"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Ή γιορτή αυτή είναι από τις αρχαιότερες της Εκκλησίας μας και άρχισε το δεύτερο μετά Χριστόν αιώνα. Αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδας κατά τη βάπτιση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό. Ή Ιστορία της βάπτισης αυτής είναι γνωστή, ιδιαίτερα από το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, στο Γ' κεφάλαιο, στους στίχους 13-17. Ό Πρόδρομος Ιωάννης μετά από θεία διαταγή άφησε την ερημική ζωή και ήλθε στον Ιορδάνη ποταμό.

Εκεί κήρυττε, εξομολογούσε και βάπτιζε. Ενώ έκανε ό Ιωάννης το έργο αυτό, μια μέρα ήλθε σ' αυτόν ό Ιησούς. Το Πνεύμα το Άγιο πληροφόρησε το γιο της Ελισάβετ ποιος ήταν. Ό Ιησούς ζητάει να βαπτισθεί. Έκπληκτοι οί παρευρισκόμενοι βλέπουν τον αύστηροπρόσωπο και επιβλητικό ασκητή και διδάσκαλο να υποχωρεί με ανέκφραστη ευλάβεια και ταπείνωση μπροστά στον άγνωστο. Στην αρχή αρνείται να Τον βαπτίσει και Του λέει ότι αυτός έχει ανάγκη να βαπτισθεί από Εκείνον.

Ό Ιησούς τον πείθει να Τον βαπτίσει, διότι έτσι έπρεπε. Και τότε, στα νερά του Ιορδάνη διαδραματίζεται σκηνή μεγαλειώδης και μοναδική. Με μορφή περιστεριού το Πνεύμα το Άγιο έρχεται και κάθεται πάνω στον βαπτιζόμενο Ιησού. Και συγχρόνως, φωνή από τον ουρανό, του Πατέρα Θεού, ακούγεται να λέει: "Ούτος εστίν ο Υιός μου ό αγαπητός, εν ω ευδόκησα". Έτσι, μ' αυτόν τον τρόπο στη βάπτιση του Ιησού φανερώθηκε ό Θεός ό τρισυπόστατος, ή Τριάδα ή Αγία, και γι' αυτό ή Εκκλησία μας ονόμασε τη γιορτή αύτη Θεοφάνεια.

Άπολυτίκιον. Ηχος α'.

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, ή της Τριάδος έφανερώθη προσκύνησις · του γαρ Γεννήτορας ή φωνή προσεμαρτύρει σοι, άγαπητόν σε Υίόν όνομάζουσα και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το άσφαλές. Ό επιφανείς Χριστέ ό Θεός, και τον κόσμον φωτίσας δόξα σοι

Χρονια πολλα!!

ΠΕΡΙ ΘΕΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ & ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΠΤΙΣΤΗ και ΠΡΟΔΡΟΜΟ ΙΩΑΝΝΗ
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Η μετάνοια και αρχή είναι και μεσότης και τέλος της διαγωγής των Χριστιανών. Γι' αυτό και ζητείται και χρεωστείται τόσο προ του βαπτίσματος όσο και κατά το άγιο βάπτισμα, καθώς και μετά το άγιο βάπτισμα.
Ζητείται η μετάνοια από μας με λόγο κατά το θείο βάπτισμα με τις ερωταποκρίσεις για την απέναντι στο Θεό αγαθή συνείδηση, καθώς και συμφωνία και υπόσχεση θεάρεστης ζωής και θεοφιλούς βίου. Διότι αφού πιστεύσαμε, συντασσόμαστε με τον αγαθό και φιλάγαθο Χριστό, απομακρυνόμενοι από το πονηρό και παμπόνηρο εχθρό.

Ερωτώμενοι οι ίδιοι ή δια των αναδόχων, όπως γίνεται στα βαπτιζόμενα νήπια, αφού πιστεύσαμε, δεχθήκαμε εσωτερικά και συμφωνήσαμε στη διάνοια. Και δεχόμαστε τη σωτηρία δια του λουτρού της παλιγγενεσίας.
Επειδή δε στο Θείο αυτό λουτρό οι περισσότεροι είναι νήπιοι και δεν αντιλαμβάνονται τη δύναμη του μυστηρίου, ας τη φανερώσωμε.
Όταν μάθει ο ιερέας ότι προσήλθε ο βαπτιζόμενος, αναπέμπει ευχαριστία στο Θεό και συγκαλεί όλους να συνεορτάσουν, δηλαδή την Εκκλησία. Αφού σταθεί στην ιερά τράπεζα ευχαριστώντας το Θεό μετά εξέρχεται στα δυτικά και ρωτά δημόσια τον βαπτιζόμενο αν αποτάσσεται το Σατανά, ζητώντας του να φυσίξει τρείς φορές. Η διεύθυνση του προσώπου στα δυτικά δηλώνει την αποτροπή της αμαρτίας και το φύσημα εκπνέοντας είναι σαν κατά κάποιο τρόπο να πετά προς το διάβολο την από τη προηγούμενη αμαρτία γενόμενη μέσα του διάθεση.

