Θεοδώριχος, που έγραψε την αφήγησή του το 1172, λέει πως μερικές φορές, το Άγιο Φως εμφανιζόταν περίπου την πρώτη ώρα, άλλες φορές περίπου την Τρίτη, ή την έκτη, ή την ενάτη, ακόμα και την Εβδόμη Ώρα του Κανόνα.

ΑΠΟ ΡΩΣΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ

Ο Ιεροδιάκονος Ζωσιμάς, μοναχός της Λαύρας του Segieva, ο οποίος είχε ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα το 1420.

Τρύφων Korobeinikov, Μοσχοβίτης έμπορος που ταξίδεψε εκεί με συντροφιά, κατόπιν ειδικού διατάγματος του Μεγάλου Πρίγκηπα Ιωάννη Βασίλιεβιτς το 1583. Στο έργο TravelsofTrifonKorabeinikov, 1593-1594. (Ταξίδια του Τρύφωνα Κοραμπεϊνικοφ) – OrthodoxPalestiniancollection (Ορθόδοξη Παλαιστινιακή Συλλογή) έκδοση 27η, Αγ. Πετρούπολη, 1888. (στα Ρώσσικα)

Ο Πατριάρχης Νεκτάριος επιβεβαιώνει πως όταν είχε βρεθεί στα Ιεροσόλυμα, το Άγιο Φως το είχε πάρει από τον Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης Παϊσιος. (Αρσενία Σουχάνοβα. Προσκυνήτρια (17ο μέρος). (στα Ρώσσικα)

Ο άγαμος ιερέας ΙππόλυτοςVishensky. (Σχετ.: Traveling of celibate priest Ippolit Vishensky in Jerusalem, Sinai and Afon. (Τα ταξίδια του άγαμου ιερέα Ιππόλυτου Βισένσκυ στα Ιεροσόλυμα, το Σινά και τον Άθωνα) (1707-1709). – OrthodoxPalestiniancollection (Ορθόδοξη Παλαιστινιακή Συλλογή), Έκδοση 61η , Αγία Πετρούπολη, 1914. (στα Ρώσσικα)

Ο LukjanovIoann, Μοσχοβίτης ιερέας που περιόδευε κατά τα χρόνια της βασιλείας του Πέτρου Α’, από το 1710 μέχρι το 1711. (Avdulovsky F.M. Holy Fire Coming From Holy Sepulchre of Our God and Savior Jesus Christ on The Great Saturday in Jerusalem. (Το Άγιο Φως το Προερχόμενο από τον Πανάγιο Τάφο του Θεού και Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού κατά το Μεγάλο Σάββατο) Μόσχα, 1887, σελ. 37-41. (στα Ρώσσικα)

Ο άγαμος ιερέας Μελέτιος, μοναχός του Ερημητηρίου του Σαρόφ, ο οποίος είχε ταξιδέψει εκεί μεταξύ 1793 και 1794. (στα Ρώσσικα)

Διήγηση του Μητροπολίτη Διονυσίου περί της παράδοξης εμφάνισης του Αγίου Φωτός το 1799.(Avdulovsky F.M. Holy Fire Coming From Holy Sepulchre of Our God and Savior Jesus Christ on The Great Saturday in Jerusalem. (Το Άγιο Φως το Προερχόμενο από τον Πανάγιο Τάφο του Θεού και Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού κατά το Μεγάλο Σάββατο), Μόσχα. (στα Ρώσσικα)

Ο Ibn-al’-Kalanisi (+1162) (χωρίς να είναι αυτόπτης μάρτυρας). Κατηγόρησε το θαύμα του Αγίου Φωτός, ως απάτη. (Σχετ.: KrachkovskijI. JU. “Blagodatnyjogon'” porasskazual-Biruniidrugikhmusul’manskikhpisatelejX-XIIIvekov // KhristianskijVostok. Spb., 1915, T. 111. Vyp. 3. S. 231-232. (στα Ρώσσικα))

Ο Jakut (+ 1299). (Σχετ.: KrachkovskijI. JU. “Blagodatnyjogon'” porasskazual-Biruniidrugikhmusul’manskikhpisatelejX-XIIIvekov // KhristianskijVostok. Spb., 1915, T. 111. Vyp. 3. S. 235-238.

OVasiliJakovlevichGagara. Sto: Βίος και Ταξίδια στην Ιερουσαλήμ και Αίγυπτο του Καζάνιου VasiliJakovlevichGagara (1634-1637). – OrthodoxPalestiniancollection (Ορθόδοξη Παλαιστινιακή Συλλογή), έκδοση 33η, Αγ. Πετρούπολη, 1891. (στα Ρώσσικα)

BarskyV.G. (Plaki-Albov). Αντιόχειος μοναχός – πεζοπόρος προσκυνητής , μεταξύ 1724 και 1727. Avdulovsky F.M. Holy Fire Coming From Holy Sepulchre of Our God and Savior Jesus Christ on The Great Saturday in Jerusalem. (Το Άγιο Φως το Προερχόμενο από τον Πανάγιο Τάφο του Θεού και Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού κατά το Μεγάλο Σάββατο) Μόσχα, σελ. 35-37. (στα Ρώσσικα)

ΑΠΟ ΑΡΜΕΝΙΟΥΣ

Ο Αρμένιος ιστορικός του 12ου αιώνα Ματθαίος Εδέσσης μας λέει πως το 1102 το Άγιο Φως αρνήθηκε να εμφανιστεί, αφού οι Φράγκοι είχαν αρπάξει τους Αγίους Τόπους από τους τοπικούς ιερείς, και είχαν βγάλει τους Έλληνες έξω από τα μοναστήρια με τις κλωτσιές. Οι νεόφερτοι «πήραν το μήνυμα», και αποκατέστησαν τις ιδιοκτησίες. Το Φως εμφανίστηκε, με μια μέρα καθυστέρηση.

ΑΠΟ ΛΑΤΙΝΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

Σίλβια της Ακουιτανίας, 385. Συνέγραψε το “PilgrimageofSilvia” (Προσκύνημα της Σίλβια), διατέθηκε στο κοινό για ανάγνωση, στην βιβλιοθήκη του Αββαείου του Ροσσάνο (Καλαβρία Ιταλίας). Αργότερα εκδόθηκε και στην Αγγλική: «ThepilgrimageofS. SilviaofAquitaniatotheholyplaces» (Το προσκήνυμα της Αγ. Σίλβια στους Αγίους Τόπους) (περίπου 385 μ.Χ.), Εκδόσεις PalestinePilgrimsTextSociety, Λονδίνο, 1891.

Ο Λατίνος μοναχός Barnard, (865) έγραψε: «Είναι περιττό να γράψω πολλά για τον τάφο αυτό, επειδή ο Bede λέει αρκετά γι’ αυτόν στην δική του Ιστορία (της Αγγλικής Εκκλησίας). Όμως αξίζει να αναφερθεί πως αυτό που συμβαίνει το Μεγάλο Σάββατο, την Παραμονή του Πάσχα. Το πρωί αρχίζει η λειτουργία μέσα στην εκκλησία αυτή. Μετά, όταν τελειώσει, μπαίνουν ψάλλοντας το «Κύριε Ελέησον» μέχρι να έρθει άγγελος και να ανάψει με φως τα κανδήλια που κρέμονται πάνω από τον τάφο. Ο Πατριάρχης μεταδίδει αυτό το Φως στους επισκόπους και τον υπόλοιπο λαό, και ο καθένας έχει φως, εκεί που στέκεται.» Mabilon. Acta Sancta. Τόμος. III. P. II. Σελ. 473. (Σχετ.: Επίσκοπος Αυξέντιος Φωτικής. Το Πασχάλιον Πυρ στην Ιερουσαλήμ: Μια Μελέτη της Τελετής του Αγίου Φωτός στον Ναό του Παναγίου Τάφου.)

Χρονογράφος της εκκλησίας της Ρώμης Baroni, (ια’ αι.) γράφει πως Δυτικοί Χριστιανοί επισκεπτόμενοι την Ιερουσαλήμ είδαν το θαύμα, οταν το Μεγάλο Σάββατο τα κεριά κοντά στο Άγιο Κουβούκλιο άναψαν μόνα τους. Baroni, (Χρονικά), σελίδα 1304, όπισθεν.

Fulcher (Fulk) της Σαρτρ – στρατιωτικός ιερέας του πρώτου βασιλέα της Ιερουσαλήμ Βαλδουίνου (11ος – 12ος αι.) – έγραψε για ένα ατύχημα, όταν το Άγιο Φως δεν εμφανίστηκε μέχρι να απομακρυνθούν οι Λατίνοι μοναχοί και κληρικοί από την εκκλησία του Αγίου Κουβουκλίου. Avdulovsky F.M. Holy Fire Coming From Holy Sepulchre of Our God and Savior Jesus Christ on The Great Saturday in Jerusalem. (Το Άγιο Φως το Προερχόμενο από τον Πανάγιο Τάφο του Θεού και Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού κατά το Μεγάλο Σάββατο) Μόσχα, 1887, σελ. 37-41. (στα Ρώσσικα).

Fulcher (Fulk) της Σαρτρ – στρατιωτικός ιερέας του πρώτου βασιλέα της Ιερουσαλήμ Βαλδουίνου (1101) – έγραψε για κάποια λαϊκή πίστη, πως σε περίπτωση μη εμφανίσεως του Αγίου Φωτός οι Μουσουλμάνοι απειλούσαν να αποδεκατίσουν όλους τους Χριστιανούς της Παλαιστίνης. Dmitrievsky A.A. The grace of Holy Fire on Holy Sepulchre on the Great Saturday. (Η Χάρις του Αγίου Φωτός επί του Παναγίου Τάφου το Μεγάλο Σάββατο) Αγ.Πετρούπολη, 1908, σελ. 96 (στα Ρώσσικα).

Άγνωστος χρονικογράφος της εκκλησίας της Ρώμης (το κείμενο θα προστεθεί αργότερα) StevenRunciman, “Easternschism” (Ανατολικό Σχίσμα), Oxford, 1955.

Πάπας Ουρβανός Β’ Σε ομιλία του (υπάρχει γραπτή) πριν από τις Σταυροφορίες, στην πόλη Κλερμόν το 1095: «Και όμως, σε εκείνο το μέρος (σας λέω βέβαια κάτι που ήδη το γνωρίζετε) αναπαύθηκε ο Κύριος. Εκεί πέθανε για μας. Εκεί ετάφη. Πόσο πολύτιμος θα ήταν εκείνος ο πολυπόθητος και ασύγκριτος τόπος ταφής του Κυρίου, ακόμα και αν ο Θεός παρέλειπε να τελέσει εκεί το ετήσιό Του θαύμα! Διότι, κατά τις ημέρες του Πάθους Του, όλα τα φώτα μέσα στο Άγιο Κουβούκλιο και γύρω από τον ναό τα οποία έχουν σβηστεί ανάβουν ξανά, με θεϊκή προσταγή. Ποιά καρδιά, αδελφοί μου, είναι τόσο πέτρινη ώστε να μην αγγίζεται από ένα τέτοιο θαύμα;» (Baldricus, inGestaDeiperFrancos. σελ. 87.)

Ο Paul Walther 1481. Το 148l, ήταν έθιμο να ανοίγονται οι πόρτες του Ναού της Αναστάσεως από Μουσουλμάνους, και τρεις ιερείς ή επίσκοποι να μπαίνουν μέσα στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού. Ο ένας ήταν από τους Έλληνες, ο άλλος από τους Αρμένιους και ο τρίτος από τους Αιθίοπες, και αυτοί έμεναν έγκλειστοι μέσα στο Κουβούκλιο για όσο χρόνο χρειαζόταν κανείς να απαγγείλει το Placebo (ειδική προσευχή;;;), περίπου 15-20 λεπτά. Το επόμενο πράγμα που παρατήρησε ο Walther, ήταν να βγαίνει ένας Αρμένιος επίσκοπος από τον Πανάγιο Τάφο, με ένα πύρινο φως, και, αφού άναψαν όλα τα φώτα, τα «έθνη» παρήλασαν τρεις φορές γύρω από το Άγιο Κουβούκλιο. Περιέχει (Σχετ.: Επίσκοπος Αυξέντιος Φωτικής. Το Πασχάλιον Πυρ στην Ιερουσαλήμ: Μια Μελέτη της Τελετής του Αγίου Φωτός στον Ναό του Παναγίου Τάφου.)

Ο Henry Maundrell, Άγγλος στρατιωτικός ιερέας (1696). (Σχετ.: Επίσκοπος Αυξέντιος Φωτικής. Το Πασχάλιον Πυρ στην Ιερουσαλήμ: Μια Μελέτη της Τελετής του Αγίου Φωτός στον Ναό του Παναγίου Τάφου.)

Κωνσταντίνος Volnez (1784). Γάλλος σκεπτικιστής. ‘Εκανε αναφορά στο θαύμα του Αγίου Φωτός και παρόμοια στοιχεία πίστεως. (Σχετ.: Επίσκοπος Αυξέντιος Φωτικής. Το Πασχάλιον Πυρ στην Ιερουσαλήμ: Μια Μελέτη της Τελετής του Αγίου Φωτός στον Ναό του Παναγίου Τάφου.)

Ο Αββάς Δανιήλ, ο οποίος ταξίδευε σοτυς Αγίους Τόπους την εποχή του πρίγκηπα SviatopolkIziaslavovich, όταν βασίλευε ο Βαλδουίνος Α’ στην Ιερουσαλήμ, λίγο μετά τις Σταυροφορίες, από το 1093 μέχρι το 1112.

Ο Gautier Vinisauf, Άγγλος χρονικογράφος, περιγράφει ένα περιστατικό που έχει σχέση με την κάθοδο του Αγίου Φωτός το 1187. Το 1187, οι Σαρακηνοί υπό την διεύθυνση του Σουλτάνου Salahad-Din, πήραν τα Ιεροσόλυμα. Την χρονιά εκείνη, ο Σουλτάνος επιθύμισε να παρευρεθεί στον εορτασμό, αν και δεν ήταν Χριστιανός.

Ο GautierVinisauf μας περιγράφει τι συνέβη:

«Κατά την άφιξή του, το Άγιο Πυρ κατέβηκε αιφνιδιαστικά, και οι βοηθοί του ταράχθηκαν πολύ…. οι Σαρακηνοί, βλέποντας το φαινόμενο, είπαν πως η φωτιά που είχαν δει να κατεβαίνει είχε παραχθεί με απατηλά μέσα. Ο Salahad-Din, επιθυμώντας να ξεσκεπάσει την απάτη, έκανε το κανδήλι που είχε ανάψει με ουράνιο πυρ να σβύσει, όμως το κανδήλι άναψε πάλι, αμέσως. Το έσβυσε για δεύτερη φορά και τρίτη φορά, όμως αυτό άναβε και πάλι από μόνο του. Κατόπιν αυτού, ο Σουλτάνος κατασυγχυσμένος κραύγασε με προφητικό παραλήρημα: «Ε, ναι! Ή σύντομα θα πεθάνω, ή θα χάσω την Ιερουσαλήμ!»
(HvidtN.C. Miracles – EncountersBetweenHeavenAndEarth (Θαύματα: Συναντήσεις Ανάμεσα Ουρανού και Γης) Gyldendal. σελ 203-229.)

ΑΠΟ ΑΡΑΒΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΑΛΛΟΔΟΞΟΥΣ…

Ο Άραβας Μουσουλμάνος Al-Djahis (+869) στο έργο του “Thebookofanimals” κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο Άγιο Φως. KrachkovskyI. “HolyFire”(Αγιο Φως), σύμφωνα με την αφήγηση του al-Biruni και άλλων Μουσουλμάνων συγγραφέων του 10ου – 13ου αι. της Χριστιανικής Ανατολής, Τόμος.3.Έκδοση 3η, 1915, σελ..231. (στα Ρώσσικα)

Ο γνωστός Άραβας νομομαθής, Ahmedibnal-Kassa (απεβίωσε το 936 μ.Χ.) στο έργο του “SignsofQuibla” (Σημεία του Κίμπλα) έγραψε: «Οι άνθρωποι πηγαίνουν έξω, σε ένα τόπο με τάφο από πέτρα το Μεγάλο Σάββατο, που τριγύρω του είναι στοές. Παραμένοντας εκεί, παρακολουθούν τον τόπο του τάφου, γονατίζουν και προσεύχονται ενώπιον του Θεού του Υψίστου, από την εωθινή προσευχή μέχρι την δύση του ηλίου. Ο εμίρης και ο ιμάμης ενός τεμένους χαιρετώνται.

Ο κυβερνήτης κλείνει την θύρα του τάφου, και κάθεται λίγο πιο πέρα. Όλοι τους μένουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, μέχρι το Φως, που είναι σαν λευκή φωτιά, να εμφανισθεί μέσα από τον τάφο. Στην συνέχεια, ο κυβερνήτης ανοίγει την θύρα και μπαίνει μέσα. Κρατά ένα κερί, το οποίο έχει ανάψει από την φωτιά αυτή, στο χέρι του….. Το δίνει στον ιμάμη, ο οποίος μεταφέρει το κερί και ανάβει τα λυχνάρια μέσα στο τέμενος…. Η αναφορά η σχετική με αυτό γράφεται προς τον κυβερνήτη, ενημερώνοντάς τον πως φωτιά εμφανίστηκε την τάδε ώρα, της τάδε ημέρας.

Εάν το Φως εμφανιστεί μέχρι την εωθινή προσευχή, θεωρείται σημάδι πως η χρονιά θα είναι καρποφόρα, και χωρίς ξηρασία. Αν εμφανιστεί το μεσημέρι, είναι ένδειξη πως η χρονιά θα είναι χωρίς καρπούς. (Σχετ.: KrachkovskijI. JU. “Blagodatnyjogon'” porasskazual-Biruniidrugikhmusul’manskikhpisatelejX-XIIIvekov // KhristianskijVostok. Spb., 1915, T. 111. Vyp. 3. S. 231-232.) (στα Ρώσσικα)

Ο Abul-‘AbbasAhmad(απεβίωσε το 947 μ.Χ.) – σύγχρονος πολέμιος των Ελλήνων του 10ου αι. – διηγείται πως ο Μουσουλμάνος κυβερνήτης της Ιερουσαλήμ σφραγίζει την πόρτα του Τάφου ΠΡΙΝ την εμφάνιση της φωτιάς και, όταν το λευκό φως της φωτιάς εμφανιστεί μέσα στον Τάφο, ξεκλειδώνει την πόρτα του και μπαίνει μέσα στον Τάφο και ανάβει ένα κερί από την φωτιά αυτή. (Σχετ. : Zsolt (EDT) Hunyadi, Jozsef (EDT) Laszlovszky, TheCrusadesandtheMilitaryOrders: ExpandingtheFrontiersofMedievalLatinChristianity – History – (Οι Σταυροφορίες και τα Στρατιωτικά Τάγματα: Επεκτείνοντας τα Σύνορα της Μεσαιωνικής Λατινικής Χριστιανοσύνης – Ιστορία), 2002 – 606 σελίδων. Σελ. 90.)

Ο Άραβας ιστορικός Masudi(+ 957), χρονολόγησε το Άγιο Φως. KrachkovskyI. “HolyFire”(Αγιο Φως), σύμφωνα με την αφήγηση του al-Biruni και άλλων Μουσουλμάνων συγγραφέων του 10ου – 13ου αι. της Χριστιανικής Ανατολής,. Τόμος 3. Έκδοση 3η, 1915, σελ. 223-224. (στα Ρώσσικα)

Ο Μουσουλμάνος Al-Farag ibn Salih από την Βαγδάτη, περί τον 10ο αι.Αναφέρεται από τον al-Biruni.

Ο Μουσουλμάνος ιστορικός, ο al-Biruni, έτος 1000 μ.Χ.: «Οι Χριστιανοί έχουν ήδη σβύσει τα φανάρια τους και τις δάδες τους από πριν, και περιμένουν, μέχρι να δουν μια καθαρή λευκή φωτιά, που κάνει το κανδήλι να ανάβει. Με την φωτιά αυτή ανάβουν τα κανδήλια μέσα στα τεμένη και τους ναούς.

Μετά γράφεται μια αναφορά προς τον Χαλίφη σχετικά με την ώρα που κατέβηκε η φωτιά. Αν γινόταν αμέσως μετά την μεσημβρινή ώρα, αναμενόταν γόνιμη χρονιά, αλλά αν καθυστερούσε μέχρι την εσπέρα ή αργότερα, τότε θα αναμενόταν άγονη χρονιά.

Η ίδια πηγή αναφέρει επίσης πως κάποιος κυβερνήτης είχε φέρει μαζί του ένα τεμάχιο χάλκινου σύρματος αντί φυτιλιού, για να μην μπορέσει να αναφλεγεί και να φανεί έτσι πως το όλο φαινόμενο απέτυχε.

Όμως κατέβηκε το πυρ, και ο χαλκός πήρε φωτιά.

Η κάθοδος αυτής της φωτιάς από ψηλά, σε μια μέρα που επαναλαμβάνεται μετά από συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, γίνεται αφορμή να μένουμε έκπληκτοι….»



https://blog.eas-seo.com/%CF%80%CF%8E%C ... %BA%CE%B1/

Μαρτυρία περί τού Αγίου Φωτός

Προσωπική μαρτυρία για το Άγιο Φως του κ. Λυκούργου Μαρκούδη,

υπεύθυνου προγράμματος του ραδιοφωνικού σταθμού Πειραϊκή Εκκλησία.

Πηγή ηχητικού ντοκουμέντου: http://mystakidis.com/istologio/?p=120

Απομαγνητοφώνηση: Θ. Α.


Άνθρωποι που θέλουν να αυτοαποκαλούνται "ορθολογιστές", ΧΩΡΙΣ να έχουν πάει ποτέ να παρατηρήσουν από κοντά το ίδιο το φαινόμενο του Αγίου Φωτός, φτιάχνουν χημικά και λαμπάδες, και σκαλίζουν αρχαίες (αστήρικτες) δηλώσεις άλλων, πεπεισμένοι για την υποτιθέμενη απάτη. Και θέλουν να "ξεχνούν" ότι κάποιοι άνθρωποι ΠΗΓΑΝ εκεί, και έδωσαν τη μαρτυρία τους!

Σοφία: Θέλω να μιλήσουμε γι’ αυτό το πολύ σημαντικό θέμα, που είναι το Άγιο Φως.

Άκουσες κάτι στην τηλεόραση; Μπορώ να σου πω ότι δεν άκουσα τίποτα εγώ.

Λυκούργος: Ούτε εγώ. Με πήραν τηλέφωνο χθες και μου είπαν τι γινότανε. Εν πάση περιπτώσει δεν το είδα. Αλλά είναι δεδομένο ότι τέτοιες εβδομάδες, μια εβδομάδα πριν το Πάσχα, όπως και πέρυσι και πρόπερσι, θα ασχοληθούν με το Άγιο Φως.

Εάν δεν θέλει κάποιος να το πιστέψει είναι δικαίωμά του. Μπράβο του, μη το πιστέψει! Δεν θα πάμε με το πιστόλι, να του το βάλουμε στο κεφάλι και να του πούμε ότι είναι αλήθεια. Όπως σε καμία περίπτωση δεν θα πάρουμε τους κυρίους επιστήμονες, συγγραφείς, ειδήμονες, κ.τ.λ. που ξαφνικά αρχίζουν να μας λένε ότι το Άγιο Φως ανάβει με το φωσφόρο, για να τους πούμε «Ελάτε εσείς, να πάμε στον Πανάγιο Τάφο να δώσετε τα δικά σας κεριά». Όχι, αγαπητέ! Δεν θα σας πάρουμε να πάτε στον Πανάγιο Τάφο, δεν σας θέλουμε στον Πανάγιο Τάφο. Είναι θέμα πίστης κι αν κάποιος δεν το πιστεύει είναι δικαίωμά του.

Σοφία: Πες μας τι έγινε για να μπούμε στο κλίμα.

Λυκούργος: Ξαφνικά έχουν αρχίσει πάλι να βγαίνουν και να λένε τις όποιες βλακείες και αηδίες για το Άγιο Φως, ότι το Άγιο Φως δεν είναι θαύμα, ότι είναι μια πλάνη που κάνουν κάτω, στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και ότι κοροϊδεύουν τον κόσμο, γιατί βουτάνε τα κεριά του Πατριάρχη μέσα στα θειάφια, στους φωσφόρους – και δεν ξέρω εγώ πού – και κάποια στιγμή τα ανάβουν και ο κόσμος ενθουσιάζεται που βλέπει το Φως να βγαίνει.

Πήγε κανείς να δει πώς βγαίνει το Άγιο Φως;

Σοφία: Φαντάζομαι θα έχουν πάει οι ακροατές μας.

Λυκούργος: Όχι από αυτούς που το κρίνουνε, όχι. Γιατί αν είχαν πάει δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουνε. Με έχει αξιώσει ο Θεός να βρεθώ στα Ιεροσόλυμα και θα δώσω λόγο για τις φορές που βρέθηκα εκεί και για το χάλι που εξακολουθεί να είναι η ψυχή μου. Πραγματικά θα δώσω λόγο γιατί κάποιοι λένε ότι είμαι τυχερός. Όχι, είμαι δυστυχισμένος! Είμαι πολύ δυστυχισμένος γιατί με έχει αξιώσει να πάω τόσες φορές και δεν ξέρω αν θα με αξιώσει πόσες άλλες – μπορεί και καμία. Και μολονότι έχω ζήσει πολλές μέρες της ζωής μου στα πανάγια προσκυνήματα, δίπλα στον Πανάγιο Τάφο, η ψυχή μου εξακολουθεί να είναι χάλια. Εγώ, λοιπόν, έχω να δώσω πολύ μεγάλο λόγο και δεν είμαι περήφανος, δυστυχώς. Είναι τιμή μου και καμάρι μου που με αξίωσε να βρεθώ εκεί. Δεν θα πάψω ποτέ να Τον ευχαριστώ που βρέθηκα από δεκαπέντε χρονών και από τότε βρίσκομαι συνέχεια στα Ιεροσόλυμα.

Σοφία: Θα ήθελα να μας περιγράψεις, Λυκούργο, αυτό που έζησες.

Λυκούργος: Το Άγιο Φως είναι θέμα πίστης. Όπως και οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στην Εκκλησία μας είναι θέμα πίστης. Εγώ θα μιλήσω μόνο για μένα. Γιατί ο Θεός δεν έχει ανάγκη ούτε από συνήγορο ούτε από εισαγγελέα. Εγώ θα ήμουν ο τελευταίος των τελευταίων που θα μπορούσε να μιλήσει υπέρ του Θεού. Μακάρι ο Θεός να μιλήσει υπέρ εμού, όταν θα έρθει η ώρα εκείνη μπροστά στο φοβερό Του βήμα. Αλλά δεν το βλέπω μ’ αυτά που κάνω.

Σοφία: Έχει σημασία η μαρτυρία, όμως. Εσύ ήσουν μάρτυρας εκεί.

