Παρακλητικός κανόνας εις τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Μηνά

[fotis]

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΜΗΝΑΝ
«Ευλογητός», «Κύριε εισάκουσον.. . και Θεός Κύριος...» (σελ. 5-7). Είτα το τροπάριον.
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τω Αθλοφόρω οι πιστοί ομοφρόνως, δεύτε προσπέσωμεν ομού εκβοώντες, οι αμαρτήμασι βαρούμενοι συν δάκρυσι• σπεύσον παναοίδιμε, Αθλητά του Κυρίου, σαις προς τον οικτίρμονα. ικεσίαις θεόφρον, παντός κινδύνου νόσων χαλεπών, Μηνά, Παμμάκαρ, απάλλαξον άπαντας.
Δόξα Και νυν. Θεοτοκίον.
Τη Θεοτόκω μετά δέους εμφρόνως, πάντες προδράμωμεν κραυγάζοντες πόθω, Υπεραγία Δέσποινα Πανύμνητε, ρύσαι τω ελέει σου, αδοκήτων κινδύνων, πάσης περιστάσεως, και κολάσεως τάχος, και της πανώλους λύμης Αγαθή, Ευλογημένη Μαρία Θεόνυμφε.
Ο Ν' Ψαλμός και ό Κανών, ου η ακροστιχίς.
«Το δή πόθω σοι νυν Ιωάννης άγει»,
Ωδή α'. Ηχος πλ. δ'. Αρματηλάτην Φαραώ.
Ταις προς Χριστόν σου ικεσίαις ʼγιε, Μηνά πανεύφημε, ρύσαι ημάς τάχος, των δεινών και θλίψεων, και πάσης περιστάσεως, και νοσήματος μάκαρ• σε γαρ προστάτην κεκτήμεθα, προς Θεόν Πανεύφημε άπαντες.
Όλβιος πέλεις παρρησίαν κτώμενος, προς τον Χριστόν, Αθλητά• δώρησαι σοις δούλοις, τας αιτήσεις τάχιστα. πίστει γάρ σοι κραυγάζουσιν, αθλοφόρων το κλέος, Μηνά Μαρτύρων αγλάισμα, ρύσαι, τους πιστώς ευφημούντάς σε.
Δόξης ενθέου Ιεράς λαμπρότητος, εις τα ουράνια, αξιωθείς μάκαρ, λάμψει των αγώνων σου, παράσχου τοις ικέταις σου, τα αιτήματα Μάρτυς, τας προς Χριστόν ικεσίαις σου, ένδοξε Μηνά αξιάγαστε.
Θεοτοκίον.
Η υπέρ λόγον τον Θεόν κυήσασα, ευλογημένη Αγνή, άνθος δωρημάτων, Παρθενίας τέμενος, του ουρανού υπέρτερε, παραδείσου το κάλλος, των Ασωμάτων ευπρέπεια, ρύσαι τους πιστώς προσκυνούντάς σε.
Ωδή γ'. Ουρανίας αψίδος.
Παροξύνας αμέτρως, τον Λυτρωτήν ένδοξε, πράξεσι μυρίοις, και κακουργήμασι, νυν περιπέπτωκα, δεινοίς παντοίοις ο τάλας, εξ ων με απάλλαξον ταις ικεσίαις σου.
Ο Θεός σε Παμμάκαρ, των Αθλητών καύχημα, έδειξεν εν κόσμω προστάτην, των ευφημούντων σε. Διό οικτείρησον, ταις προς Χριστόν σου πρεσβείαις, τους πιστώς τιμώντας σε, Μηνά θαυμάσιε.
Θαυμασίων σε μάκαρ, υπερφυών ένδοξε, γνόντες αυτουργόν σε θεόφρον. πάντες οιόμεθα, πλουτείν σε ʼγιε, προς τον Χριστόν παρρησίαν, ον ημίν ιλέωσαι, Μηνά αοίδιμε.
Ως πανάμωμος Μήτηρ, του ποιητού ʼχραντε, ως αγιωτέρα απάντων, των άνω Δέσποινα, ως πάντων ʼνασσα, Ευλογημένη Μαρία, ρύσαι τους υμνούντάς σε, αειμακάριστε.
Ωδή δ'. Σύ μου Ισχύς Κύριε.
Σύ με αεί, ʼγιε, των περιστάσεων, συ κινδύνων, συ και της κολάσεως, παντός κακού και των δυσχερών, ταις προς τον Δεσπότην, απάλλαττε ικεσίαις σου, Μαρτύρων η λαμπρότης, Ορθοδόξων το κλέος, παράσχων τα αιτήματα τάχιστα.
Ολοσχερώς, επί την σην Παναοίδιμε, θείαν σκέπην, σπεύδω ο πανάσωτος, κράζων θερμώς Μάρτυς του Χριστού, ρύσαί με ανοίας, και της δεινής περιστάσεως, Μηνά πιστών προστάτα, ταις λιταίς προς Χριστόν σου• σέ γαρ έχω θερμόν αντιλήπτορα.
Ίνα πιστώς, σε ανυμνώ Παμμακάριστε, μετά πόθου, Αθλητών το καύχημα, και πας πιστώς σε ανευφημή, παράσχου αξίως, ημίν τον έλεον άνωθεν πλουτείς γαρ παρρησίαν, προς Θεόν οία Μάρτυς, ορθοδόξων το κλέος θεόληπτε.
Θεοτοκίον
Νόες Αγνή, των Ασωμάτων στρατεύματα, των αϋλων, τάγματα και άπασαι, των ουρανών τάξεις αγαθή, σε υμνολογούσιν, ως Βασιλίδα ουράνιον, μεθʼ ων πάσα η κτίσις, προσκυνεί σε Κυρία, τω ελέει σου πάντας οικτείρησον.
Ωδή ε'. Ίνα τι με απώσω.
Υπέρ ήλιον μάκαρ, έλαμψας εν κόσμω ακτίσι των έργων σου, και θαυμάτων όντως, ταις ελλάμψεσι πλείστους ελάμπρυνας. Διό πάντες πόθω, σε ευ-φημούμεν Θεοκήρυξ, ταις λιταίς σου Μηνά ημάς φώτισον.
Νυν σε πίστει και πόθω, πάντες ευφημούμεν, Μηνά αξιάγαστε, ταις προς τον Δεσπότην, ιεραίς μεσιτείαις σου ένδοξε, ρύσαι των κινδύνων, και των εχθίστων της μανίας, ως προστάτης ημών αεισέβαστε.
Ιλασμόν των πταισμάτων, και των ενεστώτων κινδύνων Πανεύφημε, Αθλοφόρων κλέος, τους πιστώς σε τιμώντας απάλλαξον, ως θερμός προστάτης, και βοηθός τοις εν ανάγκαις, Αθλητών ωραιότης.
Θεοτοκίον.
Ω μητρόθεε Κόρη, πάναγνε θεόνυμφε θεοχαρίτωτε, τάξεις Ασωμάτων, και Αγίων απάντων συστήματα, σε υμνολογούσιν, ως Βασιλίδα των αιώνων, τω ελέει σου οίκτειρον άπαντας.
Ωδή ς'. Την δέησιν εκχεώ.
Ανύψωσον ευσεβών κραταίωμα, τη εντεύξει σου Μηνά προς τον Κτίστην συ γάρ ημών ο προστάτης Παμμάκαρ, και σε υμνούμεν εν πίστει θαυμάσιε, απάλλαξον πάσαν ημών, αθυμίαν εν τάχει αείμνηστε.
Νοούντες την προς Θεόν Πανθαύμαστε, παρρησίαν Μαρτύρων σου το κλέος, πάντες πιστοί σε υμνούμεν εκ πόθου, ρύσαι ημάς συμφορών και κακώσεων, λιταίς σου προς τον Λυτρωτήν, παράσχων τας αιτήσεις των δούλων σου.
Ναμάτων ζωοποιών του Πνεύματος, εμπλησθείημεν εντεύξει σου Μάκαρ, ίνα καρπούς αρετών εκβλαστήσαι, Μηνά θεόφρον, ισχύσωμεν άπαντες, τι-μώντές σου την ιεράν, και σεβάσμιον Μάρτυς αντίληψιν.
Θεοτοκίον.
Η Πάνσεπτος του Θεού Λοχεύτρια, η Παρθένος Θεοτόκος Μαρία, τη προς Θεόν εαυτής παρρησία, των δυσχερών απαλλάττει τους κράζοντας. υ-μνούμεν σε μόνη Αγνή, Παναγία Θεόνυμφε Δέσποινα.
Διάσωσον παντός κινδύνου τους ευφημούντάς σε Μάρτυς, ταις προς Χριστόν λιταίς σου Αοίδιμε, παρρησίαν προς Θεόν κεκτημένος.
Άχραντη ευλογημένη Μαρία, ικεσίαις Μηνά του Αθλοφόρου, οικτείρησον τους πιστώς σε υμνούντας.
Ό Ιερεύς μνημονεύει των υπέρ ών η Παράκλησις. Είτα το Κοντάκιον.
Ήχος β'. Προστασία των Χριστιανών.
Προστασία των υμνούντων σε θεόνυμφε, ικεσίαις του Αθλοφόρου Πανάχραντε, μη παρίδης τους προσκυνούντάς σε Αγνή, αλλά σπεύσον μόνη αγαθή, εις την αντίληψιν ημών, των πιστώς εκβοώντων σοι, τάχυνον Υπεραγία, πρόφθασον η προστασία η απαλλάττουσα αεί, των κίνδυνων τους τιμώντας σε.
