"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Έφθασε ο καιρός...Θεού θέλοντος βέβαια.Αύριο το πρωί Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018,στις 10.30 πετάω για το ταξίδι της ζωής μου.Πάω να αντικρύσω την Αλήθεια της ζωής μου.Είναι αυτή η αλήθεια που γνώρισα και σας εκμυστηρεύτηκα πριν 11 χρόνια εδώ, σε αυτό το forum.Ήταν τότε που πήγα στο Άγιο Όρος και ήρθε εκεί και με βρήκε ο Κύριος μου και Θεός μου.Ναι , το αναζήτησα.Η ψυχή μου ήταν σκόρπια εδώ κι εκεί, ο νους μου είχε θολώσει.
Ήρθε στην ζωή μου αναπάντεχα.Έφερε δάκρυα στα μάτια μου φτερούγισμα στην καρδιά.Η καρδιά μου, μα τον Θεό, αλήθεια σας λέω, ήθελε να φύγει να πάει κοντά του.Ήταν τόσο μα τόσο όμορφα..Αισθήματα, ρίγος που δεν είχα αισθανθεί ποτέ στην ζωή μου.Σαν να βρισκόμουν σε άλλο κόσμο.
Γονάτισα στην υπόλοιπη ζωή μου και τον ακολούθησα έντεκα χρόνια τώρα.Αλλες φορές με δύναμη πίστης, άλλες φορές με ολιγοπιστία.Άλλες φορές έγινα ο άσωτος υιός.Ποτέ μα ποτέ όμως δεν έσβησε από την καρδιά μου, η σπίθα πίστης που άναψε τότε, ο Θείος έρωτας που ένοιωσα τότε.
Αυτός ο Θείος έρωτας με οδηγεί τώρα κοντά του.Μου φαίνεται απίστευτο ότι σε λίγες ώρες θα είμαι στον Πανάγιο Τάφο γονατιστός και να τον ευχαριστώ για όλα αυτά που μου έχει δώσει.Δεν υπάρχει κάτι που να του ζήτησα και να μην μου το έδωσε.
Σε παρακαλώ Θεέ μου , Κύριε μου, δώσε μου δύναμη να παραμείνω γονατιστός σε Σένα, στον δημιουργό μου, σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
Ξέρω ότι δεν θα θέλω να φύγω από εκεί.Ξέρω ότι θα με σηκώσεις πάλι στους ώμους σου...
Έρχομαι Κύριε...Έρχομαι Κύριε μου και Θεέ μου...Θα είναι κι ο Πνευματικός μου, μαζί μου.Μου είπε,προχθές που εξομολογήθηκα, "Θοδωρή δεν θα σε αφήσουμε ποτέ τώρα που ήρθες εδώ στην ενορία μας κι είσαι μαζί μας".
Κύριε μου έρχεται να σε προσκυνήσει ο άσωτος υιός σου...Δέξε με Κύριε σε παρακαλώ πολύ.Μόνο εσένα έχω στον κόσμο.Δεν έχει νόημα η ζωή χωρίς Εσένα.
Σου υπόσχομαι όταν θα επιστρέψω από την Άγια Γή, θα σε πάρω μαζί μου για πάντα και θα σε έχω στην καρδιά μου, για όλη την υπόλοιπη πρόσκαιρη ζωή μου.Αλλοίωσε με Κύριε, φώτισε με, δείξε μου τον δρόμο της σωτηρία μου, δώσε μου δύναμη να συνεχίσω τον πνευματικό μου αγώνα.
Σε παρακαλώ στην άλλη ζωή να με καλέσεις κι εμένα στο τραπέζι της χαράς να γευτώ κι εγώ τα αιώνια αγαθά και την απέραντη Αγάπη σου.
Κύριε, σε παρακαλώ, δέξου με στην αγκαλιά ΣΟΥ.

*Θα άνάψω ένα κεράκι για το forum.Σας ευχαριστώ όλους μα όλους που είστε εδώ, μαζί μου αυτά τα χρόνια.Αυτό το ταξίδι για μένα, είναι ταξίδι ζωής.

Καλό ταξίδι αδερφέ. Ευλογημένο

Ο Θεός να σε έχει καλά, καλό προσκύνημα

Με το καλό φίλε κι αδελφέ. Καλό προσκύνημα να έχεις.

Επέστρεψα από την Αγία Γη.Ότι και να σας πω είναι λίγο.Δεν μπορούσα να φύγω ούτε από τον Πανάγιο Τάφο αλλά κι ούτε από τον Τάφο της Παναγίας
στην Γεσθημανή.Θα επανέλθω.Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας.

theodore έγραψε: ↑Κυρ Ιούλ 29, 2018 7:29 pm Επέστρεψα από την Αγία Γη.Ότι και να σας πω είναι λίγο.Δεν μπορούσα να φύγω ούτε από τον Πανάγιο Τάφο αλλά κι ούτε από τον Τάφο της Παναγίας
στην Γεσθημανή.Θα επανέλθω.Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας.

Αναμένουμε όσο γίνεται εντυπώσεις

Καλημέρα σας,
Προσπαθώ ακόμη να επιστρέψω από την Αγία Γη.Μου είναι πολύ δύσκολο.Η προσκυνηματική εκδρομή έγινε από την ενορία του Αγίου Δημητρίου.Στο παρακάτω link μπορείτε να δείτε όλη την εκδρομή, όλα τα προσκυνήματα που πήγαμε καθώς και φωτογραφικό υλικό.(http://www.in-ad.gr/).
Ήταν ένα ταξίδι που ονειρευόμουν εδώ και δέκα χρόνια.Όταν επέστρεψα από το Άγιον Όρος όπου εκεί γνώρισα την Αλήθεια της ζωής μου, είχα υποσχεθεί στον ευατό μου ότι το επόμενο ταξίδι θα είναι στο κέντρο του κόσμου.Στο κέντρο της Ορθοδοξίας...
Τελευταίες ημέρες του Μαϊου και τηλεφωνώ στην Κυρία Γεωργία , την υπεύθυνη που μαζεύει τα χρήματα και της λέω ότι θέλω να έρθω στο Προσκύνημα.Μου λέει Θοδωρή είναι δύσκολο.Έχουν κλείσει όλες οι θέσεις.Θα μπεις σε λίστα αναμονής για μην τυχόν ακυρώσει κάποιος.Δεν είχα επιλογή...περίμενα.Είχα 300 ευρώ να δώσω προκαταβολή που αυτά τα χρήματα , δεν ξέρω πως, αλλά είχαν βρεθεί στον δρόμο μου.Έπαιρνα τηλέφωνο επι δυο εβδομάδες αλλά απάντηση δεν υπήρχε ακόμη.Μετά τις 15 Ιουνίου ξαναπήρα τηλέφωνο και μου είπε η κ.Γεωργία ότι τελικά από την λίστα αναμονής θα έρθουν άλλα τέσσερα άτομα με μικρή όμως επιβάρυνση στα αεροπορικά εισιτήρια. Συμφώνησα.Το λέω στα οικεία μου πρόσωπα και συναντώ μια άρνηση...δυστυχώς λόγω του μεγάλου κόστος.Παίρνω τηλέφωνο και ακυρώνω το ταξίδι.Είμαι στενοχωρημένος, δακρύζω και θεωρώ τον ευατό μου όχι άξιο να επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους.Ενημερώνω τον πνευματικό μου και μου λέει ότι πρέπει να συμφωνήσουν-συμφωνήσει και το οικείο πρόσωπο.Έτσι πρέπει να γίνει.Τότε ζητάω από αυτό το πρόσωπο, το παρακαλώ, να μου επιτρέψει να φύγω.Μετά από παρακάλια μου άντε...πήγαινε..αφού το θέλεις τόσο πολύ, μου λέει.Γεμάτος χαρά ξανατηλεφωνώ αλλά η θέση είχε δωθεί σε άλλον προσκυνητή.Ξαναπαρακαλώ και μου λέει η κ.Γεωργία, ότι θα της απαντήσουν το απόγευμα.Με παίρνει τηλέφωνο το μεσημέρι και μου λέει η κ.Γεωργία.."Θοδωρή εξήγησα την κατάσταση και τελικά αυτός που θα ερχόταν στην θέση σου, υποχώρησε, οπότε έρχεσαι εσύ".
Η χαρά μου πολύ μεγάλη.Ψιθυρίζω, Θεέ μου τελικά θέλεις να έρθω εκεί, να γονατίσω μπροστά σου,και να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά που μου έχεις δώσει και έχεις κάνει για μένα και την οικογένεια μου.
Έφθασε η μέρα.Είμαι στο αεροδρόμιο.Ετοιμάζω το διαβατήριο, περνώ από έλεγχο.Με συμβουλεύουν οι συνταξιδιώτες μου που έχουν ξαναπάει εκεί για όλη την διαδικασία. Αργηγός του προσκυνήματος είναι ο Πάτερ Ματθαίος.Ο πνευματικός μου.Τον βλέπω να είναι μπροστά από μένα στον έλεγχο διαβατηρίων.Όσους φόβους είχα σχετικά για το ταξίδι έφυγαν τώρα.Είμαι με τον Πνευματικό μου.Θα του πιάσω το χέρι νοερά σκέφτομαι και θα τον αφήσω να με οδηγήσει στην αγκαλιά του Χριστού.Ο Πνευματικός μου που τόσα χρόνια με ακούει, με συμβουλεύει, με εξομολογεί, που με οδηγεί στον φως και στην ειρήνη του Κυρίου μας.Δεν μπορεί να είναι αλήθεια αυτό που συμβαίνει τώρα.Προσπαθώ να ζήσω αυτές τις στιγμές.Μπαίνουμε στο αεροπλάνο και ακριβώς όλο τυχαία είναι πίσω ο Πνευματικός μου.Είμαι ήσυχος τώρα.Οι φοβίες μου έφυγαν.Δεν νιώθω μοναξιά τώρα πια.
Το ταξίδι σύντομο, όχι παραπάνω από 1 1/2 ώρα.Φθάνουμε στο αεροδρόμιο και μετά τους ελέγχους ξεκινάμε το προσκύνημα μας.Μας περιμένει στο αεροδρόμιο ο κ.Λυκούργος, ο ξεναγός μας.Μπαίνουμε στο πούλμαν και ξεκινάμε.Αρχίζει ο ξεναγός και μας μιλάει για το πρόγραμμα του προσκυνήματος.Η φωνή του μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση.Κάπου την έχω ακούσει σκέφτομαι.Ρωτάω άλλους προσκυνητές και μου λένε ότι μιλάει και στο ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας.Έτσι θυμήθηκα την φωνή του που εκπέμπει μια χροιά που σε γαληνεύει και είναι χάδι ψυχής.Περιγράφει τα γεγονότα τόσο γλαφυρά, τόσο ζωντανά με λεπτομέρειες που νομίζεις ότι έγιναν μόλις εχθές ή ήταν κι εκείνος παρών και μας τα εξιστορεί τόσο λεπτομερέστατα.Ο πλούτος του λόγου του πλημμυρίζει την καρδιά με τόση αγαλλίαση.Σταματάει για να πάρει ανάσα και εσύ που τον ακούς δεν θέλεις να σταματήσει..Θέλεις να τον ακούς συνέχεια.Σου εξιστορεί τα γεγονότα και σε καθηλώνει.
Φθάνουμε το απόγευμα στο ξενοδοχείο.Τακτοποιούμε τα πράγματά μας και ξεκινάμε για τον Πανάγιο Τάφο.Δέκα λεπτά περπάτημα μου λέει ο Πάτερ Ματθαίος.Τον ακολουθώ όπως όλοι γοργά-γοργά.Μετά από κάποια μέτρα δεν αντέχω και του λέω Πάτερ εγώ φεύγω μπροστά, δεν αντέχω να περιμένω, με περιμένει ο Κύριος μου...Μου χαμογελάει στοργικά, μου λέει περίμενε Θοδωρή, αφού δεν ξέρεις τον δρόμο.Τον υπακούω.
Η καρδιά μου πάει να φύγει.Δεν μπορώ να ελέγξω τον ευατό μου.Τα πόδια μου τρέμουν...
Συνεχίζεται...

Συνεχίζεται...
Κατεβαίνω κάτι μεγάλα σκαλιά και βρίσκομαι σε μια μεγάλη αυλή.Κόσμος ανεβαίνει, κατεβαίνει.Στο βάθος μια μεγάλη πόρτα.Αριστερά σε μια κολόνα κόσμος μαζεμένος. Κατεβαίνουμε όλοι μαζί.Αντικρίζω μια κολώνα σκισμένη στην μέση που όλοι σκύβουν και προσκυνούν.Είναι εκεί που βγήκε το Άγιο Φώς όταν οι Αρμένιοι είχαν κλειδώσει τον Πανάγιο Τάφο και ο Πατριάρχης πήρε το Άγιο φως από εκεί.Βουρκώνω, Θεέ μου είναι αλήθεια όλα αυτά που διαβάζω στα βιβλία.Είμαι εδώ Κύριε μονολογώ, ήρθα να γονατίσω μπροστά σου, ήρθα και αντικρίζω με τα μάτια μου αλλά και με τα μάτια της ψυχής μου την Αλήθεια Σου.Προσκυνώ και χαϊδεύω και με τα δυο χέρια μου την κολώνα.Αγγίζω τo θαύμα του Κυρίου.Θεέ μου τι ζω, είναι αλήθεια, είμαι εδώ και ζω αυτό ;
Προχωράω και βλέπω πολλούς γονατιστούς να ακουμπάνε το κεφάλι τους πάνω σε αυτό το κομμάτι της μαρμάρινης πλάκας.Είναι η ιερά αποκαθήλωση μου λένε.Κατάλαβα..Θυμήθηκα από το βιβλία που διάβαζα.Γονατίζω κι εγώ και δάκρυα ευγνωμοσύνης πλημμυρίζουν τα μάτια μου που με αξίωσε ο Κύριος και είμαι εδώ μπροστά του και εναποθέτω την ύπαρξη μου.Κυρίες δίπλα μου ρίχνουν μύρο πάνω στην πλάκα και μοσχοβολάει ο τόπος.Σηκώνονται μετά από λίγα λεπτά οι περισσότεροι δακρυσμένοι.Είναι η ελπίδα όλων μας σκέφτομαι.Είναι ο Κύριος μας και Θεός μας.Θυσιάστηκε για εμάς.
Προχωράω αριστερά και αμέσως δεξιά και βλέπω τον Πανάγιο Τάφο.Τα πόδια μου λυγίζουν, η ψυχή μου δεν μπορεί να αντέξει τόση Αγιότητα.Προχωράω και τα δάκρυα μου δεν σταματούν.Τρέχουν ασταμάτητα.Προχωρώ σκυμμένος και κάθομαι στην σειρά μου να προσκυνήσω.Έρχεται η σειρά μου.Προχωράω σκύβω λίγο και μπαίνω γονατιστός στον Πανάγιο Τάφο.Μπαίνω και πάλι σκυφτός στο ιερό κουβούκλιο και γονατίζω και ακουμπώ τα χέρια μου, το κεφάλι μου, όλη μου την ύπαρξη στον Κύριο μου και Θεό μου.Ήρθα Κύριε εδώ είμαι μαζί σου τώρα.Εσύ τόσο καιρό με κουβαλούσες στους ώμους σου και ήρθα να σε αγκαλιάσω...Προσεύχομαι...Δεν θέλω να φύγω από εκεί.Δεν θέλω να αφήσω τον Σωτήρα μου.Είναι μαζί μου ο Κύριος , το αισθάνομαι....
Παρακαλώ ελάτε, βγείτε , λέει ο Μοναχός, φύλακας του Αγίου Τάφου.Βγαίνω σιγά-σιγά έξω και κάθομαι απέναντι ακριβώς σε κάτι πεζούλες.Δεν μπορώ να φύγω από εκεί όμως.Οι υπόλοιποι προσκυνητές φεύγουν οι πάνε και προσκυνούν και άλλα σημεία.Δεν θέλω να φύγω εγώ.Να πάω που; Να κάνω τι;
Τι νόημα αναρωτιέμαι οποιαδήποτε άλλη ασχολία σε αυτήν την ζωή ; Ζω αυτό που μου συμβαίνει.Μονολογώ...μονολογώ..Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ...Κύριε μου και Θεέ μου.Είσαι η Αλήθεια της ζωής μου.Είσαι το νόημα της ζωής μου.Χωρίς Εσένα, δεν μπορώ να ζήσω.Μην με αφήσεις ποτέ μα ποτέ μόνο.Δεν θα το αντέξω.Κύριε η ζωή μου είναι στην διάθεση σου.Πάρε την όπως θέλεις...
Διακόπτω, δεν μπορώ , να συνεχίσω, τα μάτια μου θόλωσαν.Συγχωρέστε με...