Λυκούργος: Εγώ, λοιπόν, θα πω μόνο αυτά που έζησα και θα σας πω τι γίνεται για να ξέρουν και οι ακροατές και να μη δειλιάζουν όταν ακούν τους διάφορους «ειδήμονες».

Το Άγιο Φως, εγώ, δεν το είδα. Και δεν το είδα γιατί έτσι θέλει ο Θεός. Ήμουν από τους ελάχιστους τυχερούς που ακουμπούσα τον Πανάγιο Τάφο. Κι όμως δεν το είδα. Βγήκε από μπροστά μου, ο μακαριστός Πατριάρχης Διόδωρος, κρατώντας τα αναμμένα κεριά. Και δεν ξέρω πως άναψαν.

Σοφία: Τα είδες αναμμένα;

Λυκούργος: Ναι, τα είδα αναμμένα. Δεν ήταν βουτηγμένα σε φωσφόρο και θειάφια και οτιδήποτε άλλο. Ας πούνε ό,τι θέλουνε δε μ’ ενδιαφέρει αυτό. Ξέρω όμως – και όσοι έχουν πάει στον Πανάγιο Τάφο το ξέρουν και τους το έχω πει –, όσες φορές βρισκόμαστε εκεί με Έλληνες, μεταφέρω μόνο δική μου εμπειρία και τίποτα άλλο, για να μη νομίσουν ότι θέλω να παρακινήσω τον κόσμο σε πλάνη. Μπροστά στον Πανάγιο Τάφο, πάνω απ’ την είσοδο υπάρχουν πάρα πολλά καντήλια, τα οποία για να τα ανάψεις πρέπει να τα κατεβάσεις με τις τροχαλίες, να κατέβουν χαμηλά, να πάρεις και μια σκαλίτσα να ανέβεις και χεράκι-χεράκι να τ’ ανάψεις. Έχω δει πάρα πολλές φορές τον αγαπητό μας πατέρα Παντελεήμονα να κάνει αυτή την εργασία – το καθήκον, το δικαίωμα. Κάθε μέρα. Κάποιες ώρες αλλάζουν το λαδάκι, τα φυτιλάκια και τα ανάβουν. Το Μεγάλο Σάββατο είναι το έθος να σβήνουν τα πάντα στον Πανάγιο Τάφο. Και τα καντήλια. Τα καντήλια, λοιπόν, τα έσβησαν – με τον τρόπο που σου είπα. Ακριβώς εκεί που κατεβαίνουν τα καντήλια (με τις τροχαλίες) στεκόμουνα εγώ.

Όταν βγήκε ο Πατριάρχης κρατούσε στα χέρια του τα αναμμένα κεριά απ’ το Άγιο Φως. Πριν μπει στον Πανάγιο Τάφο τα καντήλια ήταν σβηστά. Κι επειδή το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κοιτάω προς τα πάνω – πού αλλού μπορείς να κοιτάς εκείνη την ώρα; – κοίταγα τα καντήλια και τα είχα δει σβηστά. Όταν βγήκε ο Πατριάρχης, μπροστά μου, με τα κεριά αναμμένα και κοίταξα προς τα πάνω, τα καντήλια ήταν αναμμένα. Και δεν τα είχε κατεβάσει κανένας κάτω. Δεν είχε πάει κανείς με καμία σκάλα, δεν είχαν κουνηθεί καθόλου, ούτε τα «θειάφια-ξεθειάφια», ούτε «φωσφόρια» υπήρχαν, ούτε τίποτα γιατί απλούστατα κανένας, αγαπητοί επιστήμονες συγγραφείς εκ Θεσσαλονίκης – και δεν ξέρω εγώ από που αλλού ορμώμενοι –, δεν ξέρει κάθε χρόνο τι ώρα βγαίνει το Άγιο Φως. Πέρυσι βγήκε στις 14:05. Εκείνη τη χρονιά είχε βγει στις 12:15. Κάθε χρονιά, ανάλογα με τον συνωστισμό που υπάρχει, δυσκολεύεται το βήμα του Πατριάρχη.

Σοφία: Αυτό είναι κάτι καινούργιο, δεν το έχω ξανακούσει.

Λυκούργος: Πώς είναι δυνατόν να ξέρουν αυτό που λένε, αυτοί οι κατ’ εμέ «ευκολόπιστοι», οι επιστήμονες; Δεν ξέρω τι σημαίνει επιστήμη, τελικά... Ότι υπολογίζουν το χρόνο και στα 15’ αυτό που έχουν βουτήξει μέσα, ανάβει· όταν τον Πατριάρχη, τον δικό μας τον Ελληνορθόδοξο, που για να περπατήσει από το Ιερό του Ναού μέχρι τον Πανάγιο Τάφο, όταν δεν έχει κόσμο, του παίρνει 5’ και το Μεγάλο Σάββατο που – μόνο ο Ναός – έχει μέσα 15.000, εκεί συνωστισμένος μπροστά, μπορεί να του πάρει 40-45’ περπάτημα! Μια απόσταση που δεν ξεπερνάει τα 60 μέτρα. Πώς είναι δυνατόν να υπολογίσουν το χρόνο; Αυτή είναι η δική μου απορία! Το Άγιο Φως λοιπόν, εκείνη το φορά που ήμουν μπροστά, έτσι άναψε τα καντήλια πάνω από τον Πανάγιο Τάφο. Κι επειδή εγώ είμαι ο δυσκολόπιστος, είμαι αυτός που όταν μου λένε για θαύματα κοιτάω πίσω τις εικόνες, να δω μήπως έχουν κάνει κάτι, όταν μου λένε ότι κάτι ακούγεται πάω και κοιτάω να δω μήπως ακουμπάει η πέτρα με κάτι άλλο και μεταφέρει κάποιον ήχο, όταν μου λένε ότι η εικόνα δακρύζει ή ανοιγοκλείνει τα μάτια της θα πάω 5-6 φορές να την δω, να την φωτογραφήσω, για να’ χω αποδείξεις γιατί δεν τα πιστεύω... Δεν είμαι ευκολόπιστος, είμαι δύσπιστος πάρα πολύ.

Σοφία: Δεν είσαι ο μοναδικός που θα κάνει έτσι...

Λυκούργος: Θα πω ότι την ώρα που βγήκε το Άγιο Φως το ’ξερα, τι συμβαίνει. Το Άγιο Φως βγαίνει, δεν λέω ότι «δεν βγαίνει» – για να μην παρεξηγηθώ έτσι όπως το’ πα. Είτε το πιστεύει κάποιος είτε όχι, είτε το δει είτε όχι, ΒΓΑΙΝΕΙ. Προς δόξαν Θεού και όχι δική μας. Όταν βγήκε, λοιπόν, το Άγιο Φως, δίπλα μου στεκόντουσαν άνθρωποι που μου λέγανε αυτό που έβλεπαν· γιατί έτσι τους επέτρεπε ο Θεός, να δούνε. Εμένα δεν μου επέτρεπε, και καλά έκανε. Δεν χρειάζεται να τα δω κι όλα. Ένας κύριος με μακριά γενειάδα στεκόταν δίπλα μου κι όταν βγήκε το Άγιο Φως, που ανάβουμε όλοι μας τα 33 κεράκια που κρατάμε – που δεν είναι βουτηγμένα πουθενά –, για περίπου τρία λεπτά το Άγιο Φως δεν καίει, Σοφία. Και αν πιάσεις τα 33 κεριά και τα κάνεις μασούρι και ανάψεις φωτιά, η φλόγα δεν ξεπερνάει τα είκοσι εκατοστά σε ύψος.

Σοφία: Και δεν καίει;

Λυκούργος: Δεν καίει. Και το σβήσαμε με την παλάμη μας. Κι εγώ. Και δεν κάηκα. Και δεν μου άφησε και ίχνος. Δοκίμασε να σβήσεις ΔΥΟ κεριά, όχι 33! Να τα σβήσεις με το χέρι. Θα καείς, θα τσιρίξεις!

Σοφία: Και βέβαια...

Λυκούργος: Σβήσαμε 33 και δεν... τσιρίξαμε. Και δίπλα μου είναι αυτός ο κύριος, με τη μακριά γενειάδα· σηκώνει τη γενειάδα του και βάζει τα 33 κεριά με τη φλόγα από κάτω και... δεν κάηκε.

Σοφία: Είναι σημαντικό αυτό που μας λες γιατί είναι πολύ καλό να έχουμε μαρτυρία από ανθρώπους που τα είδαν με τα ίδια τους τα μάτια.

Λυκούργος: Το είπα σήμερα, αυτό είναι ιστορία· όχι γιατί ο Θεός έχει ανάγκη από υπερασπιστή και συνήγορο για να υπερασπιστεί, αλλά επειδή έχω ανάγκη εγώ να το πω γιατί νιώθω ντροπή και τύψεις που δεν μπορώ να πω κάτι γι’ Αυτόν που μάς έχει χαρίσει τόσα. Το Άγιο Φως είναι ένα μεγάλο θαύμα. Αγιοφωτομάχοι υπάρχουν πολλοί, όπως υπήρχαν και οι εικονομάχοι. Καλώς.

Να ξέρουν οι αιρετικοί επιστήμονες, που δεν το έψαξαν καθόλου, ποτέ οι Αρμένιοι δεν μπαίναν να πάρουν το Άγιο Φως. Ήταν πάντοτε δικαίωμα των Ελληνορθοδόξων. Μια χρονιά., τον 16ο αιώνα, πλήρωσαν το σουλτάνο και πήραν ειδικό φιρμάνι να μπουν. Κεκλεισμένων των θυρών πέταξαν έξω τους Ορθοδόξους. Και το Άγιο Φως, εκείνη τη χρονιά, δεν βγήκε στον Πανάγιο Τάφο που μπήκαν οι Αρμένιοι – που είναι μονοφυσιτικό δόγμα. Απ’ έξω από την πύλη του Ναού, που είχε κλείσει, σε εκείνες τις τρεις κολόνες που υπάρχουν μέχρι και σήμερα, ήταν γονατιστός ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης. Και την προκαθορισμένη ώρα, δηλαδή το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, κλαίγοντας εκεί, σχίστηκε η κολόνα, βγήκε το Άγιο Φως και άναψε στα χέρια του. Και αυτή η μαρτυρία είναι καταγεγραμμένη σε ιστορικές πηγές. Μόνο τότε είχαν μπει οι Αρμένιοι. Και από τότε υπάρχει φιρμάνι, επί Τουρκοκρατίας, που απαγόρευε σε οποιονδήποτε άλλον πλην των ορθοδόξων Ρωμαίων – γιατί Ρωμηούς μας λέγαν τότε – να μπουν στον Πανάγιο Τάφο το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου για να πάρουν το Άγιο Φως.

Και κάτι ακόμα: το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ο Πανάγιος Τάφος ελέγχεται. Και ελέγχεται από τέσσερεις, τους εκπροσώπους των χριστιανικών δογμάτων: αρμένιοι, κόπτες συριανοί, ο ελληνορθόδοξος φύλακας και – το συγκλονιστικό – απ’ τον γενικό αστυνομικό διευθυντή της παλαιάς πόλεως της Ιερουσαλήμ. Τι ψάχνουνε; Να δουν ότι είναι όλα τα καντήλια και τα κεριά σβηστά, ότι δεν υπάρχει φιτίλι, δεν υπάρχει μαντήλι, δεν υπάρχει ό,τι μπορείς να φανταστείς, σπίρτα, αναπτήρας... Τίποτα που να μπορείς να ανάψεις φωτιά. Είναι εκεί ο Ελληνορθόδοξος και οι αλλόδοξοι που κοιτάνε να δουν μήπως κάνει κανένα κόλπο ο Έλληνας και κρύψει τίποτα. Και είναι και ο αστυνομικός διευθυντής που δεν είναι καν χριστιανός!

Σοφία: Τι άλλο περιμένει κανείς...;

Λυκούργος: Το πιστοποιώ, λοιπόν, ότι είναι όλα σβηστά και βγαίνουν έξω και σφραγίζουν τον Πανάγιο Τάφο – σαν πρώτο έλεγχο. Στον δεύτερο έλεγχο, όταν φτάσει ο Πατριάρχης μπροστά, θα τού βγάλουν τα άμφια. Και θα πάει ο αστυνομικός διευθυντής να τον ψάξει με τα χέρια του για να δει ότι δεν έχει πάνω του σπίρτα, αναπτήρες. Τότε θα μπει μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Και στο τρίτο έλεγχο, πίσω από τον Πατριάρχη, στον προθάλαμο του Παναγίου Τάφου, θα σταθεί ο Αρμένιος εκπρόσωπος. Όταν σταθεί εκεί θα κάθεται και θα βλέπει στιγμή-στιγμή, δευτερόλεπτο-δευτερόλεπτο τι κάνει ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Θα κοιτάει να δει μήπως βγάλει κάτι, μήπως βουτήξει κάτι. Γιατί; Γιατί αν κάνει κάτι λάθος, θα βγει, θα του χώσει μια μπουνιά – που είναι πολύ εύκολο να το κάνει – και θα βγει να φωνάξει ότι κάνουν απάτη μέσα, οι ορθόδοξοι Έλληνες – είναι δικός μας ο Πανάγιος Τάφος.

Σοφία: Θα ήταν το πρώτο που θα γινόταν!

Λυκούργος: ΤΡΕΙΣ έλεγχοι, αγαπητοί επιστήμονες· είκοσι αιώνες. Κανένας δεν έχει βρει το παραμικρό. Και μη μου πουν ότι ο Πανάγιος Τάφος είναι κτίριο του 1810. Και ΠΡΙΝ το 1810 υπήρχε αντίστοιχο κτίριο εκεί, πριν καεί.

Σοφία: Λένε πολλοί, Λυκούργο, και θα ήθελα να απαντήσεις πάνω σ’ αυτό: ότι δεν υπάρχουν πηγές από κάποιον αιώνα και πριν που να μιλάνε για το Άγιο Φως.

Λυκούργος: Σωστά. Για πολλά πράγματα δεν υπάρχουν πηγές από κάποιον αιώνα και πριν.

Σοφία: Βασίζονται σ’ αυτό και λένε ότι εφόσον δεν υπάρχουν αναφορές για το Άγιο Φως πριν από τον 6ο αιώνα, άρα δεν υπήρχε.

Λυκούργος: Βεβαίως, δεν υπάρχουνε ιστορικές αναφορές ούτε για την Ελλάδα, για την αρχαία Αθήνα, για όλους τους αιώνες. Άρα κάποια στιγμή η αρχαία Αθήνα σταμάτησε να υπάρχει. Δεν υπάρχουν αναφορές ούτε για την Κωνσταντινούπολη, για όλους τους αιώνες, ούτε για το Βυζάντιο, όπως ακριβώς εξελίχθηκε. Άρα κι αυτό δεν υπήρξε. Και το σημαντικότερο: για 3,5 αιώνες πάνω στον Πανάγιο Τάφο και στο φρικτό Γολγοθά, υπήρχε ειδωλολατρικός ναός κτισμένος, αφιερωμένος στο Δία και στην Αθηνά. Τι λέτε ότι θα μπορούσε να γίνει εκεί; Για 3,5 αιώνες οι χριστιανοί ήταν υπό διωγμό μέχρι που ήρθε ο Μεγάλος Κωνσταντίνος και υπογράφει το περίφημο διάταγμα των Μεδιολάνων και δίνει την ανεξιθρησκεία. Και όταν πάει η Αγία Ελένη στα μέσα του 4ου αιώνα αρχίζουν σιγά-σιγά να φτιάχνονται για πρώτη φορά οι εκκλησίες και να δημιουργείται σιγά-σιγά η λατρεία, το τελετουργικό και το τυπικό, που μέχρι σήμερα φτάνει στις μέρες μας και εφαρμόζεται. Το 614 ο Ναός καταστράφηκε από πέτρα μέχρι πέτρα και δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Και σφαγιάστηκαν όλοι. Και όχι μόνο τότε. Πέρασαν καταστροφές και σφαγές. Πάντοτε υπήρχε κάτι. Είναι σίγουρο ότι οι πηγές που υπήρχαν χάθηκαν και ιστορικά γεγονότα, άλλα καταγράφηκαν και άλλα όχι.

Μετράμε την πίστη με το καντάρι, με το γραμμάριο, με τι; Αν το θαύμα είναι 100 κιλά θαύμα, αν είναι 94; Τι ακριβώς είναι το θαύμα; Το θαύμα είτε το πιστεύουμε είτε δεν το πιστεύουμε. Όπως εγώ δεν θα προσπαθήσω ποτέ να πείσω κανέναν ότι είναι το Άγιο Φως έτσι. Ας μην προσπαθούν όλοι οι άλλοι να με πείσουν ότι δεν είναι. Ας κρατήσουν την άποψή τους. Κι ας μην περιμένουνε να τους μπάσουμε στον Πανάγιο Τάφο για να διαπιστώσουν ιδίοις όμασι πώς ανάβει το Άγιο Φως. Δεν μπορούμε να τους το κάνουμε αυτό. Και δεν παίρνω τον λόγο κανενός Πατριάρχου αυτή τη στιγμή και κανενός ορθοδόξου. Δεν μπορούμε γιατί το Άγιο Φως βγαίνει και για μένα και για σένα. Και για όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς και για κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο.

