Σελίδα 1 από 1

Η Θεία Κοινωνία, δέσμευση στον σταυρό

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 02, 2007 10:40 pm
από NIKOSZ
Είμαστε καλεσμένοι να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της ζωής του Χριστού. Όταν κοινωνούμε τη Σάρκα Του και το Αίμα Του, δεσμευόμαστε να συμμεριστούμε τον προορισμό Του ως ανθρώπου πάνω στη γη με τον ίδιο τρόπο που του ζητούμε να μοιραστούμε την αιωνιότητα. Η μετάληψη της Κοινωνίας υποδηλώνει τη συμμετοχή μας σε μια κοινή ζωή. ΄Η μήπως έχουμε το θράσος να πούμε: «Κύριε, ο Σταυρός δικός Σου, η δόξα δική μας! Εγώ δεν επιθυμώ να μετέχω στο Σταυρό Σου, αλλά θέλω να μοιραστώ μαζί Σου την αιωνιότητα»!

Ας θυμηθούμε το κεφάλαιο του Ευαγγελίου όπου ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης τού ζητούν να καθήσουν εκατέρωθεν του θρόνου την ημέρα της δόξας Του. Ο Χριστός μόλις τους έχει κάνει λόγο για το επερχόμενο Πάθος Του. τους το έχει περιγράψει μ΄ ένα πλήθος τραγικών λεπτομερειών και έχει καταλήξει λέγοντας: «Και τη τρίτη ημέρα ο υιός του ανθρώπου αναστήσεται». Οι μαθητές όμως ακούν μόνο την υπόσχεση της νίκης! Το τίμημα το έχουν κιόλας ξεχάσει. Ο Χριστός τούς έχει πει πως ο υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων, ότι θα υποφέρει όλα όσα γνωρίσαμε με το Πάθος του. Οι μαθητές όμως δεν στέκονται σ΄ αυτά. Αναζητούν μόνο τη νίκη και ό,τι οι ίδιοι μπορούν να κερδίσουν απ΄ αυτή την κατάσταση. Αλλά ο Χριστός στρέφεται προς αυτούς και τους ρωτά: «Είστε έτοιμοι να αποδεχτείτε το δικό μου βάπτισμα, να πιείτε το ποτήρι που εγώ πρόκειται να πιω;» Κι εκείνοι απαντούν: «Ναι, Κύριε», και τί τους υπόσχεται; Τους υπόσχεται ότι θα περάσουν την ίδια ταλαιπωρία, την ίδια θανάσιμη αγωνία με τη δική Του για τη σωτηρία του κόσμου, ότι θα πιουν μέχρι τον πάτο το ίδιο ποτήρι. Αυτός ο ίδιος είναι πιστός, δεν χρειάζεται να αποδείξει την αφοσίωσή του σε μας, είμαστε βέβαιοι γι΄ αυτήν. Η ερώτηση αφορά τη δική μας πιστότητα: «Είστε έτοιμοι να παραμείνετε πιστοί στη φιλία που δηλώνετε, στην αγάπη που μου δείχνετε μέχρι του σημείου να συμμεριστείτε μαζί μου τα πάντα;»

Έτσι κι ο καθένας απο μας που προσέρχεται στο ΄Αγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου πρέπει να είναι έτοιμος να συμμεριστεί όχι μόνο το μεγαλείο της αιωνιότητας, αλλά την επίγεια πορεία του. Για ποιό λόγο; Για τη σωτηρία του κόσμου. γιατί οι άλλοι θα πιστέψουν στο μυστήριο της σωτηρίας μόνο άμα δουν τη θεία αγάπη να ξεπηδά μέσα από τους μαθητές του Χριστού. Θα πιστέψουν μόνο εφόσον δουν αυτήν την αγάπη να σταυρώνεται γενναιόδωρα και νικηφόρα: «Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τί πιούσι».


Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