"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΑΠΟΥΣΙΑΣ(ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ & ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ)ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑ.Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΑΞΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΟΤΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ(ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΙ)ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΦΡΥΩΜΕΝΟΙ,ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΟΙ.ΑΥΤΗ Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΝΑ ΓΕΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΤΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ.ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ,ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ.ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΡΑΨΤΕ ΜΟΥ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ.

Αυτό που είναι βέβαιο φίλε Γιαννάκη, είναι ότι ο Χριστιανός δεν είναι κατσούφης ούτε γκρινιάρης.

Ο Χριστιανός όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος είναι φωτεινός, γιατί έχει μέσα του το Χριστό που είναι Φως. Επίσης δεν γκρινιάζει γιατί αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με καρτερία κι ελπίδα στο Έλεος του Θεού. Αυτά εκφράζονται και στο πρόσωπο του Χριστιανού, που είναι φωτεινό και ευχάριστο.

Φαντάζομαι ότι αυτό ενοούσε ο Πνευματικός σου όταν είπε ότι ο Χριστιανός είναι χαμογελαστός.

Η συμπεριφορά ενός Χριστιανού, καθορίζεται απο τον Χριστό μας που κατοικεί μέσα μας.Όταν έχεις τον Χριστό μέσα σου, τότε εκείνος σιωπηλά σε κατευθύνει.
Ένας χριστιανός οφείλει να συμπεριφέρεται με αγάπη, ταπεινοσύνη, απλότητα!Έχει έντονα συναισθήματα, τα οποία τα εκφράζει.Νιώθει την ανάγκη να κλάψει και να γελάσει.Κλαίει όταν απευθύνεται Άνωθεν, ως συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του και γελά για να δώσει κουράγιο στον εαυτό του και στους γύρω του και να ευαρεστήσει το Θεό.Ο Θεός εξάλλου είναι απέραντη ευτυχία.
Επομένως, ο Χριστιανός, κλαίει και γελά με την ψυχή του.Έχει κάθε λόγο!!!

πολλές φορές οι χριστιανοι στην προσπαθεια να επιτυχουμε το "υπερ φυσιν" χάνουμε το "κατα φυσιν" κι ετσι δημιουργειται στους αλλους η εικονα του βλοσυρου,απροσιτου και ενίοτε υποκριτη "θεούσου".

τον Κυριο τον κατηγορουσαν πως "μετα πορνων και τελωνων εσθιει"....

γραφει καπου ο καθηγητης Ι.Κορναρακης πως πρωτα πρεπει να γινουμε καλοι ανθρωποι για να μπορεσουμε επειτα να γινουμε καλοι χριστιανοί.

Χαιρετώ όλα τα μέλη. Σχετικά με το ερώτημα του giannaki έχω να πω τούτο:
Ο κάθε Χριστιανός και κατ' επέκταση ο κάθε άνθρωπος ως δημιούργημα του Θεού έχει ελευθερία έκφρασης και επομένως το δικό του χαρακτήρα. Αυτό που προέχει για εμάς τους Χριστιανούς είναι οποσδήποτε η εν ελευθερία έκφραση, εκτός όμως της αμαρτίας που ενδεχομένως να πηγάζει από την αμαρτωλότητά μας. Διάφορες εκφράσεις άνευ μέτρου (αστείρευτο γέλιο, λόγοι πονηροί, διάθεση συνεχούς αντίδρασης απέναντι στους άλλους ή αλλιώς ''νεύρα'', κ.α) είναι μερικά ''δείγματα'' εσωτερικής αρρώστιας που εμφωλεύουν μέσα μας. Να μην ξεχνάμε το εξής: Ο Θεός είναι Θεός της τάξης και όχι της αταξίας, με την έννοια δηλ. ότι αυτό που κάνουμε δεν έχει αξία, σκοπό, στόχο με αποδέκτες τους συνανθρώπους μας, ώστε ''κάτι'' το πνευματικό να γίνει πρός όφελος όλων. Οπότε σκεπτόμενοι την αξία κάθε ενέργειάς μας συμπεριφερόμαστε με μέτρο και εγκράτεια (άμεση σχέση με την περίοδο που διανύουμε).

Misha έγραψε:
πρωτα πρεπει να γινουμε καλοι ανθρωποι για να μπορεσουμε επειτα να γινουμε καλοι χριστιανοί.

Ο Χριστος ειναι ΑΓΑΠΗ ειναι χαρα ειναι ευτυχια!!

Η ζωη ειναι ομορφη!

Ας της χαμογελασουμε!!

Σίγουρα ο χριστιανός δεν είναι κακομοίρης, αλλά το θέμα σου μου θύμισε αυτό που έλεγε ο αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο υπόπνημά του στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: "Σε περιμένει το φοβερό κριτήριο όπου θα δώσεις λόγο και γα την παραμικρή σου πράξη και εσύ χαζογελάς;". Φυσικά κάθε λόγο τον βλέπουμε σε σχέση με την εποχή, τις ποιμαντικές ανάγκες κλπ. Διαβάζοντας όμως τα κείμενα και τη ζωή συγχρόνων νηπτικών (αγ. Σιλουανός, γ. Σωφρόνιος) οι οποίοι έζησαν με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος την αληθινή μετάνοια, γνώρισαν με τη χάρη αυτή την πραγματική εσωτερική τους κατάσταση, απέκτησαν την πραγματική ταείνωση και δεν ήταν απλά "ταπεινόσχημοι". Πράγματι, αν καταλάβω το τι δουλειά πρέπει να κάνω στον εαυτό μου και αν αναλογιστώ το Φοβερό Κριτήριο, εν μέσω μάλιστα Μ.Σαρακοστής, δεν ξέρω αν υπάρχει κέφι για να χορεύω τσάμικα ή να γελάω με τα χαλια μου. Η χαρά του χριστιανού έχει βάθος και άλλη ποιότητα. Πιστεύω ότι άλλο είναι το ΄"χαρούμενος" και άλλο το "χαζοχαρούμενος". Εξάλλου όταν ακούω από το στόμα του διάκου στιςε λειτουργίες το "και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού"..........

Δεν νομίζω πως μπορούμε να εντάξουμε τον Χριστιανό σε ένα συγκεκριμένο καλούπι συμπεριφοράς.
Ο καθένας έχει την δικη του συμπεριφορά, που έχει άμεση σχέση από πολλούς παράγοντες (οικογένεια, διαβίωση, παιδεία...).
Ο Χριστιανισμός βέβαια διαμορφώνει χαρακτήρες, αλλά συμμετοχή έχουν κι οι υπόλοιποι παράγοντες.

Συμφωνώ ότι ο Χριστιανισμός είναι φώτιση, είναι χαρά, είναι ελπίδα....
Έτσι οι Χριστιανοί, θα έλεγα, πως έχουν κάθε λόγο να χαίρονται, να γελούν, να διασκεδάζουν, να τραγουδούν και να χορεύουν.

123 έγραψε: Έτσι οι Χριστιανοί, θα έλεγα, πως έχουν κάθε λόγο να χαίρονται, να γελούν, να διασκεδάζουν, να τραγουδούν και να χορεύουν.

http://youtube.com/watch?v=C_A7Hu0uKNw

Πολύ καλό Μίσα.....
Κι όσοι δεν μπορούμε να το χορέψουμε (ε...θέλει και κότσια...), ας το χαζεύουμε.....

Και για να μην παρεξηγηθώ, όταν λέω να γελάμε, ενοείται σε λογικά πλαίσια.... Όχι σαν τους Πεντηκοστιανούς...ξέρεις εσύ...βάλε το βιντεάκι να δούμε τι θα αποφεύγουμε ...