Μικρή αμέλεια γενά...
Δημοσιεύτηκε: Τρί Μάιος 22, 2007 10:34 pm
«Μικρή αμέλεια γενά ζημιά μεγάλη»
Οι παροιμίες μας συχνά είναι αφυπνιστικές. Χτυπούν τον κώδωνα του κινδύνου και θέλουν να μας κρατούν σε εγρήγορσι. Όπως η παροιμία «Μικρή αμέλεια γενά ζημιά μεγάλη».
Η αποκαλύπτει χαρακτήρα επιπόλαιο, χαρακτήρα ανεύθυνο, χαρακτήρα του «δεν βαριέσαι», χαρακτήρα χωρίς συνέπεια στην άσκησι του καθήκοντος, όποιο κι αν είναι αυτό. Χαρακτήρα που δεν έχει την αγωνία ν΄ ανταποκριθή στις ανάγκες της κάθε στιγμής.
Χαρακτήρα στον οποίο υποβόσκει ίσως λίγη νωθρότητα και αρκετή δόσις οκνηρίας.
Όμως η αμέλεια έχει τις συνέπειές της στην ζωή μας και σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Σε θέματα μικρά ασήμαντα μέχρι και σπουδαία.
Αμέλησες να ράψης το κουμπί από το πουκάμισο; Λεπτομέρεια; Ίσως ξεκινήση ένας καβγάς και ίσως αυτός ο εκνευρισμός που ξεκίνησε από το σπίτι να επηρεάση την συμπεριφορά και στον χώρο της εργασίας και να δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος.
Αμέλησες να ράψης την πρώτη θηλιά από το πλεχτό; Σε λίγο θα είναι για πέταμα.
Αμέλησες να σταματήσης το γλίστρημα της γλώσσας στο πρώτο ψέμα; Σε λίγο θα ταυτισθής με αυτό. Ξεστόμισες την πρώτη χυδαία λέξι; Θα φθάσης στην βωμολοχία.
Αμέλησες να κλείσης την τηλεόρασι στο πρώτο βρώμικο θέαμα; Θα σκλαβωθής στα ακατάλληλα. Αμέλησες να κάνης την προσευχή σου; Θα αμβλυνθή η θρησκευτική σου συμπεριφορά. Αμέλησες τον εκλησιασμό σου; Σε λίγο θα σ΄ αφήνη αδιάφορο το χτύπημα της καμπάνας.
Γιατί, δυστυχώς, το «μια φορά» γίνεται «κάθε φορά» και γιατί όλα τα μικρά γίνονται μεγάλα.
Αν και πρέπει να υπογραμμίσουμε πως δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα λάθη. Όλα προσβάλλουν την αγάπη του Θεού και όλα αμαυρώνουν εικόνα που είμαστε εμείς, οι άνθρωποί Του.
Άγρυπνοι φρουροί, όταν το κακό έρχεται με την μορφή του υποκοριστικού. Είναι σαν το αόρατο, μικρό ως προς το μέγεθος, μικρόβιο, που ωστόσο καταβάλλει τον οργανισμό μας και αφαιρεί την ευεξία μας.
Όλα τα μικρά είναι οι κερκόπορτες που αν τις αφήσουμε αφύλαχτες, θα αλωθή η πνευματική μας ύπαρξις. Είναι τέχνασμα του διαβόλου να εφησυχάζουμε με την σκέψι πως τα μικρά δεν βλάπτουν. Κάθε αμέλεια, από όποια ειδικότητα και αν προέρχεται, κάνει κακό στο κοινωνικό σύνολο.
Δεν είναι υπερβολή πως χάνονται μάχες από το καρφί ενός πετάλου. Η πρώτη αμέλεια φέρνει την δεύτερη και την τρίτη και οδηγείται κανείς στην αποχαύνωσι, ξεθωριάζει ο στόχος. Γινόμαστε αδρανείς και είμαστε σκλαβωμένοι με πολλές μικρές αλυσίδες.
Την αμέλεια οι Πατέρες την κατατάσσουν στα επτά μεγάλα, θανάσιμα αμαρτήματα.
Η αμέλεια μας εμποδίζει να πετάμε, να ανεβαίνουμε, να αγωνιζόμαστε, να αγιαζόμαστε, να πραγματώνουμε το «καθ΄ ομοίωσιν».
Η πίστις στα μικρά κερδίζει τα μεγάλα.
Αγρύπνια στα μικρά ελευθερώνει από τα μεγάλα.
Και ο Θεός βοηθός!
Περιοδικό «Λυδία»
Οι παροιμίες μας συχνά είναι αφυπνιστικές. Χτυπούν τον κώδωνα του κινδύνου και θέλουν να μας κρατούν σε εγρήγορσι. Όπως η παροιμία «Μικρή αμέλεια γενά ζημιά μεγάλη».
Η αποκαλύπτει χαρακτήρα επιπόλαιο, χαρακτήρα ανεύθυνο, χαρακτήρα του «δεν βαριέσαι», χαρακτήρα χωρίς συνέπεια στην άσκησι του καθήκοντος, όποιο κι αν είναι αυτό. Χαρακτήρα που δεν έχει την αγωνία ν΄ ανταποκριθή στις ανάγκες της κάθε στιγμής.
Χαρακτήρα στον οποίο υποβόσκει ίσως λίγη νωθρότητα και αρκετή δόσις οκνηρίας.
Όμως η αμέλεια έχει τις συνέπειές της στην ζωή μας και σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Σε θέματα μικρά ασήμαντα μέχρι και σπουδαία.
Αμέλησες να ράψης το κουμπί από το πουκάμισο; Λεπτομέρεια; Ίσως ξεκινήση ένας καβγάς και ίσως αυτός ο εκνευρισμός που ξεκίνησε από το σπίτι να επηρεάση την συμπεριφορά και στον χώρο της εργασίας και να δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος.
Αμέλησες να ράψης την πρώτη θηλιά από το πλεχτό; Σε λίγο θα είναι για πέταμα.
Αμέλησες να σταματήσης το γλίστρημα της γλώσσας στο πρώτο ψέμα; Σε λίγο θα ταυτισθής με αυτό. Ξεστόμισες την πρώτη χυδαία λέξι; Θα φθάσης στην βωμολοχία.
Αμέλησες να κλείσης την τηλεόρασι στο πρώτο βρώμικο θέαμα; Θα σκλαβωθής στα ακατάλληλα. Αμέλησες να κάνης την προσευχή σου; Θα αμβλυνθή η θρησκευτική σου συμπεριφορά. Αμέλησες τον εκλησιασμό σου; Σε λίγο θα σ΄ αφήνη αδιάφορο το χτύπημα της καμπάνας.
Γιατί, δυστυχώς, το «μια φορά» γίνεται «κάθε φορά» και γιατί όλα τα μικρά γίνονται μεγάλα.
Αν και πρέπει να υπογραμμίσουμε πως δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα λάθη. Όλα προσβάλλουν την αγάπη του Θεού και όλα αμαυρώνουν εικόνα που είμαστε εμείς, οι άνθρωποί Του.
Άγρυπνοι φρουροί, όταν το κακό έρχεται με την μορφή του υποκοριστικού. Είναι σαν το αόρατο, μικρό ως προς το μέγεθος, μικρόβιο, που ωστόσο καταβάλλει τον οργανισμό μας και αφαιρεί την ευεξία μας.
Όλα τα μικρά είναι οι κερκόπορτες που αν τις αφήσουμε αφύλαχτες, θα αλωθή η πνευματική μας ύπαρξις. Είναι τέχνασμα του διαβόλου να εφησυχάζουμε με την σκέψι πως τα μικρά δεν βλάπτουν. Κάθε αμέλεια, από όποια ειδικότητα και αν προέρχεται, κάνει κακό στο κοινωνικό σύνολο.
Δεν είναι υπερβολή πως χάνονται μάχες από το καρφί ενός πετάλου. Η πρώτη αμέλεια φέρνει την δεύτερη και την τρίτη και οδηγείται κανείς στην αποχαύνωσι, ξεθωριάζει ο στόχος. Γινόμαστε αδρανείς και είμαστε σκλαβωμένοι με πολλές μικρές αλυσίδες.
Την αμέλεια οι Πατέρες την κατατάσσουν στα επτά μεγάλα, θανάσιμα αμαρτήματα.
Η αμέλεια μας εμποδίζει να πετάμε, να ανεβαίνουμε, να αγωνιζόμαστε, να αγιαζόμαστε, να πραγματώνουμε το «καθ΄ ομοίωσιν».
Η πίστις στα μικρά κερδίζει τα μεγάλα.
Αγρύπνια στα μικρά ελευθερώνει από τα μεγάλα.
Και ο Θεός βοηθός!
Περιοδικό «Λυδία»