"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Αξίζει τον κόπο πιστεύω, να διαβαστεί προσεκτικά από ΟΛΟΥΣ.
Ας ψηφίσουμε κατόπιν (πιο πάνω) χωρίς φόβο και πάθος!!!
___________________________________________________

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ

ΚΑΡΥΑΙ 30.12.2006

Η πρόσφατη επίσκεψις του Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ΄ στο Οικουμενικό Πατριαρχείο επί τη θρονική εορτή του Αγίου Ανδρέου (30ή Νοεμβρίου 2006) και κατόπιν η επίσκεψις του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Χριστοδούλου στο Βατικανό (14η Δεκεμ­βρίου 2006) προκάλεσαν ποικίλες εντυπώσεις, εκτιμήσεις και αντιδράσεις. Παρερχόμεθα όσα ο εκκοσμικευμένος Τύπος αξιολόγησε ως θετικά ή αρνητικά, για να επιμείνωμε σε όσα αφορούν την σωτηρία μας, χάριν της οποίας
εξήλθαμε από τον κόσμο στην ερημία του Αγίου Όρους.

Ως Αγιορείται Μοναχοί σεβόμεθα το Οικουμενικό Πατριαρχείο, υπό την κανονική δικαιοδοσία του οποίου υπαγόμεθα. Τιμώμεν και ευλαβούμεθα τον Παναγιώτατο Οικου­μενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και χαιρόμεθα για όσα θεοφιλώς και με πολλούς κόπους εργάζεται υπέρ της Εκκλησίας. Μνημονεύομε ιδιαιτέρως την εν μέσω αντιξόων συνθηκών στερρά και ακατάβλητη υπεράσπισι των απαραγράπτων δικαίων του Οικουμε­νικού Πατριαρχείου, την στήριξι των εμπεριστάτων Ορθοδόξων τοπικών Εκκλησιών και την μέριμνα για την προβολή του μηνύματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας ανά τον κόσμο. Επίσης οι Αγιορείται Μοναχοί τιμώμεν την Αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος, από την οποία οι
περισσότεροι προερχόμεθα, και σεβόμεθα τον Μακαριώτατο Προκαθήμενό της. Εντούτοις τα διατρέξαντα κατά τις πρόσφατες επισκέψεις του Πάπα στο Φανάρι και του Μακ. Αρχιεπισκόπου στο Βατικανό προεκάλεσαν στις καρδιές μας βαθυτάτη λύπη.
Επιθυμούμε και αγωνιζόμεθα δια βίου να φυλάξωμε την παρακαταθήκη των Αγίων Πατέρων, την οποία μας εκληροδότησαν οι άγιοι Κτίτορες των ιερών Μονών μας και οι προ ημών αοίδιμοι πατέρες. Ζούμε όσον ημπορούμε το μυστήριο της Εκκλησίας και την αμώμητο Ορθόδοξο Πίστι σύμφωνα με όσα καθημερινώς διδασκόμεθα από τις ιερές Ακο­λουθίες, τα ιερά αναγνώσματα και την εν γένει διδασκαλία των Αγίων Πατέρων που είναι διατυπωμένη στα συγγράμματά τους και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Περιφρουρούμε ως κόρην οφθαλμού την δογματική μας συνείδησι, την οποία οικοδομεί η εντρύφησις στους φιλοθέους αγώνες και τα κατά των ποικιλωνύμων αιρέσεων κατορθώ­ματα των αγίων Ομολογητών Πατέρων, ιδίως εν προκειμένω του εν αγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά, των Αγιορειτών Οσιομαρτύρων και του αγίου Οσιομάρτυρος Κοσμά του
Πρώτου, του οποίου τα ιερά λείψανα παντίμως ασπαζόμεθα και την ιερά μνήμη πανηγυρίζομε. Φοβούμεθα να σιωπήσωμε, οσάκις τίθενται ζητήματα που αφορούν στην παρακαταθήκη των Πατέρων. Αισθανόμεθα βαρεία την ευθύνη μας έναντι των ευλαβε­στάτων πατέρων και αδελφών της παναγιορειτικής Αδελφότητος και έναντι του ευσεβούς λαού της Εκκλησίας, ο οποίος προσβλέπει στον αθωνικό Μοναχισμό ωσάν σε αδιαπρα­γμάτευτο φύλακα των ιερών Παραδόσεων.

Οι επισκέψεις του μεν Πάπα στο Φανάρι του δε Αρχιεπισκόπου Αθηνών στο
Βατι­κανό απέδωσαν ίσως κάποιες ωφέλειες κοσμικής σημασίας, όμως κατ' αυτές έλαβαν χώραν εκδηλώσεις ασύμφωνες προς τα θέσμια της Ορθοδόξου εκκλησιολογίας ή συμφω­νήθηκαν δεσμεύσεις που δεν θα ωφελήσουν ούτε την Ορθόδοξο Εκκλησία ούτε τους ετεροδόξους Χριστιανούς.
Καταρχήν η υποδοχή του Πάπα έγινε ωσάν να επρόκειτο περί κανονικού
επισκό­που Ρώμης. Κατά την τελετή ο Πάπας φορούσε ωμόφορο, προσφωνήθηκε από τον Οικου­μενικό Πατριάρχη με το «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» ωσάν να πρόκει­ται περί χριστού Κυρίου, ευλόγησε το εκκλησίασμα και πολυχρονίσθηκε ως αγιώτατος και μακαριώτατος επίσκοπος Ρώμης. Επίσης η χοροστασία του Πάπα στην Ορθόδοξο θεία Λειτουργία με ωμόφορο, η απαγγελία του «Πάτερ ημών», ο λειτουργικός ασπασμός με τον Πατριάρχη, είναι εκδηλώσεις που ξεπερνούν τις απλές συμπροσευχές. Και όλα αυτά ενόσω ο παπικός θεσμός δεν υποχώρησε καθόλου από τις αιρετικές του διδασκαλίες και την πολιτική του, αντίθετα μάλιστα στην πράξη αποδεδειγμένα προωθεί και προσπαθεί να ενισχύσει την Ουνία και τα περί πρωτείου και αλαθήτου δόγματα και προχωρεί περισσό­τερο με τις διαθρησκειακές συμπροσευχές και τον διαφαινόμενο σε αυτές πανθρησκειακό ηγεμονισμό του Πάπα της Ρώμης. Εν σχέσει με την υποδοχή του Πάπα στο Φανάρι μας λυπεί ιδιαιτέρως και το γεγονός ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως επανελάμβαναν την εσφαλμένη πληροφορία ότι τά, ως μη ώφελε, ψαλέντα τότε τροπάρια συνετάχθησαν από αγιορείτη ή αγιορείτες μοναχούς. Δραττόμεθα της ευκαιρίας να πληροφορήσουμε υπευθύνως τους ευλαβείς Χριστιανούς ότι συντάκτης τους δεν είναι, και δεν μπορούσε να είναι, αγιορείτης μοναχός.

Έπειτα η επιδίωξις του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών να συνάψη σχέ­σεις με το Βατικανό επί κοινωνικών, πολιτιστικών και βιοηθικών ζητημάτων, καθώς και η στόχευσις στην από κοινού υπεράσπισι των χριστιανικών ριζών της Ευρώπης (θέσεις οι οποίες συναντώνται και στην Κοινή Διακήρυξι Πάπα και Πατριάρχου στο Φανάρι), κατ' αρχήν μπορούν να θεωρηθούν ανώδυνες ή και θετικές, εφόσον στοχεύουν στην καλλιέργεια ειρηνικών ανθρωπίνων σχέσεων.
Ωστόσον παραλλήλως είναι σημαντικόν αυτά να μη δίδουν την εντύπωση ότι και σήμερα η Δύση και η Ορθοδοξία στηρίζονται στις ίδιες βάσεις και να μη οδηγούν στο να λησμονήται η απόστασις που χωρίζει την Ορθόδοξη Παράδοση από αυτό που συνήθως παρουσιάζεται ως δήθεν «ευρωπαϊκό πνεύμα». Η (Δυτική) Ευρώπη είναι χρεωμένη με μία σειρά αντιχριστιανικών θεσμών και ενεργειών, όπως οι σταυροφορίες, η Ιερά Εξέτασις, το δουλεμπόριο, η αποικιοκρατία? βαρύνεται με την τραγική διαίρεσί της με το σχίσμα του Προτεσταντισμού, τους ολεθρίους παγκοσμίους πολέμους, τον ανθρωποκεντρικό ουμανισμό και την αθεΐα της. Όλα αυτά είναι συνέπειες των θεολογικών παρεκκλίσεων της Ρώμης από την Ορθοδοξία. Η μία μετά την άλλη οι παπικές και οι προτεσταντικές αιρέσεις απεμάκρυναν από τον Δυτικό κόσμο τον ταπεινό Χριστό της Ορθοδοξίας και στην θέσι του εγκατέστησαν τον υπερήφανο άνθρωπο. Ο άγιος επίσκοπος Νικόλαος
Αχρίδος και Ζίτσης έγραφε από το Νταχάου: «Τί είναι λοιπόν η Ευρώπη; Ο Πάπας και ο Λούθηρος ... Τούτο είναι η Ευρώπη εις τον πυρήνα της, οντολο­γικώς και ιστορικώς». Ο δε αγιασμένος Γέροντας Ιουστίνος Πόποβιτς συμπλη­ρώνει: «Η Β΄Σύνοδος του Βατικανού αποτελεί αναγέννησιν όλων των ευρωπαϊκών ουμα­νισμών... διότι η Σύνοδος ενέμεινεν επιμόνως εις το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα» και συμπεραίνει: «Αναμφιβόλως αι αρχαί και αι δυνάμεις της (δυτικο)ευρωπαϊκής κουλτούρας και του πολιτισμού είναι Χριστομάχοι». Δια
τούτο έχει σημασία να προβάλλεται το ταπεινό ήθος της Ορθοδοξίας και να
υποστηρίζονται οι πραγματικά χριστιανικές ρίζες της Ενωμένης Ευρώπης, αυτές που η Ευρώπη είχε κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, την εποχή των κατακομβών και των επτά αγίων Οικουμενικών Συνόδων. Σκόπιμον είναι η Ορθοδοξία να μη χρεώνεται αμαρτίες αλλότριες και επιπλέον να μη δίδεται η εντύπωσις στους εξ αντιδράσεως προς τις εκτροπές του Δυτικού Χριστιανισμού αποχριστιανισθέντες Ευρωπαίους ότι η Ορθοδοξία ταυτίζεται με αυτόν, αποτυγχάνοντας να μαρτυρείται ως η μόνη αυθεντική Πίστις στον Χριστό και ως η ελπίδα των λαών της Ευρώπης.

