Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 26 Μαρτίου 2023 (Δ΄ Νηστειῶν – Ἰωάννη τῆς «Κλίμακος») (Μάρκ. θ΄ 17-31)

[toula]

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 26 Μαρτίου 2023 (Δ΄ Νηστειῶν – Ἰωάννη τῆς «Κλίμακος») (Μάρκ. θ΄ 17-31)

Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυ­πετῶν αὐτῷ καὶ λέγων δι­δά­σκα­λε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. Καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ρήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. Καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. Καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. Καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ πόσος χρόνος ἐστίν, ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; Ὁ δὲ εἶπε παιδιόθεν. Καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. Καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε πιστεύω, Κύριε βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐ­πι­συντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύ­ματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. Καὶ κρᾶξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. Ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη. Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελ­θόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γα­­λι­λαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐ­τοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀν­θρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀνα­στήσεται.

ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΞΗ ΠΑΛΗ

«Πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ».

Ἕνας δυστυχισμένος πατέρας δαιμονισμένου παιδιοῦ κατέφυγε στὸν Κύριο, ὅπως ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, καὶ μὲ πόνο Τὸν παρακάλεσε: «εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν». Ἂν μπορεῖς νὰ κάνεις κάτι, βοήθησέ μας. Ὁ Κύριος τοῦ ἀποκρίθηκε ὅτι, ἂν ἔχει πίστη, θὰ γίνει καλὰ τὸ παιδί του. Διότι ὅλα εἶναι δυνατὰ σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει. Ἀμέσως τότε ὁ πατέρας φώναξε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς πονεμένης ψυχῆς του: «πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ»! Πιστεύω, Κύριε, ὅτι ἔχεις τὴ δύναμη νὰ μὲ βοηθήσεις, ἀλλὰ ἡ πίστη μου εἶναι ἀδύναμη. Βοήθησέ με νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὴν ὀλιγοπιστία μου.

Ὀξύμωρος λόγος! Ἐνῶ ἀπὸ τὴ μιὰ λέει ὅτι πιστεύει στὴ θεία δύναμη τοῦ Κυρίου, ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁμολογεῖ τὴν «ἀπιστία», δηλαδὴ τὴν ὀλιγοπιστία του. Κάτι ἀντίστοιχο συμβαίνει κάποτε καὶ σ᾿ ἐμᾶς. Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποῦ ὀφείλεται ἡ ὀλιγοπιστία μας καὶ τί θὰ πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ νὰ ἐνισχύσουμε τὴν πίστη μας.

1. Ἡ ἀσθενικὴ πίστη μας

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι καὶ ἡ δική μας πίστη εἶναι κάποτε ἀδύναμη, ἀσθενική. Πιστεύουμε ἀσφαλῶς ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ὁ παντοδύναμος Θεός. Κλονιζόμαστε ὅμως τὴν ὥρα τῆς δοκιμασίας. Ἀπογοητευόμαστε ὅταν σιωπᾶ ὁ Θεὸς στὰ αἰτήματα τῆς προσευχῆς μας. Μᾶς κυριεύει ὁ φόβος καὶ ὁ πανικός, ὅταν ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ ἀδιέξοδα. Ὀρ­θώνονται μέσα μας ἀμφιβολίες καὶ ἐρωτηματικά, διότι λησμονοῦμε τὶς ἐ­παγ­γελίες τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Κύριος ἐπανειλημμένως μᾶς ἔχει βεβαιώσει ὅτι προνοεῖ καὶ φροντίζει γιὰ ὅλες τὶς ἀνάγκες μας. Ὅλα ἄλλωσ­τε εἶναι δυνατὰ γιὰ τὸν παντοκράτορα Κύριο: «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστι» (Λουκ. ιη΄ 27). Κάποτε ὅμως λησμονοῦμε τὴ θεϊκὴ παντοδυναμία του, τὰ ἀμέτρητα θαύματα ποὺ ἐπιτέλεσε σὲ ὅλη τὴν ἱστορία τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Παραθεωροῦμε ὅτι ἡ θεία δύναμή του ὑπερβαίνει τοὺς νόμους καὶ τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, θεραπεύει ἀσθένειες, ἀνασταίνει νεκρούς.

