Η μοναξιά ενός (οποιουδήποτε) παπά !
Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3872
- Εγγραφή: Δευ Δεκ 26, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: http://clubs.pathfinder.gr/seraphim
- Επικοινωνία:
Η μοναξιά ενός (οποιουδήποτε) παπά !
Η μοναξιά ενός (οποιουδήποτε) παπά !
4.3.05, Ωρα: 11:31 πμ
Ενας παπάς έστειλε mail!
Περιδιαβαίνω στους δρόμους της πόλης κι οι άνθρωποι με κοιτούν. Στό πρόσωπό μου βλέπουν Γιοσάκηδες, Χριστόδουλους και Αρμένηδες. Δέχομαι την απαξίωση ως ακούσια ταπείνωση, αφού εκουσίως ολιγωρώ.
Μπαίνω στο ναό κι οι άνθρωποι γύρω με βλέπουν όπως θέλουν. Η γριά στην γωνία κρατάει μούτρα επειδή δεν διαβάζω το όνομα του πεθαμένου άντρα της στην είσοδο, και εκείνη πίσω από την κολώνα δεν απαντάει όταν της χαμογελάω στο αντίδωρο - δεν ξέρω γιατί. Aλλοι με συγκρίνουν με τους διάσημους πνευματικούς και με απαξιώνουν, κι άλλοι αφού δεν είμαι λιπόσαρκος και ωχρός από την άσκηση με προσπερνούν.
Οι θεσμικοί παράγοντες της εκκλησίας, επίτροποι κλπ, είναι οι κύριοι εμποδιστές μου, βλέπουν την Εκκλησία σαν εργοτάξιο και βιομηχανία "μυστηρίων" κι η Εκκλησιαστική αρχή με αντιμετωπίζει είτε σαν υπήκοο, είτε σαν τμηματάρχη δ΄.
Όλοι θέλουν κάτι από μένα και απαιτούν να σηκώνω τα βάρη τους, αλλά εύκολα θα με κατακρίνουν όταν κάτι δεν τους αρέσει. Απαιτούν την αγάπη και την προσοχή μου, αλλά παρεξηγούνται όταν κάτι απο αυτά που θα τους πώ νομίζουν ότι τους προσβάλλει. Θέλουν όλη την οικονομία, αλλά καθόλου ακρίβεια, θέλουν να κρίνουν τους πάντες, αρκεί να μην κρίνονται.
Ακόμα και κοντινοί άνθρωποι κρατούν αποστάσεις, πολλές φορές παρεξηγούνται όταν με βλέπουν να πασχίζω να κρατήσω ισορροπίες, κι άλλοι πάλι από την αρχή παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν την προσπάθεια που γίνεται και την βοήθεια που χρειάζεται για να λειτουργήσει ένας Ναός ως Εκκλησία, κι όχι ως κέντρο τελετουργιών. ΄Ολοι είναι πρόθυμοι να θεολογούν ακατάπαυστα και να κρίνουν το παραμικρό, λίγοι μόνο σηκώνουν τα μανίκια και βοηθούν.
Όταν μιλώ έξω από τα δόντια, οι δεξιοί με κατηγορούν για αριστερό κι οι αριστεροί γιά δεξιό, οι ζηλωτές για φιλελευθερο κι οι μοντέρνοι γιά ζηλωτισμό.
Σχοινοβατώ αδιάκοπα με λιγοστούς ανθρώπους γύρω μου που αγαπώ και θέλω να μ' αγαπάνε και αφήνομαι στο έλεος του Θεού
(απόσπασμα υποκλαπέν εκ τινος συναδέλφου εν τοις ξυλοκέρασι)
4.3.05, Ωρα: 11:31 πμ
Ενας παπάς έστειλε mail!
Περιδιαβαίνω στους δρόμους της πόλης κι οι άνθρωποι με κοιτούν. Στό πρόσωπό μου βλέπουν Γιοσάκηδες, Χριστόδουλους και Αρμένηδες. Δέχομαι την απαξίωση ως ακούσια ταπείνωση, αφού εκουσίως ολιγωρώ.
Μπαίνω στο ναό κι οι άνθρωποι γύρω με βλέπουν όπως θέλουν. Η γριά στην γωνία κρατάει μούτρα επειδή δεν διαβάζω το όνομα του πεθαμένου άντρα της στην είσοδο, και εκείνη πίσω από την κολώνα δεν απαντάει όταν της χαμογελάω στο αντίδωρο - δεν ξέρω γιατί. Aλλοι με συγκρίνουν με τους διάσημους πνευματικούς και με απαξιώνουν, κι άλλοι αφού δεν είμαι λιπόσαρκος και ωχρός από την άσκηση με προσπερνούν.
Οι θεσμικοί παράγοντες της εκκλησίας, επίτροποι κλπ, είναι οι κύριοι εμποδιστές μου, βλέπουν την Εκκλησία σαν εργοτάξιο και βιομηχανία "μυστηρίων" κι η Εκκλησιαστική αρχή με αντιμετωπίζει είτε σαν υπήκοο, είτε σαν τμηματάρχη δ΄.
Όλοι θέλουν κάτι από μένα και απαιτούν να σηκώνω τα βάρη τους, αλλά εύκολα θα με κατακρίνουν όταν κάτι δεν τους αρέσει. Απαιτούν την αγάπη και την προσοχή μου, αλλά παρεξηγούνται όταν κάτι απο αυτά που θα τους πώ νομίζουν ότι τους προσβάλλει. Θέλουν όλη την οικονομία, αλλά καθόλου ακρίβεια, θέλουν να κρίνουν τους πάντες, αρκεί να μην κρίνονται.
Ακόμα και κοντινοί άνθρωποι κρατούν αποστάσεις, πολλές φορές παρεξηγούνται όταν με βλέπουν να πασχίζω να κρατήσω ισορροπίες, κι άλλοι πάλι από την αρχή παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν την προσπάθεια που γίνεται και την βοήθεια που χρειάζεται για να λειτουργήσει ένας Ναός ως Εκκλησία, κι όχι ως κέντρο τελετουργιών. ΄Ολοι είναι πρόθυμοι να θεολογούν ακατάπαυστα και να κρίνουν το παραμικρό, λίγοι μόνο σηκώνουν τα μανίκια και βοηθούν.
Όταν μιλώ έξω από τα δόντια, οι δεξιοί με κατηγορούν για αριστερό κι οι αριστεροί γιά δεξιό, οι ζηλωτές για φιλελευθερο κι οι μοντέρνοι γιά ζηλωτισμό.
Σχοινοβατώ αδιάκοπα με λιγοστούς ανθρώπους γύρω μου που αγαπώ και θέλω να μ' αγαπάνε και αφήνομαι στο έλεος του Θεού
(απόσπασμα υποκλαπέν εκ τινος συναδέλφου εν τοις ξυλοκέρασι)
<div><img width="158" height="171" border="0" src="whiteangelap0.jpg" /></div><br />
Re: Η μοναξιά ενός (οποιουδήποτε) παπά !
Misha έγραψε: Η μοναξιά ενός (οποιουδήποτε) παπά !
4.3.05, Ωρα: 11:31 πμ
Ενας παπάς έστειλε mail!
Περιδιαβαίνω στους δρόμους της πόλης κι οι άνθρωποι με κοιτούν. Στό πρόσωπό μου βλέπουν Γιοσάκηδες, Χριστόδουλους και Αρμένηδες. Δέχομαι την απαξίωση ως ακούσια ταπείνωση, αφού εκουσίως ολιγωρώ.
Μπαίνω στο ναό κι οι άνθρωποι γύρω με βλέπουν όπως θέλουν. Η γριά στην γωνία κρατάει μούτρα επειδή δεν διαβάζω το όνομα του πεθαμένου άντρα της στην είσοδο, και εκείνη πίσω από την κολώνα δεν απαντάει όταν της χαμογελάω στο αντίδωρο - δεν ξέρω γιατί. Aλλοι με συγκρίνουν με τους διάσημους πνευματικούς και με απαξιώνουν, κι άλλοι αφού δεν είμαι λιπόσαρκος και ωχρός από την άσκηση με προσπερνούν.
Οι θεσμικοί παράγοντες της εκκλησίας, επίτροποι κλπ, είναι οι κύριοι εμποδιστές μου, βλέπουν την Εκκλησία σαν εργοτάξιο και βιομηχανία "μυστηρίων" κι η Εκκλησιαστική αρχή με αντιμετωπίζει είτε σαν υπήκοο, είτε σαν τμηματάρχη δ΄.
Όλοι θέλουν κάτι από μένα και απαιτούν να σηκώνω τα βάρη τους, αλλά εύκολα θα με κατακρίνουν όταν κάτι δεν τους αρέσει. Απαιτούν την αγάπη και την προσοχή μου, αλλά παρεξηγούνται όταν κάτι απο αυτά που θα τους πώ νομίζουν ότι τους προσβάλλει. Θέλουν όλη την οικονομία, αλλά καθόλου ακρίβεια, θέλουν να κρίνουν τους πάντες, αρκεί να μην κρίνονται.
Ακόμα και κοντινοί άνθρωποι κρατούν αποστάσεις, πολλές φορές παρεξηγούνται όταν με βλέπουν να πασχίζω να κρατήσω ισορροπίες, κι άλλοι πάλι από την αρχή παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν την προσπάθεια που γίνεται και την βοήθεια που χρειάζεται για να λειτουργήσει ένας Ναός ως Εκκλησία, κι όχι ως κέντρο τελετουργιών. ΄Ολοι είναι πρόθυμοι να θεολογούν ακατάπαυστα και να κρίνουν το παραμικρό, λίγοι μόνο σηκώνουν τα μανίκια και βοηθούν.
Όταν μιλώ έξω από τα δόντια, οι δεξιοί με κατηγορούν για αριστερό κι οι αριστεροί γιά δεξιό, οι ζηλωτές για φιλελευθερο κι οι μοντέρνοι γιά ζηλωτισμό.
Σχοινοβατώ αδιάκοπα με λιγοστούς ανθρώπους γύρω μου που αγαπώ και θέλω να μ' αγαπάνε και αφήνομαι στο έλεος του Θεού
(απόσπασμα υποκλαπέν εκ τινος συναδέλφου εν τοις ξυλοκέρασι)
Αθάνατε Μιχαήλ ,για λογαριασμό του σε ευχαριστώ!
Θεέ μου, δώσε στον παπά μας υπομονή...
Κάτι σχετικό, που αρκετό καιρό πριν βρέθηκε στα χέρια μου...
Ο Παπάς μας...
Αν είναι ενεργητικός, τον θεωρούμε υπερβολικά κουρδισμένο.
Αν είναι ήρεμος, τον θεωρούμε τεμπέλη.
Αν έχει γκρίζα μαλλιά, τον θεωρούμε γέρο.
Αν είναι νέος, λέμε πώς δεν έχει εμπειρία.
Αν θέλει να κάνει αλλαγές, τον θεωρούμε επαναστάτη.
Αν δεν θέλει, λέμε πώς δεν παίρνει πρωτοβουλίες.
Αν κηρύττει κατά της αμαρτίας, τον θεωρούμε φανατικό.
Αν δεν το κάνει, λέμε πώς είναι κοσμικός.
Αν χρησιμοποιεί κινήσεις των χεριών όταν εκφράζεται, τον θεωρούμε ηθοποιό.
Αν παραμένει ακίνητος, τον λέμε ξύλινο.
Αν υψώνει την φωνή του, λέμε πώς φωνάζει πολύ.
Αν δεν υψώνει την φωνή του, τον θεωρούμε μονότονο.
Αν είναι στο σπίτι του, λέμε πώς θα πρέπει να είναι έξω, επισκεπτόμενος ενορίτες.
Αν θεαθεί στο δρόμο, λέμε πώς θα πρέπει να είναι κλεισμένος μέσα, ετοιμάζοντας το κήρυγμά του.
Αν επισκέπτεται τους πτωχούς, τον θεωρούμε σοσιαλιστή.
Αν επισκέπτεται πλουσίους. λέμε πώς κάνει χατήρια.
Θεέ μου, δώσε στον παπά μας υπομονή!
Ο Παπάς μας...
Αν είναι ενεργητικός, τον θεωρούμε υπερβολικά κουρδισμένο.
Αν είναι ήρεμος, τον θεωρούμε τεμπέλη.
Αν έχει γκρίζα μαλλιά, τον θεωρούμε γέρο.
Αν είναι νέος, λέμε πώς δεν έχει εμπειρία.
Αν θέλει να κάνει αλλαγές, τον θεωρούμε επαναστάτη.
Αν δεν θέλει, λέμε πώς δεν παίρνει πρωτοβουλίες.
Αν κηρύττει κατά της αμαρτίας, τον θεωρούμε φανατικό.
Αν δεν το κάνει, λέμε πώς είναι κοσμικός.
Αν χρησιμοποιεί κινήσεις των χεριών όταν εκφράζεται, τον θεωρούμε ηθοποιό.
Αν παραμένει ακίνητος, τον λέμε ξύλινο.
Αν υψώνει την φωνή του, λέμε πώς φωνάζει πολύ.
Αν δεν υψώνει την φωνή του, τον θεωρούμε μονότονο.
Αν είναι στο σπίτι του, λέμε πώς θα πρέπει να είναι έξω, επισκεπτόμενος ενορίτες.
Αν θεαθεί στο δρόμο, λέμε πώς θα πρέπει να είναι κλεισμένος μέσα, ετοιμάζοντας το κήρυγμά του.
Αν επισκέπτεται τους πτωχούς, τον θεωρούμε σοσιαλιστή.
Αν επισκέπτεται πλουσίους. λέμε πώς κάνει χατήρια.
Θεέ μου, δώσε στον παπά μας υπομονή!
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1644
- Εγγραφή: Τρί Ιουν 13, 2006 5:00 am
- Τοποθεσία: Χρήστος@Thessaloniki
- Επικοινωνία:
Re: Η μοναξιά ενός (οποιουδήποτε) παπά !
Εφόσον ο "πάτερ" που έστειλε το email ταυτίζει τον Γιοσάκη με τον Χριστόδουλο φαντάσου τι μυαλό κουβαλάει όταν δεν είναι περήφανος για την Ιεραρχία του και ειδικά για τον κατέχοντα την πρώτη έδρα της Ελληνικής Εκκλησίας. Το ίδιο ισχύει και για σένα Misha που ενστερνίζεσαι τις σκέψεις του και τις διαχέεις στο παρόν φόρουμ.Misha έγραψε:...Περιδιαβαίνω στους δρόμους της πόλης κι οι άνθρωποι με κοιτούν. Στό πρόσωπό μου βλέπουν Γιοσάκηδες, Χριστόδουλους και Αρμένηδες. Δέχομαι την απαξίωση ως ακούσια ταπείνωση, αφού εκουσίως ολιγωρώ...
Προτείνω λοιπόν σ'αυτόν τον "πάτερ" να προσχωρήσει σε ενδοσκόπηση και ειτε να παραιτηθεί αν δεν του αρέσει ο Χριστόδουλος είτε να βγάλει το σκασμό και να ιερουργήσει όπως απαιτούν απο αυτόν όλοι οι πιστοί.
Αλλωστε το μηνυμά μου προς αυτόν είναι σαφές : "καλώς ήλθες στην μαχόμενη πραγματικότητα μέσα στην οποία βρισκόμαστε όλοι μας όπου θα πρέπει να προσπαθήσεις για να βγάλεις τον επιούσιο αλλιώς τα παιδάκια σου θα μείνουν ασίτιστα"
Να μεινει το θέμα στην κορυφή για να μας θυμίζει πόσο μακρυά είναι ορισμένοι Ιερείς από το καθήκον τους.
Ο σεβασμός που πρέπει να δείχνουμε στην Ιερωσύνη δεν επιβάλλεται αλλά κερδίζεται. Οπως εμείς οι λαικοί παλεύουμε καθημερινα για τον επιούσιο έτσι και οι ιερείς θα πρέπει καθημερινά να παλεύουν για δείξουν οτι βρίσκονται στην θέση τους όχι σαν ανάγκη βιοπορισμού αλλά σαν εσωτερική ανάγκη προσφοράς προς τον πλησίον.
Απαράδεκτος ο "Ιερέας" που συνέταξε το μηνυμα - λιπόψυχος, ανίκανος και θολωμένος ως προς τον ρόλλο του και την ικανότητά του να προσφέρει. Εκτός αν το email του είναι νέας μορφής "πνευματικό καμάκι" για το οποίο θα πρέπει να είμαστε πολύ καχύποπτοι.
Χρ.
στα εύκολα ξέρω τι να κάνω - στα δύσκολα σε θέλω ...