O οίνος του Θεού
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Απρ 29, 2007 1:57 pm
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ SOLAN
Δεκαπέντε χρόνια τώρα, στη Νότια Γαλλία, οι μοναχές ενός ορθόδοξου μοναστηριού -μετόχι της Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Ορους- παράγουν ένα βιολογικό κρασί, σκέτο... θαύμα!
Της Μαρίνας Χιώτη
Eδώ, τα λιπάσματα και τα εντομοκτόνα είναι άγνωστες λέξεις
Η ιστορία του μοναστηριού αρχίζει πριν από περίπου 18 χρόνια όταν τρεις μοναχές ίδρυσαν στην περιοχή La Chapelle-en-Vercors μία ορθόδοξη κοινότητα, κοντά σε ένα επίσης ορθόδοξο ανδρικό μοναστήρι. Η κοινότητα μεγάλωνε συνεχώς και το μοναστήρι ήταν πια πολύ μικρό για τις ανάγκες τους. Κι επειδή ήταν δύσκολο να γίνουν επεκτάσεις στα ήδη υπάρχοντα κτίρια πάρθηκε η απόφαση να μετακομίσουν. Την προσοχή τους τράβηξε ο ηλιόλουστος νότος και βρήκαν ό,τι ακριβώς έψαχναν στο Gard, κοντά στο Uzes της Νότιας Γαλλίας.
Tο μοναστήρι βρίσκεται μεταξύ της Provence (ανατολικά) και του Languedoc (δυτικά). Το έδαφος είναι ξηρό με ασβεστολιθικό υπέδαφος και ολόγυρα υπάρχουν δάση από καστανιές. Περιλαμβάνει 40 εκτάρια δάσους και 20 εκτάρια καλλιεργήσιμης γης.
Οι μοναχές, ακολουθώντας πιστά το ότι «ο άνθρωπος είναι ο φύλακας της Δημιουργίας», φροντίζουν και προστατεύουν τη γη, δεν την εκμεταλλεύονται αλόγιστα. Στο Solan τα χημικά λιπάσματα, τα εντομοκτόνα και τα ζιζανιοκτόνα είναι άγνωστες λέξεις. Αντίθετα, χρησιμοποιούν την κοπριά και το κομπόστ. Οσο για τα ζιζάνια; Η καταπολέμησή τους γίνεται με μηχανικό τρόπο.
Το μυστικό είναι στο terroir
Ανάμεσα στους οπωρώνες, τον λαχανόκηπο και τις... προσευχές, οι μοναχές της κοινότητας καλλιεργούν τα αμπέλια που είναι φυτεμένα με ποικιλίες όπως Cinsault, Carignan, Grenache, Sauvignon, Syrah, Cabernet Franc κ.ά. Μπορεί, όταν μετακόμισαν εκεί, να μη γνώριζαν τίποτα για το κρασί, ο Κύριος όμως, τους έδωσε ένα αμπέλι κι εκείνες έπρεπε να το καλλιεργήσουν. Τα πρώτα χρόνια έδιναν τα σταφύλια τους στον τοπικό συνεταιρισμό. Κατόπιν όμως και με την καθοδήγηση της ηγουμένης του μοναστηριού, Υπαντίας, αποφάσισαν να προχωρήσουν στην οινοποίηση του δικού τους κρασιού. Εκαναν συχνά ταξίδια στην περιοχή της Βουργουνδίας προκειμένου να διδαχθούν τα πάντα για την καλλιέργεια του αμπελιού τους. Κι έμαθαν ότι το μυστικό είναι στη γνώση γύρω από το terroir. Και την κατέκτησαν, με τη βοήθεια ενός γεωλόγου και ενός υδρογεωλόγου. Ξεχώρισαν 4 κύρια terroir των 35 εκταρίων, στα 5 από τα οποία βρίσκονταν φυτεμένα παλαιά κλήματα (30 - 40 χρόνων), και προχώρησαν σε τρύγο με το χέρι και σε μικροοινοποιήσεις σε χωριστά πατητήρια ανάλογα με τα κλήματα και το terroir. Το κλάδεμα, η έκθεση του φυτού στον ήλιο (palissage) και ο πράσινος τρύγος εφαρμόζονται με ευλάβεια, κι όλα μαζί συντελούν στα ιδιαίτερα κρασιά τους.