Βγαίνει το αναστάσιμο αυτό Φως για να καταυγάσει τη ψυχή μας, να την κάνει να αγάλλεται και να νιώσει την χαρά που σε λίγες ώρες θα νιώσει ακούγοντας το «Χριστός Ανέστη». Αυτό είναι το Άγιο Φως και αυτό γίνεται το Μεγάλο Σάββατο μεσημέρι. Ενώ εδώ, σε όλες τις εκκλησίες, η ακολουθία του Αγίου Φωτός γίνεται το βράδυ της Ανάστασης, όταν δεν έρχεται το Άγιο Φως, εδώ και 17 χρόνια έρχεται το Άγιο Φως στην Ελλάδα με ειδική πτήση – καταργήστε την κι αυτήν σας παρακαλώ, έτσι; Δεν πρέπει ούτε τιμές αρχηγού κράτους να αποδίδουμε, δεν κάνει. Προς Θεού –. Πριν από αυτά τα χρόνια αλλά και σε πάρα πολλές εκκλησίες που δεν πάει το Άγιο Φως, οι ιερείς ευλογούν τη λαμπάδα και το καντήλι πάνω στην Αγία Τράπεζα, την σταυρώνουν και δίνουν απ’ αυτό το αγιασμένο φως – γιατί έτσι αγιάζεται το φως – στους πιστούς να το πάρουν σπίτι τους. Το Φως των Ιεροσολύμων – το Άγιο Φως – είναι άλλο, το φως που αγιάζουν πάνω στην Αγία Τράπεζα άλλο· αλλά εξίσου Άγιο. Γιατί, να μην θαρρούμε ότι και όταν γίνεται η Θεία Λειτουργία δεν γίνεται ένα μεγάλο θαύμα, όταν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μεταλαμβάνεται στους πιστούς! Μακάρι να είχαμε τη συναίσθηση αυτού του θαύματος κι ας μη βλέπαμε ποτέ το Άγιο Φως κι ας μη βλέπαμε ποτέ μεγάλα θαύματα, ούτε ιάσεις, ούτε τίποτα.

Σοφία: Δεν θα χρειαζόταν.

Λυκούργος: Άλλωστε, όταν έζησε ο Κύριός μας ανέστησε νεκρούς. Έκανε τυφλούς να δούνε. Παράλυτους να περπατήσουν, μπροστά στα μάτια του κόσμου, που ήταν γύρω Του. Και παρ’ όλα αυτά, αυτός ο κόσμος Τον καταδίκασε σε σταυρικό θάνατο. Πόσο μάλλον εμείς που δεν τον είδαμε ποτέ το Θεό μας. Απλά προσπαθούμε να Τον νιώσουμε και ευχόμαστε να Τον αντικρύσουμε στην μέλλουσα Βασιλεία.


https://www.oodegr.com/oode/asynithista ... tyria1.htm

Ζωντανή μαρτυρία Αγίου Φωτός | Ρωτήστε τον Γέροντα

Άγιο Φως. Ένα θαύμα το οποίο γίνεται κάθε χρόνο στα Ιεροσόλυμα στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου. Οι μαρτυρίες είναι χιλιάδες περί της γνησιότητας του εν λόγω θαύματος. Παρά ταύτα όπως θα ακούσετε στο εν λόγω βίντεο, κάποιοι προσπαθούν να σπιλώσουν και να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα και μάλιστα αναφέρω για ποιους λόγους το κάνουν.
Προσωπικά πηγαίνω στα Ιεροσόλυμα κάθε χρόνο από την δεκαετία του '70. Κάποιες φορές έχω παρευρεθεί κι εγώ στην τελετή του Αγίου Φωτός μαζί με προσκυνητές από την Ελλάδα. Στο βίντεο αναφέρω την προσωπική μου ζωντανή μαρτυρία για το θαύμα του Αγίου Φωτός.

https://www.youtube.com/watch?v=LxdbsUgvzrs

«Πήγανε να με πνίξουν οι Αρμένιοι μέσα στον Πανάγιο Τάφο ! »

«Μή έχοντας προφανώς ούτε ιερό ούτε όσιο, προσπάθησαν οι Αρμένιοι να πνίξουν τον Ορθόδοξο μοναχό εδώ, σ΄ αυτόν τον χώρο του Πανάγιου Τάφου !

Οι Μοναχοί στα Ιεροσόλυμα είναι πολύ λίγοι και όμως προσπαθούν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια τα δικαιώματα των Ελλήνων Ορθοδόξων, στον Πανάγιο Τάφο.

Η καθημερινότητά τους είναι πολύ δύσκολη διότι τα άλλα δόγματα καθημερινά εποφθαλμιούν αυτά που οι Έλληνες έχουν από θεία κληρονομιά και πολλές φορές έρχονται αντιμέτωποι με την βία των άλλων δογμάτων.

Παρόλα αυτά μέσα στις μέριμνες και στις δυσκολίες οι αγιοταφίτες πάντα βρίσκουν την γαλήνη, κυρίως στις θείες ακολουθίες που γίνονται μέσα στο Ναό της Αναστάσεως και τον Πανάγιο Τάφο.

Μαρία Γιαχνάκη, Ιερουσαλήμ

Ειδικές Αποστολές

08/04/2018 - 12:03

Με αφορμή τις πρόσφατες βλάσφημες δηλώσεις του Αρμένη ηγουμένου Σαμουήλ , σύμφωνα με τις οποίες αμφισβήτησε το Άγιο Φως , συναντήσαμε τους φύλακες του Πανάγιου Τάφου στην Ιερουσαλήμ και μιλήσαμε για την αφή του Αγίου φωτός αλλά και για τις μάχες που δίνουν μια φούχτα Έλληνες να κρατήσουν τα προσκυνήματα.

Ο Μοναχός Θεόδουλος αγιοταφίτης και φύλακας του Πανάγιου Τάφου βρίσκεται διαρκώς στο Ιερό Κουβούκλιο και βοηθάει τους προσκυνητές να μπουν στον Πανάγιο Τάφο, να γονατίσουν και να προσευχηθούν στην Πλάκα που σκέπασε το σώμα του Ιησού Χριστού.

Οι άνθρωποι που προσέρχονται στο ιερό αυτό προσκύνημα όπως λέει ο αγιοταφίτης είναι από διάφορες χώρες και θρησκεύματα αλλά ο Πανάγιος Τάφος είναι τόπος προσευχής για όλους τους ανθρώπους.


Ο μοναχός Θεόδουλος, μιλάει για την υβριστική δήλωση του Αρμένη ηγουμένου, για το μεγαλύτερο θαύμα του αγίου φωτός, το οποίο αμφισβήτησε προσπαθώντας να δημιουργήσει σύγχυση.

Ο μοναχός ήταν μπροστά στην συνέντευξη και την διέκοψε, πετώντας έξω από το Ιερό κουβούκλιο το Εβραϊκό συνεργείο και τον Αρμένη ηγούμενο ( για τις ψευτιές πού έλεγε για το Άγιο Φώς )…

+++++++++++++++++++++++




Μιλάει για το Άγιο φως, για τους Έλληνες αγιοταφίτες και την αφή του αγίου φωτός. Περιγράφει επίσης πόσο ξύλο τρώνε οι ελληνορθόδοξοι μοναχοί, από άλλα δόγματα στον Πανάγιο Τάφο κυρίως από τους Αρμένιους για τα δικαιώματά μας στα Ιερά Προσκυνήματα.

Αποστολή Ιερουσαλήμ, Μαρία Γιαχνάκη


Η συνέντευξη

***

Μαρία Γιαχνάκη: Θα ήθελα τώρα να μου διηγηθείτε, να μεταφερθούμε λίγο καιρό πριν, που υπήρξε ένα περιστατικό με μία συνέντευξη που είχε δώσει ο επίσκοπος ο Αρμένης στον Πανάγιο Τάφο, στα πλαίσια κάποιας συνέντευξης ενός Ισραηλινού – Εβραϊκού συνεργείου, για το Άγιο Φως. Τι ακριβώς είχε συμβεί εκείνη την ημέρα; Εσείς είχατε βάρδια στον Πανάγιο Τάφο, έτσι δεν είναι;

Μοναχός Θεόδουλος: Ναι. ‘Ημουνα πρωινός φύλακας, αυτό έγινε τις πρωινές ώρες. Εγώ θα ήθελα να ξεκινήσω τον λόγο μου με αυτόν τον τρόπο και να πω σε όσους με ακούνε, ότι ο Χριστός είπε στο Ευαγγέλιο ότι αυτός ο οποίος δεν είναι άξιος να του δοθούν τα λίγα, δεν είναι άξιος να του δοθούν ούτε και τα πολλά και αυτός που δεν αξίζει να του εμπιστευτούν τα μικρά, δεν αξίζει να του εμπιστευτούν ούτε και τα μεγάλα. Κι εγώ θα κάνω μία συμπλήρωση: εκείνος που είπε το μικρό ψέμα εκτός του Παναγίου Τάφου, όταν εισήλθε στον Πανάγιο Τάφο είπε και το μεγάλο ψέμα.

Και τί εννοώ; Αυτός ο επίσκοπος, ο Σαμουήλ, είναι ο ηγούμενος των Αρμενίων. Όπως γνωρίζετε στον Πανάγιο Τάφο υπάρχουνε οι Ορθόδοξοι, οι Καθολικοί και οι Αρμένιδες. Οι Κόπτες, οι οποίοι όμως δεν έχουνε δικαιώματα εντός του Παναγίου Τάφου. Η κάθε αδελφότητα έχει τον ηγούμενό της ο οποίος είναι σεβαστό πρόσωπο από τους υπόλοιπους και αποδεκτό. Είναι ο ηγούμενος της εκάστοτε αδελφότητος.

Ήρθε λοιπόν αυτός ο δεσπότης, ο πάτερ Σαμουήλ ο ηγούμενος των Αρμενίων, ήρθε με το κανάλι. … Εμείς ξέρετε για να αφήσουμε κάποιο κανάλι να τραβήξει πλάνα μέσα στον Ναό πρέπει να έχει άδειες και από τα τρία Πατριαρχεία, έγγραφες άδειες. Έρχεται και μου λέει ότι έχουνε άδειες και από τα τρία Πατριαρχεία, έχουνε χαρτιά, και θέλουνε να τραβήξουνε πλάνα μέσα στον Πανάγιο Τάφο.

