Από τον Μορφέα στον άγνωστο Θεό...
Δημοσιεύτηκε: Δευ Μάιος 21, 2007 10:53 pm
H εξάπλωση της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών, ανησύχησε και προβλημάτισε σοβαρά την πολιτεία, τους επιστήμονες και τους διανοούμενους. Ευαισθητοποιημένες κοινωνικές ομάδες, πολιτιστικοί σύλλογοι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, θεολόγοι, γιατροί, δικηγόροι, εγκληματολόγοι, πολιτικοί, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, αναλύουν και ερμηνεύουν πολύπλευρα τα αίτια που οδηγούν στη χρήση ναρκωτικών.
Αναφέρονται στην παρακμή των ηθικών αξιών και στο μηδενισμό. Στην απουσία νοήματος και στο κενό που συνεπάγεται ο αποπροσωποιημένος, αστικός ανταγωνισμός, η πληθωριστική προσφορά εμπειριών, ο ατομικισμός, η χρηματοθηρία και η ανεργία. Στην κρίση της οικογένειας, και το πολιτισμικό χάσμα των γενεών. Στα οικονομικά συμφέροντα από την διακίνηση ναρκωτικών και στα ανεπαρκή μέτρα καταστολής. Στην απουσία ενημέρωσης και λήψης προληπτικών και θεραπευτικών μέτρων. Στην ψυχοπαθολογική δομή και λειτουργία της προσωπικότητας των χρηστών και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος.
Σύμφωνα με την θεώρηση της αυτοδυναμίας και της αυτάρκειας ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη εξαρτήσεων. Απελευθερωμένος και αποδεσμευμένος, μπορεί να επιχειρήσει την αυτοπραγμάτωσή του, αξιοποιώντας το εσωτερικό δυναμικό και τις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Το κύριο πρόβλημα δεν είναι τα ναρκωτικά. Αυτά συνιστούν απλά μια ατυχή και ατελέσφορη προσπάθεια αντιμετώπισης της οδύνης.
Τα αδιέξοδα των τοξικοεξαρτημένων αποκαλύπτουν τα αδιέξοδα όλων μας. Οι χρήστες είναι η εμπροσθοφυκακή της ευαισθησίας. Οι ευαίσθητες προσωπικότητες υφίστανται πάντα πρώτες τις παρενέργειες.
Εκτιμούμε ιδιαίτερα την εγρήγορση και επαγρύπνηση σχετικά με το πρόβλημα της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Όμως πάντοτε οι ερμηνείες των φαινομένων εξαρτώνται από τις κατηγορίες ανάλυσης και σύνθεσης των ερευνητών. Οι κοινωνικοί επιστήμονες δανείζονται τις αρχές και τη μεθοδολογία τους από τις φυσικές επιστήμες. Ο άνθρωπος όμως είναι ον μεταφυσικό. Η θετικιστική μεθοδολογία δεν μπορεί να διερευνήσει το βάθος του.
Συνεπώς η ερμηνευτική της κοινωνικής ψυχοπαθολογίας, δεν εξαντλείται σε ορθολογιστικές εικασίες έστω και τεκμηριωμένες. Η παραγνώριση της οντολογικής διάστασης και η άρνηση της εσχατολογικής προοπτικής, συρρικνώνει το γνωσιακό βεληνεκές της αναζήτησης. Η ολική κατανόηση της φύσης και του προορισμού του ανθρώπου καθίσταται αδύνατη.
Ο άνθρωπος πάντοτε εξαρτάται. Είναι ον υπερβατικό, θεμελιώνει την ύπαρξή του σε κάτι άλλο, έξω από τον εαυτό του. Η σύνδεσή του με το περιβάλλον είναι όρος “sine qua non”. Το πρόσωπό του, η αίσθηση της ταυτότητάς του αναδύονται μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Ποτέ δεν είναι αυτάρκης, αυτοτελής και αυτοδύναμος. Η έλλειψη και η ανεπάρκεια, συνιστούν δομικά χαρακτηριστικά της μετα-πτωτικής του κατάστασης. Η πληρότητα του νοήματος βιώνεται μέσα από την αποδοχή της αναγκαιότητας της πνευματικής σχέσης.
Τα ναρκωτικά χρησιμοποιούνται ως καταπραϋντικά και ψευδαισθησιακά. Ο χρήστης επιδιώκει τη θεραπεία της υπαρξιακής αγωνίας. Το όπιο χρησιμοποιείται ως θρησκευτικό υποκατάστατο. Θρησκεία χωρίς άσκηση, σταύρωση και πόνο αλλά θρησκεία που οδηγεί στο θάνατο.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να μην είναι θρησκευόμενος. Η λατρευτική, ερωτική του διαθεσιμότητα, τείνει πάντοτε να εκπληρωθεί. Υπερβαίνει τα όρια του εαυτού του και προσφέρεται, δωρίζεται, κοινωνεί με το περιβάλλον.
Και αυτό που εν τέλει τον περι-βάλλει, πραγματικά, είναι η ζωντανή Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Το πραγματικό περιβάλλον είναι ο χώρος του Θεού, ο οποίος περιέχει όλους τους άλλους χώρους. Η Αρχή και το Τέλος των πάντων. Ο Θεός παρέχει το ερμηνευτικό κλειδί για την κατανόηση και την αναίρεση των ανθρώπινων προβλημάτων. Τα προβλήματα όταν ανάγονται σε Αυτόν διαλύονται. Ο άνθρωπος διψά μανιωδώς να βρει την εσωτερική του γαλήνη και μια τέτοια γαλήνη μόνο η Χάρη του Θεού μπορεί να προσφέρει.
του Νικήτα Καυκιού
psyche.gr
Αναφέρονται στην παρακμή των ηθικών αξιών και στο μηδενισμό. Στην απουσία νοήματος και στο κενό που συνεπάγεται ο αποπροσωποιημένος, αστικός ανταγωνισμός, η πληθωριστική προσφορά εμπειριών, ο ατομικισμός, η χρηματοθηρία και η ανεργία. Στην κρίση της οικογένειας, και το πολιτισμικό χάσμα των γενεών. Στα οικονομικά συμφέροντα από την διακίνηση ναρκωτικών και στα ανεπαρκή μέτρα καταστολής. Στην απουσία ενημέρωσης και λήψης προληπτικών και θεραπευτικών μέτρων. Στην ψυχοπαθολογική δομή και λειτουργία της προσωπικότητας των χρηστών και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος.
Σύμφωνα με την θεώρηση της αυτοδυναμίας και της αυτάρκειας ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη εξαρτήσεων. Απελευθερωμένος και αποδεσμευμένος, μπορεί να επιχειρήσει την αυτοπραγμάτωσή του, αξιοποιώντας το εσωτερικό δυναμικό και τις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Το κύριο πρόβλημα δεν είναι τα ναρκωτικά. Αυτά συνιστούν απλά μια ατυχή και ατελέσφορη προσπάθεια αντιμετώπισης της οδύνης.
Τα αδιέξοδα των τοξικοεξαρτημένων αποκαλύπτουν τα αδιέξοδα όλων μας. Οι χρήστες είναι η εμπροσθοφυκακή της ευαισθησίας. Οι ευαίσθητες προσωπικότητες υφίστανται πάντα πρώτες τις παρενέργειες.
Εκτιμούμε ιδιαίτερα την εγρήγορση και επαγρύπνηση σχετικά με το πρόβλημα της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Όμως πάντοτε οι ερμηνείες των φαινομένων εξαρτώνται από τις κατηγορίες ανάλυσης και σύνθεσης των ερευνητών. Οι κοινωνικοί επιστήμονες δανείζονται τις αρχές και τη μεθοδολογία τους από τις φυσικές επιστήμες. Ο άνθρωπος όμως είναι ον μεταφυσικό. Η θετικιστική μεθοδολογία δεν μπορεί να διερευνήσει το βάθος του.
Συνεπώς η ερμηνευτική της κοινωνικής ψυχοπαθολογίας, δεν εξαντλείται σε ορθολογιστικές εικασίες έστω και τεκμηριωμένες. Η παραγνώριση της οντολογικής διάστασης και η άρνηση της εσχατολογικής προοπτικής, συρρικνώνει το γνωσιακό βεληνεκές της αναζήτησης. Η ολική κατανόηση της φύσης και του προορισμού του ανθρώπου καθίσταται αδύνατη.
Ο άνθρωπος πάντοτε εξαρτάται. Είναι ον υπερβατικό, θεμελιώνει την ύπαρξή του σε κάτι άλλο, έξω από τον εαυτό του. Η σύνδεσή του με το περιβάλλον είναι όρος “sine qua non”. Το πρόσωπό του, η αίσθηση της ταυτότητάς του αναδύονται μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Ποτέ δεν είναι αυτάρκης, αυτοτελής και αυτοδύναμος. Η έλλειψη και η ανεπάρκεια, συνιστούν δομικά χαρακτηριστικά της μετα-πτωτικής του κατάστασης. Η πληρότητα του νοήματος βιώνεται μέσα από την αποδοχή της αναγκαιότητας της πνευματικής σχέσης.
Τα ναρκωτικά χρησιμοποιούνται ως καταπραϋντικά και ψευδαισθησιακά. Ο χρήστης επιδιώκει τη θεραπεία της υπαρξιακής αγωνίας. Το όπιο χρησιμοποιείται ως θρησκευτικό υποκατάστατο. Θρησκεία χωρίς άσκηση, σταύρωση και πόνο αλλά θρησκεία που οδηγεί στο θάνατο.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να μην είναι θρησκευόμενος. Η λατρευτική, ερωτική του διαθεσιμότητα, τείνει πάντοτε να εκπληρωθεί. Υπερβαίνει τα όρια του εαυτού του και προσφέρεται, δωρίζεται, κοινωνεί με το περιβάλλον.
Και αυτό που εν τέλει τον περι-βάλλει, πραγματικά, είναι η ζωντανή Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Το πραγματικό περιβάλλον είναι ο χώρος του Θεού, ο οποίος περιέχει όλους τους άλλους χώρους. Η Αρχή και το Τέλος των πάντων. Ο Θεός παρέχει το ερμηνευτικό κλειδί για την κατανόηση και την αναίρεση των ανθρώπινων προβλημάτων. Τα προβλήματα όταν ανάγονται σε Αυτόν διαλύονται. Ο άνθρωπος διψά μανιωδώς να βρει την εσωτερική του γαλήνη και μια τέτοια γαλήνη μόνο η Χάρη του Θεού μπορεί να προσφέρει.
του Νικήτα Καυκιού
psyche.gr