Είναι προφανεστάτη η αδυναμία των Ρωμαιοκαθολικών να αποδεσμευθούν από τις αποφάσεις των μεταγενεστέρων (κατ' αυτούς οικουμενικών) Συνόδων των, οι οποίες εθέσπισαν το Φιλιόκβε, το Πρωτείον, το Αλάθητον, την κοσμική εξουσία του Ρωμαίου Ποντίφηκος, την κτιστή Χάρι, την άσπιλο σύλληψι της Θεοτόκου, την Ουνία. Παρά ταύτα οι Ορθόδοξοι συνεχίζομε τις εθιμοτυπικές λεγόμενες επισκέψεις αποδίδοντας τιμές Ορθοδόξου επισκόπου στον Πάπα και αθετώντας σειρά Ιερών Κανόνων που απαγο­ρεύουν τις συμπροσευχές, ενώ ο θεολογικός διάλογος επανειλημμένως ναυαγεί και ανα­συρόμενος από τον βυθόν πάλι καταποντίζεται.
Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το Βατικανό δεν
προσανατολίζεται στην αποβολή των αιρετικών διδασκαλιών αλλά σε επανερμηνεία τους, δηλαδή σε συγκάλ
υψί τους.

Η ρωμαιοκαθολική εκκλησιολογία αλλάζει από την μία εγκύκλιο στην άλλη, από την ανοικτή λεγομένη εκκλησιολογία της Εγκυκλίου «Ut Unum Sint» στην εκκλησιολογική αποκλειστικότητα της Εγκυκλίου «Dominus Jesus». Σημειωτέον ότι και οι δύο αυτές ρωμαιοκαθολικές απόψεις είναι αντίθετες προς την Ορθόδοξο Εκκλησιολογία. Η αυτο­συνειδησία της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, ως της μόνης Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, δεν αναγνωρίζει τις ετερόδοξες εκκλησίες και Ομολογίες ως «αδελφές εκκλησίες». Αδελφές Εκκλησίες είναι μόνο οι ομόδοξες Ορθόδοξες Τοπικές Εκκλησίες. Καμμία καθ' ομωνυμίαν αναφορά σε αδελφές εκκλησίες πέραν των Ορθο­δόξων είναι θεολογικώς
επιτρεπτή.
Το Φιλιόκβε προβάλλεται από την ρωμαιοκαθολική πλευρά σαν μία άλλη νόμιμη έκφρασις της διδασκαλίας περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, ισότιμη θεολογικώς προς την Ορθόδοξο διδασκαλία περί της «εκ μόνου του Πατρός» εκπορεύσεως. Άποψι, την οποία δυστυχώς υποστηρίζουν και ωρισμένοι ημέτεροι θεολόγοι.

Το παπικό άλλωστε Πρωτείον ο Ποντίφηκας το κρατεί ως απαρασάλευτο προνόμιο, όπως φαίνεται από την πρόσφατη απάλειψι του τίτλου του Πατριάρχου της Δύσεως από τον νυν Πάπα Βενέδικτο τον ΙΣΤ΄, από την αναφορά στην παγκόσμια διακονία του Αποστόλου Πέτρου και των διαδόχων του κατά την ομιλία του στον Πατριαρχικό Ναό, καθώς και από πρόσφατο επίσης λόγο του που διαλαμβάνει τα ακόλουθα: «μέσα στην κοινωνία με τους Διαδόχους των Αποστόλων, των οποίων την ορατή ενότητα την εγγυάται ο Διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, η Ουκρανική
Καθολική Κοινότητα [σ.σ. ουνιτική] κατόρθωσε να διατηρήσει ζωντανή την Ιερή Παράδοση στην ακεραιότητά της» (Εφημ. Καθολική, αριθμ. φύλ. 3046/18-4-2006).

Η Ουνία πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως ενισχύεται και επιβεβαιώνεται, παρά τις κατά καιρούς περί του αντιθέτου εξαγγελίες του Πάπα. Η ανειλικρινής αυτή στάσις μαρτυρείται πλην των άλλων περιπτώσεων και από την προκλητική παρέμβασι του προηγουμένου Πάπα Ιωάννου-Παύλου Β΄, η οποία ωδήγησε σε ναυάγιο τον Ορθοδοξο-ρωμαιοκαθολικό διάλογο στην Βαλτιμόρη, καθώς και από την επιστολή του νυν Πάπα προς τον Καρδινάλιο Λιουμπομίρ Χούζαρ, τον ουνίτη Αρχιεπίσκοπο της Ουκρανίας. Στην εν λόγω επιστολή (22/2/2006) σημειώνεται με έμφασι: «Επιβάλλεται να εξασφαλίσουμε την παρουσία και των δύο μεγάλων φορέων της μοναδικής Παραδόσεως (τού λατινικού και του ανατολικού) ... Διπλή
είναι η αποστολή, που έχει ανατεθεί στην Ελληνοκαθολική Εκκλησία, που
βρίσκεται σε πλήρη κοινωνία με τον Διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου: από τη μια πλευρά να διατηρήσει ορατή μέσα στην Καθολική Εκκλησία την ανατολική Παράδοση? από την άλλη πλευρά, να ευνοήσει τη σύγκλιση των δύο παραδόσεων, μαρτυρώντας ότι αυτές όχι μόνο συνδυάζονται μεταξύ τους, αλλά και αποτελούν μια βαθειά ενότητα μέσα στην ποικιλία τους» (ένθ' ανωτ.).

Υπό την έννοια αυτή οι φιλόφρονες εκδηλώσεις, όπως αυτές των επισκέψεων του Πάπα στο Φανάρι και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών στο Βατικανό, χωρίς την προϋπόθεσι της ενότητος στην Πίστι, επιτυγχάνουν αφ' ενός μεν να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις ενότητος και να απομακρύνουν τον ετερόδοξο κόσμο από του να προσβλέπη στην Ορθο­δοξία ως προς την αληθινή Εκκλησία, και αφ' ετέρου να αμβλύνουν το δογματικό αισθητή­ριο πολλών Ορθοδόξων? επί πλέον δε να εξωθήσουν μερικούς από τους πιστούς και ευλα­βείς Ορθοδόξους, που ανησυχούν για όσα ακαίρως και παρά τους Ιερούς Κανόνες γίνον­ται, σε αποκοπή τους από το σώμα της Εκκλησίας και την δημιουργία νέων σχισμάτων.

Γι' αυτό από αγάπη για την Ορθοδοξία μας, με πόνο δε για την ενότητα της
Εκκλησίας και αποβλέποντας στην διατήρησι ακαινοτομήτου της Ορθοδόξου Πίστεως, διακηρύσσουμε προς κάθε κατεύθυνσι όσα στις 9/22 Απριλίου 1980 διακήρυξε η Έκτα­κτος Διπλή Ιερά Σύναξις της καθ' ημάς Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους:
«Πιστεύομεν ότι η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία μας είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, έχουσα το πλήρωμα της Χάριτος και της Αληθείας και δι' αυτό αδιάκοπον την Αποστολικήν Διαδοχήν.
»Αντιθέτως αι "εκκλησίαι" και "ομολογίαι" της Δύσεως έχουσαι εις πολλά σημεία διαστρέψει την πίστιν του Ευαγγελίου, των Αποστόλων και των Πατέρων, στερούνται της αγιαστικής Χάριτος, των αληθών Μυστηρίων και της Αποστολικής Διαδοχής ...

»Ο μετά των ετεροδόξων διάλογος, εφ' όσον αποβλέπει να πληροφορήση αυτούς περί της Ορθοδόξου Πίστεως, ώστε όταν ούτοι καταστούν δεκτικοί του θείου φωτισμού και διανοιχθούν οι οφθαλμοί των να επανέλθουν εις την Ορθόδοξον Πίστιν, δεν είναι καταδικαστέος.
»Ο θεολογικός διάλογος ουδόλως δέον να συνοδεύεται από συμπροσευχάς, συμ­μετοχάς εις τας λειτουργικάς και λατρευτικάς συνάξεις εκατέρων και λοιπάς ενεργείας, αι οποίαι ενδέχεται να δώσουν την εντύπωσιν ότι η ημετέρα Ορθόδοξος Εκκλησία δέχεται τους Ρωμαιοκαθολικούς ως πλήρη Εκκλησίαν και τον Πάπαν ως κανονικόν Επίσκοπον Ρώμης. Τοιαύται ενέργειαι παραπλανούν και το
Ορθόδοξον πλήρωμα και τους Ρωμαιο­καθολικούς, δίδοντες εις αυτούς την
εσφαλμένην εντύπωσιν περί του τί φρονεί περί αυτών η Ορθοδοξία ...

»Το Άγιον Όρος χάριτι Θεού μένει πιστόν, ως και ο Ορθόδοξος του Κυρίου λαός, εις την Πίστιν των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, εξ αγάπης και προς τους ετεροδόξους, οι οποίοι ουσιαστικώς βοηθούνται όταν οι Ορθόδοξοι δια συνεπούς Ορθο­δόξου στάσεως τους υποδεικνύουν το μέγεθος της πνευματικής ασθενείας των και τον τρόπον της θεραπείας αυτών.
»Αι αποτυχούσαι απόπειραι του παρελθόντος δι' ένωσιν διδάσκουν ότι δια μίαν μόνιμον και κατά το θέλημα του Θεού ένωσιν εν τη Αληθεία της Εκκλησίας προϋποτίθεται διάφορος προετοιμασία και οδός εκείνων, αι οποίαι ηκολουθήθησαν εις το παρελθόν και φαίνεται να ακολουθώνται σήμερον».

Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι
τών είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

Δεν γνωρίζω με βεβαιότητα, εάν πραγματικά οι Ορθόδοξες Μητροπόλεις τού εξωτερικού, που επηρεάζονται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εμποδίζουν τούς Ρωμαιοκαθολικούς να γίνουν Ορθόδοξοι.
Εάν αυτό ισχύει στην πραγματικότητα, δηλαδή εάν εμποδίζουν τούς Ρωμαιοκαθολικούς να γίνουν Ορθόδοξοι, τότε αυτό εμένα με στενοχωρεί περισσότερο από τα άλλα ( π.χ. συμπροσευχές ).

Συμπληρωματικά επισυνάπτω και την ¨:

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ




Προς την Ιεράν Κοινότητα,
τους άγιους Καθηγούμενους
και αντιπροσώπους
των είκοσι Ιερών Μονών
του Αγίου Όρους Άθω
Ενταύθα



Άγιοι Καθηγούμενοι και Άγιοι Πατέρες, Ευλογείτε:

Επιθυμούμε με το παρόν να εκφράσουμε την βαθύτατη ανησυχία και την λύπη μας για όσα συμβαίνουν στην Αγία Ορθοδοξία μας επί έτη, καταλυτικά της διδασκαλίας των Αγίων Αποστόλων και Αγίων Πατέρων και αντίθετα προς όσα οι ιεροί κανόνες των οικουμενικών και τοπικών συνόδων θεσπίζουν. Διερωτώμεθα αν έχει συνέλθει κάποια σύνοδος και κατήργησε τους κανόνες που απαγορεύουν την συμπροσευχή με τους αιρετικούς, πράγμα που ούτε αυτή μπορεί να κάνει, ή αν ο πάπας μετανόησε και αποκήρυξε τις αιρέσεις του Filioque, του πρωτείου, του αλάθητου, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής χάριτος, της ασπίλου συλλήψεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και τόσες άλλες, για τις περισσότερες από τις οποίες έχει καταδικασθή και αναθεματισθή επανειλημμένως από ορθόδοξες συνόδους και από το σύνολο των Αγίων Πατέρων.


Αγιορείται Μοναχοί

Οργίσθηκε ο ουρανός, και ελυπήθησαν σφόδρα οι Άγιοι Πατέρες με το θέαμα και το άκουσμα όσων έλαβαν χώραν στο Φανάρι κατά την εορτή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου 30 Νοεμβρίου τρέχοντος έτους. Πρωτοφανή και πρωτάκουστα πράγματα στην δισχιλιετή ιστορία της Εκκλησίας. «Καταπεφρόνηται τα των Πατέρων δόγματα, αποστολικαί παραδόσεις εξουθένηνται, νεωτέρων ανθρώπων εφευρέματα ταις εκκλησίαις εμπολιτεύεται», όπως λέγει ο Μ. Βασίλειος για ανάλογα φαινόμενα της εποχής του. Όλα έγιναν στην κυριολεξία άνω κάτω. Αντί ο αιρετικός πάπας να κείτεται κάτω, όπως βλέπουμε να παρίστανται οι αιρετικοί στις εικόνες των Αγίων Συνόδων, και να εκβάλλεται από την Θεία Λειτουργία, βάσει του λειτουργικού προστάγματος «τας θύρας, τας θύρας, εν σοφίας πρόσχωμεν» τον ανεβάσαμε σε θρόνο υψηλό, όπου καθόταν συμφορώντας ωμοφόριο, τον εθυμίασαν οι ορθόδοξοι διάκονοι, τον ασπάσθηκε ο πατριάρχης στο «αγαπήσωμεν αλλήλους», απήγγειλε ως πρωεστώς το «Πάτερ ημών», του έψάλησαν «Πολυχρόνιον» από τον χορό των ιεροψαλτών και ειδικά συντεθειμένο τροπάριο από Αγιορείτη υμνογράφο – Κύριε ελέησον!- αν αληθεύουν βέβαια οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, και του επετράπη να δώση στο εκκλησίασμα την ευλογία του, μάλλον δε τη αλογία του κατά τους ιερούς κανόνες. Επιτρέψαμε να διαιρεθεί η επί γης στρατευομένη Εκκλησία από την εν ουρανοίς θριαμβεύουσα Εκκλησία των Αγίων και να ενωθεί με εκκλησίες και συνάξεις πονηρευομένων αιρετικών. Προσβάλαμε όλους τους Αγίους μάρτυρες και ομολογητές που αγωνίσθηκαν μέχρι αίματος εναντίον των αιρέσεων, γιατί παρουσιάσαμε ως ανωφελείς και περιττούς τους αγώνες., τα μαρτύρια και την ομολογία τους. Δεν θα λυπούνται οι επί Βέκκου μαρτυρήσαντες όσιοι Αγιορείτες Πατέρες, που αρνήθηκαν να δεχθούν και να μνημονεύσουν τον πάπα, βλέποντας όχι μόνο να απορρίπτουμε το παράδειγμα τους σιωπώντες, αλλά και να κάνουμε τα αντίθετα; Γιατί τότε εκείνοι και όλοι οι προηγούμενοι μάρτυρες και ομολογητές ομολόγησαν και μαρτύρησαν;

Γνωρίζετε, σεβαστοί Πατέρες, καλύτερα από εμάς τις αντορθόδοξες και βλάσφημες ενέργειες, δηλώσεις και αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου και άλλων προκαθημένων και επισκόπων, που συνιστούν κραυγαλέα και εμφανή – γυμνή τη κεφαλή- αποδοχή και διδαχή της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, της μεγαλύτερης εκκλησιολογικής αιρέσεως όλων των εποχών, που αθετεί την μοναδικότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και την ταυτίζει με τις αιρέσεις, των οποίων δέχεται τα μυστήρια ως έχοντα και μεταδίδοντα αγιαστική και σώζουσα Χάρη. Εκτός της αναγνωρίσεως του Βαπτίσματος των Παπικών και Λουθηριανών έχουμε και μετοχή στο κοινό ποτήριο με τους Μονοφυσίτες, και σε πολλές περιπτώσεις με τους Παπικούς στις Κυκλάδες και στη Διασπορά.

Εκτιμούμε, με πολύ μεγαλύτερη λύπη, ότι η πνευματική ηγεσία, του Αγίου Όρους τα τελευταία έτη δεν αντιμετωπίζει με σθένος και γενναιότητα ομολογητική τα φαινόμενα αυτά της αποστασίας, όπως έπρατταν παλαιότερα οι Αγιορείτες Πατέρες. Ο πατριάρχης έχει μετρήσει τις αντιδράσεις μας, και επειδή είναι χλιαρές και πολλές φορές ανύπαρκτες, προχωρεί χωρίς εμπόδια στην ένωση με τον αμετανόητο και παραμένοντα στις αιρέσεις του πάπα. Μας μέτρησε και χάρηκε σφόδρα και κατά την τελευταία του επίσκεψη στο Άγιο Όρος, στο οποίο λες και ήλθε για να πάρει συγκατάθεση και ευλογία των Αγιορειτών για όσα είχε σχεδιάσει να πράξει με τον πάπα λίγες μέρες αργότερα.

Εμείς, ταπεινοί ιερομόναχοι, εξομολογητικά σας αποκαλύπτουμε ότι έχουμε σκανδαλισθή με την σιωπή και απραξία της πνευματικής μας ηγεσίας στο Άγιο Όρος, και μαζί με μας απανταχού της Ελλάδος και της Οικουμένης ορθόδοξο και φιλομόναχο πλήρωμα. Περιμένουν όλοι να ακούσουν την φωνή του Αγίου Όρους. Από εσάς τους σοφότερους και λογιοτέρους μάθαμε ότι, όταν η πίστης κινδυνεύει, είμαστε όλοι υπεύθυνοι, αν σιωπήσουμε και δειλιάσουμε, όπως έλεγε ο Θεόδωρος Στουδίτης. Ιδιαίτερα ο μοναχός δεν πρέπει να επιτρέπει την παραμικρή καινοτομία σε θέματα πίστεως, κατά τον αυτόν “Άγιο Πατέρα και μεγάλο μοναστικό ηγέτη, οργανωτή του μοναχικού βίου και Γέροντα όλων μας”. Δεν φοβήθηκε τις απειλές και τους διωγμούς των εικονομάχων αυτοκρατόρων και πατριαρχών αλλά μέσα στην Κωνσταντινούπολη, στον περίβολο, της Μεγάλης Ιεράς Μονής Στουδίου, οργάνωσε λιτανεία με λαμπαδηφορία χιλίων μοναχών, που κρατούσαν τις απαγορευμένες άγιες εικόνες στα χέρια τους. Δέκα χιλιάδες μοναχούς της Παλαιστίνης συγκέντρωσαν παλαιότερα στα Ιεροσόλυμα οι Άγιοι Σάββας Ηγιασμένος και Θεοδόσιος Κοινοβιάρχης., άλλοι μέγιστοι μοναχικοί ηγέτες, και έσωσαν την Ορθοδοξία από την αίρεση του Μονοφυσιτισμού. Ποιος θα σώσει τώρα την Εκκλησία από την παναίρεση του Οικουμενισμού και την δολιότητα του Παπισμού; Οι επιστολές διαμαρτυρίας που κατά καιρούς έστειλε η Ιερά Κοινότης στον Οικουμενικό Πατριάρχη δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Δεν είναι πλέον καιρός λόγων, αλλά έργων. Δεν θέλουμε να σας δείξουμε εμείς οι αμαθείς και ταλαίπωροι αμαρτωλοί, ούτε να εμφανιστούμε ως ομολογητές, ιδιαιτέρως τους επί Βέκκου μαρτυρήσαντες, θέλουμε να τιμήσουμε, μιμούμενοι την στάση τους. Να μη δειλιάσουμε και θέσουμε τα μοναστήρια μας πάνω από την καθαρότητα της πίστεως, πάνω από τον Θεό και την αλήθεια.
Πιστεύουμε ότι μετά τις τόσες έγγραφες και προφορικές διαμαρτυρίες και ενστάσεις, τις υπαναχωρήσεις, οπισθοχωρήσεις και συμβιβασμούς, το μόνο που θα ευφραίνει τους Ορθοδόξους και θα καταισχύνει τους κακόδοξους είναι η διακοπή του μνημοσύνου του πατριάρχου και απανταχού συμφωνούντων ή σιωπώντων επισκόπων. Συγκεντρώστε, Άγιοι Πατέρες, τους μοναχούς των κοινοβίων, των σκητών και των κελλιών σε παμμοναστική αγωνιστική σύναξη, είτε εντός είτε εκτός του Αγίου Όρους και καθαιρέστε τους πύργους των αιρέσεων και του Παπισμού και του Οικουμενισμού. Αναλάβετε τον καλό αγώνα της Πίστεως. Εμείς, αν εσείς απρακτήσετε, θα προτιμήσουμε να πράξουμε τα θεάρεστα και όχι τα ευάρεστα. Ο Θεός να μας φωτίζει όλους, και η Υπεραγία Θεοτόκος να σκέπει και να ευλογεί το Περιβόλι της, να προστατεύουν την Ορθόδοξη Εκκλησία από Θεοτοκομάχους και αγιομάχους αιρετικούς, ως και από δειλούς ποιμένες που αφήνουν την ποίμνη απροστάτευτη στις επιθέσεις των λύκων.

Επί δε τούτοις εξαιτούμενοι τας ευχάς σας διατελούμεν μετά σεβασμού, οι υπογράφοντες:

Προηγούμενος Εφραίμ Ιερομόναχος, Δικαίος Σκήτεως Αποστόλου Ανδρέου και οι συν εμοί αδελφοί, Ι.Μ. Βατοπεδίου

Γέρων Ευστράτιος, Ιερομόναχος, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Ιερομόναχος Ποιμήν, Ι.Μ. Ζωγράφου

Γέρων Ιερομόναχος Βασίλειος, Ι.Μ. Ζωγράφου

Γέρων Ιερομόναχος Βησσαρίων, Ι.Μ. Ζωγράφου

Αρτέμιος Μοναχός, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Παΐσιος Μοναχός, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Σάββας Μοναχός, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Χαρίτων Ιεροδιάκονος, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Χρίτων Μοναχός, Καρούλια, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Αθανάσιος Μοναχός, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Βλάσιος Μοναχός, Καρούλια, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Ακάκιος Μοναχός, Ι.Κάθισμα Αγίας Τριάδος Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Ησαΐας Μοναχός, Ι. κελλίον Γενέσιος της Θεοτόκου, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Χερουβίμ Μοναχός, Ι. Καθ. Αγ. Αρχαγγέλ
ων, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Δαμασκηνός Ιερομόναχος, Ι. κελ. Αγ. Τριάδος, Καρυαί, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός, Ι.Κελ. Αγ.Τριάδος, Καρυαί, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Θεόληπτος Μοναχός και η συνοδεία αυτού, Ι. Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκήτη Αγ. Άννης, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Γαβριήλ Ιερομόναχος, Ι.Κελ. Αγ.Γεωργίου |(Καρτσοναίων), Ι.Σκ. Αγ. Άννης, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Χρυσόστομος Ιερομόναχος Κάρτσωνας, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Γαβριήλ Ιερομόναχος, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Κοσμάς Μοναχός, Ι.Κελ. Αγ. Παντελεήμωνος, Ι.Σκ. Αγ. Τριάδος, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Σωφρόνιος Μοναχός, Ι.Καλ. Εισόδια της Θεοτόκου, Ι.Σκ. Αγ. Τριάδος, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Παρθένιος Μοναχός, Βουλευτήρια, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Σεραφείμ Ιερομόναχος, Ι. Κελ. Αγ. Πάντες, Ι. Σκ. Αγ. Άννης, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Δανιήλ Μοναχός, Αγ. Άννα, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Γεράσιμος Μοναχός, Ι. Καλ. Αγ. Γερασίμου Κατουνάκια, Ι.Μ.Μ. Λαύρας

Γέρων Βενέδικτος Ιερομόναχος, Ι. Κελ. Αγ. Κων/νου και Ελένης, Ι.Μ. Β ατοπεδίου

Παΐσιος Μοναχός, Ι.κ. Αγ. Αρχαγέλων ( Σαββαίων), Καρυαί, Ι. Μ. Χιλανδαρίου

Σιλουανός Μοναχός, Ι. Καλύβη Αγ. Νικολάου, Νέα Σκήτη, Ι.Μ. Αγ. Παύλου

Γαβριήλ Μοναχός, Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον οσίου Χριστοδούλου

Δοσίθεος Μοναχός, Κουτλουμουσιανόν κάθισμα

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός, Ι. Καλ. Αγ. Τριάδος Ι. Σκήτεως Κουτλουμουσίου

Γέρων Μωϋσής Μοναχός, Ι.Καλ. Αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ι. Σκ. Αγ. Παντελεήμονος, Ι. Μ. Κουτλουμουσίου

Παΐσιος Μοναχός, Ι.Κ. Αγίας Βαρβάρας, Ι. Μ. Κουτλουμουσίου

Γέρων Αβραάμ Ιερομόναχος, Ι.Καλ. Οσίου Γερασίμου Κεφαλ., Ι. Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος, Ι. Μ. Κουτλουμουσίου

Γέρων Σπυρίδων Μοναχός, Ι. Κελ.Αγ. Νικολαόυ, Ι. Μ. Κουτλουμουσίου

Θεόδουλος Μοναχός, πρώην Κουτλουμουσιανός

Γέρων Χρυσόστομος Ιερομόναχος, Ι. Κελ. Αγ. Σπυρίδων, Ι. Μ. Κουτλουμουσίου

Ιλαρίων Μοναχός, Ι. Κάθισμα Δοχειαρίου

Γέρων Νικόδημος Μοναχός, Ι.Κ. Αγ. Νεκταρίου Καψάλας, Ι.Μ. Παντοκράτορος

Γαβριήλ Ιερομόναχος, Ι.Κ. Παναγίας Γοργοϋπηκόου, Ι.Μ. Παντοκράτορος

Ισαάκ Μοναχός, Ι. Η συχ. Γεν. της Θεοτόκου, Καψάλα, Ι.Μ. Παντοκράτορος


Γέρων Αθανάσιος Μοναχός, Ι. Καθ. Αγ. Αθανασίου, Ι.Μ. Παντοκράτορος

Γέρων Μελέτιος Μοναχός, Γενέσιον Θεοτόκου, Καψάλα, Ι.Μ. Παντοκράτορος


Γέρων Γρηγόριος Μοναχός, Ι. Κελ. Αγ. Νικολάου, Καψάλα, Ι.Μ. Παντοκράτορος


Γέρων Ονούφριος Μοναχός, Ι.Κ. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Καρυαί

Γέρων Νικόλαος Μοναχός, Ι. Κελ. Αγ. Δημητρίου, Καρυαί

Γαβριήλ Ιερομόναχος, Ι. Κελ. Αγ. Αρχαγγέλων, Καρυαί

Θεόφιλος Μοναχός, Ιερ. Κελλίον «Σάμπρη» Ι.Μ. Κωνσταμονίτου

Γαβριήλ Μοναχός, Ι. Μ. Κουτλουμουσίου Κελλίον οσίου Χριστοδούλου

Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται.

Προκαλεί θλίψη η εμμονή του Βατικανού στην αιρετική του δογματολογία, αλλά ακόμη περισσότερο, η επεκτατική του διάθεση, δηλ. να εισχωρήσει στην Ορθοδοξία. Δε βλέπουν οτι με τις ενέργειές τους στους αιώνες, αυτό που κατάφεραν, ήταν να στρέψουν τον κόσμο στον άκρατο υλισμό καί αρκετούς στήν αθεϊα? Πώς θα μπορέσει να αλλάξει αυτή η κατάσταση? Υπάρχει ελπίδα?
Απλές σκέψεις...

ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ,ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ "ΕΤΟΥΣ" ΘΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ ΣΥΝΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ "ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ"ΜΑΣ.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΔΥΣΠΙΣΤΟΙ.ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΥΤΑ ΚΑΤΑ ΝΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΩ ΠΛΕΟΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΔΙΑ ΤΑ ΔΡΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΤΟ "ΤΥΡΙ" ΤΟ ΕΙΔΑΝ ΠΟΛΛΟΙ ΤΗΝ "ΦΑΚΑ"ΣΙΓΟΥΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ.ΟΥΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΥΝ ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΑ ΧΑΝΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ.ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΝ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΙΧΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΤΥΠΑΝΕ,ΣΤΟ ΕΓΓΥΣ ΜΕΛΛΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ.Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ.

michail έγραψε:ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ,ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ "ΕΤΟΥΣ" ΘΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ ΣΥΝΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ "ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ"ΜΑΣ.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΔΥΣΠΙΣΤΟΙ.ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΥΤΑ ΚΑΤΑ ΝΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΩ ΠΛΕΟΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΔΙΑ ΤΑ ΔΡΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΤΟ "ΤΥΡΙ" ΤΟ ΕΙΔΑΝ ΠΟΛΛΟΙ ΤΗΝ "ΦΑΚΑ"ΣΙΓΟΥΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ.ΟΥΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΥΝ ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΑ ΧΑΝΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ.ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΝ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΙΧΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΤΥΠΑΝΕ,ΣΤΟ ΕΓΓΥΣ ΜΕΛΛΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ.Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ.

ΣΥΜΦΩΝΩ!

...

Γνωρίζετε, σεβαστοί Πατέρες, καλύτερα από εμάς τις αντορθόδοξες και βλάσφημες ενέργειες, δηλώσεις και αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου και άλλων προκαθημένων και επισκόπων, που συνιστούν κραυγαλέα και εμφανή – γυμνή τη κεφαλή- αποδοχή και διδαχή της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, της μεγαλύτερης εκκλησιολογικής αιρέσεως όλων των εποχών, που αθετεί την μοναδικότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και την ταυτίζει με τις αιρέσεις, των οποίων δέχεται τα μυστήρια ως έχοντα και μεταδίδοντα αγιαστική και σώζουσα Χάρη. Εκτός της αναγνωρίσεως του Βαπτίσματος των Παπικών και Λουθηριανών έχουμε και μετοχή στο κοινό ποτήριο με τους Μονοφυσίτες, και σε πολλές περιπτώσεις με τους Παπικούς στις Κυκλάδες και στη Διασπορά.

Νομίζω πως αυτό το απόσπασμα θα έπρεπε να το διαβάσουμε και να το κρατήσουμε όλοι καλά στις καρδιές και το μυαλό μας γιατι αποδίδει με ακρίβεια την πραγματικότητα και για να ξέρουμε με ποιoυς έχουμε να κάνουμε........

Σήμερα, μετά τον εκκλησιασμό, μας διενεμήθη ένα φυλλάδιο για τον Οικουμενισμό, από την Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2006.

Εσείς το λάβατε;

Είναι ένα πολύ κατατοπιστικό, ενημερωτικό, 24 σελίδων, έντυπο. Αξίζει να δημοσιευθεί ολόκληρο, για να το πληροφορηθούν όλοι. Θα προσπαθήσω να το δημοσιεύσω την ερχόμενη εβδομάδα.

Αγαπητή Juli,

μπορείς να δεις το κείμενο από βιβλιαράκι με τίτλο "Ο Οικουμενισμός" της Ι.Μ. Παρακλήτου στον παρακάτω σύνδεσμο. Αυτό στο οποίο σε παραπέμπω είναι έκδοση του 2004. Ως εκ τούτου δεν ξέρω αν είναι το ίδιο κείμενο. Συγκρίνοντάς το όμως με το φυλλάδιο που κρατάς στα χέρια σου μπορείς να το διαπιστώσεις κι αν θες να μας ενημερώσεις κι εμάς.

http://www.alopsis.gr/modules.php?name= ... ge&pid=181

Μπορείς να δεις επίσης μια σειρά από φυλλάδια της Ι.Μ. Παρακλήτου στο σχετικό αφιέρωμα της ιστοσελίδας μας:

http://www.alopsis.gr/modules.php?name= ... ies&cid=21


Νά 'σαι καλά

Ο Διαχειριστής