Προφάσεις εν αμαρτίαις
Δημοσιεύτηκε: Παρ Σεπ 07, 2007 11:59 pm
Πολλοί δεν θέλουν να πειθαρχήσουν στην εντολή αυτή του Θεού. Δεν συγκινούνται από την άπειρη αγάπη του Χριστού, που πάνω στο Σταυρό, ενώ ήταν καθηλωμένος, συγχώρησε τους σταυρωτές Του και προσευχήθηκε γι΄ αυτούς στον επουράνιο Πατέρα Του. Έτσι παραμένουν ασυγκίνητοι και δεν συγχωρούν τους άλλους, οι οποίοι τους έχουν πταίσει. Η συγχώρηση τους φαίνεται αδύνατη και ακατόρθωτη. Ο εγωϊσμός τους δεν τους αφήνει να συγχωρήσουν, και ο εχθρός διάβολος τους υποβάλλει πολλά για να μην εκδηλώσουν την αγάπη τους προς τους αδελφούς τους. Ο πλάνος αυτός τους πλανά με πλάνα μέσα και τους θέλει εκδικητικούς. Ζητεί σε κάποια στιγμή να τους καταστήσει ακόμη και φονείς και εγκληματίες!
Έτσι παρουσιάζονται οι αδιάλλακτοι, οι οποίοι την αδιαλλαξία τους ζητούν να την δικαιολογήσουν με πλήθος προφάσεις και αμαρτίες. Πόσο όμως πλανώνται με τους αστήρικτους ισχυρισμούς τους!
Τι λένε για να παρουσιάσουν τη συγχώρηση ως κάτι το αδύνατο και ακατόρθωτο; Με πίκρανε ο άλλος τόσο πολύ, με αδίκησε, όσο δεν γίνεται περισσότερο. Βαθιά με πλήγωσε, κατέστρεψε την οικογένειά μου, εξαιτίας του έχασα τη θέση μου. Φόνευσε τον πατέρα μου, και τον αδελφό μου. Πως να τον συγχωρήσω λοιπόν; Δεν θέλω να τον βλέπω, ούτε και στο θάνατό μου τον θέλω να έλθει!
Αυτά και τα παρόμοια προφασίζονται οι άνθρωποι αυτοί και παραμένουν αδιάλλακτοι με σκληρή και ταραγμένη καρδιά, διαρκώς έτοιμοι για φιλονικίες, δικαστήρια και άλλες αναμετρήσεις. Δεν συγχωρούνε τους εχθρούς τους, λένε ακόμη, γιατί θα φανούνε αδύνατοι στα μάτια τους και άξιοι περιφρόνησης. Η υποχώρησή τους θα τους κάνει περισσότερο θρασείς. Δεν εννοούν οι αξιολύπητοι ότι «πόνος ου το μη αφείναι, αλλά το κατέχειν την έχθραν» (Migne P. G. 57, 284), όπως διαπιστώνει ο ιερός Χρυσόστομος· ότι δηλαδή κόπος είναι όχι το να μη συγχωρείς, αλλά το να διατηρείς στην ψυχή σου την έχθρα, τη δίψα της εκδίκησης.
Αλλά εάν τέτοια και παρόμοια ισχυριζόμαστε, είμαστε τότε χριστιανοί; Είμαστε παιδιά του Θεού, αδελφοί του Ιησού Χριστού; Καθόλου! Διότι προσβάλλουμε τον ουράνιο Πατέρα μας, δεν Του ομοιάζουμε, δεν πειθαρχούμε στις εντολές Του. Γι΄ αυτό και πάλι ο ιερός Χρυσόστομος μας προτρέπει να απαλλαγούμε το συντομότερο από το πάθος της εκδίκησης και μας λέει: «Παυσώμεθα τοίνυν της νόσου ταύτης και της μανίας, και την φιλοφροσύνην, ην εκέλευσεν, επιδειξώμεθα περί τους λελυπηκότας, ίνα γενώμεθα όμοιοι του Πατρός ημών του εν τοις ουρανοίς» (Migne 57, 285). Να απαλλαγούμε από αυτή την ασθένεια της ψυχής και μανία, και την εύνοια και τη φιλική διάθεση να δείξουμε σ΄ αυτούς που μας έχουν λυπήσει, για να ομοιάσουμε προς τον επουράνιο Πατέρα, τον Θεό.
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
Έτσι παρουσιάζονται οι αδιάλλακτοι, οι οποίοι την αδιαλλαξία τους ζητούν να την δικαιολογήσουν με πλήθος προφάσεις και αμαρτίες. Πόσο όμως πλανώνται με τους αστήρικτους ισχυρισμούς τους!
Τι λένε για να παρουσιάσουν τη συγχώρηση ως κάτι το αδύνατο και ακατόρθωτο; Με πίκρανε ο άλλος τόσο πολύ, με αδίκησε, όσο δεν γίνεται περισσότερο. Βαθιά με πλήγωσε, κατέστρεψε την οικογένειά μου, εξαιτίας του έχασα τη θέση μου. Φόνευσε τον πατέρα μου, και τον αδελφό μου. Πως να τον συγχωρήσω λοιπόν; Δεν θέλω να τον βλέπω, ούτε και στο θάνατό μου τον θέλω να έλθει!
Αυτά και τα παρόμοια προφασίζονται οι άνθρωποι αυτοί και παραμένουν αδιάλλακτοι με σκληρή και ταραγμένη καρδιά, διαρκώς έτοιμοι για φιλονικίες, δικαστήρια και άλλες αναμετρήσεις. Δεν συγχωρούνε τους εχθρούς τους, λένε ακόμη, γιατί θα φανούνε αδύνατοι στα μάτια τους και άξιοι περιφρόνησης. Η υποχώρησή τους θα τους κάνει περισσότερο θρασείς. Δεν εννοούν οι αξιολύπητοι ότι «πόνος ου το μη αφείναι, αλλά το κατέχειν την έχθραν» (Migne P. G. 57, 284), όπως διαπιστώνει ο ιερός Χρυσόστομος· ότι δηλαδή κόπος είναι όχι το να μη συγχωρείς, αλλά το να διατηρείς στην ψυχή σου την έχθρα, τη δίψα της εκδίκησης.
Αλλά εάν τέτοια και παρόμοια ισχυριζόμαστε, είμαστε τότε χριστιανοί; Είμαστε παιδιά του Θεού, αδελφοί του Ιησού Χριστού; Καθόλου! Διότι προσβάλλουμε τον ουράνιο Πατέρα μας, δεν Του ομοιάζουμε, δεν πειθαρχούμε στις εντολές Του. Γι΄ αυτό και πάλι ο ιερός Χρυσόστομος μας προτρέπει να απαλλαγούμε το συντομότερο από το πάθος της εκδίκησης και μας λέει: «Παυσώμεθα τοίνυν της νόσου ταύτης και της μανίας, και την φιλοφροσύνην, ην εκέλευσεν, επιδειξώμεθα περί τους λελυπηκότας, ίνα γενώμεθα όμοιοι του Πατρός ημών του εν τοις ουρανοίς» (Migne 57, 285). Να απαλλαγούμε από αυτή την ασθένεια της ψυχής και μανία, και την εύνοια και τη φιλική διάθεση να δείξουμε σ΄ αυτούς που μας έχουν λυπήσει, για να ομοιάσουμε προς τον επουράνιο Πατέρα, τον Θεό.
Αρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