"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Δημοσιεύτηκε: **Πέμ Νοέμ 09, 2006 12:38 pm**

Πολλά τά μυστήρια

Πολλά είναι τά μυστήρια πού υπάρχουν μέσα στον ανθρώπινο κόσμο ή άν θέλετε, στο περιβάλλον στο όποιο βρίσκεται ό καθένας μας.
Στά βιβλία τής εκκλησίας μας αναφέρεται ώς φοβερώτατο μυστήριο ένα περιστατικό τής ανθρώπινης ζωής, το όποιο όλοι μας σχεδόν αποφεύγουμε νά το σκεφθούμε. Αναφέρεται στο Ιερό Ευχολόγιο: «Όντως φοβερώτατον το τού Θανάτου μυστήριον...».

Αυτό είναι «το φοβερώτατον μυστήριον». Το μυστήριο τοϋ θανάτου. Μυστήριο διότι συμβαίνουν τήν ώρα εκείνη πράγματα παράξενα και θαυμαστά, τά οποία ή ανθρώπινη διάνοια αδυνατεί νά τά συλλαβή και νά τά έρμηνεύση.
Και γιατί το αναφέρει ό ιερός υμνωδός ώς φοβερώτατο; Απορεί και ό ίδιος λέγοντας: «Πώς ψυχή εκ τού σώματος βιαίως χωρίζεται...». Πώς βίαια χωρίζεται ή ψυχή άπό τοσώμα και διαλύεται ό ιερώτατος δεσμός της συνυπάρξεως της ψυχής και τοϋ σώματος.

Για το λόγο αυτό είναι φοβερωτατο αυτό το μυστήριο. Για μας είναι φοβερωτατο διότι ό καθένας μας χάνει ένα στενό συγγενικό του πρόσωπο ή και πολύ φιλικό ή και πνευματικό.
"Ολοι μας γνωρίζουμε καλά από τήν διδασκαλία τής εκκλησίας μας ότι ό άνθρωπος είναι όν ψυχοσωματικό. Αυτό σημαίνει ότι ούτε μόνον ή ψυχή ούτε μόνον το σώμα πάλι συνιστά τό ολοκληρωμένο ανθρώπινο όν. Ή ψυχή δεν ζούσε πριν άπό τήν δημιουργία τού σώματος, γι' αυτό και δεν θέλει νά ζήση χωρίς αυτό. Ή έξοδος τής ψυχής άπό τό σώμα γίνεται βίαια, και αυτό αποτελεί τό μυστήριο τοϋ θανάτου.

Ή ώρα τού θανάτου είναι φοβερή γιά τον καθένα μας. Ό άνθρωπος καταλαβαίνει πολύ καλά τον εαυτό του. Παρουσιάζεται σε κλάσματα δευτερολέπτου ολόκληρη ή ζωή του σάν κάποια κινηματογραφική ταινία. "Ολη ή ύπαρξις τού άνθρωπου θά ύποστή μία ξαφνική άλλοίωσι. Τό μυαλό θά χάση τήν διαύγεια του και ή καρδιά θά αισΘανθν\ είτε βίαιους πόνους, είτε μία μεγάλη κατάπτωσι. ΌΛες οι θεωρητικές γνώσεις θά χαθούν και ή προσευχή θά κινδυνεύη να χαθή. Αρχίζει μία καινούργια ζωή για τον άνθρωπο, πού αποτελεί τήν αιώνια κατάστασι της ψυχής και τοϋ σώματος. Είναι μία νέα γέννησις, γιατί ό άνθρωπος είναι σάν νά εξέρχεται άπό κάποια άλλη δεύτερη σκοτεινή μήτρα και νά πορεύεται προς τά άϋλα και φωτεινά, προς τά έλπιζόμενα αγαθά. Έτσι, τονίζει ό όσιος Θεό-γνωστος, ό άνθρωπος πρέπει νά χαίρεται, διότι οδηγείται στην άπόλαυσι των αιωνίων αγαθών, άλλα νά είναι και προσεκτικός, διά το άδηλο τοϋ μέλλοντος και της τρεπτότητός του.[/b][/color]