Να ΄σαι καλά αδελφέ, ο Κύριος να δώσει να ξαναπάς!!!

Συνεχίζω...
Πολλά τα προσκυνήματα σε αυτό τον Άγιο Τόπο.Όπου και να πας υπάρχει ένα προσκύνημα.Οι Μοναχοί κι οι Μοναχές διαφυλάττουν αυτά τα προσκυνήματα με σθένος ψυχής, με πίστη και Αγιότητα.
Πηγαίνουμε όπως είπε ο κ.Λυκούργος στην Γεσθημανή.Στον τάφο της Παναγίας στην Γεσθημανή.Κατέβηκα φθάνοντας εκεί, αρκετά σκαλιά.
Μπροστά μου δεξιά ήταν το καθολικό του Ιερού Ναού.Ξεκίνησε η παράκληση προς την Παναγία με τον Πάτερ Ματθαίο.Έκατσα δεξιά και κοιτούσα γύρω-γύρω τον Ναό, τις εικόνες και τα πολλά θυμιατά που είχε.Τα σκαλιά είναι 49, όπως μου είπαν, που κατέβηκα.
Είδα αρκετό κόσμο να πηγαίνει προς ένα διάδρομο αριστερά του καθολικού και να προχωρά προς τα μέσα.Θυμήθηκα που είχαν πει ότι εκεί βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας. Θυμάμαι όταν ήμουν 36 χρονών , το 2004, εάν θυμάμαι καλά, ένα βράδυ στην Μητρόπολη Αθηνών περίμενα από τις 9.30 το βράδυ και τελικά προσκύνησα κατά τις 1.00 τα ξημερώματα.Είχα πάρει και ένα αντίγραφο της εικόνας τότ.
Προχωράω κι εγώ και πάω να δω την εικόνα.Τα βήματα μου αργά, τι θα δω άραγε...; Προχωράω μπροστά και βλέπω μπροστά μου μια πολύ μεγάλη εικόνα.Την Παναγία μου βλέπω τώρα.Πόσο μα πόσο όμορφη είσαι.Με κοιτάζει, την κοιτάζω, νοιώθω ότι με καλωσορίζει, τρέχω να προσκυνήσω.Προσκυνάω και κάθομαι λίγο πίσω...Την βλέπω.Της μιλάω.Μου μιλάει κι εκείνη.Με θυμήθηκε σκέφτομαι τότε που είχα πάει στην Μητρόπολη και προσκύνησα την Χάρη Της.Είναι η Μητέρα μου σκέφτομαι...Με πιάνουν τα δάκρυα.Δεν αντέχω τόση Αγιοσύνη, τόση Αγάπη, τόση εσπλαχνία, Γονατίζω όλος και πέφτω στο έδαφος.Τα δάκρυα υγραίνουν συνεχώς το δάπεδο.Η καρδιά μου θέλει να φύγει να πάει κοντά της.Θέλω να φύγω κι εγώ να είμαι μαζί της.Νοιώθω μεγάλη ευτυχία.Νοιώθω αισθήματα που δεν τα έχω νοιώσει ποτέ.Παναγία μου όλη η τιποτένια ύπαρξη μου, στην Χάρη σου...Σταματάει ο χρόνος.Δεν θέλω άλλον χρόνο εδώ στην Γη.Θέλω να είμαι με την Μητέρα όλων, την Παναγιά μας...Δεν γνωρίζω άλλες λέξεις να σας περιγράψω αυτά που έζησα εκεί.
Συγχωρέστε με...
Συνεχίζεται.