Η εις Άδου κάθοδος
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Απρ 07, 2007 2:20 pm
Ύστερα από την ανερμήνευτη συγκατάβαση του σταυρικού θανάτου του Χριστού μας, ακολούθησε η «εις Άδου κάθοδος» της «τεθεωμένης» ψυχής του, που «κατήλθεν μέχρις Άδου ταμείων», για να ανασύρει από εκεί «τους απ’ αιώνος» δικαίους, που περίμεναν με λαχτάρα τον ερχομό Του.
Για το λόγο αυτό, κατά τον Άγιο Επιφάνιο, οι δίκαιοι των χρόνων της Π. Διαθήκης έστρεφαν τα βλέμματά τους προς τον Κύριο και έλεγαν:
«Επίφανον το πρόσωπό σου και σωθησόμεθα»
«Κύριε, ανάγαγε εξ Άδου την ψυχήν μου»
«Ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις Άδην»
Βλέποντας δε ο Αδης, που προσωποιείται από τους ποιητές, την αστραπή της θεότητας του Κυρίου κατά την κάθοδο αυτή, «επικράνθη».
«Επικράνθη, κατά το χρυσορρήμονα Πατέρα, και γαρ κατηργήθη.
Επικράνθη και γαρ ενεπαίχθη.
Επικράνθη και γαρ ενεκρώθη.
Επικράνθη και γαρ καθηρέθη.
Επικράνθη και γαρ εδεσμεύθη.
Έλαβε σώμα και Θεώ περιέτυχεν.
Έλαβεν γην και συνήντησεν ουρανώ.
Έλαβεν όπερ έβλεπε και πέπτωκεν όθεν ουκ έβλεπε».
Αναγκάσθηκε να ανοίξει τις πύλες του Άδου για όλους τους Δικαίους, που άπλωσαν για να πιάσουν το «χέρι» της παντοδυναμίας του Χριστού, ενώ οι επουράνιες δυνάμεις, που έβλεπαν εκστατικές, κραύγαζαν:
«Ζωοδότα Χριστέ, ο Θεός ημών δόξα σοι».