Η τριπλή ομολογία της αποταγής σημαίνει βέβαια την από τον αντικείμενο στο Θεό βεβαία και ολοκληρωτική φυγή.
Κατόπιν ο βαπτιζόμενος στρέφεται στα Ανατολικά απλώνοντας τα χέρια ψηλά και με ερωταποκρίσεις ζητάται τρεις φορές, να συνταχθεί με το Χριστό. Η προς το Θείο φως ανάβλεψη υπαινίσσεται την φυγή από τη κακία, η δε ανάταση των χεριών δείχνει την ειλικρινή προσευχή και η τριπλή ομολογία παριστάνει την εμπέδωση της υποσχέσεως προς το Θεό. Στη συνέχεια ο ιερέας τον σφραγίζει τρεις φορές με το άγιο έλαιο της χρίσεως σε ολόκληρο το σώμα. Η χρίσις αυτή δηλώνει την ετοιμασία προς τους ιερούς αγώνες και μετά την ιερά αλοιφή οδηγείται στην ιερά κολυμβήθρα που έχει προκαθαγιασθεί με πολυειδείς και πανίερες πράξεις. Εκεί ο ιερέας τον βαπτίζει με τρεις καταδύσεις, εκφωνώντας σε κάθε κατάδυση τη κάθε μία από τις τρεις προσκυνητές υποστάσεις.



Το νερό βέβαια είναι για καθαρισμό των σωμάτων, αλλά με την επερχόμενη εορτή των Φώτων κατέρχεται σε αυτό να βαπτισθεί ο Χριστός, ο ιατρός των ψυχών. Και έτσι μαζί με τον εαυτό Του ο Χριστός, ο πατέρας των πνευμάτων, ο αίρων την αμαρτία του κόσμου, ενοικίζει στο νερό τη χάρη του παναγίου Πνεύματος που έλκυσε από πάνω.
Έτσι ώστε για τους έπειτα κατά το παράδειγμά του βαπτιζομένους, όταν κατέρχονται στο νερό της κολυμβήθρας να βρίσκεται ο ίδιος μέσα σε αυτό περιβάλλοντάς τους απορρήτως με το Πνεύμα του και γεμίζοντάς τους με την καθαρκτική και φωτιστική χάρη των λογικών πνευμάτων. Είναι αυτό που λέγει ο θείος Πάυλος: <<όσοι βαπτισθήκατε στο όνομα του Χριστού, ενδυθήκατε το Χριστό>>.

Οι τρείς καταδύσεις στο νερό γίνονται μεν για τη σωστική επίκληση της ζωαρχικής Τριάδος, εικονίζουν δε τη τριήμερη ταφή του Κυρίου. Δηλώνουν συνάμα και την ανάσταση του τριμερούς της ψυχής από την αμαρτία και την επάνοδο του νου, της ψυχής και του σώματος μαζί, προς την αφθαρσία. Ώστε μέσα στο θείο βάπτισμα και ο θάνατος να βλέπεται και η ζωή, η ταφή και η ανάσταση μαζί. Αφού με το θείο βάπτισμα πεθάναμε στην αμαρτία και οφείλουμε να ζούμε με την αρετή για το Θεό.

Γι' αυτό και ο ιερέας, αφού ντύσει τον βαπτισθέντα με λευκή φωτοειδή στολή και τον χρίσει με θείο μύρο (που είναι η σφραγίδα της υιοθεσίας) και τον καταστήσει κοινωνό του σώματος και αίματος του Χριστού, τον απολύει δεικνύοντας ότι έγινε από εδώ τέκνο φωτός, σύσσωμος με το Χριστό και μέτοχος του θείου Πνεύματος.
Μετά το θείο βάπτισμα επιζητούνται τα έργα της μετανοίας, γιατί αν απουσιάζουν αυτά, τότε ο λόγος της υποσχέσεως προς το Θεό όχι μόνο δεν ωφελεί, αλλά και καταδικάζει τον άνθρωπο. 'Οπως λέγει ο απόστολος Πέτρος: <<καλύτερο θα ήταν να μην είχαν γνωρίσει την οδό της δικαιοσύνης παρά αφού την γνώρισαν, να εγκαταλείψουν τη παραδοθείσα σε αυτούς αγία εντολή>>.

Αλλά επειδή αρχή και τέλος της κατά Χριστό διαγωγής είναι η μετάνοια, γι' αυτό και ο πρόδρομος του Κυρίου και βαπτιστής Ιωάννης, ως αρχή της κατά το Χριστό διαγωγής, κήρυττε με τους λόγους, το μετανοείτε γιατί πλησίασε η βασιλεία των ουρανών. Μάλιστα και ο ιδιος ο Κύριος, η τελειότης κάθε καλού, με το ίδιο κήρυγμα ξεκίνησε τους λόγους του.
Μετάνοια δε είναι το να μισήσει κανείς της αμαρτία και να αγαπήσει την αρετή, να αποφύγει το κακό και να εκετελεί το αγαθό. Να μεταμελήται ενώπιο του Θεού με συντετριμμένη καρδιά και να προσπίπτει στο πέλαγος της ευσπλαχνίας του, κατακρίνοντας τον εαυτό του με καρπούς μετανοίας. Ποιούς δηλαδή;

Πρώτα την εξομολόγηση των αμαρτιών, όπως τους οδηγούσε ο Πρόδρομος του Κυρίου. Έπειτα τη δικαιοσύνη, την ελεημοσύνη, τη μετριοφροσύνη, την αγάπη, την αλήθεια. Να μην εκβιάζετε μήτε να συκοφαντήτε και γενικά να μη κάνετε τίποτε διαφορετικό από όσα έχετε διδαχθεί. (Λουκά 3,11-14).
Επίσης έλεγε ο Πρόδρομος τα στραβά να γίνουν ίσια, στραβό είναι το ψεύδος, ο δόλος, η διαβολή. Οι τραχείς δρόμοι θα γίνουν ομαλοί, τραχύς δρόμος είναι η οργή, το μίσος, ο φθόνος, η μνησικακία, τα οποία ισιώνται όλα και ομαλύνονται, μεταβαλλόμενα με τα έργα της μετανοίας.

Ενώ ο Ιωάννης τα έλεγε αυτά, ο Ιησούς έρχεται σε ηλικία τράντα ετών, όπως ιστόρησε ο Λουκάς (3,16) σαν ένας από τον όχλο με τίποτε το διαφορετικό, με λιτότητα και εσχάτη ευτέλεια και αφάνεια.
Ο πρόδρομος όμως με το διορατικό Πνεύμα τον γνώρισε και έλεγε: <<στέκεται ανάμεσά μας αυτός που εσείς δεν τον γνωρίζετε, αυτός που ενώ είναι έπειτα από εμένα (ως προς την κατά σάρκα γέννηση), ήταν πρώτος μου (ως Θεός και Λόγος και Υιός Θεού, που γεννήθηκε προ αιώνων από το Θεό Πατέρα) και του οποίου δεν είμαι ικανός να λύσω το λουρί του υποδήματός του. Υπόδημα του Λόγου του Θεού είναι η σάρκα και λουρί είναι ο τρόπος της συνάφειας μεταξύ της Θεότητας και της σάρκας, που ως απόρρητο μυστήριο δεν είναι ικανός να λύσει και διευκρινήσει ούτε ο ίδιος που είναι κατά τη γνώμη του Χριστού ο υψηλότερος ανάμεσα στα γεννήματα των γυναικών. (Ματθ. 11,11).



Και στη συνέχεια αρνήθηκε να βαπτίσει το Κύριο από ταπείνωση λέγοντάς του ότι εγώ έχω ανάγκη να βαπτισθώ από σένα. Ο Χριστός του είπε: <<άφησε τώρα, έτσι πρέπει να γίνει σε μας, να εκπληρώσουμε τη δικαιοσύνη>>. Διότι έχοντας δεχθεί από σένα το βάπτισμα φανερά θα ελκύσω από άνω το πνεύμα της υιοθεσίας πάνω σε αυτή.
Μέγα και υψηλό είναι το μυστήριο του βαπτίσματος του Χριστού, δυσθεώρητο και δυσερμήνευτο, αλλά επειδή είναι εξαιρετικά σωτήριο ας το ανιχνεύσουμε όσο είναι εφικτό.

<<Καί νά, με το να αναδυθεί μόνο, του ανοίχθηκαν οι ουρανοί>>. Δεν είπε ο ουρανός, αλλά οι ουρανοί, δηλαδή όλοι, όλα τα επάνω από εμάς επικείμενα. Γαια να δειχθεί φανερώτατα ότι αυτός είναι που και προ των ουρανών υπάρχει και πριν από όλα τα όντα και είναι Θεός και είναι Θεού Λόγος και Υιός, μόνο αυτός παρουσιαζόταν συνημμένος με τον Πατέρα και το Πνεύμα. Με την έκφραση ανοίχθηκαν μας έδειξε ότι οι ουρανοί ήσαν κλειστοί προηγουμένως λόγω της αμαρτίας και της παρακοής μας προς το Θεό. Ο δε Λουκάς λέγει ότι όταν βαπτίσθηκε και προσευχόταν ο Ιησούς, ανοίχθηκε ο ουρανός. Διδασκόμεθα από αυτό ότι όχι μόνο ο ιερέας και τελεστής των μυστηρίων πρέπει να προσεύχεται, αλλά και ο τελούμενος. Αν ο τελεστής είναι τελειότερος κατά την αρετή, ανεβαίνει η χάρη προς τον τελούμενο, αν όμως ο τελούμενος είναι αξιώτερος ο θελητής του ελέους (τί άφατη χρηστότης κι' αυτή) δεν αρνείται να μεταδώσει δι' αυτού από τη χάρη και στον τελεστή! Όπως και τώρα έγινε φανερά στη περίπτωση του Ιωάννη, όπως και ο ίδιος μαρτυρεί δημόσια λέγοντας ότι όλοι λάβαμε από το πλήρωμά του.

Και ανοίχθηκαν οι
ουρανοί μόνο στον Ιησού όταν προσευχόταν και σε κανένα από τους προ αυτού. Γιατί; Για να κατανοήσεις το ύψος της υπεροχής του τώρα βαπτιζομένου. Όχι μόνο του ανοίχθηκαν οι ουρανοί, αλλά ο ίδιος ο κόλπος του υψίστου Πατρός, διότι από εκεί ήλθε το Πνεύμα και η φωνή που μαρτυρούσε τη γνησιότητα της υιότητος.
Οι ουρανοί είναι κήρυκες σαν παγκόσμια στόματα και προς τους αγγέλους, αλλά και προς τους ανθρώπους διατρανώνοντας την ομοτιμία του Υιου του Θεού προς τον ουράνιο Πατέρα και προς το από αυτόν προελθόν εκπορευτώς Πνεύμα, κατά την ουσία και δύναμη και δεσποτεία προς το σύμπαν. Βλέπετε ότι το άγιο βάπτισμα είναι η πύλη των ουρανών που εισάγει εκεί τους βαπτιζομένους;

Και είδε ο Ιωάννης το Πνεύμα του Θεού να κατεβαίνει σαν περιστερά και να έρχεται σε αυτόν. Μαρτυρεί το περιστέρι τη καθαρότητα αυτού προς τον οποίο κατέβηκε, γιατί δεν πετά πάνω από ακάθαρτους και δυσώδεις τόπους. Συνεπιβεβαιώνει δε και με τη φωνή του Πατρός από άνω ότι αύτός είναι ο υιός μου ο αγαπητός, τον οποίο επέλεξα.
Πραγματικά ο Πατέρας χρησιμοποιώντας σαν δάκτυλο το συναϊδιο και ομοούσιο και υπερουράνιο Πνεύμα του, φωνάζοντας και δακτυλοδεικτώντας μαζί, απέδειξε δημόσια και κήρυξε σε όλους ότι ο βαπτιζόμενος τότε από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη είναι ο αγαπητός του Υιός. Και έδειξε ότι όλα εκείνα τα άλλα που ελέχθηκαν πρωτύτερα δια των προφητών, οι νομοθεσίες, οι επαγγελίες, οι υιοθεσίες απέβλεπαν προς τον τωρινό σκοπό, προς την θεανδρική οικονομία.

Ευδοκία είναι το κυριαρχικό και αγαθό και τέλειο θέλημα του Θεού. Αυτός δε είναι ο μόνος στον οποίο ευδοκεί και επαναπαύεται και αρέσκεται τελείως ο Πατέρας, <<ο θαυμαστός του σύμβουλος, ο άγγελος της μεγάλης βουλής του>>, αυτός που ακούει και ομιλεί από τον Πατέρα του και παρέχει στους ευπειθείς ζωή αιώνια. Αυτήν είθε να πετύχωμε όλοι μας μέσα σε αυτόν τον βασιλέα των αιώνων Χριστό, που του πρέπει κάθε δόξα τιμή και προσκύνηση μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε. Γένοιτο.

http://www.monipetraki.gr/epifania.html

Σε ευχαριστούμε NIKOSZ,

για το κείμενο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Αξίζει να το μελετήσουμε, για να γνωρίσουμε σε ποιόν ακριβώς πιστεύουμε
Απομομώνω μια φράση, ανάμεσα στις πολλές, που μου άρεσε:

''Η μετάνοια και αρχή είναι και μεσότης και τέλος της διαγωγής των Χριστιανών. Γι' αυτό και ζητείται και χρεωστείται τόσο προ του βαπτίσματος όσο και κατά το άγιο βάπτισμα, καθώς και μετά το άγιο βάπτισμα.''

juli έγραψε:Σε ευχαριστούμε NIKOSZ,

για το κείμενο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Αξίζει να το μελετήσουμε, για να γνωρίσουμε σε ποιόν ακριβώς πιστεύουμε
Απομομώνω μια φράση, ανάμεσα στις πολλές, που μου άρεσε:

''Η μετάνοια και αρχή είναι και μεσότης και τέλος της διαγωγής των Χριστιανών. Γι' αυτό και ζητείται και χρεωστείται τόσο προ του βαπτίσματος όσο και κατά το άγιο βάπτισμα, καθώς και μετά το άγιο βάπτισμα.''

Ο Μέγας Γρηγόριος Παλαμάς ο Αγιορείτης,ο σπηλαιώτης και ησυχαστής!!!

και η ευχούλα που έλεγε στις ερημίες του Αθωνα,είναι επικαιρη σήμερα:


"Κύριε φωτισον μου το σκότος,φώτισον μου το σκότος!!!"

Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΕΣΤΡΑΦΗ ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΙΣΩ

Tα Άγια Θεοφάνεια γιορτάζουμε την Βάπτιση του Χριστού, από τον Τ. Πρόδρομο στον Ιορδάνη ποταμό.

Όταν πέρασαν τριάντα χρόνια από την γέννηση του Χριστού, θέλησε να δείξει στους ανθρώπους ότι είναι ο «Θεός εν σώματι» και ότι είναι Υιός του Θεού γνήσιος και «ομοούσιος τω Πατρί».

