Τα δήθεν απόκρυφα Ευαγγέλια!!!

[Intergallactic]

ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΔΗΘΕΝ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ ΤΟΝ ΙΣΚΑΡΙΩΤΗ (Ο.Μ. τ. 133)


Είναι πλέον αποδεδειγμένο και ισχύει για κάθε εποχή εδώ και αιώνες πως όποιος βρίσει τον Χριστό αποκτά πλούτη και μεγάλα κοσμικά αξιώματα. Γιατί είναι αλήθεια πως ο συγγραφές του Κώδικα Ντα Βίντσι, διάφορες πολιτικές προσωπικότητες κρατών, ακόμη και της χώρας μας, αλλά και χιλιάδες «πνευματικοί» αγύρτες της παγκόσμιας σκηνής, έχουν καταφέρει να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι την περιέργεια των ανθρώπων, την ροπή τους προς την σκανδαλοθηρία, αλλά και την άγνοια περί του Ιησού Χριστού.
Πρόκειται στην ουσία για τις μεθόδους κύκλων της ανομίας που κύριο στόχο και σκοπό έχουν να απομακρύνουν ακόμη περαιτέρω τον άνθρωπο από τον Θεό να σπείρουν και να ενισχύσουν την αμφιβολία και την αμφισβήτηση προς την Εκκλησία, καλλιεργώντας και επαναφέροντας μυθεύματα και φαντασιώσεις που κυκλοφορούσαν τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες από ανάλογους κύκλους. Μυθεύματα και ανοησίες που αποσκοπούσαν να αποδυναμώσουν τις κατά τόπους χριστιανικές κοινότητες.
























Αναμασημένη ανοησία.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο δύναται να συμπεριληφθεί και το περιβόητο ευαγγέλιο του Ιούδα, μια αναμασημένη ανοησία για την οποία έχει γράψει αναλυτικά ο γνωστός ιστορικός των πρώτων χρόνων μ.Χ. Ειρηναίος. Από τότε αποκαλύπτει το περιεχόμενο αυτής της ανοησίας και το σκοτεινό στόχο που εξυπηρετούσε. Υπήρχαν και άλλα τέτοια απόκρυφα λεγόμενα κείμενα που υποκινούνταν κυρίως από Ιουδαίους πιστούς στο Μωσαϊκό Νόμο και γνωστικιστές της εποχής. Αποσκοπούσαν στην αλλοίωση της διδασκαλίας του Χριστού και στον κλονισμό των συνειδήσεων των πρώτων χριστιανών. Μετά βδελυγμίας ωστόσο απορρίπτονταν γιατί η πίστη της συντριπτικής πλειονότητας των πρώτων χριστιανών έμοιαζε με κάστρο απόρθητο στα κτυπήματα του Διαβόλου και των επί γης οπαδών του.

Αξίζουν λοιπόν να κατατεθούν ανάλογες περιγραφές άλλων δυο λεγομένων απόκρυφων ευαγγελίων, του απ' Αριμαθαίας Ιωσήφ και του Νικοδήμου, για να κατανοήσει κανείς το ποιόν και το χαρακτήρα των φαντασιοπλήκτων συγγραφέων τους! Στο λεγόμενο απόκρυφο ευαγγέλιο του Ιωσήφ από Αριμαθαίας επιχειρείται να ερμηνευθεί η προδοσία του Ιούδα του Ισκαριώτη. Γράφεται λοιπόν, πως ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν γιος του αδελφού του Αρχιερέα Καϊάφα, δηλαδή ανηψιός του και είχε αναλάβει έναντι ενός δίδραχμου χρυσού που ελάμβανε ημερησίως να παρακολουθεί από κοντά τη δραστηριότητα του Ιησού. Είχε γίνει μάλιστα ο Ιούδας ο Ισκαριώτης μαθητής του Ιησού κατ' απαίτηση του πλήθους των Ιουδαίων και όχι με προσωπική επιλογή του Κυρίου. Κατά τις ημέρες του Πάσχα, αναφέρει η συγκεκριμένη αφήγηση, ο εκ δεξιών ληστής ονόματι Δημάς είχε συλήσει το ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ κλέπτοντας το νόμο τον οποίο είχε αναλάβει να φυλάττει η κόρη του Καϊάφα, που ονομαζόταν Σάρα. Μάλιστα προκειμένου ο ληστής Δημάς να ξεφύγει αφαίρεσε τα ρούχα της Σάρας και την εγκατέλειψε στο ναό γυμνή!

Οι Ιουδαίοι μαθαίνοντας για την κλοπή κατηγόρησαν ευθέως την κόρη του Καϊάφα και απαιτούσαν την παραδειγματική τιμωρία της. Τότε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης πρότεινε στο θείο του Καϊάφα να παραδώσει τον Ιησού κατηγορώντας ότι αυτός σύλησε το ναό και γύμνωσε την κόρη του για να γλιτώσει η εξαδέλφη του. Εκείνος δέχθηκε και η Σάρα επιβεβαίωσε ότι ο Χριστός ήταν ο κλέπτης του νόμου. Αυτά αναφέρει το λεγόμενο απόκρυφο ευαγγέλιο η γνωστό ως αφήγηση του Ιωσήφ του απ Αριμαθαίας.
Το φερόμενο ως ευαγγέλιο του Νικοδήμου στη διήγησή του περί του Ιούδα αναφέρεται σε ένα διάλογο που διαδραματίστηκε με τη γυναίκα του, ο οποίος διάλογος αποτέλεσε και την αιτία που τον οδήγησε στον απαγχονισμό! Αμέσως μετά την προδοσία του Χριστού, όπως γράφεται, ο Ιούδας μετέβη στο σπίτι του και τρομοκρατημένος είπε στη γυναίκα του πως ο Χριστός επρόκειτο να αναστηθεί σε τρεις ημέρες και τότε αλλοίμονό του που τον πρόδωσε. Η γυναίκα του, που τον άκουγε ενώ ταυτόχρονα μαγείρευε ένα κόκορα, του απάντησε: "Όσο είναι δυνατόν λατρευτέ μου σύζυγε να λαλήσει ο κόκορας που μαγειρεύω, άλλο τόσο είναι δυνατή και η Ανάσταση του Χριστού". Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει τη φράση της και ο κόκορας βγήκε από την κατσαρόλα, λάλησε τρεις φορές και κατόπιν πέταξε έξω από το σπίτι! Βλέποντας ο Ιούδας ο Ισκαριώτης το θαύμα τούτο φοβήθηκε και πήγε αμέσως και κρεμάστηκε!!!
Στα ανωτέρω αντίστοιχα άστοχα και ανόητα μυθιστορήματα οφείλουμε να συμπεριλάβουμε και το ευαγγέλιο του Ιούδα, το οποίο αποσκοπεί στον πλουτισμό αυτών που επί τριάντα πλέον χρόνια εργάστηκαν για να συνδέσουν τα κομμάτια του και στη συνέχεια να τα εκδώσουν για να αμειφθούν για την πολύ κοπιαστική εργασία τους! Αυτός άλλωστε ο στόχος ερμηνεύει και την παγκόσμια διαφήμιση και προβολή του!

Αστειότητες.
Ο κ. Ιωάννης Παλαιτσάκης, γνωστός συγγραφέας και νομικός, συνεργάτης της εφημερίδος, που ασχολείται επί σειρά ετών με τα θέματα αυτά παρουσιάζει τον τρόπο που λειτουργούσαν αυτά, εκείνη την εποχή, με ένα χαρακτηριστικό σύγχρονο παράδειγμα( βλ. έρευνα σελ. 12- 13). "Φανταστείτε έναν ιστορικό μετά από διακόσια χρόνια να αναφέρει πως ο δικτάτορας Γιώργος Παπαδόπουλος προχώρησε στη δικτατορία έπειτα από συνεννόηση που είχε συνάψει με τούς Παπανδρέου και Κανελλόπουλο, αλλά και με τη Μόσχα. Συμφωνία που αποσκοπούσε σε δυο στόχους. Ο πρώτος απέβλεπε στην κατάργηση της βασιλείας στην Ελλάδα και στην καθιέρωση της προεδρευόμενης Δημοκρατίας και ο δεύτερος στην νομιμοποίηση του ΚΚΕ αμέσως μετά την επαναφορά της Δημοκρατίας". Όσοι έζησαν τα γεγονότα της δικτατορίας είναι φυσικό να μιλήσουν περί αστειοτήτων και ανοησιών. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπιζαν και οι χριστιανοί των πρώτων χρόνων τα ανωτέρω κείμενα, τα οποία δυστυχώς σήμερα προβάλλονται για να πλουτίσουν οι αρρωστημένοι "πνευματικοί αγύρτες και αλητήριοι" της εποχής μας. Υποστηρίζει επίσης πως και στα επόμενα χρόνια θα αυξηθεί η έκδοση αναλόγων μυθευμάτων που θα αποσκοπούν στην παραπλάνηση των πιστών και την αλλοίωση της διδασκαλίας του Ευαγγελίου, αλλά και στον πλουτισμό των εκδοτών.

Μάλιστα περίπου το 2010 αναμένεται να αποκαλυφθούν πεπαλαιωμένοι πάπυροι που περιγράφουν ανάλογες αστειότητες και οι οποίοι έχουν θαφτεί σε συγκεκριμένα σημεία στην έρημο της Λιβύης το 1950. Πρόκειται περί μίας σειράς δήθεν αποκαλυπτικών ιστοριών που θα προετοιμάσουν τούς λαούς της γης ώστε να αποδεχθούν μία παγκόσμια κυβέρνηση και εξουσία που θα προέρχεται από γνωστούς σατανικούς κύκλους της ανομίας.


'Αρθρο του Διονύση Μακρή
Εφημ. "Στύλος Ορθοδοξίας" φ. 67




Ενότητα : ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Συγγραφέας : Αναδημοσίευση απο εφημερίδες-περιοδικά
Ημερομηνία : 10/06/2006
πηγή: www.freemonks.gr[/img]

[konstantinoupolitis]

Προς Intergallactic:

Καλά θα είναι να διασταυρώνουμε πρώτα τα εκάστοτε στοιχεία και ύστερα να "ποστάρουμε". Το λέω γιατί ούτε όλα τα Εκτός Κανόνος Ευαγγέλια είναι της ίδιας σημασίας και κύρους με το του "Ιούδα" αλλά και άλλων(άσχετα που όντως δεν τα έγραψαν οι Απόστολοι με τα ονόματα των οποίων φέρονται και γι΄αυτό και απορρίφθηκαν απο τον Κανόνα της Κ.Δ.), ούτε μπορούμε χωρίς να έχουμε διαβάσει τα εν λόγω κείμενα να τα διαβάλουμε λέγοντας, ότι περιλαμβάνουν αφηγήσεις που πραγματικά δεν ανήκουν σε αυτά.

Αυτό το λέω έχοντας υπόψιν αρκετά πράγματα αναφορικά με το κείμενο του Μακρή, που ούτως ή άλλως δεν σκαμπάζει και πολλά απο Θεολογία και περισσότερο γράφει εκκλησιαστικό ρεπορτάζ.

Το Ευαγγέλιο του Νικοδήμου, τουλάχιστον στις δύο βασικές παραλλαγές του, τους Ελληνικούς Κώδικες Α & Β δεν περιλαμβάνει στιχομυθία μεταξύ του Ιούδα και της γυναίκας του και συνιστά μεταξύ άλλων σημαντική πηγή απ΄όπου αντλούν υμνολόγοι σε συγκεκριμένα τροπάρια της Παρακλητικής, κυρίως όμως σε ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος και ειδικά της Μ.Πέμπτης και Παρασκευής και δη των σχετικών Εγκωμίων.

Π.χ.: "Ως, ουν, έφθασαν, εις το πλήθος του όχλου, λέγει η Θεοτόκος προς τον Ιωάννην: «Που εστίν ο υιός μου;» Λέγει ο Ιωάννης: «Οράς Εκείνον, τον φορούντα τον στέφανο τον ακάνθινο και τας χείρας δεδεμένο;» Ακούσασα η Θεοτόκος και ιδούσα Αυτόν ολιγοψύχησε και έπεσε, εξ οπίσω εις την γήν και έκειτο ικανή ώρα. Και αί γυναίκες, όσαι ηκολούθουν αυτή, ιστάμεναι γύρωθεν αυτής έκλαιον. Αφ΄ ού δε ανέπνευσε και ηγέρθη, εβόησε φωνή μεγάλη λέγουσα: «Κύριέ μου, υιέ μου, που το κάλλος έδυ της μορφής Σου*; Πως υπομενώ θεωρείν σε τοιαύτα πάσχοντα;»"
(Ευαγγέλιο του "Νικοδήμου", Ελληνικός Κώδικας Β, Κεφάλαιο Ι΄, στίχος 2)


Με τα παραπάνω δεν προσπαθώ να εξισώσω σε καμία περίπτωση τον "Νικόδημο" με τα αυθεντικά Ευαγγέλια.

Κόττης Κωνσταντίνος