Δημοσιεύτηκε: **Πέμ Νοέμ 09, 2006 12:47 pm**

[color=blue]
Ή θεα τών πνευμάτων
"
Οπως το νεκρό σώμα κατά τήν ώρα τοϋ θανάτου περικυκλώνεται από τα συγγενικά του πρόσωπα, έτσι και ή ψυχή τήν ώρα αυτή περικυκλώνεται άπό τον κόσμο των πνευμάτων. Ή αγαθη ψυχή περικυκλώνεται άπό τους αγγέλους, ενώ ή πονηρή άπό τά πονηρά πνεύματα. Μπορεί νά δη οπτασίες άγιων ανθρώπων, άλλα και οπτασίες ακαθάρτων πνευμάτων, τά όποια προσπαθούν νά τον φοβίσουν και νά τον κάνουν δικό τους. Και αυτό μας το μαρτυρεί ό ίδιος ό Κύριος.

Μετά τον θάνατο του ό πτωχός Λάζαρος «έγένετο ύπαχθήναι ύπό τών αγγέλων αυτού» (Λουκ. 16,22). Ένώ τήν ψυχή τού Λαζάρου τήν συνώδευσαν φωτεινοί άγγελοι, τήν ψυχή τού άφρονος πλουσίου τήν παρέλαβαν σκοτεινοί δαίμονες. Και τον μέν Λάζαρο τον μετέφεραν ώς νικητή, ένώ τον πλούσιο ώς κατάδικο.[/color]

Δημοσιεύτηκε: **Πέμ Νοέμ 09, 2006 1:33 pm**

Μυστήρια και κατά την έξοδο

Υπάρχουν κείμενα Πατέρων πού μας φανερώνουν ότι ή ψυχή, όταν εξέρχεται άπό τό σώμα, μερικές φορές κάνει έκδηλη τήν άναχώρησί της, αλλά καί τήν παρουσία της στον οίκο πού βρίσκεται ό κεκοιμημένος.
Ό άγιος Φιλόθεος ό Κόκκινος, περιγράφοντας τήν μακάρια τελευτή τοϋ αγίου Γρη-γορίου τοΰ Παλαμά, λέγει ότι κατά την ώρα της εξόδου της ψυχής του από τό σώμα του, παράδοξο φώς περιέλαμψε τό δωμάτιο στό όποιο βρισκόταν τό σώμα τοΰ άγιου Γρηγορίου, καθώς επίσης κατέλαμψε τό πρόσωπο του. Με άλλα λόγια, ή ψυχή εξερχόμενη τοΰ σώματος άφησε μία λαμπρότητα. Καί ό άγιος Φιλόθεος, θεολογικώτατα ερμηνεύοντας αυτό τό γεγονός, λέγει ότι οφειλόταν στην Χάρι τοΰ Αγίου Πνεύματος πού βρισκόταν καί στην ψυχή καί στό σώμα. Φυσικά, ή έλλαμψι τοΰ φωτός εκείνου ήταν συνέπεια τοΰ ότι ό άγιος Γρηγόριος ήταν μέτοχος, άλλα καί κήρυξ τοΰ Φωτός σε όλη του τήν ζωή.

Ό όσιος Βενέδικτος, ό όποιος χαρακτηρίζεται ώς άνθρωπος τοΰ Θεού, είχε τέτοιες εμπειρίες στή ζωή του. Κάποτε προσευχόμε-νος κατά τήν διάρκεια τής νυκτός, ξαφνικά είδε μιά μεγάλη φωτοχυσία στον ουρανό. Είδε όλο τον κόσμο συνηθροισμένο σάν νά ήταν κάτω άπό μία ακτίνα τού ηλίου καί ταυτοχρόνως τήν αγία ψυχή τού Γερμανού, επισκόπου Καπούης, «εν πυρίνη σφαίρα ύπό Αγγέλων εν ούρανώ άναλαμβανομένην».

