Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
Τον περασμένο Σεπτέμβριο είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ την Κριμαία Ουκρανίας και ιδιαιτέρως ένα οικοτροφείο-ορφανοτροφείο στην Πρωτεύουσα της Κριμαίας, την Συμφερούπολη. Τα παιδιά που φιλοξενούνται προέρχονται από οικογένειες που οι γονείς τους τα εγκατέλειψαν και μάλιστα έχασαν την γονική προστασία με δικαστικές αποφάσεις. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο ζητούσαν απ' όλους μας αγάπη και στοργή.
Ένα κοριτσάκι εννέα ετών ήλθε κοντά μου, έπιασε το χέρι μου, καθόταν δίπλα μου όση ώρα έμεινα στο οικοτροφείο και δεν με άφηνε να φύγω. Ζήτησα και έμαθα γι' αυτήν ότι την είχαν βρη πριν τρία χρόνια, δηλαδή σε ηλικία έξι ετών, να περιπλανάται στους δρόμους, διότι οι γονείς της την είχαν εγκαταλείψει. Μου είπαν ότι συνηθίζεται κάτι τέτοιο στις Χώρες αυτές.
Έδειξα ενδιαφέρον και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία μετά από δύο μήνες, της απέστειλα ρούχα και μερικά χρήματα. Μόλις τα έλαβε μου έστειλε μια κάρτα, η πιο ωραία κάρτα που έχω λάβει για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Μου έγραφε:
“Σας ευχαριστώ για την φροντίδα και το ενδιαφέρον σας για μας τα ορφανά. Ευχαριστώ πολύ για τα δώρα, μου άρεσαν όλα πολύ. Ήμουν πολύ ευτυχισμένη! Είμαι πολύ χαρούμενη ότι υπάρχει κάποιος στην γη που με νοιάζεται και με σκέφτεται, προσεύχεται για μένα. Και εγώ κάθε ημέρα θα προσεύχομαι για σάς, για να μη αρρωσταίνετε, για να ζήσετε πολλά χρόνια και ευτυχισμένα. Σάς χαρίζω αυτή την κάρτα που την έφτιαξα με τα χεράκια μου με πολλή αγάπη για σάς”.
Είναι πάρα πολύ συγκινητικό αυτό το γράμμα. Το ότι το κοριτσάκι αυτό χάρηκε πολύ, επειδή υπάρχει κάποιος που την σκέφτεται στην γή, δείχνει ότι ζη μέσα στην ορφάνια και ότι δεν είχε βρη αγάπη από τους ανθρώπους. Ταυτοχρόνως ανταποδίδει την αγάπη της με ένα προσωπικό της εργόχειρο που “τό έφτιαξε με τα χεράκια της”, και με την προσευχή για την υγεία και την μακροημέρευσή μου. Τέτοιες ευχές που προέρχονται από αγνές καρδιές μικρών παιδιών, και μάλιστα παιδιών απροστάτευτων, που έζησαν από την μικρή τους ηλικία το δράμα της κοινωνίας, είναι συγκινητικότατες και οι προσευχές τους πολύ ευπρόσδεκτες από τον Θεό.
Εντύπωση προξενεί και η παράσταση της χειροποίητης κάρτα που μου έστειλε. Είναι ένα λουλούδι με δύο άνθη, το ένα μια μαργαρίτα ανθισμένη κάτω από τις ακτίνες του ήλιου, ο οποίος παρουσιάζεται ως χαμογελαστό πρόσωπο, και το άλλο λουλούδι είναι μια μαργαρίτα μαραμένη που είναι γυρισμένη προς την γη και τα πέταλά της πέφτουν, δίπλα της δε υπάρχουν σύννεφα. Ήλιος και σύννεφα και αντίστοιχα ανθισμένη και μαραμένη μαργαρίτα-λουλούδι. Πιθανόν να δείχνη την διαφορά μεταξύ των παιδιών, που άλλα χαίρονται την ζωή τους και άλλα βρίσκονται σε δύσκολες καταστάσεις. Πιθανόν να δείχνη ακόμη την εσωτερική της κατάσταση αφού αισθάνεται και την αγάπη του Θεού και την θλίψη στην ζωή της, αλλά μέσα της έχει και την ελπίδα για εύρεση περισσότερης αγάπης και στοργής.
Αυτό φαίνεται και από τον τίτλο που έχει βάλει στην χειροποίητη κάρτα. Είναι μια φράση στα ρωσσικά που λέει: “Σώσε μας, Θεέ μου”. Ο ήλιος με τις ακτίνες του είναι ο Θεός με την αγάπη Του. Και αυτόν τον Θεό τον αισθάνεται δικό της, γι' αυτό χρησιμοποιεί και το κτητική αντωνυμία “μου”. Από τους ανθρώπους μπορεί να αισθάνεται ορφάνια και θλίψη, αλλά περιμένει την αγάπη και την θαλπωρή από τον Θεό.
