Περί παλαιοημ/κης εκκλησιολογίας. Διευκρινίσεις προς PATIENT
Δημοσιεύτηκε: Δευ Μαρ 19, 2007 3:49 am
Αγαπητέ, PATIENT,
ΟΤΙ ΓΡΑΦΩ, ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΟΝΤΑΣ ΗΜΙΜΘΗΣ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΑΛΑΘΗΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια εκκλησιολογικής φύσεως αφορμώμενος από τις τελευταίες εκκλησιολογικές σου τοποθετήσεις. Το θέμα του σχίσματος στα πλαίσια της μίας Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως εσύ το ορίζεις (άρρωστο και υγιές κομμάτι της εκκλησίας, τα οποία, αν και σε σχίσμα, αποτελούν μέρη της εκκλησίας) αποτελεί θέμα που ιδιαίτερα με απασχολεί τον τελευταίο καιρό.
Από ότι καταλαβαίνω, εσύ πρεσβεύεις ότι σήμερα η Ορθόδοξος Εκκλησίας αποτελείται από δύο μέρη:
α) Το υγιές: το κομμάτι που δεν κοινωνεί με τους οικουμενιστές, δηλαδή οι εν Ελλάδι παλαιοημερολογίτες και κάποιες άλλες μικρές ζηλωτικές ομάδες στα Βαλκάνια και στη Διασπορά (συνολικά 50 χιλιάδες Ορθόδοξοι)
β) To άρρωστο: αυτό που ονομάζουμε επίσημη Ορθόδοξο Εκκλησία, δηλαδή τους πιστούς που βρίσκονται σε κοινωνία με τα πρεσβυγενή και τα άλλα πατριαρχεία (περίπου 300 εκατομμύρια).
Αν επίσης αντιλαμβάνομαι ορθά, δέχεσαι ότι η μυστηριακή χάρη υπάρχει και στα δύο κομμάτια, αλλά ότι το (β) έχει αποκλίνει από την αλήθεια, αλλά εφόσον δεν έχει καταδικαστεί από οικουμενική σύνοδο διατηρεί τη χάρη.
Θα ήθελα να με διορθώσεις αν κάνω κάποιο λάθος.
Ας δούμε στην εκκλησιαστική ιστορία κάποια παραδείγματα σχετικά με τις εκκλησιολογικές σου τοποθετήσεις. Πριν την περίοδο της ΣΤʼ Οικουμενικής τα πατριαρχεία της Ανατολής βρίσκονται στη μονοθελιτική πλάνη, όμως οι πατριάρχες τους δεν έχουν καταδικαστεί από Οικουμενική Σύνοδο και άρα διατηρούν τη χάρη. Τα μυστήρια είναι έγκυρα. Με άλλα λόγια αποτελούν μέρη της Εκκλησίας, αλλά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν κατά το δικό σου σκεπτικό ως το «άρρωστο μέρος της Εκκλησίας». Το υγιές είναι η Εκκλησία της Ρώμης (και όλη η Δυτική Ευρώπη που κοινωνεί μαζί της) η οποία και έχει διακόψει την κοινωνία με την Ανατολή. Στην περίοδο λοιπόν αυτή, ο Άγιος Μάξιμος, αγωνίζεται εκ των έσω για να ανατρέψει την κατάσταση στη δική του Εκκλησία, αποτυγχάνει, και τελικά καταφεύγει στη Ρώμη (στο υγιές κομμάτι).
[Ερώτηση: Πριν καταφύγει στη Ρώμη, τουλάχιστον στην αρχή των προσπαθειών του, κοινωνούσε με τον Κων/ως;]
Τελικά οι Εκκλησίες της Ανατολής (το άρρωστο μέρος) κατάλαβαν την πλάνη τους και με την ΣΤ΄ Οικουμενική επανήλθαν στην Ορθοδοξία και το σχίσμα θεραπεύθηκε.
Την περίοδο από την αρχή της Εικονομαχίας μέχρι την Ζ΄Οικουμενική, η Εκκλησία της Κων/ως (μόνο αυτή) βρίσκεται κάτω από εικονοκλάστες επισκόπους. Οι ορθόδοξοι Κων/ες παραμένουν κάτω από αυτούς. Η Ρώμη και τα άλλα πατριαρχεία έχουν διακόψει την κοινωνία. Κατά το σκεπτικό σου η Κων/λη είναι το άρρωστο κομμάτι της Εκκλησίας (διατηρεί όμως τη χάρη διότι δεν έχει καταδικαστεί από Οικουμενική Σύνοδο) ενώ τα άλλα πατριαρχεία είναι το υγιές κομμάτι της Εκκλησίας. Είναι αυτό το σκεπτικό σου;
Με την Ζ΄ Οικουμενική, όπως λέει και ο Άγιος Ταράσιος ενώθηκαν τα διασπασμένα μέρη της Εκκλησίας [το άρρωστο (Κων/λη) και το υγιές (τα άλλα Πατριαρχεία)]. Αφού λοιπόν υπήρξε απόφαση Οικουμενικής τώρα Συνόδου έναντι της εικονομαχίας, στη Β΄ φάση της Εικονομαχίας, το σχίσμα στην Κων/λη μεταξύ εικονοκλαστών και εικονοφίλων επισκόπων (αν θυμάμαι καλά υπήρχαν εικονόφιλοι επίσκοποι) δεν είναι πλέον σχίσμα εντός της Εκκλησίας (υγιές και άρρωστο μέλος) αλλά σχίσμα μεταξύ Εκκλησίας και εξωκεκκλησιαστικής αίρεσης. Τώρα οι εικονοκλάστες δεν αποτελούν απλά το άρρωστο μέρος της Εκκλησίας αλλά βρίσκονται εκτός αυτής ΕΦΌΣΟΝ Η ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (είμαι σχεδόν σίγουρος ότι υπήρχε διακοπή κοινωνίας με τη Ρώμη).
Ισχύει κάτι ανάλογο κατά τον καιρό του αρειανισμού;
Το σκεπτικό σου έχει λογική. Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι με αναπαύει πλήρως. Απαιτείται πολυχρόνια μελέτη της ιστορίας συνδυασμένη με προσευχή και ταπείνωση για να βγάλει κανείς άκρη. Υπάρχουν ζητήματα που χρειάζονται διαλεύκανση. Για παράδειγμα πότε έχουμε μια οικουμενική σύνοδο; Οι κανόνες λένε ότι πρέπει να υπάρχει εκπροσώπηση από την πενταρχία. Πρέπει να είναι και οι 5 πατριάρχες ορθόδοξοι που θα συμμετάσχουν? Στην Δ΄ ο Αλεξανδρείας δεν ήταν (ή ήταν και τελικά καταδικάστηκε μόνο για κανονικούς λόγους όπως πολλοί υποστηρίζουν?)
Τέλος πάντων το άρρωστο κομμάτι (κατά το σκεπτικό σου) πότε αποκόπτεται από την εκκλησία? Όταν υπάρξει καταδίκη από οικουμενική σύνοδο μόνο ή και από σύνοδο μιας Εκκλησίας του υγιούς μέρους? Πριν τη Στ΄, σύνοδος στη Ρώμη είχε καταδικάσει την Κων/λη και αναθεματίσει πατριάρχες.