Και ευθύς τό Προκείμενον.
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Στίχος. Πεφυτευμένος εν τω Οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ιωάννην (Κεφ. ιε' Ι7-ις 2).
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς. Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους. Ει ό κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών με-μίσηκεν. Ει εκ του κόσμου ήτε ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει• ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ, αλλ' εγώ εξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου, διά τούτο μισεί υμάς ο κόσμος. Μνημονεύετε του λόγου, ού εγώ είπον υμίν. Ουκ εστί δούλος μείζων του κυρίου αυτού. Ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν ει τον λόγον μου ετήρησαν, και τον υμέτερον τηρήσουσιν. ʼλλα ταύτα πάντα ποιήσουσιν υμίν δια το όνομά μου, ότι ουχ οίδασι τον πέμψαντά με. Ει μη ήλθον και ελάλησα αυτοίς, αμαρτίαν ουκ είχον. νυν δε πρόφασιν ουκ έχουσι περί της αμαρτίας αυτών. Ο εμέ μισών και τον Πατέρα μου μισεί. Ει τα έργα μη εποίησα εν αυτοίς, α ουδείς άλλος πεποίηκεν, αμαρτίαν ουκ είχον νυν δε και εωράκασι και μεμισήκασι και εμέ και τον Πατέρα μου. Αλλ' ίνα πληρωθή, ο λόγος ο γεγραμμένος εν τω νόμω αυτών, ότι εμίσησαν με δωρεάν. Όταν δε έλθει ο Παράκλητος, όν εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας, ό παρά του Πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού• και υμείς δε μαρτυρείτε ότι απ' αρχής μετ' εμού έστε. Ταύτα λελάληκα υμίν, ίνα μη σκανδαλισθήτε. Αποσυναγώγους ποιήσουσιν υμάς• αλλ' έρχεται ώρα, ίνα πας ο αποκτείνας υμάς δόξη λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ.
Δόξα Πατρί... Ταις του Αθλοφόρου.
Και νυν...
Ταις της Θεοτόκου.
Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός. Και το παρόν.
Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι.
Τον υπεραθλήσαντα, εν τω σταδίω γενναίως, Ορθοδόξων σύλλογος, εν ωδαίς και άσμασιν ευφημήσωμεν ούτος γαρ πάντοτε, ου διαλείπει, του πρεσβεύειν προς τον Κύριον, όπως αν λάβωμεν, των αμαρτημάτων την άφεσιν. Τούτω ουν προσερχόμενοι, πίστει τε και πόθω προσείπωμεν Μάρτυς του Κυρίου, Μηνά η των Μαρτύρων καλλονή, υπέρ ημών μη ελλείποις συ, πρεσβείας ποιούμενος.
Το «Σώσον ο Θεός τον λαόν σου» κ.τ.λ. (σελ. 18).
Ωδή ζ'. Παίδες Ε6ραίων.
Σώσον το κλέος Αθλοφόρων, τους τιμώντας σε, Μηνά Χριστού θεράπον, παρρησίαν γαρ συ πλουτείς προς τον Δεσπότην, περιφρουρών τους μέλποντας τον Χριστόν εις τους αιώνας.
ʼνω χοροίς των Ασωμάτων, την υπέρθεον υμνολογών Τριάδα, υπέρ πάντων ημών των πίστει σε τιμώντων, δυσώπει Παμμακάριστε, λυτρωθήναι των κινδύνων.
Γένος τό βρότειον τιμά σου, την υπέρφωτον και ένδοξον ημέραν, εν υψίστοις λαμπρώς μετά των Ασωμάτων, Τριάδα την υπέρθεον, προσκυνών αεί, λατρεύεις.
Θεοτοκίον
Έχεις ως μήτηρ παρρησίαν, προς τον Ύψιστον τον σον Υιόν Παρθένε. υπέρ πάντων ημών δυσώπει Παναγία, αυτού την αγαθότητα, οικτειρήσαι ημάς πάντας.
Ωδή η'. Τον εν Όρει αγίω.
Ικετεύει Μηνάς ο Αθλοφόρος, σε τον πάντων Θεόν και Βασιλέα, υπέρ ημών των πίστει κραυγαζόντων σοι• Κύριε της δόξης, οίκτειρον τον κόσμον, απείρω σου ελέει.
Ασωμάτων αι τάξεις και Αγίων, δυσωπούσι Χριστόν τον Βασιλέα, υπέρ ημών των πίστει κραυγαζόντων σοι. Κύριε της δόξης, οίκτειρον τον κόσμον, απείρω σου ελέει.