Εγώ τον εμπιστεύτηκα γιατί είναι ο ηγούμενος των Αρμενίων. Όμως δεν είχανε άδειες. Μου είπε ψέματα. Γιατί εγώ, αν δεν μου έλεγε και ζήταγα τις άδειες και έβλεπα ότι δεν έχουν, δεν θα τους άφηνα να μπούνε μέσα στο Κουβούκλιο να κάνουνε συνέντευξη.

Μαρία Γιαχνάκη: Οπότε μπήκαν.

Μοναχός Θεόδουλος: Μπήκανε λοιπόν. Μου είπε αυτό το ψέμα και μετά μπήκε στον Πανάγιο Τάφο και άρχισε να λέει όλα αυτά τα ασεβή και τα βλάσφημα περί του Αγίου Φωτός. Αυτό το θαύμα της Ορθοδοξίας ανά τους αιώνες το οποίο έχει γραφτεί και στην ιστορία.

Γνωρίζετε το θαύμα το οποίο είναι στην Κολόνα βγαίνοντας από τον Πανάγιο Τάφο, στο οποίο έχουνε καταισχυνθεί οι Αρμένιδες και έχει γραφτεί στην ιστορία. Και όχι μόνο αυτά. Έχουμε και τον μουσουλμάνο που ήτανε επάνω στον μιναρέ εκείνη την ώρα, ο οποίος είδε το θαύμα, ομολόγησε ότι ο αληθινός Θεός είναι των Χριστιανών ο Ιησούς Χριστός, πιστεύω στον Ιησού Χριστό, τον πιάσαν, τον αποκεφάλισαν. Βαπτίστηκε στο αίμα του και μαρτύρησε και έγινε άγιος. Τα λείψανά του τα έχουμε στο Μοναστήρι της Μεγάλης Παναγίας. Είναι ο άγιος Τούνομ. Λοιπόν όλα αυτά είναι γραμμένα στην ιστορία. Το 1579 επί Μουράτ του Β’ έγιναν αυτά.

Μαρία Γιαχνάκη: Οπότε εσείς τον ακούσατε να λέει ότι δεν υπάρχει Άγιο Φως.

Μοναχός Θεόδουλος: Τον άκουσα να λέει, τον άφησα λίγο να δω που θα φτάσει. Μετά κι εγώ ε δεν άντεξα. … Είμαστε οι φύλακες, οι προστάτες του Κουβουκλίου, του Παναγίου Τάφου, οι Ορθόδοξοι, και να μπαίνει μέσα ένας αιρετικός ο οποίος μάλιστα ισχυρίζεται ότι τρεις φορές λέει προσπάθησε να δει το Άγιο Φως και δεν το είδε. Μα βεβαίως και δεν μπορεί να το δει γιατί είναι αιρετικός. Πως θα το δει; Το Πνεύμα το Άγιο δεν ευλογεί τις αιρέσεις. Το Πνεύμα το Άγιο ευλογεί την Αλήθεια και όσους μένουν πιστοί στην Αλήθεια.

Ακούγοντας λοιπόν εγώ να λέει όλα αυτά τα ψέμματα, ε κι εγώ εξανέστην και τον σταμάτησα. Βέβαια δεν είχα πολύ χρόνο να αποκαταστήσω και να πω πολλά πράγματα περί της αληθείας.

Είπα μόνο ότι ο Πατριάρχης ο δικός μας προσεύχεται μέσα στον Πανάγιο Τάφο, ο Αρμένης κάθεται έξω στο Παρεκκλήσι του Αγγέλου -εκεί στέκεται ο Αρμένης, δεν μπαίνει μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Και προσευχόμενος ο Πατριάρχης, διαβάζοντας την Ευχή του Αγίου Φωτός, κατέρχεται θαυμαστώ τω τρόπω το Πνεύμα το Άγιο, ανάβει τις δάδες του Πατριάρχη και μετέπειτα ο Πατριάρχης το δίνει στον Αρμένη. Ο Αρμένιος το δίνει στους δικούς του -έχουν την τρύπα οι Αρμένιοι την δική τους, ξέρετε, γνωρίζετε- και μετά βγαίνει πρώτος ο Πατριάρχης ο δικός μας από το Ιερό Κουβούκλιο.

Διότι για χάρη του Ορθοδόξου Πατριάρχου κατήλθε το Άγιο Φως, για κανενός άλλου, ούτε για Αρμένη, ούτε για Κόπτη, ούτε για Προτεστάντη, για κανενός άλλου. Μόνο για χάρη του Ορθοδόξου Πατριάρχου που διατηρεί την αλήθεια των δογμάτων, που δεν έχει παρεκκλίνει η Ορθόδοξη Εκκλησία ανά τους αιώνες.

Βγαίνει λοιπόν πρώτα ο Πατριάρχης ο δικός μας, προχωράει προς το Καθολικό για να μπει στο Ιερό και μετά βγαίνει ο Πατριάρχης των Αρμενίων. Δεύτερος, ουραγός. Επομένως η αλήθεια είναι σε εμάς, αυτοί που βγαίνουν πρώτοι.

Και θέλω να πω και το εξής, ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει αυτοδύναμη προσευχή. Εμείς δεν έχουμε ανάγκη από κάποιον να μας συμπαρασταθεί στην προσευχή μας για να βγάλουμε Άγιο Φως ή για να γίνει ένα θαύμα. Η προσευχή μας έχει αυτοδυναμία διότι έχουμε μείνει πιστοί στα δόγματα του Ευαγγελίου και των Πατέρων απαρασάλευτοι. Δεν έχουμε αλλάξει τίποτα.

Δεν έχω εγώ την ανάγκη του Αρμένη ή του Κόπτη ή του Καθολικού ή του Προτεστάντη, να προσευχηθώ για να με ακούσει ο Θεός. Όχι. Από την στιγμή που είμαι μέλος της Εκκλησίας και διατηρώ τα δόγματα της Πίστεως, η προσευχή μου είναι αυτοδύναμη. Όχι ότι εγώ προσωπικά έχω δύναμη αλλά ο Θεός ακούει την προσευχή μου και μου δίνει τα αιτήματά μου. Δεν θα πάω να συμπροσευχηθώ με έναν αιρετικό επειδή θα αισθάνομαι ότι η προσευχή μου είναι αδύναμη για να μου κάνει ο Θεός το θαύμα. Δεν θα θαυματουργήσει ο Θεός. Δεν δέχεται ο Θεός τις συμπροσευχές.

Και όταν ο Αρμένης και ο Ορθόδοξος Πατριάρχης είναι μέσα στο Κουβούκλιο ή στην τελετή του Αγίου Φωτός -υπάρχουν και Αρμένιδες και Κόπτες και Ορθόδοξοι- δεν συμμιγνύονται οι προσευχές εκεί, δεν είναι συμπροσευχή. .. Οι Αρμένιδες προσεύχονται γιατί είναι Αρμένιδες και προσεύχονται εκείνη την ώρα. Εμάς η προσευχή μας είναι αυτοδύναμη και ξεχωριστή.

Δεν ενώνουμε την προσευχή μας με τους αιρετικούς και δεν τους έχουμε ανάγκη να προσευχηθούμε μαζί τους για να γίνει κάποιο θαύμα ή για να λάβουμε τα αιτήματά μας από τον Χριστό. Εμείς αυτό που ζητάμε είναι τις προσευχές των ομοδόξων μας, τον Ορθοδόξων, για να δυναμώσει η προσευχή μας. Αυτό το ζητάμε. Τους αιρετικούς δεν τους ζητάμε, ούτε τους θέλουμε, ούτε τους προσκαλούμε.

Και να σας πω και το τελευταίο, επειδή εμείς εδώ ζούμε με τις κοινότητες και με τους Αρμενίους. Οι Αρμένιδες έχουν μεγάλο φθόνο για εμάς, πολύ μεγάλο φθόνο και ζηλεύουν πάρα πολύ τους Έλληνες.

Διότι βλέπουνε την συμπεριφορά μας με τον κόσμο, βλέπουνε ότι όλα τα φώτα πέφτουνε πάνω μας. Αλλά να σας πω και κάτι όμως; Εμείς δεν τα πήραμε τα Πανάγια προσκυνήματα, μας τα ‘δωσε ο Θεός. Ο Θεός μας τα έδωσε εμάς, δεν τα πήραμε από μόνοι μας. Αυτοί όμως θέλουν από μόνοι τους να τα πάρουνε από εμάς και γίνονται Θεομάχοι με αυτόν τον τρόπο. Εκτός του ότι είναι αιρετικοί, δεν σέβονται ότι ο Θεός μας τα έδωσε. Τα έδωσε στους Έλληνες, τα εμπιστεύθηκε.

Δεν σημαίνει ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, [ότι] οι υπόλοιποι Ορθόδοξοι λαοί είναι κάτι μειονεκτικότερο. Όχι. Είναι θέμα διαχείρισης όπως σε μία επιχείρηση. Υπάρχει ο διευθυντής, ο υποδιευθυντής, τα στελέχη. Έτσι είναι και στην Ορθοδοξία, υπάρχουν διαβαθμίσεις αλλά όμως όλοι είμαστε το ίδιο οι Ορθόδοξοι. Ο Θεός δεν διακρίνει Ορθοδόξους από Ορθοδόξους.

