Υπακοή και στους αδελφούς

[NIKOSZ]

Μια φορά θυμάμαι πήγα στο κελλάκι μου να κάνω λίγη προσευχή. Βρέθηκα πράγματι σε μία χαριτωμένη κατάσταση προσευχής. Ξαφνικά έρχεται ο παραδελφός μου π.Προκόπιος, κτυπά την πόρτα και μου λέει: “Παπά, η φωτιά στο φαγητό έσβησε”. Εγώ σκέφτηκα, ότι τώρα που βρίσκομαι σε ενέργεια Χάριτος, ας απολαύσω τη χαρά και όταν τελειώσει η αίσθηση της Χάριτος, τότε πηγαίνω στην εργασία. “Θα πάω σε λίγο για τη δουλειά που μου λες”. Δεν πρόλαβα να τελειώσω τα λόγια μου και έφυγε η Χάρις. Αυτό δεν ήταν παρακοή; ΄Εκανα παρακοή και έστησα τη δική μου γνώμη, αν και ο π.Προκόπιος δεν ήταν Γέροντας, αλλά παραδελφός μου. Τότε κατηγόρησα τον εαυτό μου. “Ταλαίπωρε! Και παρακοή έκανες και τη Χάρη έχασες. Γιʼ αυτό λέγω, κάνε υπακοή και θα βρεις προσευχή. Μην κοιτάς την προσευχή, γιατί αυτή από την υπακοή εξαρτάται”.


Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης