Εγώ είμαι μαζί σας
Δημοσιεύτηκε: Παρ Ιαν 19, 2007 10:10 pm
Εγώ είμαι μαζί σας
Είμαι μαζί σας. Και θα είμαι μέχρι να φθάσει ο κόσμος στο τέλος του.
Άλλωστε ποτέ δεν ήμουν μακριά σας. Κι ας μη το ξέρατε οι πολλοί. Ήμουν κοντά σας και όταν με εγκαταλείπατε μέσα από τον Παράδεισο... τότε που δώσατε τα νώτα στην ευτυχία σας και πήρατε τον κατήφορο της μοναξιάς σας... μακριά από τον Πατέρα σας και Θεό σας,
Με αφήσατε πίσω στα "σύννεφα" της δόξας μου, όπως καυχήθηκαν οι σοφοί σας. Και σεις πήρατε να βαδίζετε με στερεά, όπως νομίζατε, βήματα στην ασφάλεια της γης. Με οδηγό τη "μάθηση" και σκοπό την κατάκτηση του κόσμου.
Ερχόμουν πάντα πίσω σας. Και σας παρακολουθούσα με στοργή. Άκουγα το στεναγμό που έβγαζε η πλήξη της ζωής σας και της καρδιάς σας η θλίψη, έτσι όπως παραστατικά διατυπώθηκε από ένα εκπρόσωπό σας ποιητή: "Και μεις τόσο φοβισμένοι στεκόμαστε μοναχοί. Η πόρτα τρίζει και κανείς δεν μπαίνει μέσα... ο φόβος ψιθυρίζει στην καρδιά μου".
Έκαμα το φόβο και τον πόνο σας πόνο μου. Και με την τραγωδία σας έφτιαξα τα ξύλα του Σταυρού μου. Μέσα στο αίμα μου ξέπλυνα την καρδιά σας. Κι έπνιξα το θανάσιμο αμάρτημα της αποστασίας σας. Κατέβηκα στον άδη για να σας λυτρώσω. Και αναστήθηκα νικητής. Μέσα στο αναστάσιμο φως μου διαλύονται του νου σας τα σκοτάδια.
Μη φοβάστε. Άλλαξα μορφή για να σας πλησιάσω ήμερα και ταπεινά. Συνοδοιπόρος σας στα μονοπάτια της ζωής σας. Εμφανίστηκα σαν κηπουρός στην ευγενή Μυροφόρο που με θρηνούσε σαν νεκρό πλάι στο μνημείο το κενό. Και "εν ετέρα μορφή" "προσκυνητής" πλησίασα τους δύο οδοιπόρους που σκυθρωποί πορεύονταν προς Εμμαούς... είχαν χάσει την ελπίδα τους σε μένα. Ψαράς στάθηκα "στον αιγιαλό" της Τιβεριάδας, για να αποκαταστήσω στο αξίωμά του το μετανοημένο Απόστολό μου. Και να θερμάνω με την "ανθρακιάν" της αγάπης μου των "παιδιών" μου την καρδιά.
Δεν έφυγα από κοντά σας ποτέ. Ούτε, όταν απιστείτε στη Θεότητα και στην Ανάστασή μου, σας εγκαταλείπω. Κι όταν μου γυρίζετε τις πλάτες και πλανιέστε δυστυχείς στην υπεροψία των κατορθωμάτων σας... δεν παύω να σας περιμένω να επιστρέψετε. Καρτερώ πάντα. Σας προσκαλώ στη χαρά μου. Σας έχω έτοιμη τη συγγνώμη μου, την ελευθερία σας και την ευτυχία σας. Είμαι "η ανάστασις και η ζωή". Έχω στα χέρια μου την εξουσία του κόσμου "εν ουρανώ και επί γης". Και σας προσφέρω την ειρήνη.
"Ιδού εγώ μεθ' ημών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος" (Ματθ. κη΄ 20). Ο Κύριος και ο Θεός σας. Και πρωτότοκος στη δόξα την ουράνια αδελφός σας.
http://www.xfd.gr/C9E427C9.el.aspx
Είμαι μαζί σας. Και θα είμαι μέχρι να φθάσει ο κόσμος στο τέλος του.
Άλλωστε ποτέ δεν ήμουν μακριά σας. Κι ας μη το ξέρατε οι πολλοί. Ήμουν κοντά σας και όταν με εγκαταλείπατε μέσα από τον Παράδεισο... τότε που δώσατε τα νώτα στην ευτυχία σας και πήρατε τον κατήφορο της μοναξιάς σας... μακριά από τον Πατέρα σας και Θεό σας,
Με αφήσατε πίσω στα "σύννεφα" της δόξας μου, όπως καυχήθηκαν οι σοφοί σας. Και σεις πήρατε να βαδίζετε με στερεά, όπως νομίζατε, βήματα στην ασφάλεια της γης. Με οδηγό τη "μάθηση" και σκοπό την κατάκτηση του κόσμου.
Ερχόμουν πάντα πίσω σας. Και σας παρακολουθούσα με στοργή. Άκουγα το στεναγμό που έβγαζε η πλήξη της ζωής σας και της καρδιάς σας η θλίψη, έτσι όπως παραστατικά διατυπώθηκε από ένα εκπρόσωπό σας ποιητή: "Και μεις τόσο φοβισμένοι στεκόμαστε μοναχοί. Η πόρτα τρίζει και κανείς δεν μπαίνει μέσα... ο φόβος ψιθυρίζει στην καρδιά μου".
Έκαμα το φόβο και τον πόνο σας πόνο μου. Και με την τραγωδία σας έφτιαξα τα ξύλα του Σταυρού μου. Μέσα στο αίμα μου ξέπλυνα την καρδιά σας. Κι έπνιξα το θανάσιμο αμάρτημα της αποστασίας σας. Κατέβηκα στον άδη για να σας λυτρώσω. Και αναστήθηκα νικητής. Μέσα στο αναστάσιμο φως μου διαλύονται του νου σας τα σκοτάδια.
Μη φοβάστε. Άλλαξα μορφή για να σας πλησιάσω ήμερα και ταπεινά. Συνοδοιπόρος σας στα μονοπάτια της ζωής σας. Εμφανίστηκα σαν κηπουρός στην ευγενή Μυροφόρο που με θρηνούσε σαν νεκρό πλάι στο μνημείο το κενό. Και "εν ετέρα μορφή" "προσκυνητής" πλησίασα τους δύο οδοιπόρους που σκυθρωποί πορεύονταν προς Εμμαούς... είχαν χάσει την ελπίδα τους σε μένα. Ψαράς στάθηκα "στον αιγιαλό" της Τιβεριάδας, για να αποκαταστήσω στο αξίωμά του το μετανοημένο Απόστολό μου. Και να θερμάνω με την "ανθρακιάν" της αγάπης μου των "παιδιών" μου την καρδιά.
Δεν έφυγα από κοντά σας ποτέ. Ούτε, όταν απιστείτε στη Θεότητα και στην Ανάστασή μου, σας εγκαταλείπω. Κι όταν μου γυρίζετε τις πλάτες και πλανιέστε δυστυχείς στην υπεροψία των κατορθωμάτων σας... δεν παύω να σας περιμένω να επιστρέψετε. Καρτερώ πάντα. Σας προσκαλώ στη χαρά μου. Σας έχω έτοιμη τη συγγνώμη μου, την ελευθερία σας και την ευτυχία σας. Είμαι "η ανάστασις και η ζωή". Έχω στα χέρια μου την εξουσία του κόσμου "εν ουρανώ και επί γης". Και σας προσφέρω την ειρήνη.
"Ιδού εγώ μεθ' ημών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος" (Ματθ. κη΄ 20). Ο Κύριος και ο Θεός σας. Και πρωτότοκος στη δόξα την ουράνια αδελφός σας.
http://www.xfd.gr/C9E427C9.el.aspx