Ευεργετινά αποσπάσματα

[andronikos]

Αγίου Διαδόχου
ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είμεθα δημιουργημένοι κατ' εικόνα Θεού , το να γίνουν όμως οι άνθρωποι και καθ' ομοίωσιν Θεού ανήκει μόνον εις εκείνους που από πολλή αγάπη υπέταξαν την ελευθερία τους εις τον Θεόν. Όταν δηλαδή δεν ανήκωμεν εις τον εαυτό μας , τότε είμεθα όμοιοι προς Εκείνον που δια της αγάπης συνεφιλίωσε ημάς προς τον εαυτόν Του.

[andronikos]

Αββά Ισαάκ
Οκόσμος αυτός ομοιάζει με μιάν διεφθαρμένην γυναίκα, η οποία με την επιθυμία του κάλλους, σύρει όσους την βλέπουν εις τον πόθον προς αυτήν και εκείνος, ο οποίοςέστω και ολίγον θα αιχμαλωτισθεί από τον πόθο αυτού του κόσμου και περιπλακή με αυτόν, δεν δύναται να ελευθερωθή από τα χέρια του, μέχρις ότου τελειώση την ζωήν του. Και τότε. όταν τον απογυμνώση από όλα τον πετά έξω από τον οίκον του κατά την ημέρα του θανάτου του, και τότε μόλις αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, ότι ο κόσμος αυτός ήτο πλάνος και απατεών. Εάν λοιπόν κανείς θέλη να εξλελθηαπό τον κόσμον αυτόν και να ειδή τας παγίδας του, ας μείνη μακράν αυτού και τότε θα ημπορέση να αντιληφθή την ασχημίαν του.
(Υπόθεση ΙΓ Τόμος Α΄)

[andronikos]

Αββά Ισαάκ
ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΗΣ τα φτωχικά ενδύματα, δια να ενδυθής, ώστε να αφανήσεις τας σκέψεις, που φύονται εις σε, όπως π.χ.την υψηλοφροσύνην, διότι αυτός που αγαπά την κομψότητα, δεν ημπορεί να αποκτήση ταπεινάς σκέψεις, διότι η καρδία εξομοιώνεται με τα εξωτερικά σχήματα.
(Υπόθεση ΜΘ Τόμος Α΄)

[andronikos]

Αββά Μάρκου
ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ αμαρτία είναι εκείνη δια την οποίαν ο ανθρωπος δεν μετανοεί. Κανείς δεν είναι τόσον αγαθός και οικτίρμων, όπως ο Θεός. Τον άνθρωπον όμως, που επιμένει με πείσμα στην αμαρτίαν, και δεν μετανοεί, ούτε ο θεός τον συγχωρεί. Πολύ λυπούμεθα όταν αμαρτάνωμεν, ωστόσον όμως δεχόμεθα όλοι ευχαρίστως τας αιτίας και αφορμάς των αμαρτιών.
(Υπόθεσις Α΄ Εδαφ.Θ΄ Τόμος Α΄)

[andronikos]

Αββά Ισαάκ
ΕΚΕΙΝΟΣ που αμαρτάνει δια δευτέραν φοράν, με την ελπίδα ότι θα μετανοήση, αυτός πορεύεται ενώπιον του Θεού με το φορτίο της πανουργίας, εις αυτόν τον πανούργον επέρχεται ο θάνατος εντελώς απροσδοκήτως, εις τελείως άγνωστον στιγμήν και ώραν, και δεν κατορθώνει να φθάση εις την ημέραν που ήλπισε πως θα μετανοήση.
(Υπόθεσις Β΄ Εδαφ.Γ΄ Τόμος Α΄)

[andronikos]

Αγίου Εφραίμ
ΛΙΜΗΝ γαλήνιος είναι κάθε τόπος, εις τον οποίον ο άνθρωπος ευκόλως ρυθμίζει την ζωήν του, εκείνοι δε οι οποίοι δεν κυβερνούν την ζωήν των, πίπτουν όπως τα φύλλα από τα δένδρα.
(Υπόθεσις ΙΓ΄ Εδαφ.ΣΤ΄ Τόμος Α΄)

[andronikos]

Εκ του βίου της ΟΣΙΑΣ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗΣ
ΒΛΕΠΩΝ ο μισόκαλος διάβολος την ευλογημένην ασκήτριαν, την Οσίαν Συγκλητικήν, να υπερπηδά μέ ευκολίαν τας παγίδας του και να μη παγιδεύεται από αυτάς, αλλά και τας άλλας Μοναχάς να προφυλάσση με το παράδειγμα και την διδασκαλίαν της, εστενοχωρείτο, διότι ενικάτο από γυναίκας. Δι' αυτό αποφασίζει να την περιπλέξη εις μίαν τελευταίαν και αποφασιστικήν μάχην, με την όποιαν ήλπιζε να την κατανικήση. Και τι κάνει λοιπόν; Προσβάλλει δια φρικτής ασθενείας τα έντοσθια αύτης και προ παντός το απαραίτητον δια την ζωήν όργανον, τους πνεύμονας. Δία της ασθενείας αυτής (πιθανώς να έπροκειτο περί φυματιώσεως), προεκάλεσε φρικτούς πόνους και τοιουτοτρόπως η ζωή της οδυνηρώς έδαπανατο.
2. Τόση ήτο η μανία του διαβόλου κατά της Οσίας Συγκλητικής, ώστε επεδίωκε συντομώτατα να προκαλέση τον θάνατόν της, έφ' όσον, κατά παραχώρησιν Θεού, ήτο ελεύθερος να βασανίζη το σώμα της. Ως σκληρός δε και απαίσιος δήμιος, που διψά δι' αίμα, επεδίωκε να ικανοποιήση το πάθος του αύτό επαυξάνων τας πληγάς της και πολλαπλασιάζων τον χρόνον της δοκιμασίας της. Συγχρόνως με τας βαρείας αυτάς τιμωρίας προσεπάθει να την κάμψη να γογγύση δια την μακροχρόνιον και οδυνηράν αύτης ασθένειαν.
3. Προς τον σκοπόν τούτον ολίγον κατ' ολίγον ο πνεύμων της ασθενούς κατετρώγετο υπό του μιικροβίου, και τον όποιον με τον εκ της φυματιώσεως βήχα και τα εξ αύτου έμπτυσματα ολίγον κατ' ολίγον απέβαλλεν. Έπιπροσθετως την κατέφλεγε δια συνεχών υψηλών πυρετών, οι όποιοι, όπως η λίμα του σιδηρουργού, διέλυον το πολυβασανισμένον σώμα της Οσίας.
4. Η ταλαιπωρία αύτη της Οσίας Συγκλητικής υπενθύμιζε την τακτικήν μερικών αυστηρών δικαστών του καιρού εκείνου, οίτινες, όταν ήθελον να τιμωρήσουν βαρύτερον καταδικασθέντας εγκληματίας, διέτασσον να ριφθούν εις ολίγην πυράν, ώστε να διαρκέση επί πολύ η οδύνη του βραδέος αυτού θανάτου. Τοιουτοτρόπως και ο διάβολος ενήργει επί της Οσίας ήναψε την φλόγα του πυρετού εις τα εντόσθιά της, από εκεί δε ο πυρετός αυτός ετρέφετο από το εξησθενημένον και αναλισκόμενον από τους πόνους σώμα, ώστε απαύστως, ημέραν και νύκτα, την ετιμώρει.
5. 'Επι τριάμισυ λοιπόν έτη η γενναία Συγκλητική ηγωνίζετο νικηφόρως εναντίον του εχθρού δια των ενδόξων αυτών πόνων και σωματικών πληγών, τα οποία ευχαρίστως και αγογγύστως υπέμενε, χωρίς καθόλου να καταπέση το ασκητικόν της φρόνημα και να μετριασθή η ψυχική της διάθεσις. Απ' εναντίας μάλιστα, η ταλαιπωρία του σώματος και η δριμύτης των πόνων την έκαμαν γενναιοτέραν και την εξώπλιζον αποτελεσματικώτερον κατά του κοινού εχθρού, του διαβόλου, ώστε δια των πολυτίμων και υψηλών διδαχών της να θεραπεύη πολλους τραυματιζομένους υπ' αυτού.
6. 'Ο διάβολος βλέπων την ψυχικήν αυτήν γενναιότητα και την δράσιν της 'Οσιας εστενοχωρείτο και μη υποφέρων να νικάται από μίαν γυναίκα προσθέτει και άλλην, βαρυτέραν ακόμη τιμωρίαν, επί της Οσίας. Ούτω δια να κατορθώση να αποστερήση πολλούς από την ωφέλειαν των λόγων της Οσίας Συγκλητικής σκέπτεται ο πολυμήχανος να αχρηστεύση την φωνήν της και προς τούτο πλήττει τα φωνητικά όργανα της Οσίας.
7. Μετά ταύτα δεν ηδύνατο πλέον να ομιλή η Οσία και οι επισκέπται της εστερήθησαν της ωφελείας των διδαχών της' εν τούτοις όμωc, εάν τα ώτα των δεν εγλυκαίνοντο, οι οφθαλμοί των περισσότερον κέρδος απέφερον εις την ψυχήν των, διότι οι προσερχόμενοι βλέποντες μετα προσοχής το δριμύτατον πάθος της ασθενείας και αντιλαμβανόμενοι την αγόγγυστον υπομονήν της μακαρίας εις τους πόνους και την παραδειγατικήν της μεγαλοψυχίαν, ασφαλώς και οι ίδιοι εστηρίζοντο περισσότερον εις την ευσέβειαν και εγίνοντο τολμηρότεροι εις τον πόλεμον κατά του εχθρού.
8. 'Απο που, από ποίον σημείον του σώματος, ο εχθρός ήρχισε τας πληγάς ; Από το στόμα!
Δι' αυτό και εχάθησαν τα γλυκύτατα νάματα των λόγων, που εξεπήγαζον από το στόμα της Οσίας. 'Ως να μη ήρκει δε η θλιβερά αύτη σιωπή, εις την οποίαν ακουσίως υπεβλήθη η Οσία, και ιδού ετέρα φρικτή και οδυνηρά δοκιμασία.
Επόνεσεν ένα δόντι της Όσίας, άπο το δόντι αυτο σαπίζει ολόκληρον το ούλον. ΚαΙ το μεν δόντι κατεστράφη καί έπεσε' εξ αίτίας όμως αυτου εσχηματίσθη άπόστημα, το οποίον διέβρωσεν ολόκληρον την κάτω σιαγόνα καΙ κατέστρεψε καΙ εξωτερικώς άκόμη την σάρκα της σιαγόνος. Μέσα δε εις τεσσαράκοντα ημέρας όλα τα οστά της κάτω σιαγόνος προσβάλλονται από τερηδόνα και μετα δύο μηνας ετρύπησε το μάγουλο καΙ εμελάνιασεν ολόκληρος η περιοχη του προσώπου εις το σημείον αυτό, Η σχηματισθείσα οπη εμεγάλωσε και άπ' αυτήν εφαίνοντο τα οστά της σιαγόνος τα οποία σιγά-σιγά κατετρώγοντο από την τερηδόνα.
9, Εξ αίτίας δε της σήψεως ο χώρος, όπου παρέμενεν η άσθενής, κατελήφθη από μίαν βαρείαν καΙ άνυπόφορον δυσοσμίαν, ώστε αυταί που εξυπηρέτουν την Οσίαν να μη δύνανται να την πλησιάσουν λόγω αυτης της δυσωδίας. Όσάκις δε επρόκειτο να πλησιάσουν την άσθενή δια κατεπείγουσάν τινα άνάγκην της, έκαιον άρωματικα φυτα προηγουμένως και συντομώτατα είσήρχοντο εις το κελλί της άσθενούς, εξερχόμεναι άμέσως, μη άνεχόμεναι την φοβεραν εκείνην δυσοσμίαν.
10. Η γενναία Συγκλητικη άντηγωνίζετο με άνδρείαν τον διάβολον, ως να τον έβλεπεν έμπροσθέν της δια των οφθαλμών της και δεν εδέχετο καμμίαν άνθρωπίνην βοήθειαν εις την νόσον της. Απέκρουσε μάλιστα πρότασιν πολλών γυναικών, που ήλθον μίαν ημέραν κοντά της, και την παρεκάλουν επιμόνως να δεχθή να βάλη εις τας πληγας του σώματός της ολίγον άρωμα, ώστε να μετριασθή η δυσοσμία καΙ να ημπορούν να την συναναστρέφωνται, Το τοιούτον το εζήτουν ως χάριν δι' εαυτάς, Η μακαρία όμως Ασκήτρια δεν ήκουε τας συστάσεις και ύπoδείξεις αυτάς, διότι ενόμιζεν, ότι δια της παρασχεθησομένης άνθρωπίνης βοηθείας θα εξέπιπτε του ενδοξοτάτου αγώνος, που τόσον σκληρώς διεξήγε και ούτω θα έχανε παρά Θεού τον μισθόν της.
11. Αι ύποτακτικαί της έστειλαν και εκάλεσαν πλησίον της ασθενούς ένα ίατρόν. Ανέθεσαν δε εις τον ίατρον να την πείση να δεχθή κάποιαν παραμικράν θεραπείαν. Ματαίως όμως! Η Άγία Συγκλητικη δεν υπήκουεν εις τας συστάσεις και υποδείξεις του ίατρού. Απευθυνομένη δε προς τον ίατρον και τας Μοναχας τους έλεγεν: Διατί με εμποδίζετε απο αυτην την αγαθην καΙ ωφέλιμον πάλην ; Διατί προσέχετε τα φαινόμενα (δηλαδή τας πληγάς, τας κακώσεις) καΙ αγνοείτε τι κρύπτεται κάτω από αυτά; (δηλαδη ο φθόνος του διαβόλου και η κατ' αυτού πάλη Διατί μετα τοσαύτης φροντίδος περιεργάζεσθε αυτό που συμβαίνει, ενώ δεν δύνασθε να παρατηρήσετε τον δράστην και αίτιον αυτών των γεγονότων;
12. Εις τους λόγους αυτούς της Άγίας ο ιατρος άπήντησε,
- Δεν σου προσφέρομεν φάρμακον δια να σε θεραπεύσωμεν απο την άσθένειαν, η δια να σου ανακουφίσωμεν τους πόνους! Τοιαύτη δυνατότης.δεν υπάρχει. το φάρμακον, που θα σου δώσω μεν, εχει σκοπόν να θάψη τα νεκρωθέντα σημεία του σώματός σου, που εΙναι ξένα πλέον προς αυτό. Τούτο δε το κάμνομεν, δια να μη βλαψθώσιν αι Μοναχαί αυταί, που εΙναι κοντά σου. Θα κάμωμεν δηλαδή δια τα νεκρά μόρια του σώματός σου, αυτο που κάμνομεν εις τους αποθανόντας. Έπάνω εις τας σάπιας σάρκας θα βάλω αλόην και μυρσίνην, που θα τας έχω μουσκέψει με κρασί .
13. Τότε η Αγία εδέχθη τας συμβουλάς αυτάς του ιατρου, όχι χάριν του εαυτού της, αλλ' εκ συμπαθείας προς τας συγκεντρωθείσας υποτακτικάς της. Κατόπιν της επεμβάσεως αυτής του ιατρού εμετριάσθη κατά πολύ η δυσοσμία. Με κολοβωμένον πλέον σώμα ηγωνίσθη τον υπόλοιπον αγώνα της. Μόνον δε απο την θείαν δύναμιν συνεκρατείτο το σώμα αυτό, το όποίον κυριολεκτικώς διελύθη απο τας σάρκας καί τα μέλη, που το συνιστούσαν. Εις την αθλίαν αυτην κατάστασιν ευρισκομένη δεν ηδύνατο ούτε να τρώγη, εφ' όσον η σηψις και η εκ ταύτης δυσωδία ήσαν τόσον αποπνικτικαί, αλλ' ούτε και καθόλου να κοιμηθή, ενοχλουμένη διαρκώς απο δριμυτάτους πόνους, εξ αφορμής των όποίων ο ύπνος της διεκόπτετο καΙ εχάνετο.
14. Μόλις δε επλησίαζε το τέλος του αγώνος αυτού καΙ επρόκειτο να λάβη παρά του Θεού τον στέφανον της δικαιοσύνης δια την αγόγγυστον υπομονήν της, έφθασεν εις τοιαύτην πνευματικήν κατάστασιν, ώστε νοερώς να βλέπη επισκέψεις Άγίων Αγγέλων και νμγάζεται απο ανεκλάλητον φως, συνοδείαι δε άγίων παρθένων να την προτρέπουν δια την ένδοξον άνοδον.
15. Κατά διαστήματα δε, ως να συνήρχετο απο όσα έβλεπεν εν εκστάσει, αν
έφερεν εις τας παρευρισκομένας αυτά, που έβλεπε και τας συνεβούλευε να υπομένουν με τα γενναιότητος τους πόνους και να μη χαλαρώνουν τους πνευματικούς των αγώνας. Εν τέλει τους εΙπεν, ότι μεάα τρεις ημέρας θα αποχωρισθή η ψυχή της άπο το σώμα, εις ώραν, την οποίαν προσδιώρισε.
16. Πράγματι μετά την πάροδον των τριών ήμερών και κατά την ώραν ακριβώς, που προείπεν, εξεδήμνησε προς Κύριον, λαβούσα απο Αυτόν ως έπαθλον την ευτυχισμένην ζωην εν ουρανοίς και την απόλαυσιν των αιωνίων αγαθών.
(Υπόθεσις Κ΄ Εδαφ.Γ΄ Τόμος Γ΄) [/b]

[andronikos]

[β]Αγίου Εφραίμ[/β]
ΜΕ όλην σου την δύναμιν να τιμάς τον πνευματικόν σου Πατέρακαι να μη περιφρονής τας συμβουλάς αυτού, που σε εγέννησεν εν Κυρίω διότι κατ΄αυτόν τον τρόπον ποτέ δεν θα σε νικήσουν οι πονηροί δαίμονες. Η Αγία Γραφή σχετικώς γράφει "Αυτός που τιμά τον πατέρα του , θα ευρανθή δια τα τέκνα του καιο όταν προσευχηθή θα τον ακούση ο Θεός, εκείνος που δοξάζει τον πατέρα του θα ζήση πολλά χρόνια και θα εύρη χάριν από τον Θεόν εις το τέλος της ζωής του. Με λόγια και με έργα να τιμάς τον πατέρα σου, δια να έλθη εις σε η ευλογία από αυτόν, να μη δοξάζεσαι ατιμάζων τον πατέρα σου διότι δεν είναι δόξα δια σε η ατιμία του πατρός σου,διότι η δόξα του ανθρώπου προέρχεται από την τιμήν του πατρός αυτού" (Σοφ.Σειράχ γ΄ 1-16)
Αν θα παραμείνης πλησίον ονομαστού Γέροντος μη αρκεσθής να διηγήσαι μόνον τας αρετάς του, αλλά προσπάθησε να μιμήσαι και τον βίον του διότι αυτό θα σε ωφελήση. Δείξε δε την συγγένειαν και γνωριμίαν που έχεις μαζί του, όχι μόνον από τα λόγια αλλά και από τα έργα.
(Υπόθεσις ΛΘ Εδαφ.ΣΤ΄ Τόμος Α΄)

[andronikos]

Αγίου Εφραίμ
ΜΕ όλην σου την δύναμιν να τιμάς τον πνευματικόν σου Πατέρακαι να μη περιφρονής τας συμβουλάς αυτού, που σε εγέννησεν εν Κυρίω διότι κατ΄αυτόν τον τρόπον ποτέ δεν θα σε νικήσουν οι πονηροί δαίμονες. Η Αγία Γραφή σχετικώς γράφει "Αυτός που τιμά τον πατέρα του , θα ευρανθή δια τα τέκνα του καιο όταν προσευχηθή θα τον ακούση ο Θεός, εκείνος που δοξάζει τον πατέρα του θα ζήση πολλά χρόνια και θα εύρη χάριν από τον Θεόν εις το τέλος της ζωής του. Με λόγια και με έργα να τιμάς τον πατέρα σου, δια να έλθη εις σε η ευλογία από αυτόν, να μη δοξάζεσαι ατιμάζων τον πατέρα σου διότι δεν είναι δόξα δια σε η ατιμία του πατρός σου,διότι η δόξα του ανθρώπου προέρχεται από την τιμήν του πατρός αυτού" (Σοφ.Σειράχ γ΄ 1-16) Αν θα παραμείνης πλησίον ονομαστού Γέροντος μη αρκεσθής να διηγήσαι μόνον τας αρετάς του, αλλά προσπάθησε να μιμήσαι και τον βίον του διότι αυτό θα σε ωφελήση. Δείξε δε την συγγένειαν και γνωριμίαν που έχεις μαζί του, όχι μόνον από τα λόγια αλλά και από τα έργα.
(Υπόθεσις ΛΘ Εδαφ.ΣΤ΄ Τόμος Α΄)

[andronikos]

Αββά Ισαάκ
ΤΑ ΠΑΘΗ ομοιάζουν με μικρά σκυλάκια, τα όποία έχουν συνηθίσει να συχνάζoυν έξω από τα κρεοπωλεία, αυτά λοιπόν φεύγουν αμέσως μόλις τους βάλη κανείς την φωνήν. Όταν όμως τα αφήσης ελεύθερα, αποθρασύνονται και επιτίθενται ως μεγάλοι λέοντες,
2. Εκμηδένισε και αποδίωξε την μικράν επιθυμίαν, η όποία μόλις ήρχισε νά κινήται εις την ψυχήν σου, δια νά μη καταφλεγής από το σφοδρότατον αυτής πύρ, όταν πλέον θα έχη γιγαντωθή μέσα σου. Διότι η φροντίς την οποίαν επιδεικνύoμεν εγκαίρως και η υπομονή να εξαλείψωμεν τά διάφορα μικρά πράγματα, απομακρύνουν τον θανάσιμον κίνδυνον που προκαλούν τα μεγάλα πράγματα. Εάv δε κανείς δεν κατορθώση να νικήση τα πλέον ασήμαντα, πως τότε θα καταβάλη τα σοβαρά και αξιόλογα ;
3. Δείξε ενώπιον του Θεού υπομονήν κατά την αντιμετώπισιν των μικρών και ανυπολογίστων ενοχλήσεων του εχθρού, δια να μη ζητήση από σε σκληροτέρας θυσίας. Το να προσέχης καί να απέχης από τα διάφορα αυτά μικροσφάλματα, ας είναι διά σε νόμος απαράβατος και ας χρησιμεύουν ως προϋπόθεσις, ώστε δι' αυτόν να νικήσης τον Διάβολον, και να μη δυνηθή να σε φέρη εις μεγαλύτερα.
4. Εαν ό Ασκητής δεν υπακούση εις τον διάβολον, που τον παρακινεί να βγή πέντε μόνον βήματα από το κελλί του, είναι ποτέ δυνατον νά πεισθή από τον διάβολον να εγκαταλείψη την έρημον ; η να μεταβή εις πόλεις; Ο Ασκητής πάλιν που δεν αποφασίζει να σκύψη ολίγον μόνον άπο το παραθυράκι του ησυχαστηρίου του, δια να μη δεχθή την προσβολην του εχθρού, είναι δυνατόν να υπακούση εις αυτόν και να εξέλθη από το κελλίον του ;
5. Εκείνος, που μόλις και μετά βίας δέχεται να φάγη το απόγευμα ολίγον φαγητόν, πώς είναι δυνατόν να παγιδευθή και να εξαπατηθή από λογισμούς αμελείας και λαιμαργίας, ώστε να φάγη προ της ωρισμένης, δια τον Ασκητήν, ώρας; ή πώς είναι δυνατόν να ορεχθή πολυτελή φαγητά, εκείνος πού εντρέπεται να χορτάση και από αυτήν την λιτήν ξηροφαγίαν του Μοναχού; Αυτός πάλιν, που δεν πείθεται από τον διάβολον να προσέξη το ιδικόν του σώμα, πώς είναι δυνατον να περιεργασθή την ωραιότητα ξένων σωμάτων;
6. Αυτό είναι το διακριτικον γνώρισμα της πάλης εναντίον του εχθρού και της κατ' αυτού αντιστάσεως. 'Έχοντες αυτό το γνώρισμα υπ' όψιν των οι σοφοί δεν αφήνουν τους εαυτούς των να εκτεθώσιν εις μεγάλους αγώνας και πολέμους αλλ' αντιμετωπίζοντες νικηφόρως δι' υπομονής τας μιικράς επιθέσεις του διαβόλου, προφυλάσσονται επιτυχώς από τους κόπους και τον κίνδυνον, που έχουν αι μεγαλύτεραι συγκρούσεις με τον διάβολον. Εκείνος, που δεν δίδει σημασίαν εις τα διάφορα μικροπράγματα ευθύς εξ αρχής και νικάται από αυτά, δίδει αφορμήν εις τον εχθρόν να τον πολεμή και εις μεγάλα ζητήματα. Παραδείγματος χάριν• ο διάβολος πρώτον αγωνίζεται να εξαφανίση την άδιάλειπτον ευχήν απο την καρδίαν και ευκόλως μετά ταύτα πείθει τον άνθρωπον να αδιαφορήση και να παραλείψη την προσευχήν, που γίνεται εις προσδιωρισμένας ώρας, καθώς και τον σωματικόν κανόνα.
7. Εις άλλην πάλιν περίπτωσιν προσπαθεί ο διάβολος να αποχαυνώση τον λογισμόν του Ασκητού, ώστε να γευθή φαγητόν προ τής κεκανονισμένης ώρας. Αφού λοιπόν επιτύχη και καταργήση την εγκράτειαν, πολεμεί να παρασύρη τον άνθρωπον πέραν πάσης ηθικής τάξεως και πειθαρχίας, δηλαδή εις ακρασίαν και ασωτείαν.Αλλοτε πάλιν επιδιώκει να εμβάλη εις τον άνθρωπον την πονηράν σκέψιν, να θεωρή ως ασήμαντον πράγμα την μετα φιληδόνου προσοχής θεώρησιν της σωματικής του γυμνότητος, η την αυτάρεσκον παρατήρησιν άλλης τινός ωραιότητος τών μελών του, όταν αποδύεται τα ενδύματά του, η όταν ευρεθή προ του ύδατος, και αντικατοπτρίζεται εις αυτό το σώμα του, η όταν καθίση δια την φυσικήν ανάγκην τής αφοδεύσεως του σώματος. Επίσης εις τον άνθρωπον εμβάλλει, εις άλλην περίπτωσιν, την σκέψιν να βάλη απροσέκτως το χέρι του μέσα απο τα ιμάτιά του και να εγγίση τα μέλη του.
8. Εάν λοιπόν κατορθώση και παρασύρη τον άνθρωπον προς μίαν εκ τών υποδείξεών του αυτών, τότε απoθρασύνεται και υποβάλλει εις αυτόν μεγαλύτερα και σοβαρώτερα πράγματα. Τοιουτοτρόπως ο Ασκητής, ο οποίος προηγουμένως μετά προσοχής ηγρύπνει δια να έχη περιωρισμένην καί ησφαλισμένην την διάνοιάν του και ως εκ τούτου εθεώρει σημαντικήν ζημίαν και την παραμικροτέραν περιπλάνησιν της σκέψεώς του, φθάνει εις το σημείον ο ίδιος να ανοίξη εις την αμαρτίαν πικράς και χαλεπάς θύρας, ώστε δι' αυτών να εισέλθη και να τον τυραννήση. Ας μη λησμονώμεν, ότι οι λογισμοί ομοιάζουν με ύδωρ, το οποίον διοχετεύεται δια σωλήνος, όπως δε ακριβώς το ύδωρ, εφ' όσον δεν συναντά οπήν εις τον σωλήνα, δεν εξακοντίζεται επιζημίως, τοιουτοτρόπως και οι λογισμοί εφ' όσον συγκρατούνται από παντού διαβαίνουν με ευταξίαν, εφ' όσον όμως συναντήσουν μαν διέξοδον (=δηλαδη την συγκατάθεσιν τής ψυχής μας) τότε επιτυγχάνουν και πραγματοποιούν καταστροφήν παντός εμποδίου και ερήμωσιν.
9. Ο εχθρος τής ψυχής μας, ο διάβολος, παραμένει πάντοτε απέναντί μας και κατασκοπεύει μετά προσοχής ποίαν θύραν των αισθητηρίων θα του ανοίξη η αμέλειά μας δια να εισέλθη. Μόλις δε αντιληφθή μίαν θύραν αφρούρητον, αμέσως ο παμπόνηρος εισάγει εις την ψυχήν μας δι' αυτής τας αποσκευάς του. Ας φροντίσωμεν όμως ημείς να αντικαταστήσωμεν τους μεγάλους κόπους, (που προέρχονται από τον πόλεμον με τα μεγάλα πάθη) με μικρούς (που οφείλονται εις την εύκολον αντιμετώπισιν τών πονηρών λογισμών) και χωρίς δυσκολίαν θα τον κατανικήσωμεν.
(Υπόθεσις ΙΑ΄ Τόμος Γ΄)