Αντί πινακίου φακής...

[NIKOSZ]

Εκβιασμός

Κουρασμένος, εξαντλημένος καί πεινασμένος γυρίζει ο κυνηγός από τόν κάμπο. Καί βρίσκει τόν αδελφό του Ιακώβ στό κατάλυμά τους νά έχει μαγειρεμένες αχνιστές φακές.

«Καί είπεν Ησαύ τω Ιακώβ γεύσόν με από τού εψήματος τού πυρρού τούτου, ότι εκλείπω...» (Γεν. κεʼ 30). Δός μου από τό φαγητό αυτό τό κοκκινωπό, γιατί πεθαίνω από τήν πείνα, λέγει ο Ησαύ στόν Ιακώβ.

«Είπεν Ιακώβ τω Ησαύ απόδος μοι σήμερον τά πρωτοτόκιά σου εμοί.» (Γεν. κεʼ 31). Δός μου εσύ προηγουμένως, πώλησέ μου τά πρωτοτόκιά σου, τού απαντά ο Ιακώβ. Τά προνόμια καί δικαιώματα πού έχεις αποκτήσει, επειδή γεννήθηκες πρώτος.

«...ιδού εγώ πορεύομαι τελευτάν, καί ινα τί μοι ταύτα τά πρωτοτόκια;» (Γεν. κεʼ 32). Εγώ πεθαίνω από τήν πείνα καί γιά τά πρωτοτόκια θά νοιαστώ; λέγει ο Ησαύ.

«...όμοσόν μου σήμερον...» (Γεν. κεʼ 33). Ορκίσου τώρα, εδώ μπροστά μου, επιμένει ο Ιακώβ.

Καί ορκίστηκε ο Ησαύ ότι τού τά παραχωρεί. Καί έδωκε ο Ιακώβ στόν αδελφό του ψωμί καί φακές, καί έφαγε καί ήπιε ο Ησαύ καί μετά σηκώθηκε καί έφυγε.

«... καί εφαύλισεν Ησαύ τά πρωτοτόκια» (Γεν. κεʼ 34). Περιφρόνησε, εξευτέλισε, ατίμασε ο Ησαύ τά πρωτοτόκια, λέγει η Αγία Γραφή.

Ποια Ησαν τά δύο Αδέλφια;

Ησαν τά δύο δίδυμα καί μοναδικά παιδιά τού Πατριάρχη Ισαάκ. Η μητέρα τους Ρεβέκκα ανησύχησε, όταν τά κυοφορούσε, διότι «εσκίρτων τά παιδία εν αυτή» (Γεν. κεʼ 22). Σκιρτούσαν καί διεπληκτίζοντο μεταξύ τους, πρίν γεννηθούν. Κατέφυγε εις τόν Θεόν καί επήρε απάντηση

«Δύο έθνη εν γαστρί σου εισί, καί δύο λαοί εκ τής κοιλίας σου διασταλήσονται καί λαός λαού υπερέξει, καί ο μείζων δουλεύσει τω ελάσσονι» (Γεν. κεʼ 23).

Δύο λαοί θά προέλθουν από τήν κοιλία σου, καί ο ένας λαός θά αναδειχθεί υπέρτερος τού άλλου.

Καί πραγματικά. Από τόν Ιακώβ προήλθε τό ισραηλιτικό έθνος, ο περιούσιος λαός τού Θεού, καί από τόν Ησαύ οι Ιδουμαίοι, λαός ειδωλολατρικός, ο οποίος τά περισσότερα χρόνια ήταν υποταγμένος στόν Ισραήλ.

Ο Ησαύ, ο πρωτότοκος, αναδείχθηκε ο άνθρωπος τού κυνηγιού καί τού δάσους. Ο χαρακτήρας του διεπλάσθη τραχύς, ατίθασος. ʽΑρεσε στόν πατέρα του Ισαάκ, διότι τόν έβλεπε ο πατέρας σάν άνδρα δυνατό, τολμηρό, παλληκάρι. Καί τήν έδειχνε ο Ησαύ τήν αγάπη του στόν πατέρα του.

Ο Ιακώβ ήταν απλός, άδολος, υπάκουος, ειρηνικός καί ήσυχος, νοικοκύρης καί εργατικός. Η μητέρα του η Ρεβέκκα αγαπούσε αυτόν πιό πολύ, καί αφού ο Θεός, πρίν γεννηθούν, είχε αυτόν προκρίνει στήν εκτίμησή της, δέν έπεσε έξω.

Τά κίνητρα τΗς συμπεριφορας του

Ο Ιακώβ μέσα στή σκηνή πού περνούσε τόν περισσότερο καιρό (αφού σκηνίτες ήσαν οι Πατριάρχες) άκουγε τόσο από τό στόμα τού πατέρα του Ισαάκ, όσο καί από τόν πάππο του Αβραάμ, όσο εκείνος ζούσε, τίς θαυμαστές επαγγελίες πού τούς είχε δώσει ο Θεός. Οταν λέγει ο απόστολος Παύλος στήν «πρός Εβραίους» επιστολή του «...μετά Ισαάκ καί Ιακώβ τών συγκληρονόμων τής επαγγελίας αυτής» (ιαʼ 9) μάς δίδει νά εννοήσουμε ότι ο Ιακώβ άκουγε τά περί τών επαγγελιών καί τά εποθούσε. ʽΕλα όμως πού αυτές οι ευλογίες περιέρχονταν μόνο στόν πρωτότοκο, τόν κατέχοντα τά πρωτοτόκια; Εννοούσε πάρα πολύ καλά ο Ιακώβ, ποία αξία είχαν τά πρωτοτόκια καί πίστευε πώς θά άξιζε νά τά αποκτούσε αυτός. Μέσα στή θρησκευτική αδιαφορία τής εποχής του, μέσα στήν ειδωλολατρία, καί ενώ είχε πρό τών οφθαλμών του καθημερινά τό παράδειγμα τής αδιαφορίας τού αδελφού του, αποτελούσε εξαίρεση εκείνος μέσα στά εκατομμύρια τών ανθρώπων. Οταν θά έφευγαν καί ο Ισαάκ καί η Ρεβέκκα, μόνον ένας Ιακώβ θά ευρίσκετο νά ποθεί τά ανώτερα, τά πνευματικά, τίς θείες επαγγελίες, τόν Κύριον. Καί η επιδίωξή του νά πάρει τά πρωτοτόκια καί τήν ευλογία από τόν αδελφό του, έχει κίνητρο, ιερό ζήλο. Πόθο γιά τά ουράνια.

Ο Ησαύ δέν εκτιμούσε τά πνευματικά, τίς επαγγελίες καί ευλογίες τού Θεού, ούτε καθόταν νά τίς ακούσει. Τόν απασχολούσαν τό «τώρα», τά υλικά αγαθά, οι απολαύσεις τής γής. Γι αυτό τόσο εύκολα έδωσε τά πρωτοτόκιά του. Καί έφαγε, ήπιε καί έφυγε, σάν νά μή συνέβη τίποτε. Τά εθεώρησε ως ευτελή, ως ανάξια λόγου. Τά «εφαύλισε», όπως λέγει η Αγ. Γραφή.

Ο πόθος τού Ιακώβ ήταν ιερός. Ο τρόπος δέν είναι ορθός. Αλλά καί νόμος μέχρι τότε δέν υπήρχε. Διά τής παιδαγωγίας τού Θεού εμάθαιναν οι άνθρωποι από τά παθήματά τους, όπως συνέβη καί μέ τόν Ιακώβ στήν κατοπινή ιστορία του.

Αναλογίες στή σημερινή πραγματικότητα

Επαναλαμβάνονται τά λάθη τού Ιακώβ καί τού Ησαύ; Μήπως καί από εμάς;
Ο σκοπός δέν αγιάζει τά μέσα.
Οταν ο Ρωμαιοκαθολικισμός χρησιμοποιεί τήν Ουνία, τήν Ιερά Εξέταση, τά συγχωροχάρτια, κάτι πού η Ορθοδοξία ουδέποτε εχρησιμοποίησε, ποιό δόγμα ακολουθεί;

Οταν ο Προτεσταντισμός απεμπολεί διαδοχικά όλα τά χριστιανικά δόγματα καί τήν ηθική, γιά νά συγκεντρώσει οπαδούς, τί μέσα χρησιμοποιεί;

Μήπως κάποτε ολόκληροι θησαυροί χάνονται αντί πινακίου φακής, οι θησαυροί τής αγνότητος, τής πίστεως, τής αληθείας, τής Ορθοδοξίας, τής σωτηρίας; Καί όχι από κάποιον Ιακώβ αλλά από ύποπτα πρόσωπα, από αιρετικούς, από τό χρήμα, από φιλοδοξίες...

Γιά όλους μας, καί οι πόθοι οφείλουν νά είναι ιεροί καί άγιοι καί ο τρόπος καί ο δρόμος θεοφιλής καί ευλογημένος.

ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΠΑΜΦΙΛΟΥ ΚΟΙΛΙΑ, ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