Άσκηση και κενοδοξία

[g_aggelos]

Ασκηση και κενοδοξία



Ένας αρχάριος μοναχός που είχε βάλει όρο στον εαυτό του να μη τρώει ψωμί, πήγε μια μέρα να επισκεφθεί ένα μεγάλο Γέροντα. Στο κελί του βρήκε κι άλλους επισκέπτες. Ο Γέροντας μαγείρεψε φαγητό για τους ξένους του. Σαν εκάθησαν στην τράπεζα, ο αρχάριος έβγαλε τα βρεγμένα κουκιά που είχε φέρει μαζί του και τα έτρωγε. Ο Γέροντας που τον είδε, τον πήρε ύστερα από το φαγητό παράμερα και τον συμβούλεψε.
–Όταν τρώγεις με άλλους αδελφούς, παιδί μου, απόφευγε όσο μπορείς να δείχνεις την εγκράτειά σου, γιατί παραμονεύει η κενοδοξία να σου αφαιρέσει το μισθό σου. Αν πάλι είσαι αποφασισμένος να μη παραβαίνεις τους όρους σου, μένε στο κελί σου κι απόφευγε τις επισκέψεις.

[g_aggelos]

Υπομονή



Ένας από τους μεγάλους αγωνιστές της ερήμου έβαλε όρο στον εαυτό του σαράντα μέρες να μην πιει νερό. Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Όταν στο διάστημα εκείνο έκανε ζέστη αφόρητη κι η δίψα του φλόγιζε τα σπλάγχνα, έπλενε το ποτήρι του, το γέμιζε ως επάνω κρυστάλλινο νερό απ’ την πηγή και τ’ άφηνε απέναντί του.
–Γιατί το κάνεις αυτό; τον ρώτησε κάποιος γείτονάς του ερημίτης.
–Για να εξασκηθώ στην υπομονή, απήντησε ο γενναίος αθλητής.

[g_aggelos]

Η Οσία Θεοδώρα συνήθιζε να λέγει στις μαθήτριές της πολύ συχνά, πως ούτε η μεγάλη άσκησις, ούτε ο υπερβολικός κόπος, ούτε οποιαδήποτε άλλη κακοπάθεια μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, όσο η αληθινή ταπεινοφροσύνη της καρδιάς. Διηγείτο και το ακόλουθο ανέκδοτο:
Κάποιος Ερημίτης είχε χάρισμα από το Θεό να διώχνει τα πονηρά πνεύματα. Μια φορά ζήτησε να μάθει τι φοβούνται περισσότερο κι αναγκάζονται να φύγουν
–Μήπως τη νηστεία; ρώτησε ένα απ’ αυτά.
–Εμείς, αποκρίθηκε εκείνο, ούτε τρώμε, ούτε πίνομε ποτέ.
–Την αγρυπνία τότε;
–Εμείς δεν κοιμώμεθα καθόλου.
–Τη φυγή του κόσμου;
Το δαιμόνιο γέλασε περιφρονητικά.
–Σπουδαίο πράγμα τάχα. Εμείς περνάμε τον περισσότερο καιρό μας τριγυρίζοντας στις ερημιές.
–Σ’ εξορκίζω, να ομολογήσεις τι είναι εκείνο που μπορεί να σας δαμάσει, επέμενε ο Γέροντας.
Το πονηρό πνεύμα, αναγκασμένο από υπερκόσμια δύναμη, βιάστηκε να απαντήσει:
–Η ταπείνωσις, που δεν μπορούμε ποτέ ν’ αποκτήσουμε.