Γιατί τιμούμε την Παναγία

[toula]

Το "Πάσχα του καλοκαιριού", κατά τον "άγιο" των ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, θα εορτάσουμε και πάλι. Με κάθε λαμπρότητα, όλος ο ορθόδοξος κόσμος θα εορτάσει με αγρυπνίες, με Θείες Λειτουργίες, την Κοίμηση και την εις ουρανούς μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γιατί όμως, εμείς οι Ορθόδοξοι τιμούμε με τόση μεγαλοπρέπεια την Κυρία Θεοτόκο;

Την τιμούμε, διότι κατέστη το Σκεύος της εκλογής του Θεού, ώστε να γεννήσει τον Ιησούν Χριστόν και να γίνει η Μητέρα του Θεού.

Την τιμούμε, γιατί, αυτή άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητος. Η Παναγία έγινε η "γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γής προς ουρανόν" (από τους χαιρετισμούς). Την τιμούμε, γιατί έγινε η κλίμαξ δια της οποίας κατέβηκε εις την γή ο Θεός και έτσι αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια, όλο το φώς.

Τη τιμούμε, γιατί η Παναγία είναι το πρόσωπο εκείνο πού προφητεύτηκε μέσα στην Αγία Γραφή και κυρίως μέσα στην Παλαιά Διαθήκη. Κατά την έξοδο των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, ο Θεός δίνει μία μικρή ελπίδα, πώς κάτι θα γίνει για να λυτρωθεί όλο το άνθρώπινο γένος. "Και έχθραν θήσω ανά μέσον σού και ανά μέσον του σπέρματος σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής. Αυτό σου τηρήσει κεφάλην και σύ τηρήσεις αυτού πτέρναν" (Γεν. 3, 15).

Ο Πατριάρχης Ιακώβ, κατά την διάρκεια του ύπνου του προείδε την Παναγία ως κλίμακα, να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν οι άγγελοι από τον ουρανό. "Και ενυπνιάσθη και ιδού κλίμαξ εστηριγμένη εν τη γή ής η κεφαλή αφικνείτο εις τον ουρανόν, και οι άγγελοι του Θεού ανέβαινον και κατέβαινον επ' αυτής" (Γεν. 28, 12).

Ο Προφήτης Ησαΐας προφητεύει την έλευση του Χριστού από μία Παρθένο Κόρη. "Δια τούτο δώσει Κύριος αυτός υμίν σημείον. Ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ" (Ησ. 7, 14).

Την τιμούμε γιατί, η Παναγία επελέγει από όλες τις κοπέλες, ως η καθαρωτέρα και αγιοτέρα, για να γίνει η Μητέρα του Θεού. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, μας λένε πώς για την υλοποίηση του σχεδίου του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου, ο Θεός έδωσε τον Υιό Του τον Μονογενή και η ανθρωπότης έδωσε την Παναγία. Ο Άγιος Ειρηναίος Επίσκοπος Λουγούνων κάνοντας ένα παραλληλισμό της Εύας με την Παναγία γράφει: "Η Εύα, έπρεπε να αποκατασταθεί εν τω προσώπω της Μαρίας, ίνα μία Παρθένος να γίνει συνήγορος άλλης παρθένου και να εξαλείψει την ανυπακοήν της πρώτης δια της παρθενικής υπακοής" (Ειρην. 32, 33).

Την τιμούμε, και ιδιαιτέρως εμείς οι Ρωμηοί, γιατί η Παναγία έγινε η Προστάτις και η Έφορος όλης της Ρωμηοσύνης. "Όλος ο Ελληνισμός, όλο το Γένος, όλη η Ρωμηοσύνη μοσχοβολά από το ευωδιαστόν σκήνωμα της Παναγίας, πού είναι η Μήτηρ των ορφανεμένων, η ελπίς των απελπισμένων, η χαρά των θλιβομένων, η άγκυρα των θαλασσοδερμένων" όπως γράφει ο Κυδωνιεύς Φώτης Κόντογλου. Από την μία άκρη της Ρωμηοσύνης ως την άλλη, πόλεις, χωριά, μεγαλοπρεπείς Εκκλησίες και Μοναστήρια , εορτάζουν, πανηγυρίζουν και χαίροντα.

Η Παναγία, ήταν αυτή πού στάθηκε και στις χαρές και στις λύπες δίπλα στην πονεμένη, σταυρωμένη, αλλά πάντοτε αναστημένη Ρωμηοσύνη. Σε αυτήν αφιέρωσε ο Μέγας Κωνσταντίνος την Πρωτεύουσα του Κράτους του και Πρωτεύουσα όλων μας. Την Κωνσταντινούπολη. Αναρίθμητα Θεομητορικά Μοναστήρια, αγιάσματα και Εκκλησίες κοσμούσαν και κοσμούν μέχρι σήμερα την Πόλη. Η Παναγία, είναι αυτή που έσωσε την Πόλη και το Γένος μας, κατά την επιδρομή των Αβάρων το καλοκαίρι του 626 μ. Χ. Η Παναγία είναι αυτή πού έκλαψε με το Γένος μας την μαύρη εκείνη ημέρα της 29ης Μαΐου του 1453, όταν ακούστηκε το "Εάλω η Πόλις".

Την τιμούμε όμως και για ένα ακόμα λόγο. Για ένα λόγο πού μόνο με θαύμα και με παρέμαβση δική της μπορεί να χαρακτηριστεί. Η Παναγιά της Πονεμένης Ρωμηοσύνης, άκουσε τους αλαλήτους στεναγμούς του Γένους μας, και το θαύμα έγινε. Το ιστορικό της Παλλάδιο, η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή της στο όρος Μελά, στην ιστορική Πρωτεύουσα του Ποντιακού Ελληνισμού στην Τραπεζούντα, μετά από σιωπή δεκαετιών από την μαύρη εκείνη χρονιά του 1922, ξαναλειτουργεί, ανήμερα της εορτής της. Και όχι μόνο λειτουργεί, αλλά η Λειτουργία αυτή τελείται από τον Πρώτο της Ορθοδοξίας και Ύπατο του Γένους μας, τον Παναγιώτατο Οικουμενικό μας Πατριάρχη κύριο Βαρθολομαίο, ο οποίος είναι ο Πρώτος Πατριάρχης μετά το 1922, αλλά και ο Πρώτος Πατριάρχης στην Ιστορία της Μονής πού λειτουργεί σε αυτήν.

Να γιατί τιμούμε την Παναγία. Να γιατί "αι γενεαί αι πάσαι" θα μακαρίζουν εις αιώνας αιώνων, την Κυρία των Αγγέλων, την "υψηλοτέραν των ουρανών και καθαροτέραν λαμπηδόνων ηλιακών".

Ας προσπέσουμε με πίστη κι ευλάβεια στο άγιο εικόνισμά της, και να την παρακαλέσουμε χύνοντας τα δάκρυά μας, να προστατεύει όλο τον κόσμο, όλο το Γένος, όλη την Ρωμηοσύνη, την Πόλη της και το Ιερό της Ορθοδοξίας Κέντρο.

Χρόνια πολλά και καλά.

Γράφει: ο Αρχιμ.Ιωακείμ Οικονομίκος, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι.Μ.Κίτρους
Πηγή. http://www.amen.gr