Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, 24 Ἀπριλίου 2022 (Ἰωάν. Α΄ 1-17)

[toula]

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, 24 Ἀπριλίου 2022 (Ἰωάν. Α΄ 1-17)

Εν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. Πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. Ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. Καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. ᾿Εγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ ᾿Ιωάννης οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι᾿ αὐτοῦ. Οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ᾿ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός. ῏Ην τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. Ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. Εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ’ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν. Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.

1. Εἶχε μέσα Του τὴ ζωὴ
Χριστὸς ἀνέστη! Ὁλόκληρη ἡ σημερινὴ ἱερὴ Ἀκολουθία εἶναι ἕνας μεγαλοπρεπὴς οὐράνιος ὕμνος στὸν ἀναστάντα Κύριο γιὰ τὴ νίκη Του κατὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου, τὴν πιὸ μεγάλη νίκη τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Τὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται ἄσχετο μὲ τὴν ἑορτή, στὴν πραγματικότητα ὅμως μαρτυρεῖ γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι ὁ σήμερον Ἀναστὰς καὶ αἰτιολογεῖ τὸ κοσμοσωτήριο θαῦμα.

Ὁ Ἀναστημένος Κύριος Ἰησοῦς Χρι­στὸς εἶναι ὁ προαιώνιος Λόγος τοῦ Θεοῦ, Θεὸς ὁμοούσιος πρὸς τὸν Πατέρα, σαλπίζει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Καὶ προσθέτει: «Ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν». Μέσα Του ἦταν ἡ ζωή. «Ἦν». Πάντοτε καὶ προαιωνίως ἦταν μέσα Του ἡ ζωή, ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς. Δι᾿ Αὐτοῦ ἦλθαν στὴν ὕπαρξη ὅλα ἀνεξαιρέτως· σ᾿ Αὐτὸν ὀφείλουν τὴ ζωή τους ὅλα τὰ ἔμψυχα. Αὐτὸς ὄχι μόνο τοὺς ἔδωσε τὴ ζωή, ἀλλὰ καὶ συντηρεῖ τὰ πάντα στὴ ζωή. Αὐτὸς εἶναι καὶ ἡ αἰτία τῆς πνευματικῆς ζωῆς ὅλων τῶν λογι­κῶν ὄντων.

Ἐπειδὴ λοιπὸν εἶναι ἡ Ζωή, γι᾿ αὐτὸ ἀνέστη. Τὸ ἀκούσαμε στὸ Συναξάριο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου: «Μάτην φυλάττεις τὸν Τάφον, κουστωδία· Οὐ γὰρ καθέξει τύμβος αὐτοζωΐαν». Μάταια φυλᾶς τὸν Τάφο, φρουρά· διότι ὁ Τάφος δὲν θὰ μπορέσει νὰ κρατήσει φυλακισμένον Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ Αὐτοζωή, δηλαδὴ Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν Ἑαυτό του ἡ Ζωή, ποὺ εἶναι ἡ Ζωὴ μὲ τὴν ἀπόλυτη σημασία.

2. Εἶναι τὸ Φῶς
Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο ἡ Ζωή· εἶναι καὶ τὸ Φῶς, «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν», τὸ ἀπολύτως τέλειο Φῶς· Φῶς ἁγιότητος, Φῶς σοφίας, ἀγάπης καὶ δόξας.

«Καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβε». Τὸ Φῶς ἔριξε τὶς ἀκτίνες Του στὸ σκοτάδι. Ὁ Κύριος ἦλθε στὴ γῆ καὶ φώτισε τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν τέλεια διδασκαλία Του καὶ τὸ πανάγιο παράδειγμά Του, διέλυσε τὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς πλάνης. Ὑπῆρξαν πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ δέχθηκαν τὸ φῶς Του. Ἄλλοι ὅμως τὸ ἀρνήθηκαν, δὲν τὸ ἐγκολπώθηκαν, ἐκεῖνοι ποὺ ἐπέμεναν στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Θέλησαν μάλιστα νὰ τὸ σβήσουν. Πρὸς στιγμὴν φάνηκε ὅτι τὸ πέτυχαν. Τὸν σταύρωσαν καὶ Τὸν ἔθαψαν. Ἀλλὰ τὸ μὲν σῶμα Του παρέμεινε ἄφθαρτο, ἡ δὲ ψυχή Του κατέβηκε στὸ βασίλειο τοῦ σκότους, καὶ ἔλαμψε στὸν Ἅδη, καὶ τὸν νέκρωσε «τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος». Καὶ σήμερα –Πάσχα– «τὸ ἄχρονον φῶς, ἐκ τάφου σωματικῶς, πᾶσιν ἐπέλαμψε»1. Τὸ προαιώνιο Φῶς σήμερα ἔλαμψε σωματικὰ καὶ φώτισε τοὺς πάντες.

