Σημασίες λέξεων προσευχών

[international]

Θα σας ρωτήσω παιδιά κάποιες λέξεις τι σημαίνουν που δεν έχω καταλάβει. Θα βοηθηθώ να βελτιώσω τον τρόπο που προσεύχομαι.

1) Σκήνωσον ... ελθέ και σκήνωσον εν ημίν
2) Ιλάσθητι ... Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών
4) Ίασαι, Ένεκεν ... Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τα ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου
5) Άρτον, Επιούσιον ... Τον άρτον ημών τον επιούσιον
6) Άφες, Αφίεμεν ... Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών
7) Εισενέγκης, ρύσαι ... Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού
8 ) Δεύτε, Προσπέσωμεν ... Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ
9) Πλείον, Πλυνόν ... Επί πλείον πλυνόν με από της ανομίας μου
10) Γινώσκω, εστί ... Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι δια παντός.

Αυτά για αρχή. Σας ευχαριστώ.

[ΜΙΧΣ]

το νούμερο 8 όταν δεν αφήσουμε κενό και μετά να βάλουμε παρένθεση... βγάζει αυτό το εικονίδιο που έχεις κι εσύ...
Βάζω αρχή και είμαι σίγουρη ότι θα ακολουθήσουν και άλλα εν Χριστώ Αδέλφια μας.

Λοιπόν... για το #1... viewtopic.php?f=63&t=8628

από panosgreece » Τετ Φεβ 11, 2009 12:16 am

Στην αποκάλυψη, στο 7ο κεφάλαιο, περιγράφονται οι πρεσβύτεροι στον ουρανό να είναι ντυμένοι με λευκές στολές που τις έπλυναν με το αίμα του Ιησού Χριστού, τον οποίο λατρεύουν ημέρα και νύκτα, «και ο καθήμενος επί του θρόνου σκηνώσει επ΄ αυτούς». Ο Θεός θα σκηνώσει μέσα μας. Σε κάθε άνθρωπο που έπλυνε την ψυχή του με το αίμα του Χριστού, ο Τριαδικός Θεός θα κάνει την καρδιά του Άγια Αγίων και θα κατοικεί σ΄ αυτόν. Το Πανάγιο Πνεύμα, που το επικαλούμαστε λέγοντας, «ελθέ και σκήνωσον εν ημίν», έρχεται σ΄ αυτούς που έχουν διάθεση να αγωνισθούν.
Δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, είθε να καθαρίσουμε την ψυχή μας από τα πάθη, για να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού. Αμήν.
Ο χρόνος είναι σχετικός αλλά οι περισσότεροι από εμάς παραμένουμε απόλυτα άσχετοι.

[ΜΙΧΣ]

http://www.in-agiounikolaoutouneou.gr/a ... 84405.html

Βασιλεῦ οὐράνιε, μετά ἀπό Σένα δέν εἴπαμε κανέναν ἄλλον βασιλιά. Πρίν ἀπό Σένα εἴχαμε πολλούς, ἀναρίθμητους. Ἀπό τότε πού Ἐσύ ἐστάλης στή γῆ διά τοῦ Υἱοῦ ἀπό τόν Πατέρα, δέν μᾶς βγαίνει ἀπ᾿ τό στόμα αὐτή ἡ λέξη γιά κανέναν ἄλλον. Μετά τήν Πεντηκοστή βασιλιάς εἶσαι μόνον Ἐσύ. Καί κατευθύνεις τά πάντα.
Παράκλητε, ἐμεῖς ἤμασταν στήν ἐξουσία αὐτουνοῦ πού συνεχῶς μᾶς διαβάλλει καί συνεχῶς μᾶς καταδικάζει. Κι ἦρθες Ἐσύ πού διαρκῶς μᾶς θάλπεις, μᾶς ὑπερασπίζεσαι καί μᾶς ἀθωώνεις.
Τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας. Πόσο ψέμα γέννησε αὐτή ἡ γῆ. Πόσο βαθιά ἔθαψε τήν ἀλήθεια! Ἀλήθεια εἶναι αὐτό πού δέν πέφτει στή λήθη, δέν ξεχνιέται. Πόση λήθη, λοιπόν, σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο, βαθειά ἀμνησία. Κι ὕστερα ἀπ᾿ τή λήθη, πόσο ψέμα, δόλος, πλάνη, πλεκτάνη, ἀπάτη, φενάκη, παραποίηση, ἀπόκρυψη, ἐξαφάνιση. Καταστρέψαμε ὅλα τά στοιχεῖα τῆς ἀλήθειας, σβήσαμε τά ἴχνη της. Πορευόμαστε μέ τεχνάσματα, ἐπιβιώνουμε μέ κατασκευάσματα. Ὑπάρχει ἀκόμα ἀλήθεια; Δέν θά ὑπῆρχε ἄν δέν ἤσουν Ἐσύ, Πνεῦμα τῆς ἀληθείας· κι ἡ λέξη ἀκόμα θά ᾿χε χαθεῖ ἀπ᾿ τίς γλῶσσες τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ πανταχοῦ παρών, εἶσαι παντοῦ στό χῶρο καί πάντοτε στό χρόνο καί ἔξω ἀπ᾿ αὐτόν καί μέσα σ᾿ αὐτόν μετά τήν ἐπιφοίτηση. Ἤσουν καί τότε πού ἐπεφέρεσο ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, εἶσαι καί τώρα, θά εἶσαι γιά πάντα.
Καί τά πάντα πληρῶν. Ποιός συμπληρώνει τά χάη; Συνέχεις, συνδέεις, συγκρατεῖς, συναρμόζεις, συνταιριάζεις συνάπτεις, συνοδεύεις, συντηρεῖς, συνενώνεις. Παντοῦ βάζεις τό «σύν» καί ἔτσι ὁ κόσμος συνεχίζει. Ἔχουμε καί ᾿μεῖς ἕνα σύν· στή σύγχυση. Ὅλα τ᾿ ἄλλα εἶναι πλήν καί τά συμπληρώνεις Ἐσύ.
Ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν. Θέλουμε πολλά, τά θέλουμε ὅλα. Τά πετύχαμε ὅλα κι εἴμαστε πάλι σάν νά τά χάσαμε ὅλα. Καί θυμηθήκαμε τώρα ἐκεῖνο τό ξεχασμένο θησαυροφυλάκιο τῶν ἀγαθῶν. Λές νά χορτάσουμε μέ τό ἀγαθό ἐμεῖς πού δέν χορτάσαμε μέ τίποτα στή ζωή μας;
Καί ζωῆς χορηγός. Ποιοί ἦχοι φτάνουν ἀπ᾿ τή γῆ στό σύμπαν; Τά γέλια τῆς χαρᾶς μας, ἡ βοή τῶν πολέμων, οἱ κραυγές τοῦ πένθους; Ὅλα φωνάζουν πώς θέλουμε νά ζήσουμε ὡς πρόσωπα καί ὡς ἀνθρωπότητα.
Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν. Καί θά ζήσουμε, ἀρκεῖ νά κάνουμε λίγο χῶρο γιά Σένα μέσα μας. Μή φεύγεις! χωρᾶς.
Καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος, καί κυρίως ἀπό μία: τή λατρεία τοῦ ἑαυτοῦ μας. Εἶναι τεράστια αὐτή ἡ σκιά καί πρέπει νά τήν καθαρίσεις, γιατί κρύβει τό φῶς, κρύβει τό προφανές, κρύβει τό αὐτονόητο, καταργεῖ τήν πραγματικότητα.
Καί σῶσον Ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν, γιατί τελικά, παρ᾿ ὅλο πού χωρίς Πνεῦμα μέσα μας μοιάζουμε μέ ἄλογα ὄντα ἀλλόκοτα, ὡστόσο ἔχουμε ψυχή καί θέλουμε νά τή σώσουμε καί μπορεῖς νά τή σώσεις μόνον Ἐσύ, Βασιλεῦ.

Ζ. Γ.

Πηγή:Απολύτρωσις

[xristianos.net]

Αν και είναι (επιτρέψτε μου το χαρακτηρισμό) "παράξενη" η απορία της σημασίας των λέξεων "άρτος" και "εστί"....
(αλλά καμιά φορά κολλάει το μυαλό...)

Μια πρόχειρη προσπάθεια, χωρίς να είμαι φιλόλογος ή θεολόγος...

1) Σκήνωσον προστακτική του ρήματος σκηνώνω: στήνω σκηνή, μένω, παραμένω. Άρα εδώ το «Σκήνωσον εν ημίν» σημαίνει μείνε, κατοίκησε μέσα μας
2) Ιλάσθητι: προστακτική : έσο, γίνου, φανού ίλεως και αγαθός, ελεήμων, εύσπλαχνος.
3) Ίασαι,: το «ίασαι» σημαίνει θεράπευσε. Ετυμολογικά έχει την ίδια ρίζα με τις λέξεις ίαση, ιατρός
4) Ένεκεν: εξαιτίας
5) Άρτον, Επιούσιος : ο καθημερινός, μόνο στην έκφραση ο ~ (άρτος), το καθημερινό ψωμί και με επέκταση τα απολύτως αναγκαία για τη διαβίωση του ανθρώπου
6) Άφες, Αφίεμεν ... του ρήματος αφίημι: αφήνω. Το «άφες» είναι προστακτική, άφησε, με την έννοια του «συγχώρησε». Το «αφίεμεν» είναι α’ πληθυντικό ενεστώτα, σημαίνει αφήνουμε, συγχωρούμε. Όχι συγχωρήσαμε, αφήσαμε, αλλά συγχωρούμε και τώρα και πάντα, έχει διάρκεια δηλαδή.
7) Εισενέγκης, εἰς+ φέρω =εισάγω, φέρνω,
Ρύσαι: λύτρωσε, ελευθέρωσε. τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; Ποιος μας ελευθέρωσε από τόσους κινδύνους; Αναρωτιόμαστε απευθυνόμενοι στην Υπεραγία Θεοτόκο.
8 ) Δεύτε: ελάτε
Προσπέσωμεν ... του ρήματος προσπίπτω: πέφτω γονατιστός στα πόδια κάποιου και τον ικετεύω ταπεινά να με συγχωρήσει ή να με βοηθήσει, και με επέκταση, ικετεύω κάποιον με τρόπο που δείχνει απέραντο σεβασμό στο κύρος και στην ισχύ του.
9) Πλείον: επίρρημα, υπερθετικός βαθμός του «πολύ». Επί πλείον, έχει την έννοια του «επιπλέον»
Πλύνον: του ρήματος πλένω, πλύνε με
10) Γινώσκω, γνωρίζω
εστί ... είναι