"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Πιστεύετε ότι, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο, θα βρεθούμε κάπου αλλού ή ότι τελειώνουν όλα εδώ?

Βασικά αυτό που με προβληματίζει είναι το ότι έχει τρομερή σημασία το τι κάνουμε τώρα, στο παρόν. Ξέρετε, σε κάτι πρωτοχριστιανικούς χρόνους κάποιοι διάσημοι ασκητές κούραζαν το σώμα με ακραίες νηστείες για να πεθάνουν νωρίτερα και να δουν την πολυπόθητη μετα θάνατον ζωη!
Αυτό μου φαίνεται ακραίο. Πάντως αν οντως υπήρχε μετα θάνατον ζωή τότε γιατι να ζούμε το παρόν και να μην πεθαίναμε νωρίτερα;

Απτην άλλη θεωρω τη θανατοφοβία ψυχοφθόρα κατάσταση, και θα έλεγα και δαιμονική κατάσταση.
Σίγουρα πεθαίνοντας περνάμε σε μια άλλη κατάσταση, η οποία είτε λεγεται ανυπαρξία είτε μέλλουσα ζωή, μπορεί να είναι κάτι καλύτερο. Ή μπορεί να είναι κάτι για το οποίο αξίζει να έχουμε ελπίδες.
Πάντως όπως και να χει ο θάνατος είναι μεγάλος εκδικητής, ίσως είναι ένα καθαρτήριο εντός εισαγωγικών γιαυτό και εμείς οι έλληνες λέμε ο νεκρός δεδικαίωται, τον αποκαλούμε συγχωρεμένο πλέον και μακαριτη.
Ο θάνατος είναι ο μεγαλύτερος δημοκράτης. Όλοι θα πάρουμε, να δούμε ποιος θα πάρει πρώτος σειρά!

tigris έγραψε:Πιστεύετε ότι, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο, θα βρεθούμε κάπου αλλού ή ότι τελειώνουν όλα εδώ?

Αμα είναι να τελειώνουν όλα εδώ βαριέμαι
Ψήφισα το δεύτερο για ένα και μόνο λόγο
Λίγο αυτό το 40 μέρες μένει η ψυχή και μετά φεύγει και την τρίτη μέρα αυτό την τέταρτη αυτό και όλα τα σχετικά με προβληματίζουν γιατί μου κάνουν πολύ ανθρώπινα εξηγημένα και δεν μπορώ να φανταστώ έναν ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΘΕΟ με την ΠΑΝΣΟΦΙΑ του να μας βάζει σε οριοθετημένες διαδικασίες σαν να είμαστε στη σειρά για κάποιο γραφείο σε κάποια εφορία
Αλλά είμαι πιο πολύ στο πρώτο και στο δεύτερο
Πάντως σίγουρα υπάρχει ζωή μετά το θάνατο
και το κακό είναι ότι υπάρχει και ΘΑΝΑΤΟΣ ενώ νομίζεις ότι ζεις

tigris έγραψε:Πιστεύετε ότι, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο, θα βρεθούμε κάπου αλλού ή ότι τελειώνουν όλα εδώ?

Πιστεύω ότι όλα αρχίζουν εδώ και δεν τελειώνουν αλλά συνεχίζονται στην αγκαλιά του Ιησού μας. >:D<

Θα πεθάνω, Θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω. Σε τούτη την έσχατη ολική πράξη, δεν θα γίνει το δικό σου, αλλά το δικό μου.Και σένα σε αφήνω ρέστο και ταπί. ..κλπ...κλπ...

θα το εχετε σιγουρα διαβασει ειναι του Λιαντινη..
δεν το εγραψα ολο..

Ο Επίκουρος έλεγε

δεν φοβάμαι τον θάνατο, γιατί όταν εγώ υπάρχω, αυτός δεν υπάρχει, όταν υπάρχει αυτός, δεν υπάρχω εγώ

DOMINIQUE έγραψε:Πιστεύω ότι όλα αρχίζουν εδώ και δεν τελειώνουν αλλά συνεχίζονται στην αγκαλιά του Ιησού μας. >:D<

¨

Μακάρι, να βρεθούμε Στην Αγκαλιά Του, όλοι μας. Είναι τόσο μεγάλη που μας χωράει όλους, άξιους και ανάξιους.

Οι αρχαίοι έλληνες είχαν πει ότι ο άνθρωπος προέρχεται απτο άπειρο και πάει στο άπειρο. Νομίζω και ο βουδισμός λέει ότι όταν πεθαίνει ο άνθρωπος ενώνεται με το άπειρο.
Πιστεύω πάντως ότι αν ήταν να πεθαίνουμε και να μην υπάρχουμε, ίσως ο Θεός τότε δεν θα μας δημιουργουσε καθόλου, ξέρω εγώ;

Άκουσα κάποτε από κάποιον πνευματικό που μιλούσε για τον θάνατο (γιατί του είπα ότι τον φοβάμαι) και τα μάτια του έλαμπαν από γλυκιά προσμονή.

Νάξερες, μου είπε, τι υπέροχη στιγμή είναι αυτή του θανάτου!!!! Η πιο θαυμάσια από όλες ....
Κι η ζωή μετά θάνατον.....κι εκεί αναλογίστηκε πόσο έτοιμοι θα είμαστε να απολαύσουμε τον Παράδεισο.

Γι αυτό ζητάμε από τον Κύριο να μας δίνει χρόνια για να μπορέσουμε να καθαρίσουμε την ψυχή μας, να είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη χαρά, την πραγματική ευτυχία...

Η κάθε μέρα μας είναι ευκαιρία σωτηρίας...Κι όσο καθαρίζουμε τόσο δεν φοβόμαστε τον θάνατο...
Dirfys μ' ακούς????? Με τον Λιαντίνη???? Τι ενοούσε όμως δεν κατάλαβα. Αν ήταν τόσο έτοιμος να πεθάνει μπράβο του.

123 έγραψε:Άκουσα κάποτε από κάποιον πνευματικό που μιλούσε για τον θάνατο (γιατί του είπα ότι τον φοβάμαι) και τα μάτια του έλαμπαν από γλυκιά προσμονή.

Νάξερες, μου είπε, τι υπέροχη στιγμή είναι αυτή του θανάτου!!!! Η πιο θαυμάσια από όλες ....
Κι η ζωή μετά θάνατον.....κι εκεί αναλογίστηκε πόσο έτοιμοι θα είμαστε να απολαύσουμε τον Παράδεισο.

Γι αυτό ζητάμε από τον Κύριο να μας δίνει χρόνια για να μπορέσουμε να καθαρίσουμε την ψυχή μας, να είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη χαρά, την πραγματική ευτυχία...

Η κάθε μέρα μας είναι ευκαιρία σωτηρίας...Κι όσο καθαρίζουμε τόσο δεν φοβόμαστε τον θάνατο...
Dirfys μ' ακούς????? Με τον Λιαντίνη???? Τι ενοούσε όμως δεν κατάλαβα. Αν ήταν τόσο έτοιμος να πεθάνει μπράβο του.

σε ακουω 123 σε ακουω..
εγω δεν εχω φτασει σε αυτο το σημειο να να περνω την καθε μερα σαν ευκαιρεια σωτηριας,δεν μπορω να σκεφτω οτι καθε μερα καθαριζομαι και φοβαμε λιγοτερο το θανατο,δεν τον βλεπω σαν μεγαλη χαρα.
περνανε μπροστα απο τα ματια μου τα προσωπα των γονειων μου,που δεν θα ξαναδω,του αδελφου μου,της κορης μου το χαμογελο,τα γελακια του μικρου πειρατη και τα κλαματα του,τον ηλιο ..την θαλασσα ολα οσα εζησα...
δεν εχω φτασει σε τετοιο σημειο ωστε να μπορω να πω..δεν φοβαμε..δεν με νοιαζει...
οσο για τον Λιαντινη ισως ηταν ετοιμος .....ισως και για πολλα περισσοτερα ...