Θριάμβευσε τὸ φῶς. Ὁ Κύριος πῆρε ἐπάνω Του τὸ σκοτάδι, τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. «Παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν»· παραδόθηκε σὲ θάνατο γιὰ τὰ παραπτώματά μας. Καὶ σήμερα «ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν» (Ρωμ. δ´ 25). Ἀναστήθηκε γιὰ τὴ δικαίωσή μας, γιὰ νὰ μᾶς ἐξασφαλίσει τὴν ἄφεση καὶ νὰ μᾶς καταστήσει δικαίους. Ἀναστήθηκε ἀνασταίνοντας τὸν ἄνθρωπο. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ δική μας ἀνάσταση, τῶν πεσμένων κάτω, τῶν ὑπόδουλων στὸν θάνατο. Τώρα ὅμως τὰ πάντα ἔχουν πλημμυρίσει ἀπὸ φῶς! «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια»2!

3. Παιδιὰ τοῦ Θεοῦ
Ὅλα πλημμύρισαν ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως; Ὄχι ὅλα. Ὑπάρχει ἕνας χῶρος ποὺ ἔχει παραχωρηθεῖ στὴν ἐξουσία τοῦ ἀνθρώπου: ἡ καρδιά του. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐπιμένουν στὸ σκοτάδι τῆς φιλαυτίας τους δὲν δέχθηκαν, εἴπαμε, τὸ Φῶς. Ἄλλοι ὅμως Τὸ δέχθηκαν. «Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ». Ὅσοι Τὸν δέχθηκαν, ὅσοι Τοῦ ἔδωσαν τὴν καρδιά τους, σ᾿ αὐτοὺς ἔδωσε ἐξουσία, τὸ δικαίωμα καὶ τὴν Χάρι νὰ γίνουν παιδιά Του. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ πίστεψαν στὸ ὄνομά Του, ποὺ πίστεψαν ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτὴρ τοῦ κόσμου.

Παιδιὰ τοῦ Θεοῦ! Δὲν εἶναι ἕνας ἁ­πλὸς ἄψυχος τίτλος ποὺ γράφεται σὲ χαρτὶ καὶ κατοχυρώνεται μὲ ἀνθρώπινη σφραγίδα, ἀλλὰ οὐράνιο χάρισμα, ποὺ ὑπογράφτηκε μὲ τὸ Αἷμα τοῦ Θεοῦ καὶ κατοχυρώθηκε μὲ τὸ σφραγισμένο κενὸ Μνημεῖο· συνίσταται στὴν ἀνακαίνιση τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως καὶ εἶναι ἀληθινό, ἀναφαίρετο δικαίωμα στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἕνωση μὲ τὸν Θεό, κοινωνία ζωῆς, πλήρωμα εὐτυχίας!…

Ὅλη ἡ Δημιουργία πλημμύρισε ἀπὸ τὸ Φῶς τῆς Ζωῆς ἐδῶ καὶ 2.000 περίπου χρόνια. Ἀπομένει νὰ πλημμυρίσει καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ καθενός μας. Ἡ δική μας ἀναστάσιμη λαμπάδα ἄναψε τὴν ἡμέρα τῆς βαπτίσεώς μας· καὶ ὀφείλουμε μὲ τὴν τέλεια πίστη καὶ ὑπακοή μας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ νὰ κάνουμε αὐτὴ τὴ φλόγα νὰ φουντώσει, ὥστε ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή μας νὰ γίνει φῶς, ζωντανὸς καὶ ἀδιάψευστος μάρτυρας πρὸς ὅλους ὅτι ὄντως ἀνέστη ὁ Κύριος.

1Πεντηκοστάριον, Τῇ Ἁγίᾳ καὶ Μεγάλῃ Κυριακῇ τοῦ Πάσχα, Ὄρθρος, Τροπάριον ζ´ ᾨδῆς.
2Πεντηκοστάριον, ὅ.π., Τροπάριον γ΄ ᾨδῆς.

https://www.osotir.org/

[toula]

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 8 Μαΐου 2022 († Κυριακή Γ ́ από του Πάσχα - Των Αγίων Μυροφόρων γυναικών) - Κατά Μάρκον ΙΕ´ 43-47, ΙϚ´ 1-8

Ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. Ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. Καὶ λίαν πρωῒ τς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. Καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα

Ἦλθεν ὁ Ἰωσήφ, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν πόλιν Ἀριμαθαίαν, σεβαστὸν καὶ ἐπίσημον μέλος τοῦ ἰουδαϊκοῦ συνεδρίου, ποὺ καὶ αὐτὸς εἶχε πιστεύσει εἰς τὸ περὶ βασιλείας τοῦ Θεοῦ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐπερίμενε τὴν βασιλείαν αὐτήν, χωρὶς νὰ κλονισθῇ ἡ ἐλπίς του αὐτὴ ἀπὸ τὸν θάνατον τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ ἔλαβε τὴν τόλμην καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν Πιλᾶτον καὶ ἐζήτησε τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Πιλᾶτος δὲ ἐξεπλάγη καὶ ἠπόρησεν, ἐὰν τόσον γρήγορα ἀπέθανεν ὁ Ἰησοῦς. Καὶ ἀφοῦ ἐπροσκάλεσε τὸν ἑκατόνταρχον, τὸν ἠρώτησεν, ἐὰν εἶχεν ὤραν πολλὴν ποὺ ἀπέθανε. Καὶ ὅταν ἔμαθεν ἀπὸ τὸν ἑκατόνταρχον, ὅτι πράγματι ἀπέθανεν, ἐχάρισεν εἰς τὸν Ἰωσὴφ τὸ σῶμα. Καὶ ἐκεῖνος ἀφοῦ ἠγόρασε σινδόνα καινουργῆ καὶ ἀμεταχείριστον καὶ τὸν ἐκατέβασεν ἀπὸ τὸν σταυρόν, ἐτύλιξε τὸ σῶμα εἰς τὴν σινδόνα καὶ τὸν ἔβαλε χάμω εἰς μνημεῖον, ποὺ ἦτο σκαλισμένον μέσα εἰς τὸν βράχον· καὶ ἐκύλισε λίθον βαρὺν ἐπάνω εἰς τὸ στόμιον τοῦ μνημείου. Ἡ Μαγδαληνὴ δὲ Μαρία καὶ ἡ Μαρία τοῦ Ἰωσῆ παρετήρουν προσεκτικὰ καὶ μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον ποὺ ἐτέθη τὸ σῶμα. Καὶ ἀφοῦ ἐπέρασε τὸ Σάββατον, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου καὶ ἡ Σαλώμη ἠγόρασαν τὸ βράδυ τοῦ Σαββάτου ἀρώματα, διὰ νὰ ἔλθουν τὸ πρωῒ εἰς τὸν τάφον καὶ ἀλείψουν τὸν Ἰησοῦν. Καὶ πολὺ πρωῒ τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος ἔρχονται εἰς τὸ μνημεῖον τὴν ὥραν, ποὺ ὁ ὑποκάτω ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα ἀνατέλλων ἥλιος ἤρχισε νὰ διαλύῃ τὸ πρωϊνὸ σκοτάδι. Καὶ ἔλεγαν ἀναμεταξύ τους· Ποῖος θὰ μᾶς ἀποκυλίσῃ τὴν μεγάλην πέτραν ἀπὸ τὴν εἴσοδον τοῦ μνημείου; Καὶ μόλις ἐσήκωσαν τὰ μάτια τους, εἶδαν, ὅτι εἶχε κυλισθῆ μακρὰν ἀπὸ τὸ μνημεῖον ἡ πέτρα. Καὶ ἔλεγαν μεταξύ τους αὐτά, διότι ἡ πέτρα αὐτὴ ἦτο πολὺ μεγάλη καὶ δὲν ἦτο εὔκολον νὰ ἀποκυλισθῇ. Καὶ μόλις ἐσήκωσαν τὰ μάτια τους, εἶδαν, ὅτι εἶχε κυλισθῆ μακρὰν ἀπὸ τὸ μνημεῖον ἡ πέτρα. Καὶ ἔλεγαν μεταξύ τους αὐτά, διότι ἡ πέτρα αὐτὴ ἦτο πολὺ μεγάλη καὶ δὲν ἦτο εὔκολον νὰ ἀποκυλισθῇ. Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε· Μὴ ἐκπλήττεσθε καὶ μὴ φοβεῖσθε. Ἠξεύρω ποῖον ζητάτε. Ζητᾶτε τὸν Ἰησοῦν τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον. Ἀνεστήθη. Δὲν εἶναι ἐδῶ. Ἰδού, εἶναι ἀδειανὸ τὸ μέρος, ὅπου τὸν ἔβαλαν. Ἀλλὰ πηγαίνετε, εἴπατε εἰς τοὺς μαθητάς του καὶ ἰδιαιτέρως εἰς τὸν Πέτρον, ποὺ ἔχει ἀνάγκην παρηγορίας καὶ βεβαιώσεως ὅτι συνεχωρήθη διὰ τὴν ἄρνησίν του, ὅτι πηγαίνει προτήτερα ἀπὸ σᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν. Ἐκεῖ θὰ τὸν ἰδῆτε, καθὼς σᾶς εἶπε, προτοῦ νὰ σταυρωθῇ. Καὶ ἐκεῖναι, ἀφοῦ ἐβγῆκαν, ἔφυγαν ἀπὸ τὸ μνημεῖον. Τὰς κατεῖχε δὲ τρόμος καὶ ἦσαν ἐκστατικαί. Καὶ δὲν εἶπαν τίποτε εἰς κανένα, διότι ἐφοβοῦντο.

https://www.saint.gr/