Μια φορά κι έναν καιρό...
Δημοσιεύτηκε: Τρί Μάιος 22, 2007 9:02 pm
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα νησί όπου ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη, ο Πλούτος, η Αλαζονεία και άλλοι.
Μία μέρα έμαθαν ότι το νησί θα βούλιαζε και όλοι πήγαν στις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η ΑΓΑΠΗ ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να είναι εκεί μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βουλιάζει η ΑΓΑΠΗ ζήτησε βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο και του λέει :
Μπορείς να με πάρεις μαζί σου ;
Όχι, δεν μπορώ! ΄Έχω χρυσάφι και ασήμι στη βάρκα μου και δεν έχω χώρο!
Δίπλα περνούσε η Αλαζονεία.
Σε παρακαλώ, βοήθησέ με! της είπε η ΑΓΑΠΗ.
Δεν μπορώ, είσαι βρεγμένη και θα μου λερώσεις την όμορφη βάρκα μου!
Τελευταία πέρασε η Ευτυχία. Αλλά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε άκουσε την ΑΓΑΠΗ να ζητάει βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μία φωνή από έναν ηλικιωμένο κύριο που η ΑΓΑΠΗ δεν γνώριζε
Έλα εδώ, θα σε πάρω εγώ μαζί μου. της είπε.
Όταν έφτασαν στη στεριά ο κύριος έφυγε βιαστικά και η ΑΓΑΠΗ δεν πρόλαβε να τον ευχαριστήσει.
Γνώση, ποιος με βοήθησε ρώτησε η ΑΓΑΠΗ.
Ο Χρόνος! της απάντησε η Γνώση.
Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος ξαναρώτησε η ΑΓΑΠΗ.
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και της είπε :
Μόνο ο Χρόνος, μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει στη ζωή η ΑΓΑΠΗ!
Μία μέρα έμαθαν ότι το νησί θα βούλιαζε και όλοι πήγαν στις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η ΑΓΑΠΗ ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να είναι εκεί μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βουλιάζει η ΑΓΑΠΗ ζήτησε βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο και του λέει :
Μπορείς να με πάρεις μαζί σου ;
Όχι, δεν μπορώ! ΄Έχω χρυσάφι και ασήμι στη βάρκα μου και δεν έχω χώρο!
Δίπλα περνούσε η Αλαζονεία.
Σε παρακαλώ, βοήθησέ με! της είπε η ΑΓΑΠΗ.
Δεν μπορώ, είσαι βρεγμένη και θα μου λερώσεις την όμορφη βάρκα μου!
Τελευταία πέρασε η Ευτυχία. Αλλά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε άκουσε την ΑΓΑΠΗ να ζητάει βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μία φωνή από έναν ηλικιωμένο κύριο που η ΑΓΑΠΗ δεν γνώριζε
Έλα εδώ, θα σε πάρω εγώ μαζί μου. της είπε.
Όταν έφτασαν στη στεριά ο κύριος έφυγε βιαστικά και η ΑΓΑΠΗ δεν πρόλαβε να τον ευχαριστήσει.
Γνώση, ποιος με βοήθησε ρώτησε η ΑΓΑΠΗ.
Ο Χρόνος! της απάντησε η Γνώση.
Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος ξαναρώτησε η ΑΓΑΠΗ.
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και της είπε :
Μόνο ο Χρόνος, μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει στη ζωή η ΑΓΑΠΗ!