Όποιος αγωνίζεται να ακολουθεί το θέλημα του Θεού, να πράττει τις εντολές του Θεού, να αγωνίζεται στον καθημερινό του βίο με την βοήθεια του Θεού και με τα μέσα της Εκκλησίας να προοδεύει στην αρετή ολίγον κατ’ ολίγον, αυτός ο Χριστιανός Ορθόδοξος θα δεχθεί κάποια στιγμή την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και θα αγιάσει. Δεν στερεί ο Θεός την αγιότητα από κανέναν· Ορθόδοξο βεβαίως, μόνο οι Ορθόδοξοι μπορούμε να φτάσουμε στην αγιότητα.

Εμάς λοιπόν μας ζηλεύουν και θα σας πω και το τελευταίο, συγχωρέστε με αν έχω λίγο παρατείνει τον χρόνο.

Πριν από λίγους μήνες -γιατί διατείνεται αυτός ο δεσπότης ότι δεν υπάρχει Άγιο Φως και πως θα προσευχηθούν να ρθει Άγιο Φως- αφού έκλεισε η πόρτα του Ναού το απόγευμα, πήγα εγώ να κάνω κάποια καθαριότητα μέσα στο Κουβούκλιο, την οποία δικαιούμαι να την κάνω. Και μπαίνοντας στο Ιερό Κουβούκλιο έρχονται δύο Αρμένιδες απ’ έξω και αρχίζουνε ουρλιάζοντας και ωρυόμενοι να μου φωνάζουν να βγω έξω. Λέω, δεν βγαίνω έξω, θα τελειώσω την δουλειά μου και μετά θα βγω. Μπήκανε μέσα με τη βία. Επί ένα τέταρτο μέσα στον Πανάγιο Τάφο με τραβολογούσανε, μου κάνανε μώλωπες. Τρεις φορές ο ένας από τους δύο πήγε να με χτυπήσει, σήκωνε το χέρι του με τέτοια οργή και τέτοιο μίσος κι εκεί που πήγαινε να με χτυπήσει κάτι τον σταμάταγε. Σταματάει την πρώτη φορά, με τραβολογούσανε να βγω.



Δεν βγαίνω, ξαναεπιχειρεί δεύτερη φορά, πάλι κάτι τον σταματάει. Μετά ξανά, να με απειλούν, το ένα το άλλο, να ξαναμπαίνουν μέσα, να με τραβάνε. Δεν έβγαινα, τρίτη φορά, κάτι τον σταμάτησε πάλι. Αφού λοιπόν είδαν και απόειδαν, λίγο πριν τελειώσει το σκηνικό πήγανε και οι δύο να με πνίξουνε μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Πήγανε να με πνίξουνε.

Υπάρχει κατάθεση καταγγελία στο Κισλά. Δύο ώρες έδωσα κατάθεση στην αστυνομία. Και με βρίσανε με τον χυδαιότερο τρόπο, με την πιο χυδαία έκφραση που υπάρχει, μέσα στο Ιερό Κουβούκλιο.

Λοιπόν, πως αυτοί οι άνθρωποι μετά έχουνε ελπίδες και προσδοκούν να δούνε το Άγιο Φως και να δούνε θαύματα;

Και να μας κατηγορούνε εμάς, για τί; Εγώ σε όλο αυτό το σκηνικό , το χέρι μου έτσι δεν το έκανα να τους κάνω έτσι. Καθόμουνα και τα δεχόμουνα όλα. Ούτε ένα άγγιγμα δεν τους έκανα. Ούτε ένα άγγιγμα δεν τους έκανα. Ούτε τους απάντησα σε οτιδήποτε με βρίζανε. Καθόμουνα και απλά προσπαθούσα να προστατεύσω τον εαυτόν μου, χωρίς να χρησιμοποιήσω ούτε μία κίνηση βίας εναντίον τους. Και όταν με πιάνανε και με τραβολογούσαν τους λέω, άφησέ με, μην με αγγίζεις. Δεν έκανα κίνηση να του διώξω το χέρι. Λοιπόν αυτά πρέπει να τα ξέρει ο κόσμος διότι είναι βίαιοι αυτοί οι άνθρωποι.

Πριν δυο χρόνια στην Λειτουργία την νυκτερινή του Αγίου Φωτός, της Αναστάσεως. Αφού τελειώσουνε οι Ορθόδοξοι μετά είναι οι Αρμένιδες. Στην λιτανεία τους πετάξανε έξω με βία !!! Είναι δικαίωμα του Ορθοδόξου φύλακα να κάθεται στην λιτανεία. Για να ξέρετε λίγο, όταν παραλαμβάνουν οι Αρμένιδες στρώνουνε τον Τάφο για την ακολουθία τους και γίνεται λιτανεία τρεις φορές από το Ιερό Κουβούκλιο, όπου είναι πρώτοι οι Αρμένιδες, πίσω οι Κόπτες οι Αιγύπτιοι και πιο πίσω οι Κόπτες οι Συριάνοι και ο ένας μετά τον άλλον έρχεται επί το μέτωπο του Ιερού Κουβουκλίου.

Τρεις φορές κάνουνε την λιτανεία. Όμως στην τρίτη φορά, όταν γίνεται η τρίτη φορά αφού περάσουνε οι Αρμένιδες, οι Αιγύπτιοι μπαίνουνε μέσα στον Τάφο, κάνουνε κάποια προσευχή, διαβάζουν το Ευαγγέλιο, φεύγουνε, μετά μπαίνουνε οι Συριάνοι, φεύγουνε και μετά παραλαμβάνουνε οι Αρμένιδες. Όταν λοιπόν στην τρίτη γύρα φεύγουνε οι Αρμένιδες, εκεί είναι δικαίωμα, δικαίωμα αιώνων, ο Ορθόδοξος φύλακας που είναι παρών, μπαίνει μέσα στο Ιερό Κουβούκλιο. Ο οποίος έχει το δοχείο με την κολόνια και βάζει στα χέρια των Αιγυπτίων Κοπτών και των Συριάνων Κοπτών μπαίνοντας μέσα προσευχόμενοι. Και έχει και την επίβλεψη του Κουβουκλίου, να επιβλέπει τί κάνουνε. Διότι οι φύλακες είμαστε οι Ορθόδοξοι, εμείς έχουμε την επίβλεψη του Κουβουκλίου.

Λοιπόν, στην γύρα αυτή τον μοναχό Ιουβενάλιο τον πετάξανε έξω. Με το που πήγε να μπει τον περίμενε ο Αρμένης μέσα και έρχονται δέκα Αρμένιδες που υποτίθεται προσευχόντουσαν αυτοί. Φεύγουνε δέκα Αρμένιδες, από την σχολή των Αρμενίων, και τον πιάσανε και τον κάνανε μπάλα του ποδοσφαίρου. Έφαγε τέτοιο ξύλο. Μπουνιές, κλωτσιές.

Εγώ τον έχασα. Ήμουν απέναντι και δυστυχώς την ώρα την επίμαχη γύρισα το κεφάλι μου έτσι, και με το που γυρίζω δεν τον βλέπω και λέω, μα τί γίνεται; Και βλέπω μια οχλαγοή. Τον είχανε βάλει κάτω, κλωτσιές, μπουνιές, μπάλα του ποδοσφαίρου τον είχανε κάνει. Παρούσης και της αστυνομίας. Και δεν συνέλαβαν ούτε έναν. Κάναμε καταγγελίες και δεν θέλανε να προχωρήσουν το θέμα.

Λοιπόν, αυτοί είναι οι Αρμένιδες. Χρησιμοποιούν βία. Είναι βίαιοι άνθρωποι, να το ξέρει ο κόσμος. Δεν είναι τα θύματα που έρχονται και παρουσιάζονται [ως] θύματα. Θύματα είμαστε εμείς που είμαστε δύο, πέντε άνθρωποι εδώ και αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε τα προσκυνήματα με τρόπο ειρηνικό.

Ποτέ δεν τους δημιουργήσαμε πρόβλημα. Ποτέ δεν τους προκαλέσαμε. Αυτοί συνεχώς θέλουνε να διεκδικήσουν και να πάρουνε από εμάς. Και έστω ένα τόσο να πάρουνε, για εμάς είναι χάσιμο γιατί το παίρνουνε από τα δικά μας. Εμείς ποτέ δεν πήραμε από τα δικά τους, αυτοί πήρανε από τα δικά μας. Από αυτά που είχαμε εμείς πήρανε.

Μας τα ‘δωσε ο Θεός. Έτσι ήθελε.

Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες των αγιοταφιτών για τον Πανάγιο Τάφο: «Τρώμε ξύλο επειδή προστατεύουμε τους Αγίους Τόπους. Οι αιρετικοί βλασφημούν το Άγιο Φως».


[Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το «Αβέρωφ-Διαδικτυακό Θωρηκτό»].


https://www.kivotoshelp.gr/index.php/ei ... nagio-tafo