ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Η θεραπεία της ψυχής του ανθρώπου είναι η κύρια μέριμνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η Εκκλησία πάντοτε θεράπευε τον χώρο της ψυχής. Είχε διαπιστώσει, από την Εβραϊκή παράδοση και από τον ίδιο τον Χριστό και τους αποστόλους ότι στον χώρο της φυσικής καρδιάς λειτουργεί κάτι, που οι Πατέρες ονόμασαν "νουν". Πήρανε δηλαδή τον παραδοσιακόν "νουν", που σημαίνει διάνοια και λόγος, και κάνανε μια διαφοροποίηση. Ωνόμασαν νουν αυτήν την νοερά ενέργεια, η οποία λειτουργεί στην καρδιά του υγιούς ψυχικά ανθρώπου. Δεν γνωρίζομε πότε έγινε αυτή η διαφοροποίησις, διότι συμβαίνει επίσης μερικοί Πατέρες να ονομάζουν με την ίδια λέξη, νουν, και την λογική, αλλά και την νοερά ενέργεια, όταν αυτή κατεβαίνει και λειτουργεί στον χώρο της καρδιάς.
Οπότε εξ αυτής της απόψεως η νοερά ενέργεια είναι μία και μόνη ενέργεια της ψυχής, η οποία στον μεν εγκέφαλο λειτουργεί ως λογική, η ίδια όμως λειτουργεί συγχρόνως και στην καρδιά ως νους. Δηλαδή το ίδιο όργανο, ο νους, προσεύχεται αδιάλειπτα στην καρδιά, σε όσους εννοείται έχουν αδιάλειπτη καρδιακή προσευχή, και συγχρόνως σκέπτεται π.χ. μαθηματικά προβλήματα και ο,τιδήποτε άλλο, στον εγκέφαλο.
Πρέπει να πούμε ότι αυτό που ο απόστολος Παύλος ονομάζει νουν ταυτίζεται με αυτό που οι Πατέρες ονομάζουν διάνοια. Είναι μια διαφορά στην ορολογία. Όταν ο απόστολος Παύλος λέγει "προσεύξομαι τω πνεύματι", εννοεί αυτό που λεν οι Πατέρες "προσεύξομαι τω νοΐ". Και, όταν λέγει "προσεύξομαι τω νοΐ", εννοεί "προσεύξομαι τη διανοία". Το όνομα "νους" των Πατέρων δεν είναι ο "νους" του αποστόλου Παύλου, αλλά είναι το "πνεύμα" του αποστόλου Παύλου. Όταν λέγει προσεύξομαι το νοΐ, προσεύξομαι των πνεύματι ή ψαλλώ τω νοΐ, ψαλλώ τω πνεύματι, και όταν λέγει το Πνεύμα του Θεού συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών. με την λέξη πνεύμα εννοεί αυτό που οι Πατέρες λένε νουν. Και με την λέξη νους εννοεί την διάνοια, την λογική.
Στην έκφρασή του "το Πνεύμα του Θεού συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών", μιλάει για δύο πνεύματα: Για το Πνεύμα του Θεού και για το ανθρώπινο πνεύμα. Αυτό το ανθρώπινο πνεύμα κατά κάποια παράξενη εξέλιξη εμφανίζεται αργότερα στην εποχή του αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου να ονομάζεται νους, και μόνο τα ονόματα λόγος και διάνοια να παραμένουν και να αναφέρωνται στην λογική του ανθρώπου. Έτσι ταυτίσθηκε ο "νους" με το "πνεύμα", δηλαδή με την "καρδιά". Διότι ο χώρος του πνεύματος του ανθρώπου είναι η καρδιά, κατά τον απόστολο Παύλο.
Έτσι η λογική λατρεία γίνεται για τον απόστολο Παύλο με τον νουν (δηλ. με την διάνοια, την λογική), ενώ η νοερά ευχή γίνεται με το πνεύμα και είναι η πνευματική ευχή, δηλαδή η καρδιακή προσευχή. Έτσι εκείνο, που λέγει ο απόστολος Παύλος, "αλλ' εν εκκλησία θέλω πέντε λόγους δια του νοός μου λαλήσαι, ίνα και άλλους κατηχήσω, ή μυρίους λόγους εν γλώσση", σημαίνει ότι προτιμούσε να πει πέντε λέξεις, πέντε λόγια δηλαδή, για να κατηχήσει τους άλλους, παρά να προσεύχεται νοερώς. Αυτό, που λέγει εδώ ο απόστολος Παύλος, ερμηνεύεται από μερικούς μοναχούς ότι μίλησε ο Απόστολος για ρην ευχή του Ιησού, δηλαδή για το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με", που αποτελείται από πέντε λέξεις. Αλλά εδώ ο απόστολος Παύλος μιλάει για λόγια με τα οποία κατηχούσε τους άλλους. Διότι πως μπορεί να γίνει κατήχησις με νοερά προσευχή, αφού η νοερά προσευχή είναι εσωτερική προσευχή του ανθρώπου και οι άλλοι γύρω του δεν ακούνε τίποτε; Η κατήχησις όμως γίνεται με λογική διδασκαλία και λογική λατρεία. Διδάσκουμε και μιλούμε μέσω της λογικής, που είναι η συνήθης επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.
Επικοινωνία όμως έχουν μεταξύ τους και όσοι έχουν νοερά ευχή μέσα στην καρδιά τους. Μπορούν δηλαδή να καθίσουν μαζί και ο ένας να επικοινωνεί με τον άλλον νοερώς, χωρίς να μιλάνε. Να υπάρχει δηλαδή μεταξύ τους πνευματική επικοινωνία. Αυτό φυσικά συμβαίνει σ' αυτούς και εκ του μακρόθεν. Και αυτοί επίσης έχουν το διορατικό και το προορατικό χάρισμα. Με το διορατικό ανιχνεύουν τα αμαρτήματα του κάθε ανθρώπου, καθώς και τις σκέψεις τους, ενώ με το προορατικό βλέπουν και μιλάνε για πράγματα, πράξεις και γεγονότα μέλλοντα. Πράγματι υπάρχουν τέτοιοι χαρισματούχοι άνθρωποι και, αν πάτε να εξομολογηθήτε σ' αυτούς, ξέρουν όλα όσα έχετε κάνει στην ζωή σας, πριν ανοίξετε το στόμα σας για να τους τα πήτε.
Πατερική Θεολογία (+ π. Ιωάννη Ρωμανίδη)
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο "ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ" ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Ο κάθε άνθρωπος είναι ψυχοπαθής κατά την Πατερική έννοια. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος σχιζοφρενής για να είναι ψυχοπαθής. Ο ορισμός της ψυχοπάθειας από Πατερικής απόψεως είναι ότι η ψυχοπάθεια υπάρχει στον άνθρωπο εκείνον που δεν λειτουργεί σωστά η νοερά ενέργεια μέσα του. Όταν δηλαδή ο νους του ανθρώπου είναι γεμάτος από λογισμούς, όχι μόνο κακούς λογισμούς, αλλά και καλούς λογισμούς.
Όποιος έχει λογισμούς, καλούς ή κακούς μέσα στην καρδιά του, αυτός ο άνθρωπος από Πατερικής απόψεως είναι ψυχοπαθής. Ας είναι οι λογισμοί αυτοί ηθικοί, ακόμη και ηθικώτατοι, ανήθικοι ή ο,τιδήποτε άλλο. Δηλαδή κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας όποιος δεν έχει περάσει από κάθαρση της ψυχής από τα πάθη και δεν έχει φθάσει σε κατάσταση φωτισμού με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι ψυχοπαθής. Όχι όμως με την έννοια της Ψυχιατρικής. Ο ψυχοπαθής για τον ψυχίατρο είναι κάτι άλλο. Είναι εκείνος που πάσχει από ψύχωση, είναι ο σχιζοφρενής. Για την Ορθοδοξία όμως ένας που δεν έχει περάσει από κάθαρση της ψυχής από τα πάθη και δεν έχει φθάσει σε φωτισμό, είναι νορμάλ ή δεν είναι νορμαλ; Αυτό είναι το θέμα.
Ποιος είναι ο νορμάλ Ορθόδοξος Χριστιανός στην Πατερική παράδοση; Αν θέλετε να το δείτε αυτό ξεκάθαρα, διαβάστε την ακολουθία του αγίου Βαπτίσματος, διαβάστε την ακολουθία του Αγίου Μύρου, η οποία τελείται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως την Μ. Πέμπτη, διαβάστε την ακολουθία των Εγκαινίων των ιερών ναών. Εκεί θα δείτε τι σημαίνει ναός του Αγίου Πνεύματος, εκεί θα δείτε ποιος είναι ο φωτισμένος.
Όλες οι ακολουθίες καθώς και η ασκητική παράδοσις της Εκκλησίας αναφέρονται κυρίως σε τρεις πνευματικές καταστάσεις: Στην κάθαρση από τα πάθη της ψυχής και του σώματος, στον φωτισμό του νου του ανθρώπου από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και στην θέωση της ψυχής και του σώματος του ανθρώπου. Κυρίως όμως μιλούν για την κάθαρση και τον φωτισμό, επειδή οι ακολουθίες της Εκκλησίας είναι εκφράσεις της λογικής λατρείας. Οπότε ο νορμάλ Ορθόδοξος ποιος είναι; Ο βαπτισμένος, αλλά μη κεκαθαρμένος; Ο μη φωτισμένος; Ή ο κεκαθαρμένος και φωτισμένος; Ο τελευταίος φυσικά. Αυτός είναι ο νορμάλ Ορθόδοξος.
Άρα σε τι διαφέρουν οι νορμάλ Ορθόδοξοι από τους άλλους Ορθόδοξους;
Στο δόγμα; Όχι, βέβαια. Πάρτε τους Ορθόδοξους γενικά. Μεταξύ τους όλοι έχουν το ίδιο δόγμα, την ίδια παράδοση και την ίδια κοινή λατρεία. Μέσα σε έναν ιερό ναό μπορεί να υπάρχουν π.χ. τριακόσιοι Ορθόδοξοι. Από αυτούς όμως μόνο οι πέντε να είναι σε κατάσταση φωτισμού, ενώ οι άλλοι να μην είναι. Και μάλιστα οι άλλοι να μην έχουν ιδέα του τι είναι κάθαρσις. Οπότε τίθεται το ερώτημα: Οι νορμάλ Ορθόδοξοι Χριστιανοί μεταξύ αυτών πόσοι είναι; Δυστυχώς μόνο οι πέντε.
Η κάθαρσις όμως και ο φωτισμός είναι συγκεκριμένες καταστάσεις θεραπείας, που μπορούν να εξακριβωθούν από εμπείρους και φωτισμένους πνευματικούς πατέρες. Οπότε έχομε εδώ καθαρά ιατρικά κριτήρια. Ή μήπως δεν είναι καθαρά ιατρικά κριτήρια; Εφ' όσονξ ο νους είναι φυσιολογικό όργανο του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου - διότι όχι μόνο οι Έλληνες ή οι Ορθόδοξοι έχουν νουν, αλλά και οι Μουσουλμάνοι και οι Βουδδιστές και όλος ο κόσμος-, άρα όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια ανάγκη για κάθαρση και φωτισμό. Η δε θεραπευτική αγωγή είναι μία. Ή υπάρχουν πολλές θεραπευτικές αγωγές γι' αυτό το νόσημα; Και είναι πράγματι νόσημα ή όχι;
Ο κάθε άνθρωπος είναι ψυχοπαθής κατά την Πατερική έννοια. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος σχιζοφρενής για να είναι ψυχοπαθής. Ο ορισμός της ψυχοπάθειας από Πατερικής απόψεως είναι ότι η ψυχοπάθεια υπάρχει στον άνθρωπο εκείνον που δεν λειτουργεί σωστά η νοερά ενέργεια μέσα του. Όταν δηλαδή ο νους του ανθρώπου είναι γεμάτος από λογισμούς, όχι μόνο κακούς λογισμούς, αλλά και καλούς λογισμούς.
Όποιος έχει λογισμούς, καλούς ή κακούς μέσα στην καρδιά του, αυτός ο άνθρωπος από Πατερικής απόψεως είναι ψυχοπαθής. Ας είναι οι λογισμοί αυτοί ηθικοί, ακόμη και ηθικώτατοι, ανήθικοι ή ο,τιδήποτε άλλο. Δηλαδή κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας όποιος δεν έχει περάσει από κάθαρση της ψυχής από τα πάθη και δεν έχει φθάσει σε κατάσταση φωτισμού με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι ψυχοπαθής. Όχι όμως με την έννοια της Ψυχιατρικής. Ο ψυχοπαθής για τον ψυχίατρο είναι κάτι άλλο. Είναι εκείνος που πάσχει από ψύχωση, είναι ο σχιζοφρενής. Για την Ορθοδοξία όμως ένας που δεν έχει περάσει από κάθαρση της ψυχής από τα πάθη και δεν έχει φθάσει σε φωτισμό, είναι νορμάλ ή δεν είναι νορμαλ; Αυτό είναι το θέμα.
Ποιος είναι ο νορμάλ Ορθόδοξος Χριστιανός στην Πατερική παράδοση; Αν θέλετε να το δείτε αυτό ξεκάθαρα, διαβάστε την ακολουθία του αγίου Βαπτίσματος, διαβάστε την ακολουθία του Αγίου Μύρου, η οποία τελείται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως την Μ. Πέμπτη, διαβάστε την ακολουθία των Εγκαινίων των ιερών ναών. Εκεί θα δείτε τι σημαίνει ναός του Αγίου Πνεύματος, εκεί θα δείτε ποιος είναι ο φωτισμένος.
Όλες οι ακολουθίες καθώς και η ασκητική παράδοσις της Εκκλησίας αναφέρονται κυρίως σε τρεις πνευματικές καταστάσεις: Στην κάθαρση από τα πάθη της ψυχής και του σώματος, στον φωτισμό του νου του ανθρώπου από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και στην θέωση της ψυχής και του σώματος του ανθρώπου. Κυρίως όμως μιλούν για την κάθαρση και τον φωτισμό, επειδή οι ακολουθίες της Εκκλησίας είναι εκφράσεις της λογικής λατρείας. Οπότε ο νορμάλ Ορθόδοξος ποιος είναι; Ο βαπτισμένος, αλλά μη κεκαθαρμένος; Ο μη φωτισμένος; Ή ο κεκαθαρμένος και φωτισμένος; Ο τελευταίος φυσικά. Αυτός είναι ο νορμάλ Ορθόδοξος.
Άρα σε τι διαφέρουν οι νορμάλ Ορθόδοξοι από τους άλλους Ορθόδοξους;
Στο δόγμα; Όχι, βέβαια. Πάρτε τους Ορθόδοξους γενικά. Μεταξύ τους όλοι έχουν το ίδιο δόγμα, την ίδια παράδοση και την ίδια κοινή λατρεία. Μέσα σε έναν ιερό ναό μπορεί να υπάρχουν π.χ. τριακόσιοι Ορθόδοξοι. Από αυτούς όμως μόνο οι πέντε να είναι σε κατάσταση φωτισμού, ενώ οι άλλοι να μην είναι. Και μάλιστα οι άλλοι να μην έχουν ιδέα του τι είναι κάθαρσις. Οπότε τίθεται το ερώτημα: Οι νορμάλ Ορθόδοξοι Χριστιανοί μεταξύ αυτών πόσοι είναι; Δυστυχώς μόνο οι πέντε.
Η κάθαρσις όμως και ο φωτισμός είναι συγκεκριμένες καταστάσεις θεραπείας, που μπορούν να εξακριβωθούν από εμπείρους και φωτισμένους πνευματικούς πατέρες. Οπότε έχομε εδώ καθαρά ιατρικά κριτήρια. Ή μήπως δεν είναι καθαρά ιατρικά κριτήρια; Εφ' όσονξ ο νους είναι φυσιολογικό όργανο του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου - διότι όχι μόνο οι Έλληνες ή οι Ορθόδοξοι έχουν νουν, αλλά και οι Μουσουλμάνοι και οι Βουδδιστές και όλος ο κόσμος-, άρα όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια ανάγκη για κάθαρση και φωτισμό. Η δε θεραπευτική αγωγή είναι μία. Ή υπάρχουν πολλές θεραπευτικές αγωγές γι' αυτό το νόσημα; Και είναι πράγματι νόσημα ή όχι;