"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Νιώθω μέσα μου κατά κάποιο τρόπο ότι η κυρία μας και Μητέρα του Φωτός και Παναγία μας, το Αγνό αυτό λουλούδι που από την γη αυτήν, από καταβολής κόσμου δεν έχει ξαναβγεί ΑΓΙΟΤΕΡΟΝ Πλάσμα ως Αυτή. Νιώθω λεω ότι είναι αδικημένη από της Γραφές που δεν μας δίδουν κάποιο ιστορικό γεγονός περί της γεννήσεως της από την Θεομήτωρ Άννα και πατέρα Ιωακείμ. Ότι ξέρουμε μέχρι σήμερα δια Αυτήν Μέσο της παραδόσεως που διατηρήθηκε πάλι μέσο των Ορθόδοξων Χριστιανών, για αυτό πάντα όταν προσεύχομαι και έρχομαι σε στιγμή που πρέπει να επικαλεσθώ το όνομα της, είναι πολλές φορές που Την αποκαλώ Μητέρα του Θεού και όλου του κόσμου μα ιδιαιτέρως των ορθόδοξων χριστιανών γιατί και εσύ είσαι ορθόδοξη θέλετε αποδείξεις αμέτρητες. Αφού στις Γραφές δεν αναφέρετε τίποτα εκτός από προφητείες, μερικές και όποιος μπορεί να τις προσέξει όπως οι ποιο σπουδαιότερες είναι δυο οι ποιο ζωντανές, Ησαΐα (Ζ-14-15) «δια τούτο δώσει Κύριος αυτός υμίν σημείων ιδού η Παρθένος εν γαστρί εξεί και τέξεται Υιών και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ. Βούτυρον και μέλι Φάγετε πριν η γνώνται αυτόν η προέλεσθαι πονηρό εκλέξετε Το Αγαθόν.»

Θα δώσει σημείων. Ποιο είναι το σημείων; Αυτό της Παρθένου. Γιατί αν ήταν η γέννα κατά την φυσιολογική σειρά που είναι το σημείο;
Η δεύτερη προφητεία η οποία είναι πολύ ποιο σημαντική από την πρώτη Γιατί σε αυτήν είναι φανερό ότι Η Παναγία μας μετά τον τοκετό μένει πάλι Παρθένος. Αλλά πολύ δύσκολα αντιλαμβάνωμεν από θεολόγους να την αναφέρουν, η οποία είναι, Ιεζεκιήλ (ΜΔ-1-3) «Έπειτα με έφερε πάλιν εις την οδών της πύλης που οδηγεί εις τους Ιερούς χώρους του Ναού Εις αυτήν, που βλέπει προς την εξωτερική ανατολική πύλη. Αυτή ήτο κλειστή. Ο Κύριος μου είπε Αυτή η πύλη θα είναι κλειστή Δεν θα ανοιχθεί και κανείς δεν θα περάσει δια μέσου αυτής, διότι Ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ θα εισέλθει δη αυτής και θα μείνει και πάλιν κλεισμένη. διότι ο άρχων αυτός θα καθίσει εις αυτήν και θα φάγει τον Άρτον ενώπιον του Κυρίου. Θα εισέλθει από την Είσοδον της στοάς της πύλης αυτής και δια της αυτής πάλιν οδού Θα εξέλθει.»
Είναι μια φοβερά προφητεία περί της Παναγίας μας, ότι μετά την γέννηση του Κυρίου, γεγονός και βέβαιον είναι ότι παραμένει Παρθένος. Να πάλι το σημείο που μας δόθηκε ποιο Πάνω. Υπάρχουν και άλλες προφητείες, αλλά εγώ θέλω να σταθώ περί του ιστορικού της γεννήσεως της, που ξέρουμε αρκετά και το διατηρούμε εμείς οι Ορθόδοξοι γιαυτό και Εκείνη μας αγαπά, και το αποδεικνύει με τα πολλά θαύματα της.

Η επίγεια πατρίδα της είναι το Άγιον Όρος, όπου παρουσιάζετε κατά τακτικά διαστήματα σε άξιους μοναχούς που πάντα όλο και κάποιος υπάρχει και δίδει οδηγίες, η και να δόση κάποιον ύμνο να τον εμπνεύσει σε έναν από τους Αγίους του Άγίου Όρους. Οι περισσότεροι Ύμνοι της Παναγίας μας είναι εμπνευσμένοι από την ίδια, όπως παραδείγματος χάριν την Τιμιοτέρα των Χερουβίμ, τον οποίον ενέπνευσε στον Κοσμά τον Μαϊμά ετεροθαλή αδελφό του Ιωάννου του Δαμασκηνού. Και όπως του ερμήνευσε ότι είναι ο ποιο Αγαπητός της Ύμνος και όπου αυτός ψάλλετε ανάμεσα μας είναι και Αυτή, και αντιψάλει και ευλογεί. Τα αμέτρητα θαύματα μέσο των εικόνων της που ο καθένας από εμάς θα ξέρη και μια διαφορετική από την άλλη ιστορία. Μα πως ξέρουμε τόσα πολλά δια αυτήν; αφού δεν είναι γραμμένα πουθενά εκτός από την Καινή Διαθήκη που την βλέπουμε στον Ευαγγελισμό, στην Γέννηση του Κυρίου, Φυγή στην Αίγυπτο, στην Υπαπαντή και στο τέλος κατά την Σταύρωσιν. Αλλά και πάλι όχι πολύ φανερά, την κρύβουν Οι Ευαγγελισταί πίσω από κάποια άλλη Μαρία, και αν δεν το προσέξεις
πάλι χάνετε. Ξέρουμε τα πάντα αφού δεν μας δόθηκε τίποτα συγκεκριμένο από την παράδοση.
Καλά και πως δουλεύει Αυτή η παράδοση; Το είπε ο Νίκος στον Κώστα και κατά μια αλυσίδα ονομάτων έφτασε σε εμάς; Όχι έτσι.
Εκεί βασίζονται οι διάφορες αιρέσεις ότι κατά το πέρασμα του χρόνου αλλιώς τα ακούσαμε και αλλιώς τα διατηρήσαμε. Κατά τα πρώτα γεγονότα τους πρώτους χρόνους όλο και κάποιος κράταγε γραπτό λογο, και το γραπτό μένει, ενώ ο λόγος φεύγει γίνετε Αέρας. Γιαυτό διατηρούμε αμείωτο το κάθε ιστορικό γεγονός διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας. Έτσι λοιπόν ξέρουμε ότι η Παναγία μας γεννήθηκε από τον Ιωακείμ και Άννα, όταν η Άννα ήταν περίπου πενήντα οχτώ ετων, και απέθανε εξήντα εννέα, ενώ ο Ιωακείμ απέθανε ογδόντα ετών. Ήσαν πολύ ευλαβείς στον Θεό, Αλλά ήσαν άτεκνοι, και η ατεκνία τότε θεωρείτο μεγάλη προσβολή, ενώ σήμερα κατάντησε επιστήμη. Στην προσευχή τους ο Ιωακείμ και Άννα πάντα παρακαλούσαν τον Θεό να τους ευλογήσει να αποκτήσουν ένα Παιδί. Και ο Θεός που έχει σχεδιάσει το κάθε τι στην ώρα του, τους Αξίωσε να αποκτήσουν το υπέρ ευλογημένο παιδί, την Μαρία.
Όμως είχαν τάξει αν αποκτήσουν Παιδί να το αφιερώσουν στον Θεό στον Ναό, όπως και εγένετο όταν το Παιδί έγινε τριών ετών. Παρ΄ολη την Αγάπη που είχαν για το Παιδί τους, δεν γινόταν αλλιώς. Το παράδωσαν στον Ναό όταν αρχιερέας ήταν ο Ζαχαρίας ο πατέρας του Ιωάννη του Πρόδρομου. Και ευλόγησαν αυτήν λέγοντας Ο Θεός των υψωμάτων επίβλεψων επί την παίδα αυτήν εσχάτη ευλογία, ήτις διαδοχή ουκ έχει.

Ακούστε λόγια, «διαδοχή ουκ έχει.» Υπήρξε στις χιλιάδες χρόνια που πέρασαν διαδοχήν αυτής; Όχι και ούτε πρόκειται να γίνει. Μια είναι η Παναγία μας, ένας είναι Ο Χριστός μας. Από ένα πρόσφορο βγαίνει η Σφραγίδα, ο ΑΜΝΟΣ Το οποίον ο Ιερέας βγάζει δια το Άγιον Ποτύριον. Και έμεινε δώδεκα χρόνια στον ναό όπου την τάϊζαν οι Άγγελοι.

Και όλα αυτά τα χρόνια της έκαναν παρέα μελετώντας τοις Γραφές, και έψαλαν ύμνους.
Γιαυτό και ακούμε από τους ύμνους της που πάντα Αυτή υπαγόρευε και μελοποιούσε, όλοι είναι γλυκύς στον ήχο γιατί τους έμαθε από του Αγγέλους.
Τριών χρόνων μπήκε στον Ναό ως αφιέρωμα, και τα αφιερωμένα στον Θεό ανήκουν μόνον στον Θεό, και ας μη αμαρτάνουν οι διάφοροι ότι η Παναγία μας έκανε και αλλά παιδιά. Εφόσον Ο Κύριος είναι Πρωτότοκος, συνάμα είναι και μονογενής σύμφωνα με την Γραφή, Ιωάννου (Α-16-1 και (Γ-16.)
Από τον Ναό βγήκε δεκαπέντε ετών, γιατί τριών χρονών μπήκε στον ναό και δώδεκα που έμεινε μέσα, μας κάνουν δεκαπέντε. Όμως όταν η Παναγία μας ήταν ένδεκα χρονών, έμεινε ορφανή από μάνα και πατέρα, και κάπου έπρεπε να δοθεί για την συντήρηση Της.
Και εδώ συνεχίζουν και δεν σταματούν ποτέ τα Μυστήρια του Θεού. Οικονομία Θεού έπρεπε να γίνει έτσι, γιατί αν ζούσαν οι γονείς Της θα την παράδιδαν πίσω σε αυτούς και δεν υπήρχε ανάγκη να την δώσουν στον Ιωσήφ και έτσι θα σταματούσε όλο το έργο της λυτρώσεως της ανθρωπότητας. Στα δεκαέξι της χρόνια έμεινε έγκυος κατά τον τρόπο που ξέρουμε από την Κ. Διαθικη. Ο Ιωσήφ εκλέκτικε από τον Θεό κατά θαυμαστό τρόπο ο οποίος ήταν και δίκαιος σύμφωνα με την γραφη. Απο την παράδοση έχουμε ότι ο Ιωσήφ απέθανε σε ηλικία εκατόν ένδεκα ετών και η Παναγία στα εξήντα ένα. όταν αφαιρέσουμε τα εξήντα ένα από τα εκατόν ένδεκα ίσον πενήντα. Δηλαδή όταν γεννιόταν η Παναγία μας ο Ιωσήφ ήταν πενήντα ετών. Όταν στα πενήντα προσθέσουμε και τα δεκαέξι χρόνια της Πανάγιας που έμεινε έγκυος ο Ιωσήφ ήταν εξήντα έξι. Συμπέρασμα όταν ο Ιωσήφ ήταν εξήντα έξι η Παναγία ήταν μόνον δεκαέξι ετών. Θαυμαστός ο τρόπος που δόθηκε στον Ιωσήφ ως φύλαξη αυτής και όχι γαμική.

Όταν έπρεπε να βγει από τον ναό, σύναξη έκαναν οι Ιερείς για να ιδούν σε ποιον έπρεπε να την δώσουν. Άγγελος Κυρίου φανερώθηκε εις τον αρχιερέα και έδωσε οδηγίες, διότι τον καιρό της Παλαιάς οικονομίας ο Θεός μιλούσε μόνον στον αρχιερέα ο οποίος ιεράτευε στον ναό φορώντας το Ουρίμ και το Θουμίμ, κάτι σαν το σημερινό Πετραχήλι. Χωρίς αυτά ο Θεός ποτέ δεν ομιλούσε στον Ιερέα. Κάνετε σύναξη και φωνάξετε όλους τους άνδρες που έχουν μήνη χήροι και να κρατά ο κάθε ένας από αυτούς ένα ραβδί. Αφού συνάχθηκαν όλοι οι άνδρες μάζεψαν όλα τα ραβδία τους και τα έβαλαν μέσα στον Ναό και προσευχήθηκαν για να δήξη ο Κύριος το θέλημα του. Με την σειρά έπαιρνε ο κάθε ένας το ραβδί του και τίποτα δεν εσυνεύενε. Στο τελευταίο ραβδί που ήταν του Ιωσήφ όταν το επήρε, Ω Θεέ και Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου, βγήκε από το ραβδί του Ιωσήφ ένα περιστέρι και κάθισε επάνω στο κεφάλι του. Τότε όλοι κατάλαβαν ότι αυτό ήταν σημείο, και έπρεπε η Παναγία μας, το κοριτσάκι των δε
καπέντε ετών να δοθεί στον Ιωσήφ δια φύλαξη. Από την φύλαξη αυτή αποδείχθηκαν πάρα πολλά πάνσοφα γεγονότα, και πως αλλιώς, αφού ήταν σχεδιασμένα από τον Θεό να γίνουν.
Και πρώτον σημείων, αφού θα βρισκόταν έγκυος χωρίς νόμιμων άνδρα σύμφωνα με τον νόμο τους, έπρεπε να λιθοβοληθεί, τρόπος θανατικής ποινής των Εβραίων. Στις πορείες που έπρεπε να γίνουν από τον θυμό του Ηρώδου.
Και ένα άλλο γεγονός, ο διάβολος έψαχνε να βρει την παρθένα ανάμεσα στις ελεύθερες κοπέλες, και γιαυτό έκανε θραύση μεγάλη μεταξύ των κοριτσιών προς πορνεία για να μη μήνη καμία ελεύθερη Παρθένος.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε το σημείο πού φθάνει η κακία και γελοιότητα των Εβραίων. Μέχρι σήμερα οι Εβραίοι μαζεύουν κοριτσάκια τριών ετών και τα διατηρούν σε κάποια οικήματα (αφού δεν έχουν ναό) που τα κρατούν εκεί δώδεκα έτη μήπως κάποιο από αυτά γεννήσει τον Χριστό. Πιο μεγάλο και από ποντιακό ανέκδοτο.
Ο Ιωσήφ ήταν μαραγκός – ξυλουργός, και τον καιρό του Ευαγγελισμού και επίσης όταν έμεινε έγγειος η Παναγία μας, ο Ιωσήφ βρισκόταν για πολύ καιρό έξω της πόλεως σε οικοδομές. Όταν γύρισε σπίτι του, τότε είδε την μικρή Μαρία έγγειος, και όπως μας λεει η Γραφή σαν δίκαιος που ήταν δεν ήθελε να την ρεζιλέψει, αλλά κρυφά το βράδυ να την διώξει. Τότε όμως παρουσιάστηκε Άγγελος στον ύπνο του και του είπε το γενόμενο είναι από τον Θεό. Οι Εβραίοι, οι Φαρισαίοι όμως ήξεραν ότι δεν την επήρε για γυναίκα του με την σημασία της. Και όταν είδαν την μικρή Μαρία έγγειος τότε τον κατηγόρησαν ως κλεψίγαμο. Αυτός ορκιζόταν ότι ήταν αθώος, όπως και ήταν. Το ίδιο και η μικρή Μαρία. έκλαψε και είπε, καθαρά είμαι εγώ και άνδρα δεν εγνώρησα.
Εδώ εφαρμόζεται ο Νόμος της Παλαιάς γραφής. Βιβλίων Αριθμοί (Ε-11-31) «Δοκιμή της γυναικός δια την οποία υπήρχε υποψία μοιχείας. Ο Ιερεύς θα λάβει ένα πήλινο δοχείο νερό καθαρό και ολίγον χώμα από αυτό που υπάρχει εις το δάπεδο της σκηνής του Μαρτυρίου. Αυτό το καταραμένο νερό θα εισέλθει εις τα σπλάχνα σου, ώστε να πρησθεί η κοιλιά σου και να σαπίσει και πέσει ο μηρός σου.» Τους έστελναν δηλαδή σε κάποια απόσταση, ίσως χωριό η βουνό, και όταν γύριζαν γεροί, αυτή που υποψιαζόταν για το αμάρτημα, την εκήρυταν αθώα και αν ήταν ασθενής γινόταν τελείως καλά και γεννούσε αγόρι.
Κατά τον αυτό τρόπο δοκίμασαν και τους δυο και τον Ιωσήφ και την Μαρία. Αφού γύρισαν γεροί και οι δυο οι ιερείς είπαν, όταν ο Θεος τους βρίσκει αθώους εμείς δεν μπορούμε να τους δικάσουμε. Όταν ο αρχιερέας έλεγε κάτι ως διαταγή, η είπε ο Θεός, ο λαός επίστευε, γιαυτό περνούσαν μαζί με τα καλά και κάθε παράνομο. Όταν η Παναγία μας ήταν έγγειος στον τελευταίο μήνα της, και στο τρομερό κρύο του Δεκεμβρίου ήρθε διαταγή από τον βασιλιά Αύγουστο να γίνει απογραφή καθείς από τον τόπο που εγεννήθη. Εγώ θα πάω να κάνω την απογραφή με τα παιδιά μου είπε ο Ιωσήφ. Εδώ αποδεικνύεται ότι πριν γεννηθεί ο Χριστός, ο Ιωσήφ είχε παιδιά από την προηγούμενη γυναίκα του. Αυτήν την παιδούλα πως θα την δηλώσω. Γυναίκα μου; όλοι ξέρουν ότι δεν είναι γυναίκα μου. Θυγατερα μου; όλοι ξέρουν ότι δεν είναι κόρη μου. Εγώ θα παω και ότι θέλει ο Θεός Αυτό ας γίνει.

Έζεψε το γαϊδουράκι του εκάθησαν αυτήν επάνω και ξεκίνησε. Ο υιός αυτού ο Ιακώβ κρατούσε το χαλινό του γαϊδουριού και πορευόταν, και ακολουθούσε ο Ιωσηφ. Καθώς προχωρούσαν, ήρθαν οι πόνοι της γέννας και βρήκε κάποιο σπήλαιο και την τοποθέτησε εκεί. Εφόσον άφησε και τα παιδιά του να την προσέχουν αυτός βγήκε προς την πόλη για να βρει μαμή. Και συνάντησε μια γυναίκα να περπατά προς το μέρος του, και ρωτά τον Ιωσήφ, τι θέλεις τι ζητάς; Και είπε Ιωσήφ, ζητώ μαμή Εβραία. Και είπε αυτή, από το Ισραήλ είσαι; Και τι σου είναι αυτή που γεννά; (ίσως επειδή τον είδε αρκετά γέρο να νόμιζε ότι αυτή που γεννά να ήταν κόρη του.) Και λεει ο Ιωσήφ, εν περίληψη την εκ Πνεύματος Αγίου εγκυμοσύνης της μικρής Μαρίας. Και η μαμή λεει δεν πιστεύω τίποτα για ότι λες. Ο Ιωσήφ της λεει, έλα να βεβαιωθείς μόνη σου. Και όταν η μαμή επήγε στο σπήλαιο να ιδει, τι να ιδει, το θαύμα των θαυμάτων. Νεφέλη φωτεινή σκέπασε το σπήλαιο και είπε η μαμή. Εμεγαλύνθει η ψυχή μου σήμερον, ότι είδαν οι οφθαλμοί μου τα παράδοξα, ότι σωτηρία του Ισραήλ εγεννήθη. Και άρχισε η Νεφέλη να υποχωρεί, και φάνηκε Φως μέγα μέσα στο σπήλαιο ώστε να μη μπορούν οι οφθαλμοί μου να ιδούν. Και όταν υποχώρησε το Φως, τότε εφάνει το βρέφος, και άρχισε να θηλάζει το μωρό. Τότε βγήκε από το σπήλαιο η μαμή και συνάντησε την Σαλώμη. Και της είπε, Σαλώμη, Σαλώμη τι έχω να σου διηγηθώ, παρθένος εγέννισε και δεν εχάθη η παρθενία της. Λεει η Σαλώμη, δεν θα πιστέψω αν δεν βάλω το δάκτυλο μου εις την φύσιν αυτής. Και καθώς έκανε όπως είπε αυτομάτως με τρομερούς πόνους εξηράθει το χέρι της. Και παρακάλεσε η Σαλώμη με δάκρυα για την υγεία της. Και Άγγελος Κυρίου ήρθε και της είπε, Σαλώμη, Σαλώμη άκουσε ο Κύριος τα παρακάλια σου, πάρε αγκαλιά το βρέφος και θα γίνεις καλά.

Αυτό όλο είναι περί της Παναγίας όπου θα πρέπει να έχω παραλείψει πολλά και για τους γονείς της οι οποίοι είναι Ιωακείμ και Άννα και αυτά είναι στην παράδοση. Όμως δεν μπορούμε να λεμε αόριστα παράδοση και ο κάθε ένας να λεει και μια δική του ιστορία βγαλμένη από την κοιλιά του και να λεει είναι από την παράδοση. Να είναι μεν παράδοση, αλλά σε γραπτό λόγο όπως είναι όλο αυτό, από γραπτό λόγο στο πρωτευαγγέλιο Ιακώβου. Και ο Ιακώβ έζησε μέσα στο ίδιο σπίτι στην ίδια οικογένεια, γιαυτό δεν μπορεί να ξέρει κανείς άλλος περισσότερα από αυτόν σε λεπτομεριες. Έχουμε παράδοση που διατηρούν τα Συναξάρια που από κάποιες πηγές θα έχουν αποκομίσει της πληροφορίες τους, και επίσης από την Εκκλησιαστική ιστορία όπου έχουμε πολλά ιστορικά γεγονότα. Έτσι ξέρουμε ότι ο Αυτοκράτωρ Μαρκιανός και Πουλχερία ήταν οι πρώτοι που έκτισαν τον Ναό της Θεοτόκου εν Γεσθημανή το 450-457, και για πρώτη φορά εορτάσθει η κοίμηση της Θεοτόκου το 460..Επί Αυτοκράτωρος Μαυρικίου ορίσθει δια νόμου η εορτή το 582-602. Τα εισόδια της Θεοτόκου Από τον Γεώργιο Νικοδημίας ο οποίος ήταν σύγχρονος του Μ. Φωτίου, έγραψε και μελοποίησε τους ύμνους.

Στην εορτή της κοιμήσεως έχουμε ωραίο ιστορικό από τα απόκρυφα. Άγγελος Κυρίου παρουσιάσθει στην Παναγία και την ειδοποίησε ότι σε τρεις ημέρες να ετοιμασθεί γιατί θα πάει στο ποθούμενο, κοντά στον Υιό της. Ότι είχε τα μοίρασε στους φτωχούς επήγε δια τελευταία φορά όπως συνήθιζε να πηγαίνει, στο Όρος των Ελαιών, (εκεί που πήγαινε και προσευχόταν ο Υιός της.) Παράδοξο σημείο καθώς επήγε να προσευχηθεί τα δένδρα όλα έσκυψαν έως εδάφους και την προσκύνησαν. Επίσης λέγεται από αυτούς που πηγαίνουν στους Αγίους Τόπους ως περιήγηση, ότι μέσα στο Όρος των Ελαιών ζουν ακόμη 8 ελαιόδενδρα. Ώ τι θαύμα, ακόμη και η συκομουριά που ανέβηκε ο Ζακχαίος για να ιδεί τον Ιησού που θα πέρναγε από εκεί, υπάρχει ακομη. Οχι ζωντανή αλλά υπάρχει.. Ποιο άλλο ξύλο δεν θα είχε σαπίσει στα δυο χιλιάδες χρόνια;. Οι Απόστολοι σε όποιο σημείο και αν ευρίσκοντο, σύννεφο τους άρπαξε και τους έφερε στο δωμάτιο όπου βρισκόταν η Θεοτόκος ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Αυτό βεβαιώνεται και από τον παρακλητικό κανόνα της Θεοτόκου. Όλοι, όλο και κάτι έχουν να της ειπούν για την ορφάνια που θα νιώσουν τώρα χωρίς Αυτήν. Αφού τους ευλόγησε για τελευταία φορά και τους είπε στην Γεσθημανή κηδεύσετέ μου το σώμα και συ Υιέ και Θεέ μου παράλαβε μου το πνεύμα.. Τότε λοιπόν όλοι Απόστολοι και πιστοί έκαναν πομπή, εσύκοσαν το κρεβάτι με το Πανάγιο σώμα της. Από την μια μεριά έπιασε ο Ιωάννης και την άλλη ο αδελφός του Ιάκωβος. Και με την σειρά ο Πέτρος και ο Παύλος. Καθώς πήγαιναν έψαλαν ύμνους. Τόση ήταν η μελωδία τους ώστε στο άκουσμα οι ζηλόφθονοι Εβραίοι μπήκαν ανάμεσα στο πλήθος και έκαναν φασαρία και τους έσπρωχναν. Ένας ποιο τολμηρός από τους άλλους, Ιεφωνείου ονομαζόμενος, μπήκε να σπρώξει το κρεβάτι με το Πανάγιο σώμα να το ρίξει κάτω. Έξαφνα ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με το σπαθί του, του κόβει και τα δυο χέρια. Αυτό όλο εικονίζεται στην εικόνα της κοιμήσεως της Θεοτόκου. Οι υπόλοιποι Εβραίοι τυφλώθηκαν και δεν ήξεραν που πηγαίνουν. Βλέποντας τα γενόμενα και αφού κατάλαβαν πόσο λάθος έκαναν ζήτησαν συνχώρεσι. Τότε οι Απόστολοι με κλαδιά φοινίκων που είχαν μαζί τους, πέρασαν πάνω από τα πρόσωπα των Εβραίων και έγιναν καλά. Πολλοί επίστεψαν και έγιναν Χριστιανοί, όμως ένας πάλι δεν ήταν παρών όπως και στην Ανάσταση του Χριστού, ο Θωμάς. Και αυτό κατά Οικονομία
Θεού για να βεβαιωθεί η Μετάσταση του σώματος της Παναγίας που δεικνύετε ότι η Παναγία μας είναι όπως και ο Υιός της, ολόσωμη στην Βασιλεία των ουρανών.
Ο Θωμάς λοιπόν παρακάλεσε όλους τους Απόστολους να ανοίξουν τον τάφο για να ιδεί και αυτός την Κυρία Θεοτόκο για τελευταία φορα. Και το θαύμα πάλι έγινε να αποδειχτεί ότι το σώμα της Παναγίας δεν ήταν εκεί. Ο Τάφος ήταν άδειος.

Λέγει ο Ιωάννης ο Δαμασκινος απευθυνόμενος στον Κύριο, «Κατέβα Κύριε, κατέβα για να αποδώσεις στην Μητέρα σου πού της είσαι τόσο πολύ υποχρεωμένος, ότι της χρωστάς για την ανατροφή σου. Άνοιξε τα Θεία σου χέρια και δέξου την ψυχή της.»είπε προς την Μητέρα ένα γλυκύ ψιθύρισμα, «Έλθέ η καλή η πλησίον μου. Μου μετέδωσες τα δικά σου, έλα να απολαύσεις τα δικά μου. Έλα Μητέρα στο παιδί σου, έλα να βασιλεύσεις μαζί με εμένα που ταπεινά έζησα με εσένα.»
Τώρα κλαις η δεν κλαις; Σε ποια άλλη από τις λεγόμενες εκκλησίες έχουν Αγίους τέτοιους δυνατούς και να μιλούν με τόσο θάρρος στον Χριστό. Άκου να λες στον ίδιο τον Χριστό ότι είσαι υποχρεωμένος στην Μητέρα σου που σε ανάθρεψε. Και για όσους δεν ξέρουν την θαυματουργική εικόνα της Παναγίας με το όνομα η Τριχερούσα είναι από το θαύμα της συγκολλήσεως του χεριού του από την Παναγία. Γιαυτο και έχει απέραντη αγάπη προς την Παναγία μας.
Τα μεγαλεία υπάρχουν στην μια και μόνη Εκκλησία την Ορθόδοξη. Γιαυτό μας αγαπά πολύ εμάς τους Ορθόδοξους, αφού μόνο με την επίκληση του ονόματός της γλυκαίνει η καρδιά μας.

Για τον σωματικό της χαραχτήρα διαβάζουμε στο βιβλίο Κήπος Χαριτών του Νικόδημου του Αγιορίτου, και επίσης από μια παλιά Σύνοψη μας πληροφορεί, ότι υπάρχει ένα γράμμα στην βιβλιοθήκη Τζιζαιρίνι της Ρώμης προς τον Τιβέριο βασιλιά. Γράφει πρώτα για την ωραιότητα την σωματική του Χριστού, «είναι ωραίος ως η Μήτηρ του, ητις είναι η Ωραιότερα γυνή ήτις ποτέ εθεάθη εις τα μέρη ταύτα. Το μέγεθος του σώματος μέσον και σύμμετρων η ως άλλοι λέγουσι το μέγεθος είχεν υψηλότερον από το μέσον -κανονικό-. Το χρώμα του θεοδόχου της σώματος, ήττων όμοιων με το χρώμα του σιταριού είχε ξανθάς τας τρίχας της κεφαλής, είχεν οφθαλμούς πολλά ωραίους, χρωματισμένους με θείαν σεμνότητα, ωραισμένους με κόρας οξείς και όμοιας με την έλαίαν. Το πανάμωμα χείλη της ήταν ανθηρά, λάμποντα κοσμίως με ερυθρών χρώμα. είχε το ιεροπρεπές πρόσωπον όχι στρογγυλον, αλλά ολίγον μακρύ. Και δια να ειπούμε καθολικώς, η Κυρία Θεοτόκος ήταν και κατά τα εξωτερικά μέλη του πανάχραντου αυτής σώματος, γεμάτη Από τόσην θεια χάριν και σεβασμιότητα, ώστε , όπου, όστις έβλεπεν Αυτήν, ελάμβανεν εις την ψυχήν του ένα κάποιον φόβον και ευλάβεια, συγκεκριμένη ομού με μιαν εσωτερικήν χαράν, και χωρίς να την ηξεύρη πρωτύτερα εγνώριζεν Από μόνον τον εξωταρικόν χαρακτήρα της ότι αληθώς αυτή είναι Μήτηρ Θεού.»
Πολλοί ίσως σκανδαλιστούν με το χρώμα ιδίως των μαλλιών της ότι ήταν ξανθά, κρίνοντας κατά νου (όπως η μεγάλη πλειοψηφία,) ότι θα πρέπει να ήταν μαύρα σύμφωνα με το χρώμα του λαού των Εβραίων. Σας λέω ότι όποιος έρθει και μου πει ότι δίποτε άλλο εκτός αυτού, δεν θα τον πιστέψω, όσο και ωραία και φυλόσοφα να μου τα πει. Όλος ο κόσμος να μην ξέρει την πραγματικότητα, όχι όμως οι Ορθόδοξοι που σε τακτικά διαστήματα παρουσιάζεται ολόσωμη σε άγιους ανθρώπους, ιδίως στο Αγιον Όρος για να υπαγορεύσει κάτι δικό της. Ποιος λοιπόν μπορεί να ξέρη καλύτερα από έναν Νικόδημο, έναν Γρηγόριο Παλαμά και ολόκληρη στρατιά αγίων που την είδαν είτε σε οπτασία, είτε σε όνειρο; Ποιος θα μπορούσε να φτάση σε τόσο ύψος αγιοσύνης να φτάσει στην θέωση για να ιδεί; Πώς λοιπόν γιαχωβάδες, προτεστάντες, παπικοί, και κάθε καρυδιάς καρύδι;
Και όμως αυτή η Κυρία Θεοτόκος ήταν το κάτι άλλο το διαφορετικό από όλες τις άλλες γυναίκες,. Κατά πίστη ναι θα πρέπει να ήταν το κάτι άλλο, ήταν η ποιο όμορφη γυναίκα που πέρασε από αυτά τα μέρη. Σύμφωνα με την μαρτυρία, ήταν η ποιο όμορφη – ήταν η ποιο όμορφη – ήταν η ποιο όμορφη – ήταν το κοριτσάκι ήταν η Μαρία – ήταν η Παναγία και Μητέρα του Φωτός. Μόνον από την παράδοση της έχουμε φτιάξει στο όνομα της, μια άλλη δικιά της Βίβλο. Την υμνούμε την δοξολογούμε όσο κανείς άλλος στον κόσμο. Την γιορτάζουμε όσο κανέναν άλλον Άγιο εκτός από τον Υιό της και Κύριον μας. Γιαυτό άλλος δικαίως την ονομάζει μετά Θεό Θεός. Στον παρακλητικό κανόνα λεει, «μετά Θεό σε καταφεύγουμε ως άρρηκτο τοίχος και προστασία.» Ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και πρώτος Επίσκοπος Αθηνών όταν έμαθε ότι ζούσε ακόμη η Παναγία, μια και δυο για τα Ιεροσόλυμα να την συναντήσει. Όταν αντίκρισε την ακτινοβολία της και τους Αγγέλους δίπλα να την υπηρετούν, μόνον η θέα αυτή μαρτηρούσε ότι όντως ήταν Μητέρα του Φωτός. Στην εορτή της Ορθοδοξίας ακούομε, «Οι Άγγελοι μας έδωσαν τον Ύμνο, οι Ουρανοί τον Αστέρα, οι Μάγοι τα δώρα, οι ποιμένες το θαύμα, η Γη το Σπήλαιον, η έρημος την Φάτνη, Ημείς δε οι άνθρωποι, Μητέρα Παρθένον. Ούτω φρονούμε Ούτω πιστεύουμε αυτή η πίστης των Ορθοδόξων. Κανείς δεν μπορεί να έλθει προς τον Θεό παρά μόνον δια μέσου της Θεοτόκου, και εξ αυτής γεννηθέντα Χριστό.» Και ας κόβονται κάθε αίρεση που δεν την τιμούν, όπως και η ίδια μας λεει στο Λουκά (Α-48-49). «Από τώρα και στο εξής θα με μακαρίζουν όλες οι γενεές των πιστών.» Είναι σαν να την γέννησαν οι Ορθόδοξοι από το τίποτα και την διατηρούν και την τρέφουν. Από τους οποίους Ορθόδοξους μαθεύτηκε σε όλον τον κόσμο.
Συμπληρωματικά αναγκαίο ιστορικό είναι να ξέρουμε ποια ήταν αυτή η γυναίκα που είχε παντρευτεί ο Ιωσήφ και είχε όλα αυτά τα παιδιά πριν αρραβωνιαστεί την μικρή Μαρία. Ο Ζαχαρίας ο πατέρας του Ιωάννη του Προδρόμου είχε έναν αδελφό ονομαζόμενος Αγκαίος ο οποίος είχε μια κόρη που την έλεγαν Σαλώμη. Αυτήν την Σαλώμη είχε παντρευτεί ο Ιωσήφ και με Αυτήν έκανε τα τέσσερα αγόρια της Γραφής και τρία κορίτσια, την Εσθήρ, Μάρθα και Σαλώμη που ήταν Μητέρα του Ιωάννη και γυναίκα του Ζεβεδαίου. Το θυμιατό, σημαίνει την Θεοτόκο, τα κάρβουνα που είναι μέσα στο θυμιατό και δεν καίγεται, έτσι και η Θεοτόκος δέχθηκε τον Χριστό και δεν εκάϊκε αλλά φωτίστηκε. Το θυμίαμα σημαίνει το Πανάγιο πνεύμα, το κούμπωμα του σημαίνει την Σκέπη του Αγίου Πνεύματος, οι τρεις αλυσίδες σημαίνει την Αγία Τριάδα, τα κουδουνόπουλα που είναι τέσσερα σε κάθε αλυσίδα (ίσον δώδεκα) παριστάνουν τους δώδεκα Απόστολους με τα κηρύγματα τους. Η παναγία μας και η Ελισάβετ μητέρα του Ιωάννη του βαπτιστή σύμφωνα με την Γραφή είναι συνγγενης. Ποιος ο βαθμός της συγγένειας; Ιδού το ιστορικό, αυτή η κατά σάρκα γενόμενη προμήτωρ του Κυρίου μας ήτο από την φυλή του Λευί, θυγατήρ Ματθάν του ιερέως και Μαρίας της αυτού γυναικός. Ό δε Ματθάς ιεράτευε κατά τους χρόνους Κλεοπάτρας και Σαπφώρου βασιλέως των Περσών προ του Ηρώδου του υιού του Αντιπάτρου, είχε δε θυγατέρες Μαρία, Σοβεί, και Άννα. Και η μεν Μαρία επανδρεύθη εις την Βηθλεέμ και γέννησε Σαλώμη την Μαία. Η δε Σοβεί υπανδρεύτη και αυτή εις την Βηθλεέμ και γέννησε την Ελισάβετ. Η δε Άννα υπανδρεύθη εις την Γαλιλαία και γέννησε Μαρία την Θεοτόκο. Ώστε η Σαλώμη η Ελισάβετ και η Θεοτόκος Μαρία είναι θυγατέρες μεν τριών αδελφών. Πρώται δε εξάδελαι αναμεταξύ των. Καθώς και ο Ιωσήφ και Κλεόπας υιοί Ματθάν του ιερέως. Γιαυτήν την συγγένεια καλείται και η Μαρία του Κλωπά αδελφή της Παναγίας κάτω από τον Σταυρό, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου (ΙΘ 25).
Αυτά μας βεβαιώνουν για Ιωσήφ και Κλωπά ως ομομήτριοι αδελφοί, οι Ευσέβιος, Ηγήσιππος και Επιφάνιος.

Με την βοήθεια του καλού μας Θεού και της Κυρίας μας Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός Παναγία μας μπόρεσα να συνγκεντρόσω στο φτωχό μου μυαλό, τα ιστορικά αυτά της Παναγίας μας και εύχομαι να πιάσει τόπο στις Άγιες καρδιές σας... Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και είδε, και επίσκεψον την Άμπελον ταύτην και κατάταξε ως εφύτεψε η δεξιά σου Μνήσθιτι Κύριε εν τη Βασιλεία ΣΟΥ.
Το τελευταίο που θα ειπώ για Εσένα Μητέρα του κόσμου όλου ιδιαιτέρως των Ορθοδόξων , Χαίρε Νύμφη ΑΝΥΝΦΕΥΤΑΙ ΑΜΗΝ...



Χαίρε Νύμφη ΑΝΙΜΦΕΥΤΑΙ ΑΜΗΝ…