Παρόμοιο περιστατικό συναντούμε καί στον βίο τού άγιου Αντωνίου τού Μεγάλου. Πορευόμένος ό Μέγας Αντώνιος προς τόν άγιο Παύλο τόν Θηβαίο για νά τοϋ προσφέρη τήν στολή τού Μεγάλου Αθανασίου, ενώ πλησίαζε προς τό σπήλαιο, είδε στον ουρανό τάγματα αγγέλων, στίφη Αποστόλων, χορούς Προφητών, τάξεις Μαρτύρων καί στό μέσον όλων αυτών τήν ψυχή τού οσίου Παύλου νά λάμπη περισσότερο από τήν λαμπρότητα τού χιονιού «εις ουρανούς τε μετά πολλής άνιούσαν τής ευφροσύνης».

Δημοσιεύτηκε: **Πέμ Νοέμ 09, 2006 3:09 pm**

Πριν τόν θάνατο

Όχι μόνον κατά την ώρα τοϋ θανάτου, άλλα μερικές φορές και πριν ακόμη άπό τόν θάνατο υπάρχουν περιπτώσεις πού γίνεται ή μάχη μεταξύ της ψυχής και των τελωνίων, των δαιμόνων.
Ό άγιος Ιωάννης της Κλίμακος περιγράφει την εμπειρία ενός μοναχού πρίν τό θάνατο του:

«Την παραμονή τοϋ θανάτου του περιέπεσε σε έκστασι. καί με τά μάτια ανοικτά παρατηρούσε δεξιά καί αριστερά τής κλίνης του. Σαν νά τόν ανέκριναν κάποιοι, απαντούσε - τόν άκουγαν όλοι οι παρευρισκόμενοι - καί άλλοτε έλεγε: «Ναί, πράγματι, αληθινά, πλην όμως ένήστευσα τόσα έτη γι' αυτό». Άλλοτε: «Όχι. Είναι ψέμα. Αυτό δέν τό έκανα». Έπειτα άπό λίγο: «Αυτό ναί, αληθινά τό εκανα, άλλα έκλαυσα, έκανα διακονήματα αγάπης».

Καί πάλι: «Αληθινά μέ κατηγορείτε». Μερικές φορές γιά ορισμένα απαντούσε: «Ναί, αληθινά, ναί. Γι' αυτά δέν έχω τίνα απολογηθώ. Ό Θεός είναι ελεήμων». Ήταν αλήθεια ένα θέαμα φρικτό καί φοβερό. Ένα δικαστήριο αόρατο καί χωρίς έλεος.
Καί τό φοβερότερο ότι τόν κατηγορούσαν καί γιά πράξεις πού δεν είχε διαπράξει. Ό ήσυχαστής αυτός καί αναχωρητής γιά ορισμένα πταίσματα του - άλλοίμονο! - ελεγε: « Γι' αυτά δεν έχω τί νά ειπώ».

Καί είχε σαράντα περίπου έτη μοναχός, χωρίς νά τού λείπη καί τό δάκρυ!... Καί ενώ συνεχιζόταν ή αυστηρά αυτή δικαστική άνάκρισις, αποχωρίσθηκε ή ψυχή του από τό σώμα του, χωρίς νά άφήση καμμιά ένδειξι γιά τήν κρίσι ή τό πόρισμα ή τήν άπόφασι καί τό τέλος τής δίκης».[/b]

Δημοσιεύτηκε: **Παρ Νοέμ 10, 2006 6:19 am**

Ή περίπτωσις των νηπίων

Αυτές είναι οί καταστάσεις τίς όποιες αντιμετωπίζει ένας μεγάλος άνθρωπος. Τί γίνεται όμως με την περίπτωσι των νηπίων τά όποια φεύγουν άκακα;

Είναι πολύ συγκινητικά τά όσα γράφει ό 'Ιερός Χρυσόστομος γιά τόν τελωνισμό των ψυχών των άκακων νηπίων, διότι ό παμπόνηρος ζητεί νά άρπάξη και αυτών τις ψυχές! Πλην όμως τά νήπια ομολογούν, κατά τόν ιερόν Πατέρα:

Έμεΐς περάσαμε άπό τους πονηρούς δαίμονες χωρίς νά πάθουμε τίποτε. Διότι τά σκοτεινά τελώνια είδαν τό σώμα μας άσπιλο καίντράπηκαν· εΐδαν τήν ψυχή άκακη καί καθαρή και δοκίμασαν ντροπή· εΐδαν τήν γλώσσα άσπιλη καί καθαρή καί άμωμη καί φιμώθηκαν- περάσαμε καί τους ξευτελισαμε. Γι αυτό οι άγιοι τοΰ Θεοί; άγγελοι, οι όποιοι μας προϋπάντησαν, «έχαιρον, οι δίκαιοι μας ήσπάζοντο, οι όσιοι έτέρποντο λέγοντες- Καλώς ήλθαν τά άρνία τοΰ Χριστού».

Δημοσιεύτηκε: **Σάβ Νοέμ 11, 2006 10:52 am**

Ή.θέσι μας

Γίνεται σαφές, Λοιπόν, ότι κατά την ώρα τού θανάτου γίνεται μία αγωνιώδης προσπάθεια μεταξύ πονηρών δαιμόνων και αγαθών Αγγέλων. Όχι ότι εκείνη τη στιγμή γίνεται ή τελική κρίσις, αλλά, γίνεται ένα είδος προσωρινού δικαστηρίου μεταξύ Αγγέλων και δαιμόνων. «Οι δαίμονες - λέγει κάποιος Ιερός Πατήρ - παρουσιάζουν πάντα τά έν γνώσει καί αγνοία άνομήματα, τά άπό γενέσεως έως της σημερινής ώρας, κατηγορώντας τόν άνθρωπο. Οί δέ άγγελοι αναφέρουν τά καλά του έργα. Τή στιγμή αυτή συμβαίνει μία κρίσις».
"Ολα αυτά βέβαια, ϊσως άναρωτηθή κάποιος, άπό ποϋ τά γνωρίζουμε. Μας τά έχουν εξιστορήσει οί Αγιοι, οί όποιοι αξιώθηκαν ά-πό τόν Θεό να δουν σε οπτασία αυτά τα όποια συμβαίνουν αυτές τίς συγκλονιστικές στιγμές τοΰ χωρισμού της ψυχής από τό σώμα.
Ό Μέγας Αντώνιος είδε, Λέγεται, στό βίο του πού συνέγραψε ό Αγ. Αθανάσιος, νά βγαίνη άπό τό σώμα του καί νά πορεύεται στον alga, οδηγούμενος ύπό Αγγέλων. Τόν εμπόδιζαν, όμως, σ' αύτη την πορεία οι κακοποιοί δαίμονες. Τότε, αφού τόν κατηγορούσαν χωρίς νά πετυχαίνουν τό σκοπό τους ή ψυχή τού Μεγάλου Αντωνίου ελευθερώθηκε.
Ωστόσο οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας, επειδή αντιλαμβάνονται ότι αυτού τού είδους οι διηγήσεις είναι δυνατό νά δημιουργήσουν πανικό στους ανθρώπους, τονίζουν τή μεγάλη αξία πού έχει νά πεθαίνη κανείς «έν μετάνοια». Μεγαλύτερη αξία άλλωστε έχει όχι τό νά άμαρτάνη κανείς, όσο τό νά μετανοή. Καί λέγουν οι Πατέρες ότι αυτοί οι φοβεροί δαίμονες, αυτοί πού προξενούν τόσο τρόμο, δέν έχουν καμμία κυριαρχία επάνω στους είλι-κρινώς μετανοούντες. Γι' αυτό οι Άγιοι Πατέρες συνιστούν σέ όλους μας νά συμμετέχουμε στην Εκκλησιαστική ζωή, στή μυστηριακή ζωή, νά μετανοούμε, νά έξομολογούμεθα καί νά ζούμε μέσα στην Εκκλησία μέ τήν σώζουσα Ορθοδοξη μας πιστη.-

"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Βενέδικτος Αγιορείτης Ιερομόναχος

Βενέδικτος Αγιορείτης Ιερομόναχος

Η ΘΕΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ

ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟΝ

ΠΡΙΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΗΠΙΩΝ

H ΘΕΣΗ ΜΑΣ