Πόσα τέτοια παιδιά δεν ταλαιπωρούναι και δεν βασανίζονται στην εποχή μας! Όλα δυστυχώς τα πάθη των μεγάλων έχουν συνέπειες στα παιδιά που βιώνουν την τραγωδία του πολέμου, την ασυνεννοησία των γονιών τους την προσφυγιά που προέρχεται από την τρέλα των μεγάλων, την βία που επικρατεί στην κοινωνία.
Όλοι περιμένουν από τον Θεό αγάπη και στοργή. Και επειδή ο Θεός εργάζεται δια των ανθρώπων, αναζητούνται άνθρωποι του Θεού για να δώσουν στοργή, συμπόνοια και αγάπη στα ορφανά και εγκαταλελειμμένα παιδιά.
Τρείς κυρίες της πόλεώς μας, διαβάζοντας προηγούμενη αναφορά μου για τα παιδιά του οικοτροφείου αυτού, μου έδωσαν 3.350 ? για να τα αποστείλω σ' αυτά. Πράγματι, εδόθησαν στον π. Νεκτάριο Αντωνόπουλο, ηγούμενο της Ιεράς Μονής Σαγματά, ο οποίος θα πήγαινε στην Κριμαία. Με τα χρήματα αυτά αγοράσθηκαν 150 ζευγάρια παπούτσια και ένα μικρό πουλμανάκι μάρκας φόλγκς-βάγκεν για να μπορούν να κάνουν μερικές εκδρομές. Ο π. Νεκτάριος μου έγραψε: “αγοράσθηκαν 150 παπούτσια και το μικρό πουλμανάκι. Η χαρά των παιδιών ήταν απερίγραπτη. Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Περιεργάζονταν το αυτοκίνητο, το χάϊδευαν, το φιλούσαν..!”.
Επίσης κάποια παιδιά της Ναυπάκτου, συγκεκριμένα οι μαθητές του 2ου Δημοτικού Σχολείου, συνέλαβαν αυτόν τον πόνο και την ορφάνια των παιδιών του οικοτροφείου της Συμφερουπόλεως και με έρανο συγκέντρωσαν το ποσόν των 850 ?, το οποίο μου το ενεχείρισαν για να αποσταλή στα παιδιά αυτά. Και βεβαίως εστάλησαν για να αγοράσουν μερικά πράγματα πρώτης ανάγκης. Τα ευχαρίστησα, γράφοντάς τους:
“Θα ήθελα με την ευκαιρία αυτή να σάς ευχαριστήσω θερμά για τα ανθρωπιστικά σας αισθήματα προς τους πάσχοντας αδελφούς μας.
Εκείνο που ραγίζει την καρδιά μου και με θλίβει ιδιαίτερα είναι ότι δυστυχώς τα παιδιά σε όλες τις χώρες του κόσμου δέχονται τις επιπτώσεις της αλαζονείας και της κακότητος των μεγάλων.
Θεέ μου! Πόσα παιδιά κακοποιούνται, εκβιάζονται, βασανίζονται, τρομοκρατούνται, πεινάνε, αρρωσταίνουν και πεθαίνουν!! Πόσα παιδιά ζουν τον τρόμο του πολέμου, την προσφυγιά και την τραγωδία των κοινωνικών ανωμαλιών!
Πρέπει να προσευχόμαστε και να βοηθούμε όσο μπορούμε. Συγχρόνως, θα πρέπει να ευγνωμονούμε τον Θεό για τα δώρα που μας δίνει. Αυτό να το σκέφτονται ιδιαιτέρως τα παιδιά.
Θα ήθελα να μεταφέρετε τις ευχές μου στους Διδασκάλους του Σχολείου σας, τους γονείς των παιδιών και κυρίως στα ίδια τα παιδιά. Και πιστεύω με τέτοια αισθήματα αλτρουϊσμού που έχουν ο κόσμος θα γίνη καλύτερος”.
Πόσα παιδιά, σαν το κοριτσάκι της Κριμαίας, δεν φωνάζουν μέσα στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους: “Σώσε μας, Θεέ μου!”. Ποιός άνθρωπος του Θεού θα βρεθή για να δώση ένα χάδι, μια αγάπη, ένα ενδιαφέρον στα παιδιά αυτά, ώστε η μαραμένη μαργαρίτα της ζωής τους να γίνη ανθισμένη κάτω από τον “νοητό ήλιο της δικαιοσύνης” που γεννήθηκε αυτές τις ημέρες;
