Η χαρά της μοναξιάς
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Σεπ 13, 2007 11:02 pm
Οι ΄Αγιοι είναι μεγάλη παρηγοριά για μας, γιατί μας αποδεικνύουν και μας πείθουν να μη ζητούμε την ανθρώπινη παρηγοριά, που δεν τη βρίσκουμε πολλές φορές. Αλλά, και όταν τη βρούμε, είναι καμμιά φορά ψεύτικη και κίβδηλη και τελικά μας μπερδεύει και μας απογοητεύει περισσότερο. Και ιδιαίτερα σήμερα, όταν ο άνθρωπος αισθάνεται μόνος του, ζει μέσα σε πόλεις εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων και εκατομμυρίων πολλές φορές. Και όμως η μοναξιά είναι το σύμπτωμα και το φαινόμενο το οποίο βασανίζει τη ζωή μας. Και ζεις μέσα σε εκατομμύρια και είσαι μόνος σου. Και μιλάς με άλλους χίλιους ανθρώπους και έχεις κάθε δυνατότητα επικοινωνίας και είσαι μόνος.
Εφθάσαμε στο απόγειο της πληροφορικής σήμερα. Μπορεί να κάμνεις τις δουλειές σου και να ψωνίζεις ακόμα μέσα από το υπνοδωμάτιό σου μέσω ενός μηχανήματος. