O μοναδικός βασιλιάς της καρδιάς μας

[toula]

O μοναδικός βασιλιάς της καρδιάς μας

«Σε κανέναν μην παραδώσετε τον Χριστό! Ας είναι ο μοναδικός βασιλιάς της καρδιάς σας! Η πίστη στον Χριστό είναι πραγματική ζωή, η ζωή του Ίδιου του Χριστού. Με την αγάπη μας προς τον Χριστό, θα παραμείνουμε ασάλευτοι. Κάθε παρεξήγηση, κάθε θλίψη μας, να την υπομένετε ως ζωή του Χριστού. Υπάρχουν πολλές οδοί προς το “απόλυτο” της ανθρωπότητος, αλλά δεν υπάρχει καμμία που θα μπορούσε να συγκριθεί με την οδό του Χριστού, παρά τις οποιεσδήποτε δυσκολίες. Αν ο Κύριος όρισε να πεθάνουμε, θα πεθάνουμε με την συνείδηση της αγάπης Του, η οποία Τον οδήγησε στον Σταυρό. Ελπίζω ότι ενεργούν αληθινά μέσα μας τα λόγια του Χριστού: “Ἐγὼ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε” (Ἰωάν. ιδ΄ 19). Κάθε λόγος του Χριστού, είναι η ίδια η Θεία αιωνιότητα.
Όπως Εκείνος έπασχε για όλη την κτίση και για όλο τον κόσμο, έτσι και εμείς θα προσευχόμαστε στον Θεό. Και στις δύσκολες στιγμές, ας μας κυριεύει ο θρήνος της Γεθσημανή. Γιατί και σ’ εμάς συμβαίνει, όταν η προσευχή μας ομοιάσει κάπως με εκείνον τον θρήνο, όταν μας εγγίζει το Αιώνιο Πνεύμα, να ζούμε αληθινά. Τότε αρχίζει η αθάνατη ζωή μας. Και τότε παρουσιάζεται μπροστά μας ο Απόλυτος Θεός, με εντελώς άλλη μορφή. Η χριστιανική μας πίστη είναι η έσχατη τελειότητα, και κανένας ας μη μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού! –Όπως έλεγε ο μέγας Παύλος (Ρωμ. η΄ 35). Αυτά είναι δικά μου λόγια, αλλά βλέπετε μιλούμε με την ίδια γλώσσα για την ίδια ζωή, όπως οι Απόστολοι και πάντες οι Άγιοι μαρτυρούσαν για την θεότητα του Χριστού.
Παρακαλώ, όπως πάντα, τον Θεό να μου δώσει λόγο. Τότε τα λόγια συνωθούνται όλα μαζί και θα ήθελα να επιλέξω εκείνα που από την φύση τους είναι φορείς αιώνιας ζωής. Όταν αρχίζουμε να πάσχουμε όπως ο Χριστός για όλη την κτίση, τότε, “ἐν Χριστῷ” και με τον Χριστό, ζούμε την αιώνια ζωή.
Δεν είναι εύκολη η ζωή μας. Όποιος δεν την γνωρίζει, εκείνος δεν γνωρίζει τον πόνο του Χριστού. Τελειώνω λοιπόν τον λόγο μου μαζί σας, με τα λόγια: Να παραδώσουμε την ζωή μας, για να ζήσουν οι άλλοι· να παρηγορούμε όλους όσοι έρχονται· τους φτωχούς που δεν έχουν άλλον παρηγορητή στον κόσμο αυτόν.

Και έτσι, υπηρετώντας τον Θεό στα πρόσωπα των αδελφών μας που πάσχουν, ενωνόμαστε μέσα στην αγάπη αυτήν με τον Χριστό για όλη την αιωνιότητα…».

[Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): «Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», τόμ. γ΄, Ομιλία 115η, σελ. 349–351, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 2014.]

Γράφει: Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ (1896-1993)