Εκκλησία: Μεταμόρφωση της ζωής
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 02, 2007 1:09 am
Εκκλησία: Μεταμόρφωση της ζωής
Η ορθόδοξη θεολογία, που είναι η φωνή της Εκκλησίας, δεν είναι μια αφηρημένη ιδεολογία, ούτε διαποτίζεται και εμπνέεται από τον μονοφυσιτισμό και τον μανιχαϊσμό. Αυτό σημαίνει ότι η ορθόδοξη θεολογία δεν ασχολείται με ιδέες, αλλά με την ζωή και συγκεκριμένα με τον άνθρωπο που ζει σε ένα συγκεκριμένο χώρο και χρόνο και επιδιώκει την σωτηρία του. Έπειτα η Εκκλησία δεν ασχολείται με μια πλευρά της ανθρώπινης ζωής, ήτοι με την ψυχή το «πνεύμα», αλλά ενδιαφέρεται για τον όλο άνθρωπο, που αποτελείται από ψυχή και σώμα. Επομένως εμείς οι Ορθόδοξοι δεν διαπνεόμαστε ούτε από τον ιδεαλισμό και μανιχαϊσμό – παραθεώρηση του σώματος, της φύσεως κλπ – ούτε από την ειδωλολατρία – λατρεία του σώματος και της ύλης.
Στην ορθόδοξη θεολογία κάνουμε λόγο για τους λεγομένους δερμάτινους χιτώνας, τους οποίους φόρεσε ο άνθρωπος μετά την πτώση του και τους οποίους ευλόγησε ο Θεός. Μπορεί κανείς να πει ότι οι δερμάτινοι χιτώνες, οι οποίοι κατά την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας είναι η φθορά και η θνητότητα, βρίσκονται σε ολόκληρη την φύση. Οπότε ολόκληρη η ζωή, όπως λειτουργεί σήμερα, είναι ένα μεταπτωτικό φαινόμενο, το οποίο η Εκκλησία καλείται να μεταμόρφωση. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια εντάσσονται η τέχνη, ο πολιτισμός, ο γάμος, οι επιστήμες και όλη εν γένει συμπεριφορά του ανθρώπου.
Έργο, λοιπόν, της εκκλησίας δεν είναι να αρνηθεί την μεταπτωτική κατάσταση, αλλά να την μεταμορφώσει. Η εκκλησία με την θεολογία της και την όλη μέθοδο θεραπείας, με την ασκητική της, επιδιώκει να μεταμορφώσει το άλογος σε λογικό, να λογοποιήση όλη την ύπαρξη του ανθρώπου, την μετά την πτώση, να νοηματοδοτήση την ζωή του.
Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος
Η ορθόδοξη θεολογία, που είναι η φωνή της Εκκλησίας, δεν είναι μια αφηρημένη ιδεολογία, ούτε διαποτίζεται και εμπνέεται από τον μονοφυσιτισμό και τον μανιχαϊσμό. Αυτό σημαίνει ότι η ορθόδοξη θεολογία δεν ασχολείται με ιδέες, αλλά με την ζωή και συγκεκριμένα με τον άνθρωπο που ζει σε ένα συγκεκριμένο χώρο και χρόνο και επιδιώκει την σωτηρία του. Έπειτα η Εκκλησία δεν ασχολείται με μια πλευρά της ανθρώπινης ζωής, ήτοι με την ψυχή το «πνεύμα», αλλά ενδιαφέρεται για τον όλο άνθρωπο, που αποτελείται από ψυχή και σώμα. Επομένως εμείς οι Ορθόδοξοι δεν διαπνεόμαστε ούτε από τον ιδεαλισμό και μανιχαϊσμό – παραθεώρηση του σώματος, της φύσεως κλπ – ούτε από την ειδωλολατρία – λατρεία του σώματος και της ύλης.
Στην ορθόδοξη θεολογία κάνουμε λόγο για τους λεγομένους δερμάτινους χιτώνας, τους οποίους φόρεσε ο άνθρωπος μετά την πτώση του και τους οποίους ευλόγησε ο Θεός. Μπορεί κανείς να πει ότι οι δερμάτινοι χιτώνες, οι οποίοι κατά την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας είναι η φθορά και η θνητότητα, βρίσκονται σε ολόκληρη την φύση. Οπότε ολόκληρη η ζωή, όπως λειτουργεί σήμερα, είναι ένα μεταπτωτικό φαινόμενο, το οποίο η Εκκλησία καλείται να μεταμόρφωση. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια εντάσσονται η τέχνη, ο πολιτισμός, ο γάμος, οι επιστήμες και όλη εν γένει συμπεριφορά του ανθρώπου.
Έργο, λοιπόν, της εκκλησίας δεν είναι να αρνηθεί την μεταπτωτική κατάσταση, αλλά να την μεταμορφώσει. Η εκκλησία με την θεολογία της και την όλη μέθοδο θεραπείας, με την ασκητική της, επιδιώκει να μεταμορφώσει το άλογος σε λογικό, να λογοποιήση όλη την ύπαρξη του ανθρώπου, την μετά την πτώση, να νοηματοδοτήση την ζωή του.
Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος