Στο χέρι σου είναι...

[NIKOSZ]

Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο ως άνθρωπος, για να μας σώσει. Θα ξανάρθει όμως, ως Θεός, για να μας κρίνει. Αυτό βεβαιώνεται σε πολλά σημεία του λόγου του Θεού και διακηρύττεται στο Σύμβολο της Πίστεώς μας... Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης, κρίναι ζώντας και νεκρούς...

Όμως οι άνθρωποι, μεταξύ αυτών δυστυχώς και πολλοί χριστιανοί, έναντι της πραγματικότητος αυτής, διαφοροποιούν την θέση και την πίστη τους. Μερικοί απορρίπτοντας τελείως την αλήθεια αυτή, την θεωρούν ουτοπία, αφέλεια και παραμύθι. Δεν υπάρχει - λένε - μέλλουσα κρίσις, κόλασις και παράδεισος. Πιστεύουν ότι ο κόσμος θα εξακολουθεί να συνεχίζει επ΄ άπειρον την πορεία του και οι άνθρωποι ανεξέλεγκτοι και ασύδοτοι θα ζουν και θα πεθαίνουν, χωρίς τον φόβο κάποιου επουράνιου δικαστηρίου. Γι΄ αυτούς γράφει ο Απ. Πέτρος στην Β΄ Καθολική επιστολή του και λέγει: «ελεύσονται επ΄ εσχάτων των ημερών εμπαίκται, κατά τας ιδίας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι και λέγοντες· που εστίν η επαγγελία της παρουσίας αυτού; αφ΄ ης γαρ οι πατέρες εκοιμήθησαν, πάντα ούτω διαμένει επ΄ αρχής κτίσεως» (κεφ. 3, 3-4). Έτσι προσπαθούν να κοιμήσουν την συνείδησή τους οι ταλαίπωροι άθεοι και άπιστοι.

Όμως, και εάν ακόμη δεν είχαμε την ρητή και κατηγορηματική διαβεβαίωση του Κυρίου μας, ότι: «όταν έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ΄ αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού και συναχθήσονται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη...» (Ματθ. 25, 31-32) καθώς και του Απ. Παύλου: «τους γαρ πάντας ημάς (δεν ξεφεύγει κανείς) φανερωθήναι δει έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, ίνα κομίσητε έκαστος τα δια του σώματος προς α έπραξεν, είτε αγαθόν, είτε κακόν» (Β΄ Κορ. 5, 10), η συνείδησις του ανθρώπου, αυτή η φωνή του Θεού εντός μας (ης ουδέν εν κόσμο βιαιότερον), με τους αδυσώπητους ελέγχους και τις φοβερές κρίσεις της, θα έλεγε κανείς ότι αρκεί, για να μας υπενθυμίζει ότι κάποια μέρα σε Κάποιον θα δώσουμε λόγο των πράξεών μας!

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι χλιαροί περί την πίστη, που τους αρέσει να ζουν ανέμελα, χωρίς βαθύτερες αγωνίες και προβληματισμούς στα μεγάλα αυτά υπαρξιακά θέματα. Αυτοί ίσως είναι οι περισσότεροι! Ξεχνούν φαίνεται όλοι αυτοί ότι πολλές φορές αιφνίδιος εφίσταται ο θάνατος και κάποια στιγμή θα υποχρεωθούν, θέλουν δεν θέλουν, να εγκαταλείψουν τον μάταιο αυτό κόσμο και να συναντήσουν το Θεό. Δεν σκέπτονται ότι ο παρών χρόνος είναι καιρός προετοιμασίας, προκειμένου ο άνθρωπος να υποδεχθεί τον Κύριό του. «Και ότι απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» (Εβρ. 9, 27). Ταλαντεύονται και διερωτώνται: «υπάρχει άραγε τίποτε πέραν του τάφου;», «υπάρχει μετά θάνατον ζωή;», «υπάρχει κόλασις και παράδεισος;». Και πολλοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι: «εδώ - τάχα - είναι η κόλασις, εδώ είναι και ο παράδεισος». Το θέμα όμως δεν είναι τι πιστεύει ή τι διδάσκει ο ένας και ο άλλος, αλλά ποια είναι η αλήθεια στα μεγάλα αυτά θέματα. Και ο μόνος που μας αποκαλύπτει την αλήθεια είναι Αυτός που είπε «εγώ ειμί η αλήθεια» (Ιω. 14, 6). Αν διαβάσει κανείς τον θείο Του λόγο, το Ευαγγέλιο, θα την μάθει. Ο Χριστός λοιπόν μας λέγει ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή και κόλασις και παράδεισος. Αν δεν το πιστέψουμε εδώ, θα το διαπιστώσουμε «εν εκείνη τη ημέρα» (Ματθ. 25, 31). Αλλά τότε θα είναι αργά! Δεν θα μπορούμε τότε να λάβουμε κανένα μέτρο. Γι΄ αυτό θα πρέπει, όσο είμαστε ακόμη εν ζωή, να λάβουμε τα μέτρα μας. Ο λόγος του Θεού φωνάζει: «άχρις ου το σήμερον καλείται... εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνετε τας καρδίας υμών» (Εβρ. 3, 13-15).

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν υπάρχει κόλασις και παράδεισος αλλά πως μπορούμε να αποφύγουμε την κόλαση και να κερδίσουμε τον παράδεισο. Μακάρι να μην υπήρχε η κόλασις! Αλλά υπάρχει! Τι όμως πρέπει να κάνει κανείς για να αποφύγει τις αιώνιες φλόγες της; Είναι πολύ απλό, δεν είναι καθόλου δύσκολο. Να αποφύγει την αμαρτία. Κάθε αμαρτία, είναι μεγάλη ή μικρή. Αυτή είναι που ... ρίχνει λάδι στην φωτιά της αιώνιας τιμωρίας. Ενώ η μετάνοια και η διόρθωση είναι το νερό που την σβήνει. Από την άλλη πάλι πλευρά στο χέρι μας είναι να κερδίσουμε τον αγιώτατο παράδεισο. Δικός μας είναι! Για μας τον έχει ετοιμάσει ο Πανάγαθος Θεός μας! Ναι, διότι λέγει: «οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ο Θεός ητοίμασε τοις αγαπώσιν Αυτόν» (Α΄ Κορ. 2, 9). Αρκεί να έχουμε το εισιτήριο στο χέρι. Ποιο είναι το εισιτήριο για τον παράδεισο; Πίστη στον Χριστό θερμή, μετάνοια ειλικρινής, ενάρετη ζωή, αγάπη πολλή και υπομονή στις θλίψεις.

Να πιστεύουμε λοιπόν στην κόλαση και να την φοβούμεθα, αν θέλουμε να μη πάμε σ΄ αυτήν. Να πιστεύουμε όμως, να αγαπάμε και να αγωνιζώμεθα και για τον παράδεισο, για να αξιωθούμε να τον απολαύσουμε με την Χάρη του Θεού. Ο Θεός απευθύνεται στον καθένα μας και του λέγει: «Ιδού δέδωκα προ προσώπου σου σήμερον την ζωήν και τον θάνατον (τον παράδεισο και την κόλαση) έκλεξαι την ζωήν συ, ίνα ζήσης» (Δευτ. 30, 19).

Στο χέρι σου είναι...


Αρχιμ. ΑΘΗΝ. ΚΑΡΑΜΑΝΤΖΑΝΗΣ