Η αντιμετώπιση των θλίψεων
Δημοσιεύτηκε: Δευ Σεπ 03, 2007 1:17 am
Η αντιμετώπιση των θλίψεων
Οι θλίψεις είναι ένα φαινόμενο μεταπτωτικό. ΄Ολη η ανθρώπινη φύση υπόκειται πλέον στο γεγονός της θλίψεως. Είτε είσαι Χριστιανός είτε όχι, είτε είσαι άγιος είτε αμαρτωλός, είτε Μουσουλμάνος ή οποιοσδήποτε, δεν είναι δυνατόν να ζεις τη ζωή σου δίχως θλίψεις. Δηλαδή δεν είναι οι θλίψεις προτέρημα των Χριστιανών. Είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσεως. Είναι φαινόμενο της ζωής μας. Τώρα εκείνο που συμβαίνει με τους Χριστιανούς είναι το εξής, ότι ένας χριστιανός μπορεί να αξιοποιήσει τις θλίψεις κατά πνευματικό τρόπο. Εμβαπτίζοντας το γεγονός των θλίψεων μέσα στην πορεία του αγώνος του, με τη Χάρη του Θεού διά της προσευχής και της ευχαριστίας προς το Θεό οι θλίψεις του χριστιανού μεταβάλλονται σε πνευματική ωφέλεια. Αλλά θλίψεις έχουν όλοι.
Μετά, οι θλίψεις σε οποιονδήποτε άνθρωπο είναι ωφέλιμες, γιατί ωφελούν κάθε ένα. Του δίνουν μια καλλιέργεια. Διαφορετικός είναι ο άνθρωπος που καλλιεργήθηκε μέσω των θλίψεων. Οι πάντες, δηλαδή, υπόκεινται στο γεγονός των θλίψεων, η σημασία του πιστού Χριστιανού ή του απίστου είναι ότι δεν αντιμετωπίζουν όλοι τις δυσκολίες κατά τον ίδιον τρόπον. ΄Ολοι αποθνήσκουμε. Το γεγονός του θανάτου είναι καθολικό σ΄ όλους τους ανθρώπους. Ο Χριστιανός αντιμετωπίζει το γεγονός του θανάτου κατά τρόπον χριστιανικό, πιστεύοντας στην Ανάσταση των νεκρών και έχοντας ελπίδα ότι οι κεκοιμημένοι είναι μαζί με τον Χριστό.
Ο άπιστος πιστεύει ότι απέθανε και ότι δεν υπάρχει, πηγαίνει τον καίει, τον κάμνει στάκτη, τον πετάει μέσα στο ποτάμι και τελείωσε η υπόθεση. ΄Αλλον τον πιάνει η απελπισία και αυτοκτονά να πάει να βρει τον πεθαμένο. Δηλαδή, ο καθένας αντιμετωπίζει ένα γεγονός κατά τον δικό του τρόπο. Ο τρόπος είναι που διαφέρει από θρησκεία σε θρησκεία. Το γεγονός του θανάτου είναι το ίδιο.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Οι θλίψεις είναι ένα φαινόμενο μεταπτωτικό. ΄Ολη η ανθρώπινη φύση υπόκειται πλέον στο γεγονός της θλίψεως. Είτε είσαι Χριστιανός είτε όχι, είτε είσαι άγιος είτε αμαρτωλός, είτε Μουσουλμάνος ή οποιοσδήποτε, δεν είναι δυνατόν να ζεις τη ζωή σου δίχως θλίψεις. Δηλαδή δεν είναι οι θλίψεις προτέρημα των Χριστιανών. Είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσεως. Είναι φαινόμενο της ζωής μας. Τώρα εκείνο που συμβαίνει με τους Χριστιανούς είναι το εξής, ότι ένας χριστιανός μπορεί να αξιοποιήσει τις θλίψεις κατά πνευματικό τρόπο. Εμβαπτίζοντας το γεγονός των θλίψεων μέσα στην πορεία του αγώνος του, με τη Χάρη του Θεού διά της προσευχής και της ευχαριστίας προς το Θεό οι θλίψεις του χριστιανού μεταβάλλονται σε πνευματική ωφέλεια. Αλλά θλίψεις έχουν όλοι.
Μετά, οι θλίψεις σε οποιονδήποτε άνθρωπο είναι ωφέλιμες, γιατί ωφελούν κάθε ένα. Του δίνουν μια καλλιέργεια. Διαφορετικός είναι ο άνθρωπος που καλλιεργήθηκε μέσω των θλίψεων. Οι πάντες, δηλαδή, υπόκεινται στο γεγονός των θλίψεων, η σημασία του πιστού Χριστιανού ή του απίστου είναι ότι δεν αντιμετωπίζουν όλοι τις δυσκολίες κατά τον ίδιον τρόπον. ΄Ολοι αποθνήσκουμε. Το γεγονός του θανάτου είναι καθολικό σ΄ όλους τους ανθρώπους. Ο Χριστιανός αντιμετωπίζει το γεγονός του θανάτου κατά τρόπον χριστιανικό, πιστεύοντας στην Ανάσταση των νεκρών και έχοντας ελπίδα ότι οι κεκοιμημένοι είναι μαζί με τον Χριστό.
Ο άπιστος πιστεύει ότι απέθανε και ότι δεν υπάρχει, πηγαίνει τον καίει, τον κάμνει στάκτη, τον πετάει μέσα στο ποτάμι και τελείωσε η υπόθεση. ΄Αλλον τον πιάνει η απελπισία και αυτοκτονά να πάει να βρει τον πεθαμένο. Δηλαδή, ο καθένας αντιμετωπίζει ένα γεγονός κατά τον δικό του τρόπο. Ο τρόπος είναι που διαφέρει από θρησκεία σε θρησκεία. Το γεγονός του θανάτου είναι το ίδιο.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος