Η νίκη κατά του κακού
Δημοσιεύτηκε: Παρ Αύγ 31, 2007 12:17 am
Το κακό δεν θα μπορούσε να επιτύχει καμιά απολύτως νίκη, δεν θα μπορούσε να έχει καμιά απολύτως δύναμη σʼ αυτό τον κόσμο αν φανερωνόταν ανοιχτά ως κακό. Το κακό θα θριαμβεύσει διά της απάτης, προσποιούμενο το αγαθό. Και αυτή η εξαπάτηση επιτρέπει στον άνθρωπο να δικαιολογήσει το μίσος, το φόνο, τη σκλαβιά, τα ψέματα, τον παραλογισμό.
Ακριβώς αυτήν την απάτη ξεσκεπάζει και κατανικά ο Χριστός. Την αποκαλύπτει και την ξεσκεπάζει όχι μόνο διά των λόγων Του, αλλά πρώτα απʼ όλα διά του εαυτού Του, διά της ιδίας της επιφανείας Του, διά της παρουσίας Του. Ο Χριστός αποκαλύπτεται ως μάρτυρας και κάθε εγκληματίας γνωρίζει πως η πρώτη του δουλειά είναι να εξοντώσει κάθε μάρτυρα του εγκλήματος, να προστατεύσει την ιδιότητα του κακού να εμφανίζεται ως αγαθό. «Εγένοντο δε φίλοι …ο τε Ηρώδης και ο Πιλάτος εν αυτή τη ημέρα» - της καταδίκης και της δολοφονίας – «μετʼ αλλήλων». Αυτή η σύντομη παρατήρηση του Ευαγγελιστού περιέχει όλη την τρομερή αλήθεια για το κακό.
Ναι, τα πλήθη ακολουθούσαν το Χριστό όσο Αυτός προσέφερε, θεράπευε και ενεργούσε θαύματα. Τα ίδια ακριβώς πλήθη ήταν που τον παραμέρισαν και που κραύγαζαν «σταύρωσον αυτόν»! Γνώριζαν, με όλη την τρομερή διαίσθηση του κακού, πως έμενα εκτεθειμένοι μπροστά σʼ αυτόν τον τέλειο άνθρωπο, σʼ αυτήν την τέλεια αγάπη. Γνώριζαν πως μέσω της αγάπης Του, της Τελειότητός Του, ο Χριστός απαιτούσε απʼ αυτούς μια ζωή που δεν σκόπευαν να ζήσουν – μια αγάπη, μια αλήθεια, μια τελειότητα που δεν μπορούσαν να αντέξουν. Και αυτός ο μάρτυρας έπρεπε να σιωπήσει, να εξοντωθεί.
Μόνο εδώ – και αυτό είναι ολόκληρο το νόημα, όλο το βάθος του σταυρού και του πάθους – σʼ αυτόν το φαινομενικό θρίαμβο του κακού, είναι που στην πραγματικότητα θριαμβεύει το αγαθό. Γιατί η νίκη του αγαθού ξεκινά από εδώ ακριβώς, με το ξεσκέπασμα του κακού ως πραγματικά κακού. Ο αρχιερέας γνωρίζει πως ψεύδεται. Ο Πιλάτος γνωρίζει πως καταδικάζει σε θάνατο έναν άνθρωπο που είναι απόλυτα αθώος. Και ώρα με την ώρα, βήμα-βήμα, μέσα στον φοβερό αυτό θρίαμβο του κακού αρχίζει να λάμπει το φως της νίκης ολοένα και πιο λαμπερά. Η νίκη μπορεί να διαφανεί στη μετάνοια του σταυρωμένου εγκληματία, στα λόγια του κεντυρίωνα που εκτελούσε τη σταύρωση: «αληθώς Θεού υιός ην ούτος». Ο άνθρωπος που πέθανε πάνω στο σταυρό ολοκλήρωσε τη μαρτυρία Του. Και μέσω αυτής, από μέσα, - όχι ακόμα εξωτερικά, το κακό καταστράφηκε, αποκαλύφθηκε και αποκαλύπτεται συνέχεια ως κακό. Επαναλαμβάνω, ο σταυρός αρχίζει τη νίκη, η οποία εκπληρώνεται με το θάνατο και την ανάσταση του Εσταυρωμένου.
Πρωτ. Αλέξανδρος Σμέμαν
Ακριβώς αυτήν την απάτη ξεσκεπάζει και κατανικά ο Χριστός. Την αποκαλύπτει και την ξεσκεπάζει όχι μόνο διά των λόγων Του, αλλά πρώτα απʼ όλα διά του εαυτού Του, διά της ιδίας της επιφανείας Του, διά της παρουσίας Του. Ο Χριστός αποκαλύπτεται ως μάρτυρας και κάθε εγκληματίας γνωρίζει πως η πρώτη του δουλειά είναι να εξοντώσει κάθε μάρτυρα του εγκλήματος, να προστατεύσει την ιδιότητα του κακού να εμφανίζεται ως αγαθό. «Εγένοντο δε φίλοι …ο τε Ηρώδης και ο Πιλάτος εν αυτή τη ημέρα» - της καταδίκης και της δολοφονίας – «μετʼ αλλήλων». Αυτή η σύντομη παρατήρηση του Ευαγγελιστού περιέχει όλη την τρομερή αλήθεια για το κακό.
Ναι, τα πλήθη ακολουθούσαν το Χριστό όσο Αυτός προσέφερε, θεράπευε και ενεργούσε θαύματα. Τα ίδια ακριβώς πλήθη ήταν που τον παραμέρισαν και που κραύγαζαν «σταύρωσον αυτόν»! Γνώριζαν, με όλη την τρομερή διαίσθηση του κακού, πως έμενα εκτεθειμένοι μπροστά σʼ αυτόν τον τέλειο άνθρωπο, σʼ αυτήν την τέλεια αγάπη. Γνώριζαν πως μέσω της αγάπης Του, της Τελειότητός Του, ο Χριστός απαιτούσε απʼ αυτούς μια ζωή που δεν σκόπευαν να ζήσουν – μια αγάπη, μια αλήθεια, μια τελειότητα που δεν μπορούσαν να αντέξουν. Και αυτός ο μάρτυρας έπρεπε να σιωπήσει, να εξοντωθεί.
Μόνο εδώ – και αυτό είναι ολόκληρο το νόημα, όλο το βάθος του σταυρού και του πάθους – σʼ αυτόν το φαινομενικό θρίαμβο του κακού, είναι που στην πραγματικότητα θριαμβεύει το αγαθό. Γιατί η νίκη του αγαθού ξεκινά από εδώ ακριβώς, με το ξεσκέπασμα του κακού ως πραγματικά κακού. Ο αρχιερέας γνωρίζει πως ψεύδεται. Ο Πιλάτος γνωρίζει πως καταδικάζει σε θάνατο έναν άνθρωπο που είναι απόλυτα αθώος. Και ώρα με την ώρα, βήμα-βήμα, μέσα στον φοβερό αυτό θρίαμβο του κακού αρχίζει να λάμπει το φως της νίκης ολοένα και πιο λαμπερά. Η νίκη μπορεί να διαφανεί στη μετάνοια του σταυρωμένου εγκληματία, στα λόγια του κεντυρίωνα που εκτελούσε τη σταύρωση: «αληθώς Θεού υιός ην ούτος». Ο άνθρωπος που πέθανε πάνω στο σταυρό ολοκλήρωσε τη μαρτυρία Του. Και μέσω αυτής, από μέσα, - όχι ακόμα εξωτερικά, το κακό καταστράφηκε, αποκαλύφθηκε και αποκαλύπτεται συνέχεια ως κακό. Επαναλαμβάνω, ο σταυρός αρχίζει τη νίκη, η οποία εκπληρώνεται με το θάνατο και την ανάσταση του Εσταυρωμένου.
Πρωτ. Αλέξανδρος Σμέμαν