Με το σκεπτικό σου πάντως, αν θεωρήσουμε ως οικουμενική μια σύνοδο που πρέπει να εκπροσωπείται από την πενταρχία, τότε μετά το σχίσμα εξωτερικά οικουμενική είναι η ψευδοσύνοδος της Φλωρεντίας στην οποία τα ανατολικά πατριαρχείο μέσω του εκπροσώπου τους Μάρκου του Ευγενικού αντέδρασαν. Δεν υπάρχει οικουμενική (που να κάθησε και ο πάπας) που να ανέτρεψε τις αποφάσεις της Φλωρεντίας. Με άλλα λόγια θέλω να πω ότι δεν υπήρξε οικουμενική σύνοδος στην οποία να καταδικαστεί ο πάπας, και άρα δεν τοποθέτησε η Εκκλησία Ορθόδοξο επίσκοπο Ρώμης όπως όφειλε να πράξει για να διατηρηθεί η πενταρχία. (Θυμίζω ότι πατριάρχες Ρωσίας και Βαλκανίων θεωρούνται ανεπίσημοι κατά το δίκιο. Επισήμως μόνο οικουμενική σύνοδος μπορεί να τους αναγνωρίσει πατριαρχεία). Στους κανόνες, η διοίκηση της Εκκλησίας είναι πάντα πενταρχική. Άρα, υπό μία έννοια (σχολαστική ίσως) για να έχουμε οικουμενική πρέπει να έχουμε 5 πατριάρχες.
Τέλος πάντων, για να μη μακρηγορώ, εφόσον η Ρώμη δεν έχει προσκληθεί σε Οικουμενική σύνοδο στην οποία και να καταδικαστεί επισήμως θα μπορούσαμε να πούμε (εφόσον ακολουθήσουμε το σκεπτικό σου) ότι αν και αιρετική, αποτελεί το άρρωστο κομμάτι της Εκκλησίας το οποίο θα πάψει να είναι εκκλησία, όταν ο Ρώμης προσκληθεί να καθίσει σε οικουμενική και έρθει, δεν μετανοήσει και αρα καταδικασθεί, ή θα γίνει υγιές αν έρθει στη σύνοδο και μετανοήσει.
Βέβαια αν θεωρήσουμε τη σύνοδο της Κων/ως 879 ως οικουμενική, τότε αυτομάτως το ανάθεμα της προσθήκης του Filioque υπάρχει και άρα είναι de facto αποκομένοι από την εκκλησία οι λατίνοι.
Να τελειώσω και με κάτι άλλο. Η αίρεση του οικουμενισμού (ως αποδοχής της θεωρίας των κλάδων) φρονώ ότι εκφράζεται μεμονωμένα. Δεν έχει εκφραστεί συνοδικά. Κανένα πατριαρχείο δεν αρνείται ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η μοναδική Εκκλησία του ΧC επί της γης. Το απαράδεκτο κείμενο του Balamaand δεν έχει γίνει καθολικά δεκτό. Ακόμα και το Φανάρι στα οικουμενιστικά του ανοίγματα δεν φεύγει από την πάγια θέση του ότι Εκκλησια=η Ορθόδοξος Εκκλησία και μόνο. Με άλλα λόγια τα θεωρεί οικονομικά μέτρα που θα φέρουν στον παπισμό την επίγνωση της Ορθοδοξίας. Οι κατά τόπους διακοινωνίες, ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ του κανόνα. Τέτοιες εξαιρέσεις γινόταν πάντα στην εκκλησία και βέβαια πριν την ημερολογιακή μεταρρύθμιση, χωρίς καμία μα καμία αντίδραση.
Επιπλέον θέλω να τονίσω ότι κανένας πατέρας δεν είναι οποσδήποτε αλάθητος και ούτε μια συγκεκριμένη στάση που ακολούθησε είναι απαραίτητα δεσμευτική για μας, και ούτε οτιδήποτε έχει γραφεί πρέπει να το λαμβάνουμε πάντα τοις μετρητοίς [π.χ. ο Μάξιμος ο Ομολογητής σε μια επιστολή (Επιστολή «γραφήσης εκ Ρώμης») γράφει τέτοια πράματα για τη Ρώμη, που αν τα πάρουμε τοις μετρητοίς τότε όχι μόνο το πρωτείο της Ρώμης πρέπει να αναγνωρίσουμε, αλλά και το αλάθητο (βεβαια σε αλλα κειμενα προβαλει την ορθοδοξη εκκλησιολογια). Επίσης ο Αγ. Μάξιμος θεωρούσε τον Πάπα Ονώριο Ορθόδοξο, όμως η Στ΄ Οικουμενική τον καταδίκασε ως αιρετικό).
