Αν κοιτάζαμε προσεχτικά σʼ αυτό που βρίσκεται στο βάθος του σκοτεινού λαβύρινθου που είναι καρδιά μας, η συνείδησή μας, το παρελθόν μας, οι παρορμήσεις μας για το μέλλον, θα μπορούσαμε άραγε να πούμε ότι είμαστε έτοιμοι για μια συνάντηση με το Θεό; Τολμάμε να επιθυμήσουμε μια τέτοια συνάντηση; Ναι, θα έπρεπε να την τολμήσουμε, αλλά μόνο στο χρόνο που θα τη θελήσει Εκείνος σαν δώρο δικό Του και χωρίς να Τον εκβιάζουμε. Κάτι τέτοιο, όμως, ξεπερνά τις δυνάμεις μας. Γιʼ αυτό και φερόμαστε έτσι: σαν τυφλωμένοι από το ορατό, αόμματοι μπροστά στο τρομερό μεγαλείο του Αόρατου, χωρίς καθόλου αίσθηση θαυμασμού και ευλαβικού φόβου για το όραμα που χαρίζει η πίστη, για το ταπεινό αίσθημα που προκαλεί το άγγιγμα του «κρασπέδου του ιματίου» του Χριστού.
Μακάρι να μπορούσαμε να τιμούμε και να ευγνωμονούμε το Θεό για την απουσία Του που μας μαθαίνει να χτυπάμε την πόρτα, να δοκιμάζουμε τις σκέψεις μας και τις καρδιές μας, να μελετάμε τη σημασία των πράξεών μας και να υπολογίζουμε τις παρορμήσεις της ύπαρξής μας. Μακάρι νʼ αναρωτιόμαστε κατά πόσο η θέλησή μας είναι αληθινά προσανατολισμένη προς Αυτόν ή απλώς στρεφόμαστε στο Θεό μόνο για μιας στιγμής παρηγοριά απʼ τα άγχη μας για να τον απαρνηθούμε μετά από λίγο, μόλις αναλάβουμε τις δυνάμεις μας και να κατασπαταλήσουμε έτσι, σαν τον άσωτο υιό, ό,τι μας χάρισε.
΄Ολ΄αυτά είναι σημαντικά. Αν ξεκινήσουμε στραβά αγνοώντας την αληθινή φύση των γεγονότων και δεν τα δεχτούμε εξ ολοκλήρου σαν δώρα του Θεού που μάλιστα ανταποκρίνονται στην περίπτωσή μας, τότε θα περάσουμε όλη μας τη ζωή προσπαθώντας να παραβιάσουμε την κλειδαριά μιας πόρτας πού από μόνη της θʼ ανοίξει μια μέρα.
Ο ΄Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέει: «βρείτε το κλειδί της καρδιάς σας, θʼ ανακαλύψετε ότι αυτό ανοίγει και την πόρτα της Βασιλείας του Θεού».
Αυτή ακριβώς την κατεύθυνση θα πρέπει τώρα να πάρει κι η αναζήτησή μας.
Επίσκοπος Σουρόζ Αντώνιος
Πορεία και συνάντηση
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
Πορεία και συνάντηση
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