Σε υμνούσιν ουράνιαι χορείαι, τον Παντάνακτα ως Κύριον της δόξης, συν τω Μηνά Μαρτύρων αγλαϊσματί ώ Τριάς Αγία, φρούρει ημάς πάντας, τω θείω σου ελέει.
Θεοτοκίον.
ʼπαν χείλος, πνοή και πάσα Κτίσις, ανυμνεί σε την όντως, Θεοτόκον, υπερφυώς κυήσασαν τον Κύριον, τον Θεόν των όλων, ώ λατρεύει Κτίσις, εις πάντας τους αιώνας.
Ωδή θ'. Εξέστη επί τούτω.
Τον πάντων Βασιλέα και κραταιόν, ικετεύων μη παύση αοίδιμε, εκδυσωπών, υπέρ των τιμώντων σε εκτενώς, Μάρτυς Μηνά θεόπνευστε, και εκδεχομένων αεί πιστώς, αντίληψιν την θείαν, την σην Χριστού θεράπον, και ευφροσύνην, και αίωνίαν απολύτρωσιν. (Δις)
Θεότης ενιαία η φοβερά, Τρισυπόστατε Κύριε ʼναρχε, μόνε Θεέ, Ύψιστε Παντάρχα Παμβασιλεύ, σε λιτανεύει κράτιστε, άπασα η Κτίσις ως πλαστουργόν, Μηνάς τε ο γενναίος, συν πάσι τοις Αγίοις, και Ασωμάτων τοις στρατεύμασι.
Θεοτοκίον
Ω Πάναγνε Μαρία Μήτερ Θεού, Σεραφείμ ανωτέρα Θεόνυμφε, και Χερουβείμ, πάσης ουρανίου τε στρατιάς σε δυσωπεί Πανάχραντε, μετά των Μαρτύρων ο Παμφαής, Μηνάς ο Αθλοφόρος, οικτείρησον τον πίστει, συνθέντα τάδε τα εφύμνια.
Το ΄Αξιον έστιν και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Θαυμασίων πάντων σε ο Χριστός, ανέδειξε Μάρτυς, και τεράτων υπερφυών, αυτουργόν εν πίστει, ημάς τους σε τιμώντας, παντός κινδύνου σώζε, Μηνά πανένδοξε.
Μηνάν τον Αθλοφόρον, συν τω σεπτώ, θείω Βικεντίω, και τον Βίκτωρα εν ταυτώ, της Ορθοδοξίας, τους τρεις λαμπρούς φωστήρας, και των Μαρτύρων κλέος, ύμνοις τιμήσωμεν.
Μη παύση δεόμενος Αθλητά, του Θεού των όλων, υπέρ πάντων των ευσεβώς, σε μακαριζόντων, ως Μάρτυρα Κυρίου, ως έχων παρρησίαν, Μηνά πανθαύμαστε.
Τους μετ' ευλαβείας την ιεράν, Εικόνα σου Μάρτυς, προσκυνούντας σαις προς Θεόν, ιεραίς πρεσβείαις, φρουρών μη διαλείπης, των Αθλοφόρων κλέος, Μηνά τρισόλβιε.
Και το Πάσαι των Αγγέλων.
Το Τρισάγιον και το Τροπάριον. Ήχος δ'.
Ως των Ασωμάτων συνόμιλον, και των Αθλοφόρων ομόσκηνον, συνελθόντες εν πίστει. Μηνά, ευφημούμέν σε, ειρήνην τω Κόσμω αιτούμενοι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.
Η και το παρόν Απολυτίκιον δια τους τρείς Μάρτυρας.
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Τρισάριθμον σύνθημα, των αθλοφόρων Χριστού, υμνήσωμεν άσμασι, χαριστηρίοις πιστοί, Μηνάν τον αοίδιμον, Βίκτωρα τον γενναίον, και Βικέντιον θείον, πλάνην την των ειδώλων, καταργήσαντας πίστει. Αυτών ταις ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Ό Ιερεύς μνημονεύει των υπέρ ών η Παράκλησις.
Είτα Εκτενής, και Απόλυσις, καθ' ήν ψάλλομεν τό παρόν Προσόμοιον.
Ήχος, β'. Ότε εκ του ξύλου Σε Νεκρόν.
Πάντων προσδραμόντων Αθλητά, πίστει τη θερμή αντιλήψει, της προστασίας σου, Αθλοφόρε ένδοξε, Μηνά θαυμάσιε, προστατεύεις δωρούμενος, αιτήματα τάχος, ταις προς τον οικτίρμονα, λιταίς σου ένδοξε. Όθεν δυσωπούμεν σε Μάκαρ, οίκτειρον ημάς ικετεύων, Θεόν τον Παντάνακτα αοίδιμε.