Δεκαπέντε χρόνια τώρα, στη Νότια Γαλλία, οι μοναχές ενός ορθόδοξου μοναστηριού -μετόχι της Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Ορους- παράγουν ένα βιολογικό κρασί, σκέτο... θαύμα!
Της Μαρίνας Χιώτη
Eδώ, τα λιπάσματα και τα εντομοκτόνα είναι άγνωστες λέξεις
Η ιστορία του μοναστηριού αρχίζει πριν από περίπου 18 χρόνια όταν τρεις μοναχές ίδρυσαν στην περιοχή La Chapelle-en-Vercors μία ορθόδοξη κοινότητα, κοντά σε ένα επίσης ορθόδοξο ανδρικό μοναστήρι. Η κοινότητα μεγάλωνε συνεχώς και το μοναστήρι ήταν πια πολύ μικρό για τις ανάγκες τους. Κι επειδή ήταν δύσκολο να γίνουν επεκτάσεις στα ήδη υπάρχοντα κτίρια πάρθηκε η απόφαση να μετακομίσουν. Την προσοχή τους τράβηξε ο ηλιόλουστος νότος και βρήκαν ό,τι ακριβώς έψαχναν στο Gard, κοντά στο Uzes της Νότιας Γαλλίας.
Tο μοναστήρι βρίσκεται μεταξύ της Provence (ανατολικά) και του Languedoc (δυτικά). Το έδαφος είναι ξηρό με ασβεστολιθικό υπέδαφος και ολόγυρα υπάρχουν δάση από καστανιές. Περιλαμβάνει 40 εκτάρια δάσους και 20 εκτάρια καλλιεργήσιμης γης.
Οι μοναχές, ακολουθώντας πιστά το ότι «ο άνθρωπος είναι ο φύλακας της Δημιουργίας», φροντίζουν και προστατεύουν τη γη, δεν την εκμεταλλεύονται αλόγιστα. Στο Solan τα χημικά λιπάσματα, τα εντομοκτόνα και τα ζιζανιοκτόνα είναι άγνωστες λέξεις. Αντίθετα, χρησιμοποιούν την κοπριά και το κομπόστ. Οσο για τα ζιζάνια; Η καταπολέμησή τους γίνεται με μηχανικό τρόπο.
Το μυστικό είναι στο terroir
Ανάμεσα στους οπωρώνες, τον λαχανόκηπο και τις... προσευχές, οι μοναχές της κοινότητας καλλιεργούν τα αμπέλια που είναι φυτεμένα με ποικιλίες όπως Cinsault, Carignan, Grenache, Sauvignon, Syrah, Cabernet Franc κ.ά. Μπορεί, όταν μετακόμισαν εκεί, να μη γνώριζαν τίποτα για το κρασί, ο Κύριος όμως, τους έδωσε ένα αμπέλι κι εκείνες έπρεπε να το καλλιεργήσουν. Τα πρώτα χρόνια έδιναν τα σταφύλια τους στον τοπικό συνεταιρισμό. Κατόπιν όμως και με την καθοδήγηση της ηγουμένης του μοναστηριού, Υπαντίας, αποφάσισαν να προχωρήσουν στην οινοποίηση του δικού τους κρασιού. Εκαναν συχνά ταξίδια στην περιοχή της Βουργουνδίας προκειμένου να διδαχθούν τα πάντα για την καλλιέργεια του αμπελιού τους. Κι έμαθαν ότι το μυστικό είναι στη γνώση γύρω από το terroir. Και την κατέκτησαν, με τη βοήθεια ενός γεωλόγου και ενός υδρογεωλόγου. Ξεχώρισαν 4 κύρια terroir των 35 εκταρίων, στα 5 από τα οποία βρίσκονταν φυτεμένα παλαιά κλήματα (30 - 40 χρόνων), και προχώρησαν σε τρύγο με το χέρι και σε μικροοινοποιήσεις σε χωριστά πατητήρια ανάλογα με τα κλήματα και το terroir. Το κλάδεμα, η έκθεση του φυτού στον ήλιο (palissage) και ο πράσινος τρύγος εφαρμόζονται με ευλάβεια, κι όλα μαζί συντελούν στα ιδιαίτερα κρασιά τους.