Εκείνο τον καιρό, ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είχε έρθει από τα βάθη της ερήμου και βάπτιζε «Βάπτισμα μετανοίας», κατά το πρόσταγμα του Θεού. Και μολονότι ο Χριστός δεν είχε αμαρτίες, όντας αναμάρτητος, για να πληρώσει και σ’ αυτό το «νόμο» ήρθε να βαπτισθεί από τον Ιωάννη. Ο Ιωάννης δειλιάζει, και συλλογιζόμενος την αναξιότητα του μπρος στη δόξα του Θεού αναφωνεί: «εγώ χρείαν έχω υπό σου βαπτισθήναι και συ έρχει προς με;»-«πως εκτείνω χείρα και άψομαι κορυφής κρατούσης τα σύμπαντα; Ει και Μαρίας υπάρχεις βρέφος, αλλ’ οίδα σε Θεόν προαιώνιον. Επί γης βαδίζεις, ο υμνούμενος υπό των Σεραφείμ. Και δούλος Δεσπότην βαπτίζειν ου μεμάθηκα»! Μα ο Χριστός αφοπλίζει τη λογική δειλία του Βαπτιστού, λέγοντας αυτά τα λόγια: «άφες άρτι. Ούτω γαρ πρέπον ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην». Τότε ο Ιωάννης, χωρίς να φέρει πια άλλην αντίσταση, έστερξε να βαπτίσει τον Χριστό. Κ’ είδεν ευθύς ο Ιωάννης την στιγμήν εκείνην ν’ ανοίγονται οι ουρανοί να κατεβαίνει «το Πνεύμα το ΄Αγιον σωματικώ είδει, ωσεί περιστερά επ’ αυτόν». Κι’ άκουσε να έρχεται φωνή εξ ουρανού, που έλεγε: «ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ηυδόκησα»!




ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΣΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ
Και σε όλους Διαχειριστές -Μέλη-Φίλους

Σημερα πρωι υδατινος ξυπνησε ο ουρανος
κυλουν στα νεφη του τα ναματα του Ιορδανου
βλεπω σαν οραμα ψηλα:δροσιζεται ο Χριστος,
ο Θεος εδοθηκε στην ευλογια του Ιωαννου

Κι αν ελθη αργοτερα ανοιξιατικη λιγη βροχη,
χαρα ψυχης πολλη,δροσια προσωπου
θανε το Πνευμα που ουρανοθε θα μιλη
θα μας ραντιζει με το ραντιστηρι του Υσσωπου.

Προς το παρον το φως της μερας ειναι λευκο
σαν του Νεοφωτιστου Θεου λινο σινδονι
κι'ειναι το βαρος του κορμιου τρις αλαφρο

Γλυκομιλουνε ταγματα Αρχαγγελικα
ολουθε η αιγλη τους η αγνη με περιζωνει
ω τι γλυκα αυτα τα πνευματα τα εαρινα

Deo Gratias

Κοντάκιο Θεοφανίων

«Επεφάνης σήμερον τη οικουμένη
και το Φως Σου Κύριε εσημειώθη εφ΄ ημάς
εν επιγνώσει υμνούντας Σε
Ήλθες εφάνης το Φως το απρόσιτο»


Μεγαλυνάριο Θεοφανίων

«Σήμερον επέφανεν ο Σωτήρ
με μορφή ως δούλου βαπτισθήναι
μετά σαρκός υπό Ιωάννου
εν Ιορδάνου ρείθροις
ίνα βροτών εκπλύνει
τα παραπτώματα»

“Επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος”



Η Βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο λέγεται και επιφάνεια. Η λέξη θεοφάνεια προέρχεται από το αποστολικό χωρίο “Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη”· και σχετίζεται περισσότερο με την Γέννηση του Χριστού. Η λέξη επιφάνεια προέρχεται από το αποστολικό χωρίο “επεφάνη η Χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις” και αναφέρεται περισσότερο στην Βάπτιση του Χριστού, γιατί τότε οι άνθρωποι γνώρισαν την χάρι της Θεότητος.

Με την εμφάνιση της Αγίας Τριάδος και την ομολογία του Τιμίου Προδρόμου έχουμε την επίσημη ομολογία ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι ο “είς της Τριάδος”, ο οποίος ενανθρώπησε για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους από την αμαρτία τον διάβολο και τον θάνατο.

Είναι γνωστό ότι στην αρχαία Εκκλησία την ίδια μέρα, 6 Ιανουαρίου, γιόρταζαν μαζί την εορτή των Χριστουγένων και των Θεοφανείων. Οι γιορτές αυτές χωρίστηκαν κατά τον 4ο αιώνα, οπότε τα Χριστούγεννα μεταφέρθηκαν στις 25 Δεκεμβρίου, την ημέρα που οι Εθνικοί γιόρταζαν τον Θεό Ήλιο και οι χριστιανοί τον νοητό Ήλιο της δικαιοσύνης. Λέγεται όμως και ημέρα των φώτων λόγω του βαπτίσματος του φωτισμού των κατηχουμένων και λόγω της φωταψίας.

Η εικόνα που παραθέτουμε είναι από τοιχογραφία στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου των Καρυών του Αγίου Όρους, από τον χρωστήρα του κορυφαίου καλλιτέχνη Πανσελήνου. Στο επάνω μέρος της εικόνας υπάρχει ένα χέρι που ευλογεί μέσα σε δόξα. Κάτω από αυτό εικονίζεται το Άγιο Πνεύμα “εν είδει περιστεράς” και ακριβώς από κάτω ο Χριστός μέσα στα νερά του Ιορδάνου βαπτίζεται από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, ο οποίος δεν κοιτά τον Χριστό, αλλά έχει στραμμένο το βλέμμα του στον ουρανό από όπου ακούει την φωνή του Πατέρα εν αγίω Πνεύματι να μαρτυρή: “ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα”.

Η απεικόνιση αυτή είναι πολύ σημαντική, διότι εδώ έχουμε την αποκάλυψη της Αγίας Τριάδος στον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Πολλά στοιχεία παίρνουμε από το βιβλίο του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου “Οι Δεσποτικές Εορτές”. Η φανέρωση του Τριαδικού Θεού στον άνθρωπο δείχνει εκτός των άλλων ότι μόνο ο άνθρωπος είναι επίγειος μύστης και προσκυνητής της Αγίας Τριάδος, αλλά και ότι είναι ο μόνος κατʼ εικόνα του Τριαδικού Θεού δημιουργημένος. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς διδάσκει ότι τα ζώα δεν έχουν νού και λόγο αλλά μόνο πνεύμα ζωτικό, το οποίο πνεύμα δεν υφίσταται καθʼ εαυτό, πράγμα που σημαίνει ότι όταν πεθαίνουν τα ζώα χάνεται και το πνεύμα, αφού δεν έχει ουσία αλλά μόνο ενέργεια. Ο άνθρωπος όμως έχει νού λόγο και πνεύμα που ζωοποιεί συνημμένο σώμα γιʼ αυτό και αυτός μόνο είναι κατʼ εικόνα της τρισυποστάτου θεότητος.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ερμηνεύοντας την φράση “εν ω ευδόκησα” γράφει πώς το θέλημα του Θεού είναι ένα, αλλά άλλοτε ενεργεί κατʼ ευδοκία, αφού το θέλει ο Θεός και άλλοτε κατά παραχώρηση. Ο Θεός είδε ότι θα γινόταν η πτώση του ανθρώπου, δεν τον έπλασε γιʼ αυτήν αλλά τελικά την παραχώρησε, γιατί το θέλησε ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν καταργεί την ελευθερία του ανθρώπου. Έτσι άλλο το κατʼ ευδοκίαν θέλημα του Θεού και άλλο το κατά παραχώρηση. Μʼ αυτό το σκεπτικό η επιβεβαίωση του Πατρός “ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα” έδειχνε ότι η ενανθρώπηση ήταν το κατʼ ευδοκία θέλημα του Θεού.

Η μαρτυρία του Θεού Πατέρα για τον Υιό του φανερώνει ότι ο Υιός είναι “απαύγασμα της δόξης του Πατρός”, αφού κοινή είναι η ουσία και η ενέργεια του Τριαδικού Θεού.

Η εμφάνιση τώρα του Αγίου Πνεύματος “σάν περιστέρι” μας δείχνει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν ήταν περιστέρι, αλλά φάνηκε σαν περιστέρι και αυτό λέγεται διότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι κτιστό αλλά άκτιστο όπως και τα άλλα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Το ότι το Άγιο Πνεύμα μαζί με την φωνή του Πατρός κάθησε πάνω στον Χριστό δείχνει το ομοούσιο των προσώπων της Αγίας Τριάδος, καθώς επίσης φανερώνη ότι ο Μεσσίας δεν ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, αλλά ο Χριστός.

Είναι γνωστό πώς ο Χριστός δεν είχε ανάγκη βαπτίσματος, αφού το βάπτισμα του Ιωάννου οδηγούσε τους ανθρώπους στην συναίσθηση των αμαρτιών τους. Ο Χριστός, γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, δεν βαπτίστηκε επειδή είχε ανάγκη κάθαρσης, “αλλά την εμήν οικειούμενος κάθαρσιν”. Ο Χριστός βαπτίστηκε για να συντρίψη τις κεφαλές των δρακόντων στο νερό, επειδή υπήρχε η αντίληψη ότι οι δαίμονες κατοικούν μέσα στο νερό. Γιʼ αυτό και παρατηρούμε στην εικόνα της βάπτισης τέρατα μέσα στο νερό που έχουν στραμμένα τα νώτα τους στον Χριστό λόγω του πυρός της θεότητος. Ο Χριστός βαπτίστηκε για να πλύνη την αμαρτία και να θάψη ολόκληρο τον παλαιό Αδάμ μέσα στο νερό.

Πολλές εικόνες της βαπτίσεως σε συνδυασμό και με την υμνογραφία της εορτής παρουσιάζουν τον Χριστό τελείως γυμνό, υποδηλώνοντας έτσι πόσο ο Χριστός ταπείνωσε τον εαυτό του για χάρη των ανθρώπων. Γυμνώθηκε εκείνος για να ντύση τον άνθρωπο με ένδυμα αφθαρσίας.

Ένα άλλο κύριο πρόσωπο που έλαβε μέρος στην βάπτιση είναί ο βαπτιστής Ιωάννης. Αξιώθηκε από τον θεό να ακούση την φωνή του Πατρός, να δη τον Λόγο του Θεού και το Πνεύμα του Θεού. Το “καί ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί” του ευαγγελιστού Ματθαίου και το “είδε σχιζομένους τους ουρανούς” του ευαγγελιστού Μάρκου δηλώνουν την υπεροχή του ακτίστου έναντι του κτιστού, αλλά και την αποκατάσταση “άνοιγμα” της σχέσης Θεού και ανθρώπων μετά το “κλείσιμο” από την αμαρτία.

Πολλά μπορεί να πη κανείς με βάση την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας για την θεολογική ανάλυση της εικόνας της βαπτίσεως. Βασικό σημείο όμως είναι ότι ο Χριστός έδωσε την δυνατότητα στον καθένα να αποκτήση την Χάρη της υιοθεσίας, τα Θεοφάνεια στην προσωπική του ζωή.


Γράφει: Ιερομόναχος Σιλουανός Πεπονάκης
Πηγή: περιοδικό: Παρέμβασις [Δεκέμβριος 2003]

http://www.gonia.gr/gonia.php?article=616

TA-ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ-ΚΑΙ-Η-ΑΓΙΑ-ΓΡΑΦΗ-
, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ

Διάβασα σε καποιο έντυπο το ενδιαφέρον άρθρο « Τα Θεοφάνια και γιατί ονομάστηκαν τα Φώτα»»

Στις πρώτες γραμμές διαβάζουμε ότι δεν είναι γνωστό πότε καθιερώθηκε η γιορτή αυτή. Αλλά σύμφωνα με την εκκλησιαστική ιστορία πρωτογιορτάστηκε το 150-μ.χ.

Το όνομα ‘’ Τα Φώτα ‘’ το πήρε γιατί η γιορτή άρχιζε από το προηγούμενο βράδυ και όλος ο κόσμος κρατούσε αναμένες λαμπάδες, και γινόταν ένα άπλετο Φώς και από εκεί πήρε το όνομα τα Φώτα..

Αυτό συμβολίζει την Βάπτιση του Ιωάννου του Προδρόμου. Ενώ η άλλη ημέρα που συμβολίζει την Βάπτιση του Χριστού, γιαυτό και λέγεται <<Τα Επιφάνεια>>καθότι και εφανερώθει ο Χριστός με το Άγιο Πνεύμα ως είδος περιστεράς. Τον ίδιο καιρό καθιερώθηκε και ο τύπος του Σταυρού.

Η μεγάλη απόδειξη του Αγιασμού, είναι πως και σήμερα στον Ιορδάνη Ποταμό, που γίνεται η κατάδυση του Σταυρού, μετά από 2000-χρόνια τα νερά γυρίζουν πίσω. Ψαλμός κατά την Ορθόδοξη σειρά-113-3,5,-

και δεύτερον ο Αγιασμός που παίρνουμε στα σπίτια μας και τον κρατάμε από χρόνο σε χρόνο, διατηρείται σαν κεχριμπάρι καθαρό και πίνεται ακόμη κι’ έπειτα από ένα χρόνο. (Διατηρώ για 17-χρόνια από την Παναγία της Τήνου

Οι καθολικοί με τα καμώματα τους έχασαν το Αγιο πνεύμα και δεν μπορούν να κάνουν Αγιασμό, και για να διατηρηθεί μερικές μέρες μέσα βάζουν αλάτι.

Είναι αλήθεια ότι αρχικά στις 6-Ιανουαρίου γιορτάζονταν τα Θεοφάνια και η Γέννηση και επειδή τελευταία διάβασα πολλά από άσχετους Ορθόδοξους και αιρετικούς που ισχυρίζονται ότι την Αγία Γραφή δημιούργησαν οι παπάδες και άλλα στραβά, πρέπει να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.

Στο βιβλίο ‘’ Διδαχή Αποστόλων-Διαταγαί Αποστόλων-Αποστολικοί Κανόνες’’ ο Απόστολος Ιωάννης μας λέει « τις ημέρες των εορτών να τις φυλάγετε αδελφοί και πρώτη βέβαια την εορτή της Γεννήσεως η οποία να τιμάται στις 25 του ένατου μήνα.
Μετά από αυτή να έχετε ως πιο σημαντική τη γιορτή των Επιφανίων, κατά την οποία ο Κύριος σας φανέρωσε τη θεότητα του στις 6- του δέκατου μήνα». Στη συνέχεια ο Απόστολος Ιωάννης μιλά για τις άλλες γιορτές. Εδώ χρειάζεται μια επεξήγηση για τον γιορτασμό της Γέννησης του Χριστού το Σεπτέμβριο.

Αρχικά οι χρόνοι μετριόντουσαν από΄ένα πολύ μεγάλο γεγονός, και ως σπουδαίο γεγονός ήταν οι Ολυμπιακοί αγώνες κάπου 776 χρόνια πριν Χριστό. Μετά από αυτό μεγάλο γεγονός ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος. Τότε οι μήνες μετριόντουσαν από τη βασιλεία του Μ. Αλεξάνδρου και για αυτό είχαν ονόματα μακεδονικά.

Ο πρώτος μήνας, λοιπόν, λεγόταν ‘’ Ξανθικός’’ και αντιστοιχούσε με τον δικό μας Απρίλιο, οπότε έχουμε: 1-Ξανθικός- 2-Αρτεμίσιος—3-Δαίσιος—4-Πανέμος—5-Λώος—6-Γορπιαίος—7-Υπερβεταίος—8-Δίος—9-Απελλαίος που αντιστοιχεί με τον δικό μας Δεκέμβριο αν θεωρήσουμε τον Απρίλιο σαν πρώτο μήνα.

Οι άλλοι τρείς μήνες είναι 10-Αυδυναίος, -11-Περίζιος, 12-Δύστρος.
Το Ιουλιανό ημερολόγιο παρόλο που ήταν γνωστό από το -49-πριν Χριστού, και όμως όσες φορές θέλησαν να μιλήσουν για μήνες οι Απόστολοι χρησιμοποιούσαν το Συρομακεδονικό μηνολόγιο.

Με τον καιρό μερικοί μήνες άλλαξαν θέση, όπως ο Υπερβεταίος, ο οποίος προηγούμενα ήταν αντίστοιχος του Οκτωβρίου. Όπως βλέπουμε, λοιπόν, τίποτα δεν γίνεται στην Εκκλησία μας χωρίς λόγο.

Όλα έχουν βάση και το βιβλίο αυτό είναι ένας θησαυρός πληροφοριών γύρω από την θρησκεία μας. Το οποίον έχει Σφραγισθεί από την έκτη Οικουμενική Σύνοδο, στοίχος 2-Και κανένα άλλο βιβλίο δεν έχει σφραγισθεί από Σύνοδο
Χάρης

Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου πρώτα έγινε στη Δύση το 335-μ.χ. και αργότερα στην Ανατολική Εκκλησία το 376. πολλοί θα ρωτήσουν ‘που τα γράφει αυτά η Αγία Γραφή; Επειδή έχουν αρπάξει από μια Αγία Γραφή και τρέχουν. Δηλαδή τι έγινε από κει και πέρα, σταμάτησε ο κόσμος; Δεν είναι ισαπόστολοι οι μαθητές των Αποστόλων;

Ο Απόστολος Παύλος μας λέει στους Φιλιππισίους: ηγωνίσθησαν δια το κήρυγμα του Ευαγγελίου μαζί με εμέ και τον Κλήμεντα και με τους άλλους συνεργάτες μου, των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα από τον Θεόν εις το βιβλίο της ζωής, όπως ο Ωριγένης μαθητής του Κλήμεντος Αλεξανδρείας, Ιππόλυτος μαθητής του Ειρηναίου, Ειρηναίος μαθητής του πολύκαρπου, ο οποίος ήταν μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη’.

Άλλωστε ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέει: Άν γραφόντουσαν όσα είπε και όσα θαύματα έκανε ο Χριστός σε αυτό το βιβλίο θα χρειαζόμαστε την μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του κόσμου’’. ¨Ολες αυτές οι έννοιες πάνε στον βρόντο; Και γιατί να πιστέψω όποιον δήποτε άλλον που θα ισχυριστεί κάτι και όχι τους Αγίους αυτούς; Χωρίς παράδοση δεν θα υπήρχε ούτε Γραφή γιατί πρώτα έγινε η παράδοση και μετά η Γραφή και όχι πρώτα η Γραφή και μετά η παράδοση.

Για να καταργήσουμε την παράδοση πρέπει να ξηλωθεί το Βυζάντιο πρώτα και να μην ξαναμιλήσουμε γι αυτό, παρόλο που είναι ακόμη ζωντανό και ακούγονται οι κτύποι της καρδιάς του μέσα από την Αγία Σοφία με τα 400-σήμαντρα και 62 καμπάνες. Το 1821 είναι συνέχεια του Βυζαντίου και εμείς είμαστε συνέχεια του 1821. η μήπως από τότε μέχρι σήμερα δεν εξακολουθούν να έρχονται τα γεγονότα το ένα μετά το άλλο; Μέχρι εδώ όλα καλά και όσα μπορούσαν να γραφτούν, γράφτηκαν. Αλλά καλά είναι να μη στραβώσει το δέντρο , γιατί άμα στραβώσει κλάφτα.
Με την αγάπη του Χριστού του Θεού μας.

Harrys-GreenAcre-Sydney

Ευχαριστουμε παρα πολυ Χαρη!!!!!!!