Σελίδα 1 από 2
Ο διάβολος και η μαγεία
Δημοσιεύτηκε: Παρ Νοέμ 10, 2006 6:33 am
από kostas8888
Γενικά
Χρόνος καί αιτία της πτώσεως του
Ή 'Αγία Γραφή μας διδάσκει δτι, πρίν από τή δημιουργία των πρωτοπλάστων, γκρεμίστηκαν από τό αξίωμα τους καί ό διάβολος καί εκείνοι, πού ήσαν μαζί του, επειδή υπερηφανευθηκαν. (Ή πτώσις του διαβόλου είχε σάν συνέπεια τόν ερχομό του θανάτου στον κόσμο) όπως ακριβώς λέγει καί κάποιος σοφός: «Φθόνω δε του διαβόλου, θάνατος εις τόν κόσμον εισήλθεν»* "από τό φθόνο τοϋ διαβόλου εισήλθε ό θάνατος στον κόσμο" (Σοφ. Σολ. 2,24).
Πές μου, λοιπόν, αν δέν είχε εκπέσει πρίν από τή δημιουργία του ανθρώπου, πώς θά μπορούσε νά φθονήση τόν άνθρωπο, άφοϋ θά διατηρούσε τό αξίωμα του; Διότι δέν μπορεί νά δικαιολογηθή φθόνος αγγέλου γιά άνθρωπο' αυτού πού βρίσκεται σε τόσο μεγάλη τιμή γιά εκείνον πού είναι ντυμένος μέ σώμα. Επειδή όμως από τήν πιό μεγάλη δόξα πού είχε, έπεσε στην πιό χειρότερη κατάστασι (καί αυτά έγιναν ενώ ήταν ασώματος καί είδε τόν άνθρωπο πού δημιουργήθηκε - αν καί ήταν μέ σώμα - νά εχη μία τόσο μεγάλη τιμή, εξ αιτίας της μεγάλης αγάπης τοΰ Δημιουργού του), φθόνησε πολύ καί μέ τήν απάτη, τήν οποία πρόσφερε στον άνθρωπο μέ τό φίδι, τόν έκανε ένοχο της τιμωρίας του θανάτου. Διότι τέτοια είναι ή κακία. Δέν μπορεί νά ύποφέρη μέ ηρεμία τήν ευτυχία τών άλλων. Τό δτι, λοιπόν, τόν παλιό καιρό καί ό διάβολος καί δλο τό στράτευμα του έπεσαν άπό τήν δόξα εκείνη καίβρίσκονται πλέον στην κατηγορία αυτών πού έχουν χάσει τήν τιμή, δλοι τό γνωρίζουν.
(Εις τήν Γένεσιν, KB' ΕΠΕ 2,654-656)
Ή αδιαφορία, ή αλαζονεία καί ή άπόγνωσις αιτίες της πτώσεως του
Ό διάβολος, πρίν από τήν πτώσι του, ήταν αγαθός. Άλλ' επειδή έδειξε αδιαφορία καί κυριεύθηκε από άπό-γνωσι, έπεσε σε τόσο μεγάλη κακία, ώστε νά μήν μπορή πλέον νά σηκωθή. Τό ότι ήταν αγαθός, φαίνεται καί από τήν Γραφή πού λέγει: «Έθεώρουν τόν σαταναν ώς άστρα-πήν εκ του ουρανού πεσόντα»* "εΐδα τόν σατανά πού έπεσε από τόν ουρανό σάν αστραπή" (Λουκ. 10,18). Ή παρομοίωσις της πτώσεως του με τήν αστραπή δείχνει καί τήν προηγούμενη κατάστασί του καί τήν ταχύτητα της πτώσεως του.
(Περί Μετανοίας, Α ' ΕΠΕ 30, 94
Όπως ό διάβολος έπεσε από αλαζονεία, έτσι κι εκείνος πού δέχεται τήν επενέργεια του, ασκείται στην αλαζονεία.
Γι αυτό, όλοι πρέπει νά φροντίζουμε νά απέχουμε από τό πάθος αυτό, γιά νά μήν περιπέσουμε στό αμάρτημα εκείνου καί γίνουμε υπεύθυνοι της ϊδιας κολάσεως καί κοινωνοί της δικής του τιμωρίας.
(Β' Θεσσαλονικείς, Α' ΕΠΕ 23,12.
Ό διάβολος δέν έγινε από τίποτε άλλο τέτοιος, παρά από τό ότι πρώτα έπεσε στην άπόγνωσι καί από τήν άπόγνωσι κατόπιν έπεσε στην υπερηφάνεια.
(Προς Θεόδωρον εκπεσόντα, ΕΠΕ 30,836,
Ο ΦΘΟΝΟΣ ΤΟΥ
Δημοσιεύτηκε: Παρ Νοέμ 10, 2006 6:46 am
από kostas8888
[b]Ό φθόνος του
Εκπλήττομαι γιά τό φθόνο του διαβόλου" διότι δεν μπορούσε ό πονηρός εκείνος δαίμονας νά βλεπη αγγελική διαγωγή σε ανθρώπινο σώμα.
(Εις τήν Γένεσιν, ΙΕ' ΕΠΕ 2,400. PG 53,124)
Όπως ακριβώς εκείνος, μόλις ύπερηφανεύθηκε, διώχθηκε από τήν τιμή, πού του εΐχε δοθή, αυτό ακριβώς θέλησε νά κάνη καί σε σας. Καί με τήν παράβασι της εντολής θέλησε νά σας όδηγήση στην τιμωρία του θανάτου καί νά ικανοποίηση τόν φθόνο του, καθώς έλεγε καί κάποιος σοφός: «Φθόνω δε τού διαβόλου, θάνατος εις τόν κόσμον εισήλθεν» (Σοφ. Σολ. 2,24)
(Εις τήν Γένεσιν, ΙΣΤ' ΕΠΕ 2,426. PG 53,130)
Ό διάβολος, πού κινείται από τό μίσος καί τό φθόνο καί δέν ανέχεται τίς αμέτρητες ευεργεσίες, πού δόθηκαν αμέσως καί από τήν αρχή στον άνθρωπο, από τόν φθόνο ώρμησε στην απάτη, ή οποία προξενεί τόν θάνατο.
(Εις τήν Γένεσιν, ΙΘ ' ΕΠΕ 2,554. PG 53,162)
Ύπουράνια δύναμις
Εκείνες οί αρχές καί εξουσίες είναι επουράνιες, ενώ αυτές είναι αρχές καί εξουσίες κάτω από τόν ουρανό. Γι αυτό καί τους ονομάζει κοσμοκράτορες, γιά νά δείξη ότι ό ουρανός είναι αδιάβατος γι αυτούς καί δλη τήν τυραννική τους εξουσία τήν ασκούν μόνο στον κόσμο αυτόν.
(Περί 'Ακατάληπτου, Δ ' ΕΠΕ 35,122. PG 48,730)
'
Υπάρχουν τάγματα δαιμόνων
«Προς τάς αρχάς, προς τάς εξουσίας... προς τά πνευματικά της πονηρίας εν τοις έπουρανίοις» (Έφ. 6.13). Όπως ακριβώς, λέγει, υπάρχουν στά επουράνια θρόνοι, κυ-ριότητες, αρχές καί εξουσίες, έτσι καί στά πνεύματα της πονηρίας.
(Προς Έφεσίους, KB' ΕΠΕ 21,186 PG 62,134;)
'
Ονομασίες του
Αυτός δεν είναι μόνο λύκος, αλλά καί λιοντάρι' διότι λέγει: «Ό γάρ αντίδικος υμών διάβολος ώς λέων ώρυόμε-νος περιπατεί » (Α' Πέτρ. 5,8). Αυτός είναι καί φίδι καί δράκοντας' διότι λέγει: «Του πατεϊν επάνω οφεων καί σκορπιών» (Λουκ. 10,19).
α)Άρχοντας τοΰ κόσμου καί του αιώνος τούτου
«'Έρχεται ό του κόσμου τούτου άρχων καί εν έμοί ευρίσκει ουδέν»' "έρχεται ό άρχοντας τοΰ κόσμου αυτού, αλλά δεν έχει πάνω μου καμμία δύναμι" (Ίω. 14,30). Άρχοντα τοΰ κόσμου ονομάζει τό διάβολο, καί έτσι ονομάζει καί τους πονηρούς ανθρώπους' διότι δεν είναι άρχοντας τοΰ ούρανοΰ καί της γης, διότι διαφορετικά όλα θά τά ανέτρεπε καί θά τά κατέστρεφε. Είναι άρχοντας εκείνων πού παραδίνονται σ' αυτόν. Γι αυτό καί τόν ονομάζει άρχοντα τοΰ σκότους τοΰ αιώνος τούτου (Έφ. 6,2).
(Κατά Ίωάννην, ΙΕ' 14,448. PG 59,408)
Γιατί, όμως, τόν αποκαλεί άρχοντα τοΰ αιώνος καί τοΰ κόσμου αύτοΰ; Επειδή σχεδόν ολόκληρη ή ανθρωπότητα σ' εκείνον παρέδωσε τόν εαυτό της καί όλοι είναι δοΰλοι του εκουσίως καί μέ την προαίρεσί τους. Καί στον Χριστό, ό όποιος υπόσχεται αμέτρητα αγαθά, ούτε προσέχει κανείς' ενώ σ' εκείνον, πού δέν υπόσχεται τίποτε, αλλά στέλνει καί στην κόλασι, όλοι υπακούουν. Άλ' εάν είναι άρχοντας στον αιώνα αυτόν καί εχη περισσότερους από όσους έχει ό Θεός, καί περισσότεροι υπακούουν σέ αυτον,παρα στο Θεο,εκτος απο λιγους ,αυτο συμβαινει εξ αιτιας της δικης μας ραθυμιας.[/b]
Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ
Δημοσιεύτηκε: Παρ Νοέμ 10, 2006 9:15 am
από kostas8888
[color=blue]Ό τόπος του
«Κατά τήν έξουσίαν του αέρος του πνεύματος», δηλαδή, "άκολουθοΰντες τόν άρχοντα του αέρος, τό πνεΰμα". Αυτό, πάλι, τό λέγει, διότι σάν τόπο έχει τόν τόπο κάτω από τόν ουρανό, καί διότι πνεύματα αέρια είναι οί ασώματες δυνάμεις, δταν ενεργή αυτός.
Γιά τό δτι βέβαια δέν είναι αιώνια ή εξουσία του, αλλά καταλύεται μέ τό τέλος του παρόντος αιώνος, άκουσε τόν Παύλο στό τέλος τής επιστολής πού λέγει: «Ουκ εστίν ήμΐν ή πάλη προς αίμα καί σάρκα, αλλά προς τάς αρχάς, προς τάς εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους τοϋ αιώνος τούτου»' "δέν είναι είναι ή πάλη μας μέ σάρκα καί αίμα, αλλά μέ τίς αρχές καί τίς εξουσίες, τους κοσμοκράτορες του σκοτεινού αύτοΰ κόσμου, μέ τά πονηρά πνεύματα στους ουρανούς" (Έφεσ. 6,12).
Γιά νά μή τόν νομίσης, λοιπόν, και άκτιστο, άκούοντας ότι λέγεται κοσμοκράτορας, ονομάζει καί άλλου πονηρό αιώνα τόν καιρό τής διαστροφής τών ανθρώπων, χωρίς φυσικά νά έννοή τά κτίσματα. Διότι εγώ νομίζω, εάν είχε γίνει άρχοντας κάτω από τόν ουρανό, καί μετά τήν παράβασι ακόμη, δέν θά έπεφτε από αυτή τήν εξουσία του.
(Προς Έφεσίους, Δ ' ΕΠΕ 20,498. [/color]
re
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Νοέμ 11, 2006 10:25 am
από kostas8888
[b]β) Αντικείμενος καί διάβολος
Τόν ονομάζει αντικείμενο καί διάβολο, επειδή καί το Θεό διαβάλλει στους ανθρώπους καί έμας στό Θεό καί εμάς τους 'ίδιους αναμεταξύ μας. "Αλλοτε δηλαδή τόν Ίώβ στό Θεό λέγοντας: «Μή δωρεάν σέβεται Ίώβ τόν Κύ-ριον;» (Ίώβ 1,9), καί πάλι τό Θεό προς τόν Ίώβ λέγοντας: «Πυρ κατήλθεν εκ του ουρανού» (Ίώβ 1,16)' καί προς τόν 'Αδάμ πάλι τό Θεό, δταν έλεγε δτι θά ανοίξουν oi οφθαλμοί του, (Γεν. 3,5) καί σέ πολλούς από τους σημερινούς ανθρώπους λέγοντας' "δε φροντίζει ό Θεός όλα αυτά πού βλέπετε, αλλ' άφησε στους δαίμονες τά όσα έχουν σχέσι με σας". Καί σέ πολλούς 'Ιουδαίους επίσης διέβαλε τό Χριστό ονομάζοντας τον πλάνο καί γόητα.
"
Ισως όμως θέλει κάποιος νά μάθη πώς ενεργεί. Όταν δέ βρή νου ενθεο, όταν δέ βρή σώφρονα ψυχή, πού δε μελετά τίς εντολές του Θεοΰ, ούτε φυλλάσση τά προστάγματα του, τότε άφοΰ τόν αιχμαλωτίσει, απομακρύνεται.
Ό Αδάμ, δηλαδή, αν μελετούσε τήν εντολή πού έλεγε, «ή δ' αν ήμερα φάγητε θανάτω άποθανεΐσθε»' "τήν ήμερα πού θά φάτε από τόν καρπό αυτό θά πεθάνετε" (Γέν. 2,17), δεν θά πάθαινε αυτά πού έπαθε.
(Β'Κορινθίους, Β' ΕΠΕ 19,70-72.
γ) «λέων»
Τό ότι ό διάβολος ονομάζεται από τή Γραφή καί λέων, ακουσέ την πού λέγει: «Ό αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ώρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη»' "ό εχθρός σας ό διάβολος τριγυρίζει σάν λιοντάρι πού ουρλιάζει αναζητώντας ποιόν νά καταπιή" (Α ' Πέτρ. 5,8). Καί αυτός ό 'ίδιος ό προφήτης άλλου λέγει: «Καί καταπατήσεις λέοντα καί δράκοντα» (Ψαλμ. 90,13). Διότι τό θηρίο έχει πολλές μορφές' αλλ' εάν αγρυπνούμε, αυτό τό λιοντάρι καί ό δράκοντας θά γίνη πιό τιποτένιος καί από τόν πηλό καί ούτε θά παραταχθή απευθείας απέναντι μας' αλλά κι αν ακόμη παραταχθή, θά καταπατηθή. Διότι λέγει: «Του πατεΐν επάνω όφεων καί σκορπιών»' "νά πατάτε πάνω στά φίδια καί τους σκορπιούς" (Λουκ. 10,19).[/b]
ΕΙΝΑ ΑΔΥΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Νοέμ 11, 2006 10:28 am
από kostas8888
Είναι αδύνατος μπροστά στους Χριστιανούς
Διότι τριγυρίζει παντού με πολύ θυμό, δπως ακριβώς τό λιοντάρι* αν δμως προσβάλη εκείνους πού έχουν τό Χριστό, τό σταυρό στό μέτωπο τους, τή φωτιά του αγίου Πνεύματος καί τή λαμπάδα πού δε σβήνει ποτέ, δέ θά μπόρεση ούτε τό βλέμμα του νά ρίξη πάνω τους, αλλά θά στρέψη τά νώτα του καί θά φύγη καί δέ θά τολμήση νά έ-πιστρέψη ξανά.
Καί γιά νά μάθη ς ότι αυτά πού λέχθηκαν δέν είναι λόγια, πρόσεξε, σέ παρακαλώ, τόν Παϋλο. Διότι καί αυτός ήταν άνθρωπος, αλλά τόσο πολύ τό λιοντάρι αυτό τόν φοβόταν, ώστε νά άποφεύγη καί τά ενδύματα του καί τίς σκιές του. Καί ήταν πολύ φυσικό. Διότι δέν μπορούσε νά ύποφέρη τήν εύωδία τοΰ Χριστού, πού έβγαινε καί εκπέμπονταν από αυτόν καί δέν μπορούσε νά σήκωση τό βλέμμα του προς τή λαμπάδα εκείνη της αρετής.
(Εις τόν Ζ' Ψαλμόν, ΕΠΕ 5,294. PG 55,84)
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Νοέμ 11, 2006 2:50 pm
από kostas8888
Ή πορεία της ψυχής
Βλέπουμε λοιπόν με λίγα λόγια ότι μεγάλα μυστήρια ενεργούνται όταν πλησιάζη ό θάνατος.
Άς δούμε τώρα πώς οί ψυχές τών αγίων οδηγούνται από τους αγγέλους καί οί ψυχές τών αμετανόητων αμαρτωλών οδηγούνται από τους πονηρούς δαίμονες.
Ό άγιος Μακάριος ό Αιγύπτιος διδάσκει ότι, αν κάποιος κατά τόν καιρό της εξόδου του είναι αμετανόητος «έρχονται χοροί δαιμόνων καί άγγελοι αριστεροί καί δυνάμεις σκότους καί παραλαμβάνουσι τήν ψυχήν καί κρατούσιν εις τό ίδιον μέρος». Αντίθετα, οί τού Θεού, αξιώνονται ώστε κατά τόν καιρό της εξόδου τους «χοροί τών αγγέλων naga-λαμβάνουσιν αύτάς τάς ψυχάς εις τό ίδιον μέρος, είς τόν καθαρόν αιώνα, καί ούτως αυτούς προάγουσι τω Κυρίω».
Οσοι έχουν τήν σφραγίδα τού Αγίου Πνεύματος καί είναι πραγματικοί Χριστιανοί δέν δε ιΛ ιού ν, αλλά χαίρουν, γιατί έχουν τόν οίκο τόν άχειροποίη-το, πού είναι ή δύναμι τού Πνεύματος πού κατοικεί μέσα τους.
Αναφέρεται άπό τόν άγιο Γρηγόριο τόνΔιάλογο περίπτωσι κάποιου πού βρισκόταν παραπλήσιον τόν θανάτου και είχαν συγκε-ντρωθή πολλοί μοναχοί καί προσεύχονταν.
Ό ετοιμοθάνατος είδε δράκοντα πού ήλθε νά τόν φάγη, αλλά δεν μπορούσε νά τό κατορ-θώση εξ ολοκλήρου· μόνο τό κεφάλι του είχε βάλει στό στόμα του, λόγω τής παρουσίας των αδελφών. Παρακαλούσε ό ασθενής τους αδελφούς, οί όποιοι τόν προέτρεπαν νά κάνη τόν σταυρό του. Εκείνος όμως απαντούσε ότι, ενώ ήθελε νά κάνη τόν σταυρό, δεν μπορούσε. Τότε προσευχήθηκαν οί αδελφοί καί μετά άπό λίγο ό άνθρωπος εκείνος είπε: «Δότε εύ-χαριστίαν τω Θεώ· ιδού γάρ ό δράκων ό λαβών με εις βρώσιν έφυγε διά τών ευχών υμών καί στήναι ενταύθα ούκ ήδυνήθη».
Τό δεύτερο περιστατικό αναφέρεται στό Γεροντικό, κατά τό όποιο ένας γέροντας, εξερχόμενος τού κελλίου του γιά νά πωλήση τό εργόχειρο του, κάθησε στον πυλώνα κάποιου πλουσίου. Τότε είδε «άνδρας μελανούς καί φόβου μεστούς», οι όποιοι επιβαίνοντας σέ μαύρους 'ίππους καί κρατώντας τύμιπανα, έφθασαν στον πυλώνα καί, αφού κατέβηκαν άπό τους ίππους, προσήλθαν στην οικία εκείνη. Ό άρρωστος μόλις τους είδε φώναξε: «Κύριε, ελέησόν με καί βοήθησαν με». Τότε εκείνοι τοΰ είπαν ότι ήταν αργά και δεν υπήρχε πλέον ελπίδα σωτηρίας ούτε παράκλησι. «Καί ούτω βιαίως άποσπάσαντες αυτού τήν ψυχήν, άπήλθον».
Αυτή ή περιγραφή παρομοίων καταστάσεων υπάρχει καί στην παράδοσι τής εκκλησίας μας. Είναι χαρακτηριστικό ένα τροπάριο κατά τήν έξόδιο ακολουθία, στό όποιο φαίνεται ό αγώνας τής ψυχής κατά τήν ώρα τής εξόδου της άπό τό σώμα. «Οίμοι, οίον αγώνα έχει ή ψυχή, χωριζόμενη εκ τού σώματος! ... Προς τους Αγγέλους τά όμματα ρέπουσα, άπρακτα καθ ικετεύει- προς τους ανθρώπους τάς χείρας έκτείνουσα, ούκ έχει τον βοηθού-ντα». Ή ψυχή τού αμαρτωλού άνθρωπου στρέφεται καί προς τους αγγέλους καί προς τους ανθρώπους καί κανείς δέν μπορεί νά τήν βοηθήση.
Αυτή τήν πραγματικότητα γνωρίζει ό Χριστιανός, γι' αυτό κατά τήν ακολουθία τού Αποδείπνου παρακαλεί τήν Παναγία νά τόν βοηθήση κατά τήν ώρα τού θανάτου, νά αποφυγή τίς πονηρές όψεις των δαιμόνων: «Καί κατά τόν καιρόν τής εξόδου μου τήν άθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα καί τάς σκοτεινάς ό-γορίου τοϋ Παλαμά, λέγει ότι κατά τήν ώρα της εξόδου της ψυχής του από τό σώμα του, παράδοξο φώς περιέλαμψε τό δωμάτιο στό όποιο βρισκόταν τό σώμα τοϋ άγιου Γρηγορίου, καθώς επίσης κατέλαμψε τό πρόσωπο του.
Με άλλα λόγια, ή ψυχή εξερχόμενη τοΰ σώματος άφησε μια λαμπρότητα. Και ό άγιος Φιλόθεος, θεολογικώτατα ερμηνεύοντας αυτό τό γεγονός, λέγει ότι οφειλόταν στην Χάρι τοϋ Αγίου Πνεύματος πού βρισκόταν καί στην ψυχή καί στό σώμα. Φυσικά, ή έλλαμψι τοϋ φωτός εκείνου ήταν συνέπεια τοϋ ότι ό άγιος Γρηγόριος ήταν μέτοχος, άλλα καί κήρυξ τοϋ Φωτός σέ όλη του την ζωη.
Ο ΚΑΤ 'ΕΞΟΧΗΝ ΠΟΝΗΡΟΣ
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Νοέμ 11, 2006 3:03 pm
από kostas8888
Ό κατ' εξοχήν πονηρός
Τόν άνθρωπο τόν ονομάζει απλώς κακό, δταν όμως ό-μιλή γιά τόν διάβολο, τόν ονομάζει απλώς πονηρό. Γιατί τέλος πάντων; Διότι ό διάβολος έγινε πατέρας της κακίας. Γι αυτό καί λέγεται κατ' εξοχήν πονηρός' καί κρίθηκε αρκετό, αντί γιά τό κύριο όνομα, μόνο τό επίθετο, εξ αιτίας της υπερβολικής πονηρίας, πού δέν είναι άπό τή φύσι, αλλ' αποκτήθηκε μετά.
(Εις τόν ΡΛΘ' Ψαλμόν, ΕΠΕ 7,254
ΡΥΣΕ ΗΜΑΣ............................
