<< Οι άλλοι, είναι η ευλογία μας... >>

[ΜΙΧΣ]

Οι άλλοι, είναι η ευλογία μας. Οι άλλοι, όποιοι και αν είναι, είναι ο Χριστός «εν ετέρα μορφή» http://www.lydiamagazine.gr/articles_det.asp?aid=46 Θεσσαλονίκη

Διάβασα κάπου:

Θα φύγω από αυτόν τον τόπο των πειρασμών. Αυτήν την απόφαση πήρε ένας μοναχός που νόμιζε ότι του έφταιγε ο τόπος και τα πρόσωπα, δη...λαδή το Μοναστήρι του και οι αδελφοί του.Για να θυμώνη τόσο συχνά, για να χάνη την γαλήνη του, για να φιλονική, για να νοιώθη μόνος, φταίνε οι άλλοι.

Έτσι σκεφτόταν. Απεφάσισε, λοιπόν, να φύγη από τους πειρασμούς, να ζήση ειρηνικά και να προαχθή στην αρετή. Και πραγματοποίησε την απόφασί του. Πήγε σε μέρος ερημικό, μόνος με τον εαυτό του. Μετά από πολλούς κόπους τακτοποιήθηκε, αλλά οι πειρασμοί δεν έλειψαν.

Την μια μέρα πήγε να πιάση την στάμνα του, αλλά από μια αδέξια κίνηση του έσπασε. Θύμωσε πολύ. Την άλλη μέρα, την στιγμή που πήγε να σπάση ένα κλαδί πλήγωσε το χέρι του, και...ξαναθύμωσε. Την παράλλη πήρε ένας δυνατός αέρας την πόρτα της καλύβας του, και τότε ήταν που βγήκε έξω από τα ρούχα του. Την νύχτα τον ενοχλούσαν τα κουνούπια και την ημέρα τα έντομα.

Ακόμη και μόνος του εύρισκε μύριες ευκαιρίες να θυμώνη.

Κάθησε και σκέφθηκε και επειδή κατάλαβε, επέστρεψε στην μονή της Μετανοίας του.

***
Και σκέφθηκα:

Το κακό δεν έρχεται απ’ έξω, αλλά ξεκινά από μέσα μας. Δεν φταίνε οι άλλοι γι’ αυτό που είμαι εγώ. Δεν φταίνε οι άλλοι για τις δικές μου καταστάσεις, για τις δικές μου περιπέτειες, για τις δικές μου αντιδράσεις.

Οι άλλοι μου δίνουν απλώς ευκαιρίες.
Ευκαιρίες να γνωρίζω τον εαυτό μου.
Ευκαιρίες να αγωνίζωμαι.
Ευκαιρίες να λαξεύω τον χαρακτήρα μου.
Ευκαιρίες να καλλιεργώ την αρετή της ταπεινοφροσύνης, της πραότητος, της καλωσύνης, της ανεκτικότητος, της μακροθυμίας, της θυσίας.
Ευκαιρίες όχι για φυγή, αλλά για μάχη εναντίον του κακού εαυτού μου.
Είτε λέγεται θυμός, είτε ευθιξία, είτε εγωϊσμός, είτε ζήλια, είτε ανευθυνότητα...ο καθένας έχει τον δικό του στίβο.
Ευκαιρίες να ρίξω το βλέμμα μου μέσα μου και να δω τον εαυτό μου επιτιμητικά και τους άλλους με ευγνωμοσύνη.Λοιπόν, ούτε οι άλλοι φταίνε, ούτε η φυγή ωφελεί, ούτε η απομάκρυνσίς μας μας ηρεμεί.

«Ένδον σκάπτε». Αν αυτό γίνη βίωμά μας, τότε... θα σιγοτραγουδάμε με τους συνοδοιπόρους αδελφούς μας και θα τους βλέπουμε με χαμόγελο και ευχαριστιακή διάθεσι.

Οι άλλοι, όποιοι και αν είναι, είναι η ευλογία μας.

Οι άλλοι, όποιοι και αν είναι, είναι ο Χριστός «εν ετέρα μορφή».

[vasilisalt]

"Όταν συναντώ άστεγους, δεν λυπάμαι για αυτούς, αλλά ντρέπομαι για τον εαυτό μου". π. Φιλόθεος Φάρος, στο βιβλίο του "Στου Δρόμου τα Μισά", εκδόσεις Αρμός.