Μια δεύτερη ευκαιρία
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Μαρ 09, 2006 7:05 pm
Ημουν αδιαφορη παντα απεναντι στη θρησκεια, κι εκανα μια ζωη στην κοψη του ξυραφιου. Καταχρησεις, ταξιδια στην ασια, νομαδικη ζωη,κλπ. Καποια στιγμη παντρευτηκα κι εκανα κι ενα γιο. Ομως συνεχιζα αφοβη και ασεβης, βουτηγμενη σε πλανη και εγωισμο.
Ειχα φτασει στα ορια. Τα παντα ειχαν καταστραφει. Οικογενεια, σχεσεις, κι ετοιμαστηκα να φυγω φια την ασια μονιμα. Λιγα λεπτα πριν ξεκινησω να παω για τα εισητηρια του αεροπλανου, ξεκινησα να παραλυω. Σε μια ωρα μεσα κουνουσα μονο το κεφαλι μου. Με πηγαν στο νοσοκομειο οπου εμεινα δυο μηνες, ενω εψαχναν οι γιατροι να βρουν τι εχω χωρις να μπορουν. Τελικα απεφανθησαν οτι επαθα εμφρακτο στο νωτιαιο μυελο και δεν ειχα ελπιδες να ξανασηκωθω πια.
Εγω για πρωτη φορα στη ζωη μου ενιωσα τη ματαιοτητα ολων αυτων που ειχα κανει ως τοτε και προσευχομουν να με συγχωρησει ο Θεος και να μου δωσει μια δευτερη ευκαιρια.
Μετα τους δυο μηνες νοσηλεια πηγα σε αλλο νοσοκομειο για αλλους 4. Οι γιατροι με ειχαν ξεγραμμενη. Αφησα τη ζωη μου στα χερια του Θεου που δεν γνωριζα ως τοτε, με εμπιστοσυνη. Μια νυχτα ηρθε στον υπνο μου ο Αγ. Ευθυμιος και αφου μου εκανε γνωστη την υπαρξη του, διαβασα το βιο του, οπου ελεγε για το πρωτο του θαυμα που ηταν σ εναν παραλυτο.. Στους 6 μηνες σηκωθηκα. Πηρε χρονο να σταθω. Εχουν περασει 6 χρονια. Περπαταω σχεδον κανονικα και εχοντας ακομη καλυτερευση, με τη δυναμη που μου εδωσε ο Θεος, περιμενω την πληρη μου αποκατασταση,και σωματικη αλλα και ψυχολογικη,αφου ΟΛΗ μου η ζωη εχει μπει σε ταξη ως εκ θαυματος, ενω εγω δεν μπορουσα να λαβω μερος σ αυτο.
Οι γιατροι εχουν μεινει αναυδοι. Εγω ευχαριστω τον Κυριο που μου εδωσε την ευκαιρια να βγω απ την πλανη που ημουν και να μετανοησω. Τωρα αρχιζω ξανα να ζω και με τη βοηθεια Του , ετσι οπως επρεπε να ζω και το αγνοουσα γιατι ημουν ρηχη κι επιπολαιη.
Ο Θεος μ εσωσε μ αυτη την ασθενεια. Μου ειπαν οτι τετραπληγικος χωρις ατυχημα ισως και να μην εχει ξαναυπαρξει και σιγουρα δεν εχει γινει ποτε καλα..
Ειχα φτασει στα ορια. Τα παντα ειχαν καταστραφει. Οικογενεια, σχεσεις, κι ετοιμαστηκα να φυγω φια την ασια μονιμα. Λιγα λεπτα πριν ξεκινησω να παω για τα εισητηρια του αεροπλανου, ξεκινησα να παραλυω. Σε μια ωρα μεσα κουνουσα μονο το κεφαλι μου. Με πηγαν στο νοσοκομειο οπου εμεινα δυο μηνες, ενω εψαχναν οι γιατροι να βρουν τι εχω χωρις να μπορουν. Τελικα απεφανθησαν οτι επαθα εμφρακτο στο νωτιαιο μυελο και δεν ειχα ελπιδες να ξανασηκωθω πια.
Εγω για πρωτη φορα στη ζωη μου ενιωσα τη ματαιοτητα ολων αυτων που ειχα κανει ως τοτε και προσευχομουν να με συγχωρησει ο Θεος και να μου δωσει μια δευτερη ευκαιρια.
Μετα τους δυο μηνες νοσηλεια πηγα σε αλλο νοσοκομειο για αλλους 4. Οι γιατροι με ειχαν ξεγραμμενη. Αφησα τη ζωη μου στα χερια του Θεου που δεν γνωριζα ως τοτε, με εμπιστοσυνη. Μια νυχτα ηρθε στον υπνο μου ο Αγ. Ευθυμιος και αφου μου εκανε γνωστη την υπαρξη του, διαβασα το βιο του, οπου ελεγε για το πρωτο του θαυμα που ηταν σ εναν παραλυτο.. Στους 6 μηνες σηκωθηκα. Πηρε χρονο να σταθω. Εχουν περασει 6 χρονια. Περπαταω σχεδον κανονικα και εχοντας ακομη καλυτερευση, με τη δυναμη που μου εδωσε ο Θεος, περιμενω την πληρη μου αποκατασταση,και σωματικη αλλα και ψυχολογικη,αφου ΟΛΗ μου η ζωη εχει μπει σε ταξη ως εκ θαυματος, ενω εγω δεν μπορουσα να λαβω μερος σ αυτο.
Οι γιατροι εχουν μεινει αναυδοι. Εγω ευχαριστω τον Κυριο που μου εδωσε την ευκαιρια να βγω απ την πλανη που ημουν και να μετανοησω. Τωρα αρχιζω ξανα να ζω και με τη βοηθεια Του , ετσι οπως επρεπε να ζω και το αγνοουσα γιατι ημουν ρηχη κι επιπολαιη.
Ο Θεος μ εσωσε μ αυτη την ασθενεια. Μου ειπαν οτι τετραπληγικος χωρις ατυχημα ισως και να μην εχει ξαναυπαρξει και σιγουρα δεν εχει γινει ποτε καλα..