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Νοέμ 18, 2006 7:26 am
από kostas8888
«Ρΰσαι ημάς από του πονηρού» (Ματθ. 6, 13).
'Αποκαλεί πονηρό τό διάβολο καί μας προτρέπει νά έχουμε εναντίον του πόλεμο χωρίς ανακωχή καί ότι ή πονηρία δεν είναι στοιχείο της φύσεως του. Διότι ή πονηρία δεν είναισυστατικό της φύσεως μας, αλλά αποτέλεσμα της προαιρέσεως.
'Ιδιαίτερα εκείνος ονομάζεται έτσι, δηλαδή πονηρός, από τήν υπερβολική του κακία. Καί επειδή χωρίς νά τόν έχουμε αδικήσει σέ τίποτε, μας έχει κηρύξει άσπονδο πόλεμο. Γι αυτό καί δεν είπε, «ρΰσαι ημάς άπό των πονηρών», αλλά "άπό τοϋ πονηρού". Μας διδάσκει νά μή στενοχωρούμαστε καθόλου με τους συνανθρώπους μας με δ,τι μας κάνουν, αλλά νά μεταθέτουμε τήν έχθρα μας άπό αυτούς προς εκείνον, διότι αυτός είναι αίτιος όλων τών κακών.
Όταν λέγη «Ότι σου έστιν ή βασιλεία...», (Ματθ. 6,14), δείχνει δτι του είναι υποταγμένος καί ό εχθρός μας καί όταν φαίνεται ότι μας πολέμα, τό κάνει μέ τήν παρα-χώρησι του Θεού. Διότι καί αυτός είναι άπό τους δούλους του, αν καί είναι άπό εκείνους πού του έχουν άντιταχθή καί πού έχουν άτιμασθή. Καί δέ θά τολμούσε νά έπιτεθή εναντίον κανενός άπό τους συνδούλους του, αν δέν έπαιρνε τήν άδεια άπό πάνω. Καί τί λέω στους συνδούλους του; ούτε μέ τά γουρούνια δέ θά μπορούσε νά τά βάλη, αν δέν του τό επέτρεπε. Ούτε μέ πρόβατα, ούτε μέ μοσχάρια, αν δέν έπαιρνε τήν άδεια άπό τόν ουρανό.
(Κατά Ματθαίον, ΙΘ' ΕΠΕ 9,680-682.
ΤΟ ΘΗΡΙΟ
Δημοσιεύτηκε: Παρ Νοέμ 24, 2006 8:53 am
από kostas8888
Πολυώνυμο, ποικίλο, πολύμορφο καί κακούργο θηρίο
Ό αγριόχοιρος καί τό άγριο θηρίο είναι ό διάβολος καί ολη ή δύναμίς του, επειδή τό παράστημα του είναι άγριο καί ακάθαρτο. Διότι δταν θέλη νά δηλώση τήν άρπα-κτικότητά του λέγει: «Ώς λέων ώρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη»'
"Σάν λιοντάρι πού βρυχάται γυρίζει καί ζητά ποιόν θά καταπιη" (Α' Πέτρ. 5,8)' δταν δμως θέλη νά φανέρωση τό δηλητηριώδες καί τό θανάσιμο καίτήν καταστροφική μανία πού έχει, τόν ονομάζει φίδι καί σκορπιό. Λέγει: «Τοΰ πατεΐν επάνω δφεων καί σκορπιών καί επί πασαν τήν δύναμιν τοΰ έχθροΰ»*
"Νά πατάτε - λέγει - πάνω στά φίδια καί τους σκορπιούς καί σέ όλη τή δύναμι τοΰ έχθροΰ" (Λουκ. 10,19). Όταν, πάλι, θέλη νά φανέρωση τή δύναμί του καί μαζί μέ αυτήν καί τήν ιδιότητα του νά δηλητηριάζη, τόν ονομάζει δράκοντα, δπως δταν λέγη: «Δράκων ούτος, δν έπλασας έμπαίζειν αύτη»' "ό δράκοντας αυτός τόν όποιον έπλασες γιά νά παίζη μέσα της" (Ψαλμ. 103,26). Καί παντοΰ τόν ονομάζει δράκοντα καί φίδι διεστραμμένο καί ασπίδα.
Πολύπλοκο, λοιπόν, είναι τό θηρίο καί πολύμορφο καί έχει ισχυρή δύναμι. Όλα τά κινεί, δλα τά ταράσσει, δλα τά κάνει άνω - κάτω.
'Αλλά μή φοβηθήτε, μή σας πιάση τρόμος. Μόνον αγρυπνείτε, καί θά είναι σάν σπουργίτης, λέγει: «Τοΰ πατεΐν επάνω δφεων καί σκορπιών» (δ.π.). Άν θέλουμε μας έδωσε τήν εξουσία νά τόν καταπατοΰμε μέ τά πόδια μας.
Πρόσεχε, λοιπόν, πόσο γέλοιο, πόση αθλιότητα υπάρχει. Εκείνον πού μπορούμε νά τόν έχουμε κάτω από τά πόδια μας, αυτός νά βρίσκεται πάνω από τό κεφάλι μας. Πώς γίνεται αυτό; 'Από μας εξαρτάται.
Άν θέλουμε είναι μεγάλος, άν θέλουμε είναι μικρός. Άν προσέχουμε τόν εαυτό μας καί είμαστε μέ τό δικό μας Βασιλιά, συμμαζεύεται, καί στή μάχη πού κάνει εναντίον μας δέ συμπεριφέρεται καθόλου καλλίτερα από ένα μικρό παιδί.
Όταν απομακρυνθούμε από τό βασιλιά μας, τότε καυχιέται, τρίζει τά δόντια του, μουγκρίζει, επειδή μας συνέλαβε νά είμαστε χωρίς τή μεγάλη συμμαχία. Διότι δέν επιτίθεται, άν δεν τό έπιτρέψη ό Θεός.
re
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Νοέμ 25, 2006 7:53 am
από kostas8888
"Αν προσέχουμε, γίνεται αιτία πνευματικής προκοπής
"Αν, λοιπόν, αγαπητοί, είμαστε προσεκτικοί, ό διάβολος μας γίνεται αιτία καί νά προκόψουμε. Διότι σέ τί έβλαψαν τόν Ίώβ τά τόσα δόλια τεχνάσματα του; μή πής, λέγει, αυτόν, αλλ' ότι ό αδύνατος πνευματικά, βλάπτεται. Μά ό πνευματικά αδύνατος, βλάπτεται κι αν ακόμη δέν ύ-πάρχη ό διάβολος.
Όμως, λέγει, περισσότερο βλάπτεται με τήν ενέργεια εκείνου. 'Αλλά τιμωρείται λιγότερο όταν άμαρτήση μέ τήν ενέργεια εκείνου. Διότι δέν είναι οί 'ίδιες τιμωρίες γιά όλα τά αμαρτήματα.
"
Ας μή ξεγελάμε τους εαυτούς μας. Δέν είναι ό διάβολος αίτιος της βλάβης μας, εάν είμαστε προσεκτικοί. Εκείνος μας αφυπνίζει περισσότερο, εκείνος μας διεγείρει.
Διότι, πές μου, στην αρχή ας εξετάσουμε αυτό. "Εστω ότι δέν υπήρχαν θηρία, δέν υπήρχε μεταβολή άνεμων, ούτε ασθένεια, οϋτε λύπη, ούτε στενοχώριες, ούτε άλλο παρόμοιο μέ αυτά' τί δέ θά γινόταν ό άνθρωπος;
Νομίζω ότι θά γινόταν πολύ περισσότερο χοίρος, παρά άνθρωπος, τρώγοντας καί μεθώντας, καί μή ένοχλούμενος μέ κανένα από αυτά. Τώρα όμως οί φροντίδες καί οί μέριμνες είναι άσκησις καί διδασκαλείο ευσέβειας καί αγωγή άριστης παιδείας.
(Εις τάς Πράξεις, ΜΑ ' ΕΠΕ 16Β', 268-270