Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής της Ιεράς Νήσου Πάτμου

[aposal]

Πάσχα θα κάνεις στους Ουρανούς

Romfea.gr - 16/4

Ἐκεῖνο τό Βράδυ τῆς Πέμπτης 16 Ἀπριλίου τοῦ 1970 πρό τῆς Ἐγέρσεως τοῦ Λαζάρου, πού ἡ Πάτμος ἑτοιμάζεται μέ κατάνυξη καί λατρεία γιά τήν Μεγάλη Ἐβδομάδα τῶν Παθῶν, ἡ καρδιά τοῦ ἀγωνιστῆ Ἱερομονάχου, τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Παύλου Νικηταρᾶ, καρδιά πιστή ἄχρι θανάτου στόν Ἅγιο Γέροντά του Ἀμφιλόχιο, ριγεῖ ἀπό πόνο.

Βιώνει τήν μεγάλη ἀπώλεια τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας τοῦ Γέροντά του.

Ἡ εὐγενικὴ ψυχή τοῦ Ἁγίου Ἀμφιλοχίου ,ἡ ρομαντική, ἡ ψυχή πού φέρει τήν δροσερὴ κι ἁγιασμένη λιβανωτὴ αὔρα τῆς Πάτμου, ἡ γεμάτη ἱερὰ συναισθήματα καὶ ἁγίους πόθους, ποὺ πολλὲς φορὲς ὑψώνονταν πέρα ἀπὸ τὴ στυγνὴ καὶ ἀδυσώπητη πραγματικότητα, ἡ ψυχή μέ τούς ὑψηλούς ὁραματισμοὺς καί μέ τό ἁπλό παιδικὸ χαμόγελο ἔφευγε.

Ἐκεῖνο τό Πάσχα θά συναντοῦσε τόν Θεολόγο καί τήν Κυρία Θεοτόκο καί θά συλλειτουργοῦσε στό Οὐράνιο Θυσιαστήριο μέ τόν Πνευματικό του Πατέρα Ἅγιο Νεκτάριο

Μέ σπαραγμό καταγράφει τίς τελευταῖες εἰκόνες, τά τελευταῖα λόγια τοῦ Ἁγίου μας, τοῦ Ἁγίου Ἀμφιλοχίου, ὁ μακαριστός Γέροντας τῆς Πάτμου Παῦλος Νικηταρᾶς:

«Τέλη Μαρτίου 1970, προσεβλήθη ἀπὸ πνευμονία·.Ἦταν Μ. Τεσσαρακοστὴ καὶ μὲ δυσκολία δέχθηκε νὰ πάρη λίγο γάλα.Ἔδωσε σὲ ὅλους τὶς συμβουλὲς ποὺ ὁ καθένας εἶχε ἀνάγκη. Εἶχε τὸ προορατικὸ χάρισμα.

Στὴν προσπάθεια τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν νὰ τὸν κρατήσουν μὲ ὀροὺς λίγες μέρες στὴν ζωή, παρακαλοῦσε κι ἔλεγε: ἀφῆστε με καλά μου παιδιὰ νὰ φύγω, ἦρθε ἡ ὥρα μου. Γιατί, Γέροντα, τοὔλεγα, δὲν μένεις μαζί μας τοῦτο τὸ Πάσχα;

Δίσταζε νὰ μοῦ ἀπαντήση, καὶ δεύτερη καὶ τρίτη φορὰ τὸν παρακάλεσα νὰ μοῦ πῆ πῶς ξέρει ὅτι θὰ μᾶς φύγη σύντομα κι ἐκεῖνος μὲ δυσκολία μοῦ ἀπεκάλυψε: «εὐλογημένε Παῦλε, εἶδα τὴν Παναγία καὶ τὸν Θεολόγο πρὸ ὀλίγου καὶ τοὺς παρεκάλεσα νὰ μείνω κοντὰ στὰ παιδιά μου κι᾿ αὐτὸ τὸ Πάσχα, ἀλλὰ μοῦ εἶπαν “Δὲν γίνεται ἄλλο, ἐλήφθη ἡ ἀπόφασις, Πάσχα θὰ κάμης στοὺς Οὐρανοὺς μαζί μας” κι αὐτὸ τὸ λέγω ὡς ἐξομολόγησι, ἐπειδὴ μὲ βιάζεις, μὴ τὸ εἰπεῖς σὲ ἄλλους».

Κι ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς ματαιότητος, ἀφοῦ ἔδωσε τὴν ζωή του γιὰ τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ ἐργάσθηκε ὡς καλὸς ἐργάτης στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἀρίστευσε στὶς ἐξετάσεις του, στὸ σχέδιο τῶν πνευματικῶν ἀσκήσεων, ἀφοῦ ὑπηρέτησε καὶ Ἐκκλησία καὶ Πατρίδα ὡς καλὸς χριστιανὸς καὶ ἀκέραιος Ἕλληνας.

Κοιμήθηκε στίς 16 Ἀπριλίου 1970 σὲ πλήρη διαύγεια τῶν αἰσθήσεών του. Τὸ λείψανό του πῆρε μορφὴ οὐράνια, ὄψι χαρούμενη κι εἰρηνική, ἀπέραντη γαλήνη βασίλευε στὸ ἀσκητικό του πρόσωπο, πράγματι ἁγιασμένου ἀνθρώπου ἔκφραση, Ὁσίου ποὺ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ

Ἡ ἄλλη μέρα ξημέρωνε Παρασκευή, παραμονὴ τοῦ ἁγ. Λαζάρου, καὶ θὰ ἐψάλλετο ἡ κηδεία του μετὰ τὸ μεσημέρι, γιὰ νὰ παρευρεθοῦν ὁ Μητροπολίτης Καλύμνου καὶ ἄλλα πνευματικά του τέκνα ἀπὸ Κάλυμνο καὶ Λέρο.

Τὸ ἴδιο βράδυ ἔπρεπε νὰ τελέσω τή Λειτουργία τῶν προηγιασμένων Τιμίων Δώρων στὸ Ἱερὸ Σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ περὶ τὰ μεσάνυκτα, ἐνῶ οἱ ἀδελφὲς ἐδιάβαζαν τὸ ἱερὸ ψαλτήριο, ἐπῆγα στὴν Ἀποκάλυψη.

Ἄνοιξα τὴν πόρτα τῆς Ἀποκαλύψεως, ἔκανα τρεῖς μετάνοιες καὶ εἶπα παρακλητικῶς στὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη: «Θεολόγε μου, ἐσένα ποὺ σὲ ὑπηρέτησε ὁ Γέροντάς μου τόσο πιστά, δεῖξε μου ἕνα σημεῖο ὅτι πράγματι εἶναι ἅγιος».

Τότε σὲ κλάσματα δευτερολέπτου ἔγινε σεισμός, καὶ ἐπανελήφθη καὶ δεύτερος.· Ἐβεβαιώθηκα ὅτι ἦταν Ἅγιος. Ἕνα παιδὶ μάλιστα, τῆς οἰκογενείας Μπαχᾶ Παντελῆ, ἡλικίας 5-6 ἐτῶν, ξύπνησε ἀπὸ τὸν σεισμὸ καὶ ταραγμένο λέγει στὴν μητέρα του: «Μαμά, ξέρεις γιατὶ ἔγινε ὁ σεισμός; Γιατὶ ἐκοιμήθη ὁ πατὴρ Ἀμφιλόχιος».

Ἀνέβηκε ὡς Ἄγιος στὴν συνείδηση τῶν ἀνθρώπων ποὺ εἶναι σὲ θέση νὰ κρίνουν, ἀπὸ τὴν ἀνεξικακία του καὶ τήν ἀγάπη του πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ σ᾿ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἐχθρούς του.