Λησμονοῦμε ἴσως ὅτι Ἐκεῖνος, ὁ ζων­τανὸς Θεός, ἐνεργεῖ μέσα στὴν Ἐκκλησία μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ εἴκοσι αἰ­ῶνες τώρα ὅλη ἡ πορεία της ἀποτελεῖ διαρκὲς θαῦμα. Ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ ζοῦμε μέσα στὸ θαῦμα κατὰ τὶς δύσκολες ὧρες τῆς δοκιμασίας, ὅμως τὰ ἀντιμετωπίζουμε ὅλα μὲ γνώμονα τὴ λογική, ἐπηρεασμένοι ἴσως ἀπὸ τὸν ὀρθολογισμὸ ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν ἐποχή μας καὶ ἀπαιτεῖ ἁπτὲς ἀποδείξεις γιὰ τὸ κάθε τί. Τί θὰ πρέπει νὰ κάνουμε λοιπὸν γιὰ νὰ ἐνισχύσουμε τὴν πίστη μας;

2. Ἡ ἐνίσχυσή της

Στὶς κρίσιμες ὧρες τῆς δοκιμασίας, τότε ποὺ αἰσθανόμαστε τὶς δυσκολίες νὰ πληθαίνουν καὶ νὰ μᾶς προξενοῦν ἀγωνία καὶ ἀνησυχία, τότε ποὺ ἡ πίστη μας κλονίζεται, εἶναι πολὺ ἐνισχυτικὸ νὰ ἀνατρέχουμε στὸ παρελθόν μας, στὴν προσ­ωπική μας ζωή, νὰ θυμόμαστε κρίσιμες περιστάσεις ποὺ ἀντιμετωπίσαμε ἄλλοτε. Ἂν ἐξετάσουμε προσεκτικὰ τὴ ζωή μας, θὰ διακρίνουμε τὸ ἀόρατο, παντοδύναμο χέρι τοῦ πανάγαθου Θεοῦ νὰ ἐπεμβαίνει καὶ νὰ μᾶς κατευθύνει πρὸς τὸ αἰώνιο συμφέρον μας. Θὰ διαπιστώσουμε ὅτι πολλὲς φορὲς ἐνήργησε μὲ θαυμαστὸ τρόπο ὁ Κύριος, προκειμένου νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ κάποιον πνευματικὸ ἢ σωματικὸ κίνδυνο.

Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ σωτήρια αὐτὴ ἀναδρομὴ στὸ παρελθόν μας εἶναι πολὺ σημαντικὸ καὶ τὸ παράδειγμα ποὺ μᾶς ἔδωσε σήμερα ὁ δύστυχος πατέρας τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Τὴ στιγμὴ ποὺ κατάλαβε ὅτι ἡ πίστη του κινδύνευε νὰ σβήσει καὶ ἡ ἀμφισβήτηση πολιορκοῦσε τὴ σκέψη του, τότε κατέφυγε στὸν Κύριο καὶ μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ Τὸν ἱκέτευσε νὰ ἀναπληρώσει Ἐκεῖνος τὴν ἀσθενικὴ πίστη του καὶ νὰ τὸν ἐνισχύσει.

Κάτι ἀντίστοιχο εἶχαν ζητήσει κάποτε καὶ οἱ Ἀπόστολοι: «Πρόσθες ἡμῖν πίστιν» (Λουκ. ιζ΄ 5). Πρόσθεσέ μας πίστη, Κύριε. Αὔξησε τὴν πίστη μας μὲ τὴ Χάρι σου καὶ κάνε την τελειότε­ρη. Τότε ὁ Κύριος ἀνταποκρίθηκε στὸ αἴ­τημά τους καὶ ἐνίσχυσε τὴν πίστη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων γιὰ τὴν ἐπιτέλεση τῆς ἱερῆς ἀποστολῆς τους.

Ἂς ζητοῦμε λοιπὸν κι ἐμεῖς ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ δυναμώνει τὴν πίστη μας, νὰ τὴ στερεώνει, νὰ τὴ θερμαίνει, νὰ τὴν ἐνισχύει, νὰ τὴν αὐξάνει καὶ νὰ τὴν τελειοποιεῖ. Μὲ ὅλη τὴ ζέση τῆς καρδιᾶς μας νὰ ἱκετεύουμε τὸν παντοδύναμο Θεό: «Βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ», Κύριε. Τότε θὰ αἰσθανόμαστε ἔκδηλη τὴν παρουσία του· τὴ μυστικὴ ἐπίσκεψή του. Θὰ μποροῦμε νὰ βεβαιώνουμε κι ἐμεῖς ὅτι «ζῇ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων» (Γ΄ Βασ. ιζ΄ 1). Εἶναι ζων­τανὸς ὁ Θεός μας!

https://www.osotir.org/