Πνευματική ζωή και αδιάκριτος συσχηματισμός

[GeorgiosM]

ανοίγω ενα θέμα σχετικά με τη σημασία της πνευματικής ζωής και τους γύρω μας.
ειπώθηκε σε αλλο θέμα ότι το ορθόδοξο βάπτισμα εχει απροσμέτρητη αξία. συμφωνω.
και ομως παρολαυτά, όταν δεν υπαρχει πνευματική ζωη, όταν δεν υπάρχει
ουσιαστική ορθόδοξη ζωή, όταν δεν γίνεται κόπος και προσπάθεια, όλη αυτή η τεράστια χάρη
πολλές φορές είναι τόσο θαμένη ώστε μπορεί να οδηγήσει τον πιστό στην καταδίκη του παρακαλώ.

είναι δύσκολο αυτό? όχι! δυστυχως. δηλαδή. δες το Πάπα. Ευαγγέλιο διαβάζει, "εξομολόγηση" έχει,
στην Παναγία μας και σε πολλούς αγίους πιστεύουν και δέονται, και ομως! φραγκο δεν πιάνουν!
είτε θα είναι ουσιαστικά θεομάχοι (καταβαθος), είτε οι πολλοί καλοπροαίρετοι, οι εξαιρέσεις,
θα παράγουν ψιχουλα, σε σχέση με έναν αγιασμένο ορθόδοξο.
οταν βγήκε ο Παπας να μιλήσει στον τελευταιο λογο του, απο κάτω ήταν 200.000 οπαδοί!
αφιερωμένος απο παιδί στο όνομα Του Χριστού αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
(μάλιστα ο Πάπας θα παίξει τεράστιο πρωταγωνιστικό ρόλο στα έσχατα...)

παρόμοια συμβαίνουν και στον ελληνικό ορθοδοξο χώρο.
κάνε κοσμικη και άνετη ζωή (εκκοσμίκευση) και μετά ας έχεις λάβεις του κόσμου τα χαρίσματα,
ας συμμετέχεις (τυπικά) σε όλα τα μυστήρια..
αν δεν υπαρχει σωστή τοποθέτηση στα πνευματικά , τότε ουδέν αποτέλεσμα γίνεται.

και πότε φαίνεται το αποτέλεσμα ; απο τους καρπούς, όπως είπε Ο Κύριος.

αν ο ορθόδοξος δεν είναι καρποφόρος, είτε μεσω έργων πίστεως είτε μέσω προσευχής κλπ,
τότε κλάψτα Χαραλαμπε! για μενα αυτο αποτελεί εναν ισχυρό δείκτη.

ποιός είναι ο ορθόδοξος? εκείνος που ζει ορθοδόξος και φέρει σημαντικό καρπό πίστεως.
δεν γίνεται να είμαι ορθόδοξος, και να είμαι θαμμένος κάτω απο τόνους κοσμικής ζωής
και η ζωή μου να είναι όπως των κοσμικών. Τοτε είμαι κοσμικός, και όχι Στου Θεού Το Θέλημα...
αλλά στο θέλημά μου.

δεν γίνεται μετά απο 5-10-20 χρόνια στην εκκλησία να είμαι ακόμη στο νηπιακό βρεφικό στάδιο
που ήμουν όταν πήγαινα στο δημοτικό..
δεν γίνεται να είμαι ορθόδοξος και να εκκλησιάζομαι όποτε θέλω -για να κάνω τη δουλειά μου..

ο τρώγων τη Σάρκα και πίνων το Αίμα είναι ορθόδοξος., και τα έργα του θα πρεπει
να το επιβεβαιώνουν. η ζωή ολόκληρη.

αλλά εμείς πολλές φορές αφήνουμε την πνευματική ζωή ή αφήνουμε άλλους να την ποδοπατήσουν,
τάχα για να μην τους λυπήσουμε ή να μην τους δυσκολέψουμε, μην τους φέρουμε σε δύσκολη θέση.

και επειδή εκείνοι ΔΕΝ θέλουν να κάνουν πνευματική ζωή αλλά θέλουν μερικά πασαλείμματα,
μερικές ευλογίες για να περνάνε πιο καλά και ως εκεί μόνο, συσχηματιζόμαστε κ εμείς λόγω
τάχα της αγάπης. και αφηνόμαστε να ΜΗΝ κάνουμε ούτε κ εμεις!
Τεράστιο σφάλμα! εκεί πρεπει να πατάει πόδι ο πιστός! ευγενικά ή μη ευγενικά.
Ουδεις εχει το δικαίωμα να τσαλαπατάει την πνευματική ελευθερία κ επιλογη.
Αλλο να γίνεται μια ανθρώπινη (μη ουσιώδης) παρέκλιση-παραχωρηση, η οποία μπορεί
να οικονομηθεί, και άλλο να γίνεται ξεθεμελίωση, ισοπέδωση και παρασυρμός σε αμετανοησία,
έλλειψη πνευματικής ζωής, παρασυρμός και πέταγμα στο γκρεμό.οχι! Θελει προσοχή και διάκριση.

Δηλαδή απο αγάπη για εκείνους που ζουν χωρίς μετανοια,
να ζήσω κ εγω χωρις μετάνοια; χωρίς πρόγραμμα; με πασαλείμματα;
αγάπη για αυτούς αλλα όχι αγάπη όχι για Του Χριστού τις εντολές,αλλά χωρίς αγάπη
και για την ίδια μου τη ζωή- η οποία ως χριστιανού, πρεπει να είναι χριστιανική, πνευματικότατη.
με εκκλησιασμό, πνευματικό, Θεία Κοινωνία, γιορτές, μελέτη, προσευχή κλπ.

Οι άλλοι θέλουν να φύγουν αμέσως μετά το Χριστός Ανέστη;
μην πας μαζί τους, και υπολογιζε τους σαν να μην βρίσκονται καθολου στην Εκκλησία
γιατί είναι σαν να μην τους νοιαζει τίποτα η σωτηρία τους..
άστους γιατι μονο το ναυαγιο θα τους συνετίσει, ή εφόσον εχουν καποια ισχυρή καλή θεληση
καταβάθος, μονο προσευχες αγίων. Μόλις δειξουν λίγη μετανοια, τότε θα τους βοηθησει ο Θεός.
Μεχρι τότε, μόνο παρασερνουν παρασυρόμενοι ζωντας ενα αμετανοησία...

αφήνουμε τον γείτονα να βλαστημάει, αφήνουμε τους άλλους να ειρωνεύονται την Εκκλησία,
αφήνουμε τα παιδιά κ τους οικείους μας να κάνουν του κόσμου τις αμαρτίες και εμείς δεν κανουμε τιποτα,
δεν παιρνουμε αποστάσεις, δεν αποφευγουμε, δεν ελεγχουμε, δεν νουθετουμε, αλλα συσχηματιζομαστε παθητικά,
χωρίς πόνο, χωρίς προσπάθεια, χωρίς αγώνα, χωρίς φόβο, αλλά αστειευομαστε κιόλας με όλα αυτά πολλές φορές..
και τα βάζουμε για τα καλά στη ζωή μας.
άλλο κατα οικονομία να βάζουμε νερό στο κρασί μας (γιατί είμαστε μέσα στον κόσμο, δεν μπορούμε
να κάνουμε αλλιώς), και άλλο το κρασί να το κανουμε νερό ή ξινισμένο ξύδι.

Η πνευματική ζωή είναι αναφαίρετο δικαίωμα (ζωής) για τον πιστό, και μέσα στον κόσμο
σε κάθε γωνιά προσβάλλεται και χτυπιέται, απο τα αόρατα πνευματικά αυτού του κόσμου.

πνευματική ζωή και καρπός είναι συνδεδεμένα.
αν χαλαρώσεις πολύ ή καταπατήσεις την πνευματική ζωή, τότε ο καρπός πάει σχεδόν όλος χαμένος
και η σωτηρία μπορεί να δυσκολεψει, διότι θα δώσουμε λόγο στον Θεό,
επειδή δεν κοιτάξαμε να κάνουμε τη δουλειά μας, να φέρουμε τις υποχρεωσεις μας
και απο φιλότιμο να εργαστούμε,
αλλά βρήκαμε εύκολο το να σακατέψουμε τα πνευματικά μας και την πνευματική μας γραμμή,
πορεία, δρόμο. δηλαδή τη χριστιανική ζωή μας. τότε τί χριστιανοί είμαστε;!

οσοι αμελουν τα πνευματικά ή εδειξαν κακή αδιαφορία και ασεβεια για χρόνια,
διαγωντας ασχημο κοσμικό βιο, ως επι το πλείστον, ειδικά στη χωρα μας
θα πεινάσουν. ήδη πεινάει η Ελλάδα.
οπως ελεγε απο το 1960 (αν θυμαμαι καλά) ο π.Αυγουστίνος Καντιώτης. και να που δικαιώνεται.
τότε με την ΕΟΚ τον ελεγαν τρελο...τώρα τρώμε ΕΕ...

άρα δεν είναι μόνο τί πήρα, αλλά και τί δίνω..

ολα αυτά δεν αφορουν τους χριστιανους που "πεινάνε",
αλλα εκείνους τους χριστιανους που εχουν εξασφαλισει τουλαχιστον τη βασικη διαβιωση-ελαχιστο απαραιτητο εισοδημα
και προτιμουν την κοσμική ανεση απο την πνευματική ζωή.
πχ προτιμουν την τηλεοραση και το ιντερνετ παρα την προσευχη ή τις ακολουθίες/μελέτη/διακονία κλπ.
ο Θεός να παραβλεπει τα λάθη μας και να μας δινει φωτιση και μετανοια.
και κατα πρώτον τα δικα μου.

καποιος που δίνει ενοίκιο ή ασφαλιστικές εισφορές μια ζωή, στο τελος αν δούμε πόσο κόπο
εχει καταβαλλει, ζαλιζόμαστε απο το μέγα μέγεθος!
επειδή είναι υποχρεωτικά, βρίσκει χίλιους δύο τρόπους και συγκεντρώνει αυτά τα ποσά!

στα πνευματικά λοιπόν, εφόσον μας προσφέρει τον Παράδεισο ο Θεός,
δεν θα επρεπε να παρουσιαζουμε σημαντικα υψηλοτερη καρποφορία;!