Πάμπολλα περιστατικὰ μαρτυροῦν γιὰ τὴν ἀνεξικακία του.· Οὐδέποτε αἰσθανόταν μῖσος ἐναντίον ἄλλων· πάντοτε τοὺς δικαιολογοῦσε, καὶ ἀκόμη σὲ περίπτωση ποὺ ἐστρέφοντο ἐναντίον του, ἔλεγε ὅτι εἶναι ἄνθρωποι καὶ ὡς ἄνθρωποι ἔχουν ἀδυναμίες.

Οὐδέποτε κατηγόρησε ἄνθρωπον.· Ἄλλοι τὸν κατηγόρησαν καὶ τὸν ἀνέφεραν καὶ σ᾿ αὐτὸ ἀκόμα τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἀλλὰ ὁ Ἅγ. Ἀμφιλόχιος ἀτάραχος ἐδέχετο τὶς συκοφαντίες γιατὶ ἐγνώριζε τὴν ἀθωότητά του.

Ἡ μεγάλη ἀγάπη ποὺ ἔδειχνε πρὸς τοὺς ἐχθρούς του ἐφανέρωνε τὸν πιστὸν μιμητὴ τοῦ Κυρίου μας, καὶ τὸν ἀνέβαζε στὶς συνειδήσεις τῶν ἄλλων ὡς μορφὴ Ἁγίου ἀνδρός.

Ἄλλο δεῖγμα τῆς μεγάλης του καρδιᾶς ἦταν ἡ ἀγάπη γενικὰ πρὸς τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο.

Ὅποιος ἁμαρτωλὸς μὲ συναίσθηση τῆς εὐθύνης του ἐπλησίαζε τὸν Ἅγιο, ἐπιάνετο στὰ δίκτυα τῆς πνευματικῆς του σαγήνης καὶ τὸν ἐκέρδιζε ὁ Χριστὸς ποὺ ἔδωσε ὡς λύτρο ἐξαγορᾶς τὸ Πανάγιο αἷμα Του.

Τὰ συνεχῆ ταξίδια του καὶ οἱ κόποι του νὰ ἐξομολογῆ τὰ πνευματικά του τέκνα δὲν εἶναι εὔκολο νὰ καταγραφοῦν. Ἔτρεχε μὲ ὅλη τὴν ἱεραποστολικὴ διάθεση γιὰ νὰ βρῆ καὶ νὰ σώση τὸ ἀπολωλός.

Τὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς γενικὰ, τὸν ἀναδεικνύει καλὸ ποιμένα, μιμητὴν τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ».

Ὡς τελευταῖα παρακαταθήκη καί ὑποθήκη πνευματικῆς βιοτῆς κρατοῦμε καί θα κρατοῦμε ἐδῶ, στήν ἱερά Νῆσο Πάτμον «οὗ ἐθέσπισεν ἡμᾶς οἰκεῖν Κύριος», τά τελευταῖα λόγια τοῦ Ἁγίου::

Στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν
Βασιλεύει ἡ εἰρήνη καὶ ἡ χαρὰ παιδί μου.
Νὰ ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας,
Νὰ ζήσετε βίον εἰρηνικὸν καὶ ἅγιον,
νὰ κρατήσετε τὶς γραμμὲς τῶν πατέρων σας
νὰ ζήσετε τὸν χριστιανικὸν καὶ ἑλληνικὸν βίον

Πηγή: Ἀπό τό βιβλίο Ἀρχιμ. Παύλου Νικηταρᾶ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ(1889-1970)
Ἕβδομη ἜκδοσιςἘπαυξημένη καὶἀναθεωρημένη
Ἐπιμέλεια καὶ προσθῆκες Ἀντίπα Νικηταρᾶ Δρ. Θεολογίας: 2019 Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Ἁγίου Νεκταρίου, Λουκακίων..Ἐκδόσεις Ἐπτάλοφος