Προσωπικά επειδή θεωρώ τον εαυτό μου θεολογικά φτωχό και επειδή σε κανένα επίσημο κείμενο δεν βλέπω παραχάραξη της Ορθοδοξίας, θα μου επιτρέψεις να μην ακολουθήσω ούτε τον π. Αμβρόσιο στους Αγίου Πατέρες, ούτε τον Άγιο Μάρκο, αλλά μέχρι κάποια σύνοδος να μιλήσει (μην ξεχνάς ότι καμία τοπική Εκκλησία δεν έχει καταδικάσει το Φανάρι), να ακολουθώ τους μεγάλους θεοφόρους και θαυματουργούς πατέρες των καιρών μας (Σοφρωνιο Σαχάρωφ, Πορφύριο, Παϊσιο, Ιάκωβο Τσαλίκη, Γεώργιο Καρσλίδη, Α
μφιλόχιο Μακρή, Σίμωνα Αρβανίτη, Ιωσήφ Ησυχαστή, Εφραίμ Κατουνακιώτη και τόσους άλλους, οι οποίοι βρίσκονταν ενωμένοι με το Πατριαρχείο Κων/ως). Οι δύο τελευταίοι μάλιστα έλαβαν και σχετική πληροφορία, (ήταν προηγουμένως με το παλαιό). Το ίδιο έγινε και με θαυματουργούς Ρουμάνους αγίους, που μετά την αλλαγή του ημερολογίου έλαβαν ανάλογες πληροφορίες.
Θα εκτιμούσα τις απόψεις σου. Συγγνώμη για τη μακρηγορία μου, αλλά και για το θράσος μου να μιλάω για πράγματα που ξεπερνούν τις διανοητικές και πνευματικές δυνάμεις μου.
Ο Θεός μαζί μας
ΟΤΙ ΓΡΑΦΩ, ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΟΝΤΑΣ ΗΜΙΜΘΗΣ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΑΛΑΘΗΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια εκκλησιολογικής φύσεως αφορμώμενος από τις τελευταίες εκκλησιολογικές σου τοποθετήσεις. Το θέμα του σχίσματος στα πλαίσια της μίας Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως εσύ το ορίζεις (άρρωστο και υγιές κομμάτι της εκκλησίας, τα οποία, αν και σε σχίσμα, αποτελούν μέρη της εκκλησίας) αποτελεί θέμα που ιδιαίτερα με απασχολεί τον τελευταίο καιρό.
Από ότι καταλαβαίνω, εσύ πρεσβεύεις ότι σήμερα η Ορθόδοξος Εκκλησίας αποτελείται από δύο μέρη:
α) Το υγιές: το κομμάτι που δεν κοινωνεί με τους οικουμενιστές, δηλαδή οι εν Ελλάδι παλαιοημερολογίτες και κάποιες άλλες μικρές ζηλωτικές ομάδες στα Βαλκάνια και στη Διασπορά (συνολικά 50 χιλιάδες Ορθόδοξοι)
β) To άρρωστο: αυτό που ονομάζουμε επίσημη Ορθόδοξο Εκκλησία, δηλαδή τους πιστούς που βρίσκονται σε κοινωνία με τα πρεσβυγενή και τα άλλα πατριαρχεία (περίπου 300 εκατομμύρια).
Αν επίσης αντιλαμβάνομαι ορθά, δέχεσαι ότι η μυστηριακή χάρη υπάρχει και στα δύο κομμάτια, αλλά ότι το (β) έχει αποκλίνει από την αλήθεια, αλλά εφόσον δεν έχει καταδικαστεί από οικουμενική σύνοδο διατηρεί τη χάρη.
Θα ήθελα να με διορθώσεις αν κάνω κάποιο λάθος.
Ας δούμε στην εκκλησιαστική ιστορία κάποια παραδείγματα σχετικά με τις εκκλησιολογικές σου τοποθετήσεις. Πριν την περίοδο της ΣΤʼ Οικουμενικής τα πατριαρχεία της Ανατολής βρίσκονται στη μονοθελιτική πλάνη, όμως οι πατριάρχες τους δεν έχουν καταδικαστεί από Οικουμενική Σύνοδο και άρα διατηρούν τη χάρη. Τα μυστήρια είναι έγκυρα. Με άλλα λόγια αποτελούν μέρη της Εκκλησίας, αλλά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν κατά το δικό σου σκεπτικό ως το «άρρωστο μέρος της Εκκλησίας». Το υγιές είναι η Εκκλησία της Ρώμης (και όλη η Δυτική Ευρώπη που κοινωνεί μαζί της) η οποία και έχει διακόψει την κοινωνία με την Ανατολή. Στην περίοδο λοιπόν αυτή, ο Άγιος Μάξιμος, αγωνίζεται εκ των έσω για να ανατρέψει την κατάσταση στη δική του Εκκλησία, αποτυγχάνει, και τελικά καταφεύγει στη Ρώμη (στο υγιές κομμάτι).
[Ερώτηση: Πριν καταφύγει στη Ρώμη, τουλάχιστον στην αρχή των προσπαθειών του, κοινωνούσε με τον Κων/ως;]
Τελικά οι Εκκλησίες της Ανατολής (το άρρωστο μέρος) κατάλαβαν την πλάνη τους και με την ΣΤ΄ Οικουμενική επανήλθαν στην Ορθοδοξία και το σχίσμα θεραπεύθηκε.
Την περίοδο από την αρχή της Εικονομαχίας μέχρι την Ζ΄Οικουμενική, η Εκκλησία της Κων/ως (μόνο αυτή) βρίσκεται κάτω από εικονοκλάστες επισκόπους. Οι ορθόδοξοι Κων/ες παραμένουν κάτω από αυτούς. Η Ρώμη και τα άλλα πατριαρχεία έχουν διακόψει την κοινωνία. Κατά το σκεπτικό σου η Κων/λη είναι το άρρωστο κομμάτι της Εκκλησίας (διατηρεί όμως τη χάρη διότι δεν έχει καταδικαστεί από Οικουμενική Σύνοδο) ενώ τα άλλα πατριαρχεία είναι το υγιές κομμάτι της Εκκλησίας. Είναι αυτό το σκεπτικό σου;
Με την Ζ΄ Οικουμενική, όπως λέει και ο Άγιος Ταράσιος ενώθηκαν τα διασπασμένα μέρη της Εκκλησίας [το άρρωστο (Κων/λη) και το υγιές (τα άλλα Πατριαρχεία)]. Αφού λοιπόν υπήρξε απόφαση Οικουμενικής τώρα Συνόδου έναντι της εικονομαχίας, στη Β΄ φάση της Εικονομαχίας, το σχίσμα στην Κων/λη μεταξύ εικονοκλαστών και εικονοφίλων επισκόπων (αν θυμάμαι καλά υπήρχαν εικονόφιλοι επίσκοποι) δεν είναι πλέον σχίσμα εντός της Εκκλησίας (υγιές και άρρωστο μέλος) αλλά σχίσμα μεταξύ Εκκλησίας και εξωκεκκλησιαστικής αίρεσης. Τώρα οι εικονοκλάστες δεν αποτελούν απλά το άρρωστο μέρος της Εκκλησίας αλλά βρίσκονται εκτός αυτής ΕΦΌΣΟΝ Η ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (είμαι σχεδόν σίγουρος ότι υπήρχε διακοπή κοινωνίας με τη Ρώμη).
Ισχύει κάτι ανάλογο κατά τον καιρό του αρειανισμού;
Το σκεπτικό σου έχει λογική. Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι με αναπαύει πλήρως. Απαιτείται πολυχρόνια μελέτη της ιστορίας συνδυασμένη με προσευχή και ταπείνωση για να βγάλει κανείς άκρη. Υπάρχουν ζητήματα που χρειάζονται διαλεύκανση. Για παράδειγμα πότε έχουμε μια οικουμενική σύνοδο; Οι κανόνες λένε ότι πρέπει να υπάρχει εκπροσώπηση από την πενταρχία. Πρέπει να είναι και οι 5 πατριάρχες ορθόδοξοι που θα συμμετάσχουν? Στην Δ΄ ο Αλεξανδρείας δεν ήταν (ή ήταν και τελικά καταδικάστηκε μόνο για κανονικούς λόγους όπως πολλοί υποστηρίζουν?)
Τέλος πάντων το άρρωστο κομμάτι (κατά το σκεπτικό σου) πότε αποκόπτεται από την εκκλησία? Όταν υπάρξει καταδίκη από οικουμενική σύνοδο μόνο ή και από σύνοδο μιας Εκκλησίας του υγιούς μέρους? Πριν τη Στ΄, σύνοδος στη Ρώμη είχε καταδικάσει την Κων/λη και αναθεματίσει πατριάρχες.
Με το σκεπτικό σου πάντως, αν θεωρήσουμε ως οικουμενική μια σύνοδο που πρέπει να εκπροσωπείται από την πενταρχία, τότε μετά το σχίσμα εξωτερικά οικουμενική είναι η ψευδοσύνοδος της Φλωρεντίας στην οποία τα ανατολικά πατριαρχείο μέσω του εκπροσώπου τους Μάρκου του Ευγενικού αντέδρασαν. Δεν υπάρχει οικουμενική (που να κάθησε και ο πάπας) που να ανέτρεψε τις αποφάσεις της Φλωρεντίας. Με άλλα λόγια θέλω να πω ότι δεν υπήρξε οικουμενική σύνοδος στην οποία να καταδικαστεί ο πάπας, και άρα δεν τοποθέτησε η Εκκλησία Ορθόδοξο επίσκοπο Ρώμης όπως όφειλε να πράξει για να διατηρηθεί η πενταρχία. (Θυμίζω ότι πατριάρχες Ρωσίας και Βαλκανίων θεωρούνται ανεπίσημοι κατά το δίκιο. Επισήμως μόνο οικουμενική σύνοδος μπορεί να τους αναγνωρίσει πατριαρχεία). Στους κανόνες, η διοίκηση της Εκκλησίας είναι πάντα πενταρχική. Άρα, υπό μία έννοια (σχολαστική ίσως) για να έχουμε οικουμενική πρέπει να έχουμε 5 πατριάρχες.
Τέλος πάντων, για να μη μακρηγορώ, εφόσον η Ρώμη δεν έχει προσκληθεί σε Οικουμενική σύνοδο στην οποία και να καταδικαστεί επισήμως θα μπορούσαμε να πούμε (εφόσον ακολουθήσουμε το σκεπτικό σου) ότι αν και αιρετική, αποτελεί το άρρωστο κομμάτι της Εκκλησίας το οποίο θα πάψει να είναι εκκλησία, όταν ο Ρώμης προσκληθεί να καθίσει σε οικουμενική και έρθει, δεν μετανοήσει και αρα καταδικασθεί, ή θα γίνει υγιές αν έρθει στη σύνοδο και μετανοήσει.
Βέβαια αν θεωρήσουμε τη σύνοδο της Κων/ως 879 ως οικουμενική, τότε αυτομάτως το ανάθεμα της προσθήκης του Filioque υπάρχει και άρα είναι de facto αποκομένοι από την εκκλησία οι λατίνοι.
