Η Ελεημοσύνη στη ζωή του ανθρώπου

[lovethink]

Όταν ήταν να γράψω αυτό το κείμενο σκέφτηκα πολύ για τι πράγμα να γράψω, τι θα με ωφελούσε να ψάξω , τι έλειπε από την καρδιά μου ως Χριστιανός Ορθόδοξος, που ισχυρίζομαι πως είμαι. Αποφάσισα να γράψω για το έλεος , την ελεημοσύνη, γιατί αυτή νομίζω πως έχουμε ανάγκη περισσότερο από όλα: το έλεος του γλυκού Θεού πατέρα και αδελφού μας Ιησού Χριστού.
Αλλά τι είναι το έλεος; Έλεος είναι η πράξη εκείνη κατά την οποία ένας άνθρωπος προσφέρει στο συνάνθρωπο του χωρίς να περιμένει οποιαδήποτε ανταπόδοση. Το πραγματικό έλεος είναι αυτόνομη άξια δεν εξαρτάται από την αντίδραση του άλλου, ούτε περιμένει ευχαριστία. Το έλεος κινείται από αέναη Αγάπη , αδελφοί και πατέρες μου , και γι' αυτό δεν έχει ανάγκη από καμία άλλη δύναμη για να το συντηρήσει. Το έλεος είναι ευρυχωρία ψυχής, ειρήνη , δικαιοσύνη , συγχωρητικοτητα, μακροθυμία. Είναι επίσης κοινωνία Θεού και ανθρώπων, γιατί ποιος είχε μεγαλύτερο έλεος από τον Θεό μας , που έγινε άνθρωπος (το σαρκωμένο έλεος είναι βέβαια ο Χριστός μας) και ταπεινώθηκε από μας για τις αμαρτίες μας; Χρειαζόταν από εμένα κάτι άραγε ο Θεός και έκανε όλα αυτά; όχι βέβαια , αλλά επειδή εμένα τον ανάξιο αλλά και όλους τους ανθρώπους μας Αγάπησε πολύ γι' αυτό και θυσιάστηκε για εμάς. Το έλεος δεν ανυπομονεί , δεν ξεσπάει βιαία , δεν αυθαδιάζει , δεν οργίζεται , συγχωρεί αμέσως και χωρίς να ζητάει τίποτα. Το πραγματικό έλεος είναι Χαρά μεγάλη....η Χαρά του να δίνεις χωρίς να παίρνεις και είναι ακόμα ταπείνωση γιατί ότι και να δώσω του Θεού είναι , ακόμη και η ζωή μου σε αυτόν ανήκει άρα δεν έχω τίποτα δικό μου και δεν είμαι κάτι σημαντικό εγώ ο ίδιος, αλλά αυτά που ο Πατέρας ο Υιός και το Άγιο πνεύμα από Αγάπη μου έδωσαν , τα ξαναμοιράζω απλόχερα στα αδέλφια μου πάλι από Αγάπη.
Χωρίζουμε συνήθως την ελεημοσύνη σε δύο είδη: την πνευματική και την υλική. Ποιο είναι άραγε το πνευματικό έλεος; Νομίζω πως έλεος πνευματικό είναι να δείξω στον αδερφό μου την οδό της σωτήριας μας , δηλαδή τον Χριστό. Πρέπει να δείξω στον άλλο την σαρκωμένη Αγάπη , ειρήνη και δικαιοσύνη, να του δείξω μια καινούργια ζωή στην οποία δεν υπάρχει λύπη ,άγχος, πόνος, μια ζωή η οποία είναι τόσο πολύ ανώτερη από αυτήν που ζούμε τώρα όσο είναι η δική μας από των ζώων. Στην οποία τα πάντα είναι τέλεια και ο θάνατος καταργείται, γιατί ο Χριστός νίκησε τον θάνατο στο σταυρό με την ανάσταση του. Και ο μεν σωματικός Θάνατος θα καταργηθεί με την 2α Παρουσία , αλλά ο Πνευματικός Θάνατος είναι ήδη καταργημένος για τον (πραγματικό) Ορθόδοξο Χριστιανό. Ο άνθρωπος αυτός που θα γνωρίσει όσα προανέφερα δεν έχει ελεηθεί πραγματικά; Κανένα σύννεφο πλέον δεν θα δεν σκεπάζει την ζωή του, τον θάνατο δεν θα φοβάται γιατί ο κύριος τον εξαγόρασε, τον διπλανό του άνθρωπο που μέχρι τώρα τον έβλεπε ως εχθρό και διάβολο τώρα τον βλέπει σαν φίλο και αδερφό. Η δουλειά που δεν του άρεσε τώρα την κάνει με Χαρά γιατί εμπιστεύεται τον Θεό. ο Τόπος που ζούσε του φαίνεται όμορφος, γιατί έχει γεμίσει με ομορφιά η καρδιά του. Δεν στεναχωριέται για τίποτα , εκτός από τις αμαρτίες του, γιατί έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον πατέρα του. Κάθε μέρα γι' αυτόν είναι "Η μέρα του πατέρα" , μια γιορτή αφιερωμένη στον πατέρα Θεό του. Η ζωή του , οποία και αν είναι αυτή, είναι Χαρά και ουράνια πληρότητα μόνο. . Για να παραφράσω τον Καζαντζάκη: « Δεν πιστεύω σε τίποτα άλλο , πέρα από τον Πατέρα μας. Δεν φοβάμαι οτιδήποτε, εκτός από την δική μου κακία. Δεν ελπίζω σε κάτι , αλλά μόνο στο Χριστό. Είμαι ελεύθερος »
Εγώ που δεν έχω εμπιστοσύνη στον πατέρα μας που βρίσκεται στον ουρανό, αλλά και στην μάνα Εκκλησία μας εδώ στην γη, πικραίνομαι, στεναχωριέμαι, τσαντίζομαι και δεν έχω καθόλου υπομονή. Τα βλέπω όλα μαύρα γιατί μαύρη από λύπη είναι η καρδιά μου. Νομίζω πως ο Θεός είναι μακριά από μένα σε κάποιο θρόνο τιμωρός και ελεγκτής, ενώ είναι δίπλα μου όσο είσαστε και εσείς απέναντι μου, και στεναχωριέται και κλαίει για τις αμαρτίες μου, που με οδηγούν στην απώλεια, όπως κλαίει κάθε μπαμπάς για το παιδί του. Έχω φτιάξει τότε την φορητή κόλαση και με ακολουθεί όπου και να πάω, γιατί κατοικεί μέσα στην καρδιά μου. Μακάρι να ήταν η κόλαση ένας τόπος με καζάνια και φλόγες , γιατί αν είχα την Αγάπη στην καρδιά μου και κει να πήγαινα θα μου φαινόταν σαν δροσερό λιβάδι. Αλλά μόνος μου τυραννάω τον εαυτό μου αρνούμενος την Αγάπη αυτή και απορρίπτοντας το έλεος του Θεού και φτιάχνω την φορητή μου κόλαση με αυτά εδώ τα δυο μου χέρια, γιατί ο Θεός τιμωρία και απώλεια δεν είναι, έλεος απεριόριστο και τέλειο είναι, αλλά εγώ ο ίδιος τιμωρώ τον εαυτό μου.
Και προσπαθεί ο Πατέρας μας να με προστατέψει / ελεήσει με Κάθε τρόπο , γιατί όπως εσείς όταν είστε γονείς θέλετε να προστατέψετε τα παιδία σας για να μην πάθουν κάτι και τους λέτε : "μην ακουμπήσεις το μάτι της κουζίνας γιατί θα καείς" και "μην παίζεις με αυτό γιατί θα χτυπήσεις", έτσι και ο Θεός το ίδιο κάνει. Όμως αντιδρώ όπως το παιδάκι αυτό και τσαντίζομαι και αγανακτώ γιατί νομίζω πως μου στερείται η ελευθέρια , θέλω να κάνω το δικό μου γιατί ο εγωισμός μέσα στην καρδιά μου φωλιάζει. Νομίζω ότι ξέρω τι είναι το καλύτερο και μόνο τότε μαθαίνω όταν έχω ήδη καεί από το αναμμένο μάτι στο οποίο ακούμπησα το χέρι μου, το οποίο είναι η συνέπεια των πράξεων μου. Το σαρκωμένο έλεος του Θεού , δια μέσω της Εκκλησίας μας , προσπαθεί να με παιδαγωγήσει, να με κάνει να καταλάβω πριν είναι αργά. Αγωνίζεται ο Χριστός για μένα και σταυρώνεται σε κάθε λάθος μου από εμένα τον ίδιο, γιατί δεν είναι κάπου μακριά μου αλλά δίπλα μου και μέσα μου μια και είμαι παιδί του τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Προσπαθεί να με ελεήσει με την Αγάπη του , γιατί εάν κάποτε καταλάβω πραγματικά το έλεος του αυτό και δεχτώ την Αγάπη στην καρδιά μου τότε θα γίνει αυτή δομικός λίθος, δηλαδή τούβλο , χαλίκι και τσιμέντο με το οποίο θα χτίσω την φορητή βασιλεία της Αγάπης του Θεού μέσα στην καρδιά μου. Και η βασιλεία αυτή , ο Παράδεισος αυτός δεν θα είναι μια ουτοπία, ούτε ένας τόπος που βρίσκεται κάπου μακριά στους ουρανούς αλλά θα είναι εδώ τριγύρω , στους ίδιους τοίχους και στα ίδια μέρη που βρίσκομαι τώρα , και θα είναι φορητή γιατί θα την κουβαλάω μαζί μου μέσα στην καρδιά μου όπου και να πάω. Εκεί θα ενώνεται η στρατευμένη και η Θριάμβευουσα Εκκλησία.
Και , άραγε , με ποιον τρόπο θα καταφέρω να ελεήσω τον συνάνθρωπο μου; Η αλήθεια είναι πως εγώ ΔΕΝ μπορώ να τον ελεήσω. Για να ελεήσεις πρέπει να δώσεις κάτι δικό σου, Όμως εγώ δεν έχω τίποτα. Δεν μπορώ γιατί η δική μου καρδιά είναι γεμάτη από εγωισμό και περηφάνια, πλεονεξία και κακία. είναι μήπως η λίγη Αγάπη που έχω δική μου; όχι βέβαια αφού το Άγιο πνεύμα με λυπήθηκε και μου την έδωσε. έχω κάτι δικό μου για να δώσω; Όχι , γιατί τα πάντα είναι κληρονομιά από τον πατέρα μας, και μόνο το κακό είναι δικό μου. Άρα τι μπορώ να κάνω; Να καθαρίσω την καρδιά και το νου μου και το σώμα μου, και να τα κάνω ζωντανό ναό του άγιου πνεύματος , χρησιμοποιώντας σαν σκούπα και φαράσι την Αγάπη , την ταπείνωση και την προσευχή. τότε θα έρθει μέσα μου να κατοικήσει ο Θεός γιατί θα τον έχω καλέσει εγώ. Και ποιος μπαμπάς και ποια μαμά που Αγαπάει το παιδί του δεν πηγαίνει με πολύ Χαρά όταν αυτό τον καλέσει; Έτσι και ο Θεός θα έρθει και θα ζήσει στο σπίτι του παιδιού του , δηλαδή στην ψυχή μας. Τότε εκείνος θα ελεήσει ΟΛΑ τα αδέλφια που είναι γύρω μας μέσα από εμάς, από το παράδειγμα μας , για να μπορέσουν και αυτά να βάλουν την βασιλεία της Αγάπης , τον καινούργιο κόσμο του Θεού δηλαδή , μέσα τους. Γιατί για κάθε αδελφός-ή που περνάει άσχημα , που είναι στεναχωρημένο, που βρίσκεται στην άγνοια , που δεινοπαθεί από την κατοχή της κακίας , εγώ φταίω. Διότι αν εγώ είχα καθαρίσει το σπίτι του Θεού μέσα μου και τον είχα προσκαλέσει να ζήσει μέσα σε αυτό , τότε θα μπορούσε να είχε βοηθήσει και όλα τα αδέρφια μου , αλλά εγώ επειδή είμαι εγωιστής δεν κάνω κάτι τέτοιο με αποτέλεσμα να αδικώ και τα αδελφάκια μου και να τους στερώ το έλεος του Θεού. Δεν εφαρμόζω τις αλήθειες της Ορθοδοξίας μας, δεν μιμούμαι τους αγίους μας, είμαι «Τυπικά Χριστιανός».
Το χειρότερο πράγμα πάνω μου πρέπει να σας ομολογήσω πως είναι το γεγονός ότι δεν έχω καμία συναίσθηση της κατάσταση
ς μου. Δεν μπορώ να καταλάβω πως είμαι και εγώ ένας ασθενής , γιατί αυτό δεν είναι η αμαρτία; Μια ασθένεια, που ορίζεται ως η έλλειψη της βιταμίνης "Ζωντανή Αγάπη" από την ζωή μου. Σύμπτωμα δε αυτής της αρρώστιας είναι η φθορά μου , και αν δεν καταφέρω να θεραπευτώ τότε τελικό αποτέλεσμα της είναι ο θάνατος. Και έτσι αντί να είμαι αθάνατος , όπως ο Πατέρας μας , πεθαίνω. Υπάρχουν χελώνες και δέντρα που θα ζήσουν μεγαλύτερη ζωή από εμένα, και αυτό βέβαια με ντροπιάζει. Και το χειρότερο είναι , πως πεθαίνω Πνευματικά. Γιατί τον μεν σωματικό θάνατο θα τον καταργήσει ο Θεός στο μέλλον με την ανάσταση, αλλα ο Πνευματικός θα είναι αιώνιος. Αντί λοιπόν να καταλάβω την ασθένεια μου αυτή βλέπω μόνο τους άλλους και κρίνω αν είναι πιο άρρωστοι από εμένα. Μήπως είμαι ο γιατρός; μήπως μπορώ να θεραπεύσω τον εαυτό μου; Δεν νομίζω. Και ‘γω ασθενής σαν όλους τους άλλους είμαι. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τους δείξω τον γιατρό που πηγαίνω και έχω αρχίσει να αισθάνομαι καλύτερα. Αυτό είναι και το έλεος που μπορώ να δείξω στον αδερφό μου. Δεν μπορώ να του δώσω δική μου συνταγή γιατί γιατρός δεν είμαι. Μπορώ όμως εφαρμόζοντας σωστά την συνταγή του γιατρού να γίνω εγώ πολύ καλύτερα , να βελτιωθεί η κατάσταση μου σημαντικά , και έτσι με το παράδειγμα μου , να τον κάνω να πιστέψει ότι ο γιατρός αυτός είναι άριστος και πραγματικά θεραπεύει.
Ο Αρχίατρος (Χριστός) έχει ορίσει το νοσοκομείο των ψυχών και σωμάτων (την Ορθόδοξη Εκκλησία) και τα φάρμακα της (μυστήρια) και έχει ορίσει πολλούς άλλους ιατρούς-αντιπροσώπους (τους Αγίους , αλλά και κάθε Πνευματικό / Ιερέα). Μόνο με μετάνοια-εξομολόγηση και αγάπη- θα θεραπευθώ.
Και με ποιο τρόπο άραγε μπορώ να εμποδίσω την επέκταση της ασθένειας και να εμβολιαστώ από αυτή , ώστε να μην ξαναμολυνθώ όταν φτάσω σε μία καλύτερη κατάσταση και ξανακυλήσω αλλά να βελτιώνομαι διαρκώς; ξέρω από την φυσική στο σχολείο πως υπάρχει η αρχή μετατροπής της ενέργειας που λέει πως η ενέργεια ενός είδους μπορεί να μετατραπεί σε ίσο πόσο ενέργειας άλλου είδους. Ο Πατέρας μας όμως νομίζω μας έχει μάθει και άλλη μια παρόμοια αρχή: Την αρχή μετατροπής της Αγάπης , δηλαδή πως ίση ποσότητα κακίας μπορεί να μετατραπεί σε ίση ποσότητα Αγάπης. Έτσι κάθε φορά που κάποιος μου κάνει κάτι κακό εγώ οφείλω να τον ελεήσω , απορροφώντας όλο το κακό και δίνοντας του πίσω Αγάπη. Με αυτό το τρόπο κάποια στιγμή θα μπορέσω να μετατρέψω όλη την κακία του κόσμου σε καλοσύνη, και να μετατραπεί όλη η γη σε καινούργιο κόσμο του Χριστού. Για αυτό το λόγο δεν πρέπει να ανταποδίδω το κακό , γιατί αλλιώς είμαι εγώ υπεύθυνος για την εξάπλωση της αρρώστιας και άρα δεν θα έχω ελεήσει τα αδέλφια μου, αλλά θα τα έχω αδικήσει. Δυστυχώς όμως μπορεί να τα γράφω και να τα ξέρω αυτά αλλά έχει πιάσει τόσο πουρί η καρδιά μου αδέλφια που είναι απλές λέξεις και δεν μου χουν γίνει βίωμα γιατί δεν τα εφαρμόζω. Λείπει απο μέσα μου ένα βασικό συστατικό που θα κάνει πράξη τα παραπάνω: Η μετάνοια. όμως ελπίζω κάποια στιγμή με την βοήθεια του Πατέρα μας να καταφέρω να την καθαρίσω και να γίνω άξιο παιδί του , να μην τον στεναχωρώ και να μην είμαι ανεπρόκοπος. Να καταφέρω δηλαδή να φτάσω στον φωτισμό και την θέωση.
Το άλλο "είδος" ελεημοσύνης είναι βεβαίως η υλική ελεημοσύνη, δηλαδή η παροχή υλικών αγαθών στα αδέρφια μου. Πολλές σκέψεις περνούν από το μυαλό μου γι' αυτήν και θα σας τις πω. Κάθε τέσσερα δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος πεθαίνει στο κόσμο από την πείνα. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών είναι παιδιά. Πεθαίνουν είτε επειδή δεν έχουν καθόλου φαγητό , είτε επειδή στη διατροφή τους λείπει κάποια βασική βιταμίνη. Σε πολλές από αυτές τις χώρες ένα παιδί, αλλά και ένας ενήλικας , θα μπορούσε να ζήσει (δηλ να επιβιώσει ) για ένα μήνα με 30 €
Αναγκαστικά πρέπει να μαζευτούν δισεκατομμύρια για όπλα και πυρομαχικά, καθώς και στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Τεράστια ποσά! Αυτά είναι απαραίτητα για να μπορέσουμε να προστατέψουμε τις οικογένειες και τα παιδία μας , έχουν μόνο αμυντικό σκοπό και υπάρχουν για την διαφύλαξη της ποιότητας ζωής μας , του έθνους μας, για να είμαστε ελεύθεροι , γιατί ο Θεός μας θέλει ελεύθερους. Να προστατέψουμε πρέπει την πίστη τις ζωές και την αξιοπρέπεια μας. Ο σκοπός της άμυνας είναι η προστασία μας από γείτονες που μας επιβουλεύονται , δεν φταίμε εμείς αν αυτοί δεν έχουν Αγάπη. Πρέπει να προστατευτούμε έτσι δεν είναι; Όμως: 4...3...2...1...0 ένα παιδάκι μόλις πέθανε...
Ο Μαχάτμα Γκαντι ήταν πολιτικός ηγέτης της Ινδίας. Αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να απελευθερώσει ένα ολόκληρο λαό χωρίς να χυθεί μία σταγόνα αίμα. Τους απελευθέρωσε από την Αγγλία, που ήταν τότε παντοδύναμη αυτοκρατορία. Δεν συμβιβάστηκε ποτέ με το κακό και την βία. Όταν οι συμπατριώτες του ξεσπούσαν σε βιαιότητες κατά των έχθρων τους , τότε εκείνος άρχιζε ολοκληρωτική νηστεία (πλήρης αποχή από την τροφή) μέχρι να σταματήσουν. Πίστευε ότι ήταν δική του ευθύνη ο θάνατος των εχθρών του. Με αυτό τον τρόπο απελευθέρωσε ένα έθνος. Δεν χρησιμοποίησε πολυβόλα , τανκ , χειροβομβίδες αλλά ταπείνωση , προσευχή , αγάπη. Όταν θα γίνει η ανάσταση νεκρών τότε και εκείνος θα με κρίνει. Θα μου πει: πως εγώ, που δεν ήμουν στην Εκκλησία, που δεν ήξερα τον Χριστό και την διδασκαλία του , εντούτοις την ακολούθησα καλύτερα, αλλά εσύ που ήσουν Χριστιανός και την ήξερες δεν το έκανες; Τότε βέβαια θα ντροπιαστώ αρκετά , γιατί δεν έδειξα εμπιστοσύνη στον πατέρα μας και την Ορθόδοξη Εκκλησία μας , αλλά περισσότερο στα όπλα , και θα είμαι τυχερός αν θα καταφέρω να μπω στην βασιλεία της αγάπης του Θεού από την πίσω πόρτα. Όλα αυτά, επειδή δεν κατάφερα να μιμηθώ τους Πατέρες της Εκκλησίας και την αυταπάρνηση και την αγάπη που είχαν , αλλά εμπιστεύτηκα περισσότερο το θέλημα μου. Ενας ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ θα έχει επιδείξει μεγαλύτερη αυταπάρνηση, και περισσότερη σύνεση. Αυτό δεν σημαίνει , βέβαια , πως αύριο θα μπορούσαν να καταργηθούν τα στρατεύματα, αλλά δυστυχώς όπου λείπει η πίστη και η αγάπη, εκεί πληθαίνουν οι εξοπλισμοί και η ανασφάλεια.
Αναγκαστικά θα πρέπει να εξερευνήσουμε το διάστημα , θα πρέπει να δώσουμε δισεκατομμύρια σε έρευνα και ανάπτυξη για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε τεχνολογία που μακροπρόθεσμα θα μας βοηθήσει να λύσουμε υπάρχοντα υλικά προβλήματα. Η έρευνα για την γνώση δεν είναι κάτι κακό , άλλωστε και οι φτωχοί βοηθούνται από πολλές ανακαλύψεις και όταν αποικηθούν άλλοι κόσμοι θα βοηθηθεί η ανθρωπότητα να απαλλαχτεί από την μάστιγα του υπερπληθυσμού. Επίσης η δημιουργία έργων βοηθάει στο να τραφούν και να βρουν διαμονή εκατομμύρια κόσμου. Η επένδυση στην βιοτεχνολογία θα βοηθήσει στη θεραπεία ασθενειών , άλλωστε η γνώση μας φέρνει πιο κοντά στο Θεό έτσι δεν είναι; Όμως και πάλι 4...3...2...1...0
Η τεχνολογία από μόνη της δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή , η χρήση που της κάνουμε είναι αντίστοιχα καλή η καλή. Ακόμα και με τα τεχνολογικά μέσα που έχουμε σήμερα θα μπορούσα να κάνω τον κόσμο γύρω μου παράδεισο , αν είχα αγάπη στην καρδιά μου. Αν δεν έχω Αγάπη στην καρδιά μου όμως , και χίλια χρόνια να μπορώ ζήσω, και στο διάστημα να πάω , θα χρησιμοποιήσω την γνώση μου για να φτιάξω όπλα και τίποτα δεν θα με ικανοποιεί διότι ανικανοποίητη και θλιμμένη θα είναι η ψυχή μου. Όση γνώση και να έχω μου είναι άχρηστη (ίσως και επικίνδυνη) χωρίς αγάπη. Αν όμως έχω Αγάπη, και την λίγη γνώση μου θα τη χρησιμοποιήσω αποδοτικότερα.
Αναγκαστικά θα πρέπει να μαζέψουμε δισεκατομμύρια για να δώσουμε στον αθλητισμό, στο επαγγελματικό μπάσκετ , στο ποδόσφαιρο. Ο αθλητισμός είναι πηγή πνεύματος και ευεξίας, βοηθάει να μένουν μακριά τα παιδιά από κακές παρέες (αν και θα μπορούσε να γίνει το ίδιο με την στερέωση τους στην Εκκλησία) . Αυτό που έχει σημασία είναι η εθνική μας υπερηφάνεια, να ζωντανέψουμε τα αρχαία ελληνικά ιδεώδη και να βοηθήσουμε μια προσπάθεια που μας τιμάει σαν ανθρώπους και σαν έθνος. Τι και αν γίνονται κάποια έκτροπα στα γήπεδα, τι και αν υπάρχει φανατισμός μεταξύ ομάδων, τι και αν έχει πλήρως αποπνευματικοποιηθεί ο αθλητισμός, τι και αν η διαφήμιση και έχει εισχωρήσει παντού, τι και αν οι αμοιβές των επαγγελματιών αθλητών είναι δυσθεώρητες, πρέπει να αμειφθούν για την Χαρά που μας προσφέρουν, άλλωστε πάντοτε μαζί με τα καλά πάντοτε έρχονται και μερικά κακά , έτσι δεν είναι; Όμως 4...3...2...1...0
Ο πλούτος σίγουρα δεν είναι κάτι κακό , αφού
δίνεται από τον Θεό, άλλωστε για τα παραπάνω εγώ δεν φέρω ευθύνη γιατί οι αποφάσεις δεν παίρνονται από εμένα αλλά από κάποιους με εξουσία και ούτε κανένας πλούσιος μεγαλοτραπεζίτης είμαι για να βοηθήσω ,άρα εγώ είμαι αθώος σε αυτή την περίπτωση. Ωραία τα λέω, εγώ είμαι καθαρός. Όμως το κινητό που αγόρασα κοστίζει 180 € και πληρώνω λογαριασμό 15€ το μήνα. Λεφτά με τα οποία θα μπορούσε να ζήσει ένα παιδάκι για ένα χρόνο. Το χρειάζομαι το κινητό; πριν μερικά χρόνια πως ζούσα χωρίς αυτό; εκτός βέβαια αν είμαι γιατρός που δεν είμαι , και τότε θα το χρειαζόμουνα. Δεν το χρειάζομαι, αλλά με διευκολύνει βέβαια πολύ. Α ναι αγόρασα και ένα στερεοφωνικό με 400€ για να ακούω την μουσική ωραία και δυνατά. Βέβαια δεν είναι αναγκαίο και αυτό , αλλά με διευκολύνει. Σε λίγο θα αγοράσω και ένα αυτοκίνητο. Θα αγοράσω ένα ωραίο καινούργιο αυτοκίνητο με δέκα χιλιάδες €υρώ , θα δανειστώ , θα το πάρω με δόσεις θα τα βολέψω βρε αδερφέ. Βέβαια θα μπορούσα να πάρω και ένα παλιό μεταχειρισμένο με 2.000€ , θα ‘κανα την δουλειά μου , αλλά δεν θα είχα τέτοια διευκόλυνση. Με τα περισσεύματα θα ζούσε ένα παιδάκι για είκοσι χρόνια. Το χειρότερο είναι πως τις προάλλες αγόρασα μια ηλεκτρική οδοντόβουρτσα! Ναι, επειδή εγώ βαριέμαι να κουνάω το χέρι μου πάνω - κάτω έδωσα 40€. Άρα η οδοντόβουρτσα αυτή είναι πιο σημαντική για μένα από την ζωή ενός μικρού παιδιού για ένα μήνα. Τέτοιος είμαι. μπορεί να μην είμαι βιομήχανος , Βουλευτής η πλοιοκτήτης αλλά φέρω ευθύνη. Όχι γιατί δουλεύω και ζω από την δουλειά μου , αυτό όπως ο Χριστός μας λέει είναι θεάρεστο, αλλά γιατί μαζεύω περισσότερα από όσα έχω πραγματικά ανάγκη και είμαι πλεονέκτης.
Βέβαια σκέφτομαι πως η πνευματική ελεημοσύνη είναι ανώτερη από την υλική. Τι είναι καλύτερο, να ταΐσεις κάποιον ή να βοηθήσεις να σωθεί η ψυχή του; το δεύτερο βέβαια. Άλλωστε και οι Απόστολοι , πρώτα έβαζαν το πνευματικό τους έργο και μετά οποιοδήποτε υλικό. Βέβαια παραβλέπω κάτι: οι Απόστολοι δεν είχαν ΤΙΠΟΤΕ υλικό για να δώσουν. μόνο τα προς το ζην. Από την άλλη πλευρά δεν είναι δυνατόν να ελεήσω κάποιον πνευματικά αν δεν έχω μέσα στην καρδιά μου τον νόμο του πολυαγαπημένου πατέρα μας ο οποίος είναι : "Αγάπα τον κύριο και Θεό σου με όλη την δύναμη της ισχύος σου και Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν". αλλά πως εγώ τηρώ το δεύτερο κομμάτι όταν Αγαπάω την ευκολία μιας οδοντόβουρτσας πιο πολύ από την ζωή ενός παιδιού. άρα δεν τηρώ την παράκληση του κυρίου, και άρα δεν τον Αγαπώ. Η ελεημοσύνη άρα δεν χωρίζεται σε πνευματική και υλική αλλά είναι κάτι το ενιαίο γιατί αν είχα πνευματικό έλεος τότε θα είχα και υλικό. όπως ακριβώς ο άνθρωπος είναι και σώμα και πνεύμα και ο χωρισμός τους , ο θάνατος δηλαδή , είναι ανώμαλη κατάσταση.
Ποια είναι όμως η μυστηριώδης δύναμη που έχει ένα πενηντάευρω; . Τι το κάνει να διαφέρει από ένα οποιαδήποτε χαρτί; είναι άραγε κάποιο μυστήριο;. Αν σκιστεί ένα χαρτί δεν θα στεναχωρηθώ , αν σκιστεί το δεκαχιλιαρο όμως θα ταραχτώ. αυτό που δίνει δύναμη στο χαρτί είναι λοιπόν η πίστη που έχω σε αυτό. Δεν έχω απόλυτη πίστη στον Θεό ότι θα με βοηθήσει αλλά σε ένα κομμάτι χαρτί, και αυτό με κάνει ειδωλολάτρη. Δεν χρησιμοποιώ εγώ το Χρήμα , αλλά αυτό εμένα.
Τόσο πολύ μου λείπει το έλεος και η αγάπη αδέλφια και τόσο πολύ στεναχωρώ τον πατέρα μας. αλλά έχω πίστη πως με την βοήθεια του Ιησού Χριστού ,της μάνας μας Υπεραγίας Θεοτόκου, και όλων των αγίων, και με την πίστη μου στην Ορθόδοξη Εκκλησία , την μόνη αληθινή , το μόνο πραγματικό «Πνευματικό Νοσοκομείο» , θα καταφέρω να καθαρίσω το πνευματικό πουρί της καρδιάς μου , και θα αξιωθώ της Βασιλείας του, όχι για να καταφέρω να μπω με τους δίκαιους βέβαια , αλλά με τους κουτσούς στραβούς και ανάπηρους στην Αγάπη συνανθρώπους μου , γιατί έχω ελπίδα πως θα μας θεραπεύσει ο Πατέρας μας.

(Aγνώστου συγγραφέα)