"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Ως γνωστόν όπως αρρωσταίνει το σώμα αρρωσταίνει και η ψυχή. Αρρώστεια της ψυχής είναι τα πάθη ενώ υγεία της οι αρετές. Αν δεν καθαρθούμε από τα πάθη μας όμως τι γίνεται? Οι Άγιοι από οσο ξέρω με τους αγώνες τους ξερίζωσαν κάθε ρίζα των παθών από τις καρδιές τους. Αλλά αν δεν καθαρθούμε τελείως? Διάβασα κάπου ότι τότε θα μας κατηγορεί η συνήδειση μας. Μπορεί την μια στιγμή ένα μου πάθος μέσα από έναν πειρασμό να το αντιμετοπίζω στον επόμενο όμως πειρασμό μπορεί να δείξω αμέλεια.

Οί ασθένειες τού σώματος έχουν μικρή διάρκεια καί εκτός αυτού είναι καί είς τήν πλειοψηφεία τους ιάσιμες.Σέ αντίθεση μέ αυτές τού σώματος,οί ψυχικές ασθένειες εάν δέν θεραπευθούν τώρα πού μάς εδώθει ή μοναδική αυτή ευκαιρία, εκτός τού ότι είναι σίγουρον ότι θά κριθούμε δία αυτές, υποπτεύομαι ότι θά μάς βασανίζουν καί είς τούς αιώνες τών αιώνων.

Φίλε Χρήστο, τα πάθη, όπως λες, είναι αρρώστιες τις ψυχής που προέρχονται από επανάληψη της ίδιας αμαρτίας πολλές φορές, έτσι που γίνεται συνήθεια για το νου σε συγκεκριμένες συνθήκες να συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο. Όταν ο άνθρωπος έλθει σε μετάνοια και ξεκινήσει την πνευματική του ζωή, πρώτα απ΄όλα εξομολογούμενος, οι αμαρτίες συγχωρούνται, αλλά οι κακές συνήθειες του νου, τα πάθη, μένουν. Αυτές οι συνήθειες κόβονται δύσκολα και μόνο χρησιμοποιώντας τ΄αντίδοτα των παθών που είναι οι αρετές.

Δηλαδή για κάθε κακή συνήθεια υπάρχει μια αντίστοιχη καλή συνήθεια. Όπως ας πούμε αντίθετη με την οργή είναι η μακροθυμία, αντίθετη με τη φιλοχρηματία είναι η ελεημοσύνη κλπ. Τα πάθη τ΄αποδεχόμαστε μόνοι μας, αλλά τις αρετές τις δίνει το Άγιο Πνεύμα μετά από πολύ πνευματικό αγώνα.

Οι περισσότεροι από μας δεν θα καταφέρουμε να νικήσουμε όλα τα πάθη μας μέχρι το τέλος της ζωής μας. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα καταδικαστούμε γι αυτό. Η πηγή και το αποτέλεσμα του πάθους είναι η αμαρτία, οι αμαρτίες όμως συγχωρούνται στον μετανοούντα και μια και δυό ... κι ένα εκατομύριο φορές η ίδια αμαρτία. Γι αυτό το θέμα δεν είναι να μην αμαρτάνουμε, γιατί αυτό δεν γίνεται, αλλά να μη μένουμε πεσμένοι. Να παραδεχόμαστε κάθε φορά το λάθος μας και την αδυναμία μας να σωθούμε μόνοι μας και να ζητάμε ταπεινά από τον Ελεήμονα Πατέρα μας να μας συγχωρήσει και πάλι.

nkope έγραψε:Αυτές οι συνήθειες κόβονται δύσκολα και μόνο χρησιμοποιώντας τ΄αντίδοτα των παθών που είναι οι αρετές.
.

Πεθαίνει κάποτε μια γυναίκα και πάει έξω από τη πόρτα του παραδείσου που έστεκε ο Αγιος Πέτρος
Περίμενε τη σειρά της .....
Περνάει η πρώτη και ακούει που της λέει ο Αγιος Πέτρος "Παιδί μου τι αμαρτίες έχεις κάνει?" - Απάτησα τον άντρα μου μια φορά Αγιε μου Πέτρο΄
Χμμμ κάνε μια φορά το γύρο του παραδείσου με τα πόδια
Περνάει η επόμενη .........
Εσύ κόρη μου ?
- Εγώ Αγιε μου απάτησα το σύζυγό μου 3 φορές
- Α .... εσύ θα κάνεις 3 φορές το γύρο του παραδείσου με τα πόδια
Πλησιάζει και η άλλη σιγά σιγά .............
- Εχεις τίποτα να μου πεις κόρη μου ?
- Εγώ Αγιε μου .... λέω να πάρω ένα ποδήλατο και να ξανάρθω του χρόνου

***********************************************************
Μου άρεσε η τοποθέτησή σου nkope
Αλλωστε και μια μορφή κόλασης δεν είναι ήδη από τώρα όταν ποθείς να διαπράξεις μια πράξη που έχει συνηθίσει η ψυχή σου και δεν μπορείς ? πόσο μάλλον όταν δεν θα έχεις καθόλου σώμα πχ να ικανοποιήσεις την ανάγκη που έχεις αποκτήσει στο να νιώθεις πχ ότι συνέχεια θες να τρως φαγητό
(Λίγο ατυχές το παράδειγμα αλλά ότι μπόρεσα έκανα )

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μου τάμαθε, Μάνο, μπορεί νά ΄κανα ένα εξάμηνο να καταλάβω τι έλεγε στον Αόρατο Πόλεμο, αλλά στο τέλος τα χώνεψα.

nkope έγραψε:Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μου τάμαθε, Μάνο, μπορεί νά ΄κανα ένα εξάμηνο να καταλάβω τι έλεγε στον Αόρατο Πόλεμο, αλλά στο τέλος τα χώνεψα.

Το έχω το βιβλίο
Εχω και ένα άλλο του Αγίου Νικόδημου πιο μεγάλο (δε θυμάμαι τίτλο) αλλά είναι στη καθαρεύουσα
Πάντως στην θρησκεία μας έχεις πολλές επιλογές , δεν σου κάνει ο ένας συγγραφέας ? πας σε άλλον
Ακούγετε λίγο άτοπο αυτό που λέω αλλά δε ξέρω έτσι αρχίζω να πιστεύω
Ο Ενας αυστηρός θα σε φάνε τα τελώνια θα σου κάνουν θα σου ράνουν
Ο Αλλος πιο μοντέρνος "εσύ αυτοκρίνεσε εσύ αυτοκολάζεσε"
Ο Αλλος πιο παραδοσιακός "Ο Θεός σε κρίνει σε τιμωρεί"
Αλλος πιο "ανεξάρτητος" Ο Θεός δεν τιμωρεί απλά εμείς το φως Του το νιώθουμε για κόλαση"
Και γενικά ο πιστός είναι έρμαιο σε χίλια δυό κείμενα , από το Πύρηνο ποταμό μέχρι το πιο αυστηρό βιβλίο να βγάλει το συμπέρασμα του τι τον περιμένει
Δυστυχώς πολύ μπέρδεμα
Ευτυχώς που ο Χριστός είπε εκείνο το "Αγαπάτε αλλήλους"
Να ξέρουμε και που να βαδίζουμε όσο μπορούμε

Καλημέρα σε όλους! Αγαπητοί μου ο "Αόρατος Πόλεμος"του Αγίου Νικοδήμου πραγματικά είναι η ασπίδα της πνευματικής θωράκισης κάθε χριστιανού.Ομως Μάνο....απευθύνομαι σε σένα που νιώθεις μπερδεμένος από τις διαφορετικές τοποθετήσεις Πατερικών αναγνωσμάτων,λέγοντάς σου την ταπεινή γνώμη μου.Ολα αυτά που προανέφερες οτι διάβασες και τα θεωρείς απαυγάσματα θεώρησης μοντέρνων,ή περισσότερο παραδοσιακών Πατέρων,είναι το ίδιο πράγμα εκφραζόμενο με διαφορετικά λόγια.Ο Παράδεισος και η κόλαση δεν είναι δύο διαφορετικοί τόποι,αλλά δύο διαφορετικές βιώσεις της ίδιας κατάστασης.Στους καθαρμένους ο Θεός βιώνεται ως "φως φωτίζον"και στους αμαρτωλούς ως "πύρ καταναλίσκον".Οταν η ψυχή έχει απαλλαγεί από τα πάθη έχει έρωτα για τον Θεό,και είναι μεθεκτή στο υπέρλαμπρο φως της Δόξης του κατα την πνευματική της κατάσταση με συνεχώς ανοδική πορεία προς την τελείωση και την θέωση.Στην εικόνα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού βλέπουμε τον πύρινο ποταμό να ξεκινά από τον θρόνο του Θεού και να ξεχύνεται προς τα κάτω.Αυτό το πύρ τις ψτχές των δικαίων που θα τον διαβούν θα τις λαμπυκάρει όπως το μέταλλο η φωτιά,τις δε μη καθαρμένες ψυχές θα τις κατακάψει.Το σώμα όταν ζεί τον εγκόσμιο βίο είναι το μέσον έκφρασης της ψυχής.Ο προσκολλημένος στα πάθη δεν θα έχει μέσο έκφρασης μετά τον θάνατό του και έτσι τα ανέκφραστα πάθη θα του δημιουργούν ατέρμονα πόνο.Στην αποκάλυψη του Ιωάννου, ο πύρινος ποταμός είναι ποταμός Χάριτος και αναψυχής για τους δικαίους,για εκείνους που αποζητούσαν στη γήϊνη ζωή τους τον Θεό.Οσο για τα τελώνια που περνά η ψυχή μετά τον χωρισμό από το σώμα,δεν έχουν καμμιά εξουσία στους δικαίους, που ανεβαίνουν προς την Δόξαν του Κυρίου ανεμπόδιστοι με τους δύο αγίους Αγγέλους στο πλάϊ της.

Μάνο, όπως λες οι Πατέρες κι οι διακεκριμένοι Θεολόγοι, παλαιότεροι και συγχρονοι, προσπάθησαν να μας μεταφέρουν τις εμπειρίες που αποκόμισαν από τον πνευματικό αγώνα τους και τα συμπεράσματα που έβγαλαν από τη μακροχρόνια μελέτη των Γραφών και των προγενεστέρων τους Πατέρων. Ο κάθε άνθρωπος διατυπώνει τις εμπειρίες του και τις σκέψεις του ανάλογα με το υπόβαθρό του και το χαρακτήρα του, κι άλλοι απευθύνονται στο σύνολο των πιστών κι άλλοι σε ορισμένες κατηγορίες, όπως μοναχούς, κληρικούς κλπ.

Επομένως κάθε κείμενο είναι χρήσιμο στον πιστό και πρακτικά ωφέλιμο, ανάλογα με το πνευματικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται. Δεν είναι δυνατόν να πάει κάποιος στο Πανεπιστήμιο αν δεν έχει τελειώσει το Δημοτικό.

Εγώ θά ΄λεγα ότι πρέπει όποιος ξεκινά το πνευματικό διάβασμα, ν΄αρχίσει από την Καινή Διαθήκη (πλην Αποκάλυψης), το Γεροντικό σε μετάφραση και τα κείμενα που υπάρχουν για τους Αθωνίτες Πατέρες, τους βίους των δημοφιλέστερων Αγίων, ειδικά των νεώτερων, κι ύστερα να πάει σε πιο βαθειά νερά, δηλαδή την Κλίμακα, τον Άγιο Νικόδημο Αγιορείτη, τον Άγιο Μάξιμο, τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο κλπ

Κατανόηση όλων αυτών όμως δεν είναι δυνατή χωρίς τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, γι αυτό είναι απαραίτητη η τακτική συμμετοχή μας στα Μυστήρια της Εκκλησίας, η προσευχή και η ταπείνωση. Η γνώμη επίσης του Πνευματικού μας βαρύνει πολύ στην επιλογή των βιβλίων που μελετάμε.

XRHSTOS έγραψε:Ως γνωστόν όπως αρρωσταίνει το σώμα αρρωσταίνει και η ψυχή. Αρρώστεια της ψυχής είναι τα πάθη ενώ υγεία της οι αρετές. Αν δεν καθαρθούμε από τα πάθη μας όμως τι γίνεται? :?: Οι Άγιοι από οσο ξέρω με τους αγώνες τους ξερίζωσαν κάθε ρίζα των παθών από τις καρδιές τους. Αλλά αν δεν καθαρθούμε τελείως? Διάβασα κάπου ότι τότε θα μας κατηγορεί η συνήδειση μας. Μπορεί την μια στιγμή ένα μου πάθος μέσα από έναν πειρασμό να το αντιμετοπίζω στον επόμενο όμως πειρασμό μπορεί να δείξω αμέλεια.

Είναι κρίμα να λιποψυχούμε διότι ο Χριστός μας λέει <<θαρσείτε ότι Εγώ νενίκηκα τον κόσμο>> και θα νικήσετε και σεις με τη βοήθειά μου.
Άρα εκείνο που μας χρειάζεται είναι να το θελήσουμε. Αν το θελήσουμε πραγματικά και το ζητήσουμε από το Θεό θα μας το δώσει αργά η γρήγορα. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς τα θέλουμε όλα γρήγορα όπως το fast food και μάλιστα αν είναι δυνατόν και free of charge!!!
Αγώνας λοιπόν αδελφοί μέχρι την τελευταία μας πνοή και χωρίς να ξεχνάμε ότι <<μείζων ο εν ημίν η ο εν τω κόσμω>> Δηλαδή ο Χριστός είναι δυνατότερος από το Διάβολο. Ακούγεται αυτονόητο αλλά ο Απατεώνας δεν παύει να μας ξεγελάει και να μας φοβίζει συχνά για το αντίθετο. Ο λόγος είναι να μας σπάσει το ηθικό και το ξέρει πολύ καλά ο κάθε εχθρός ότι το υψηλό ηθικό είναι η αρχή της νίκης...
Ας κάνουμε λοιπόν το καθήκον μας αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα! Ναι, αδιαφορώντας!
Διότι το αποτέλεσμα μπορεί να φαίνεται μηδέν αλλά δεν γνωρίζουμε πόσες δυνάμεις συνιστώσες το δημιούργησαν!!! Μπορεί η δική μας να ήταν πολύ μεγάλη και αυτό μετράει για το Θεό. Μπορεί επίσης ο Θεός να επιτρέπει να υποφέρουμε ακόμη, μέχρι να σταθεροποιηθούμε πνευματικά, Ακόμη και για να μην υψηλοφρονήσουμε... και τόσα άλλα...

Όρθιοι λοιπόν στις επάλξεις!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!