Να τελειώσω και με κάτι άλλο. Η αίρεση του οικουμενισμού (ως αποδοχής της θεωρίας των κλάδων) φρονώ ότι εκφράζεται μεμονωμένα. Δεν έχει εκφραστεί συνοδικά. Κανένα πατριαρχείο δεν αρνείται ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η μοναδική Εκκλησία του ΧC επί της γης. Το απαράδεκτο κείμενο του Balamaand δεν έχει γίνει καθολικά δεκτό. Ακόμα και το Φανάρι στα οικουμενιστικά του ανοίγματα δεν φεύγει από την πάγια θέση του ότι Εκκλησια=η Ορθόδοξος Εκκλησία και μόνο. Με άλλα λόγια τα θεωρεί οικονομικά μέτρα που θα φέρουν στον παπισμό την επίγνωση της Ορθοδοξίας. Οι κατά τόπους διακοινωνίες, ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ του κανόνα. Τέτοιες εξαιρέσεις γινόταν πάντα στην εκκλησία και βέβαια πριν την ημερολογιακή μεταρρύθμιση, χωρίς καμία μα καμία αντίδραση.
Επιπλέον θέλω να τονίσω ότι κανένας πατέρας δεν είναι οποσδήποτε αλάθητος και ούτε μια συγκεκριμένη στάση που ακολούθησε είναι απαραίτητα δεσμευτική για μας, και ούτε οτιδήποτε έχει γραφεί πρέπει να το λαμβάνουμε πάντα τοις μετρητοίς [π.χ. ο Μάξιμος ο Ομολογητής σε μια επιστολή (Επιστολή «γραφήσης εκ Ρώμης») γράφει τέτοια πράματα για τη Ρώμη, που αν τα πάρουμε τοις μετρητοίς τότε όχι μόνο το πρωτείο της Ρώμης πρέπει να αναγνωρίσουμε, αλλά και το αλάθητο (βεβαια σε αλλα κειμενα προβαλει την ορθοδοξη εκκλησιολογια). Επίσης ο Αγ. Μάξιμος θεωρούσε τον Πάπα Ονώριο Ορθόδοξο, όμως η Στ΄ Οικουμενική τον καταδίκασε ως αιρετικό).
Προσωπικά επειδή θεωρώ τον εαυτό μου θεολογικά φτωχό και επειδή σε κανένα επίσημο κείμενο δεν βλέπω παραχάραξη της Ορθοδοξίας, θα μου επιτρέψεις να μην ακολουθήσω ούτε τον π. Αμβρόσιο στους Αγίου Πατέρες, ούτε τον Άγιο Μάρκο, αλλά μέχρι κάποια σύνοδος να μιλήσει (μην ξεχνάς ότι καμία τοπική Εκκλησία δεν έχει καταδικάσει το Φανάρι), να ακολουθώ τους μεγάλους θεοφόρους και θαυματουργούς πατέρες των καιρών μας (Σοφρωνιο Σαχάρωφ, Πορφύριο, Παϊσιο, Ιάκωβο Τσαλίκη, Γεώργιο Καρσλίδη, Α
μφιλόχιο Μακρή, Σίμωνα Αρβανίτη, Ιωσήφ Ησυχαστή, Εφραίμ Κατουνακιώτη και τόσους άλλους, οι οποίοι βρίσκονταν ενωμένοι με το Πατριαρχείο Κων/ως). Οι δύο τελευταίοι μάλιστα έλαβαν και σχετική πληροφορία, (ήταν προηγουμένως με το παλαιό). Το ίδιο έγινε και με θαυματουργούς Ρουμάνους αγίους, που μετά την αλλαγή του ημερολογίου έλαβαν ανάλογες πληροφορίες.
Θα εκτιμούσα τις απόψεις σου. Συγγνώμη για τη μακρηγορία μου, αλλά και για το θράσος μου να μιλάω για πράγματα που ξεπερνούν τις διανοητικές και πνευματικές δυνάμεις μου.
Ο Θεός μαζί μας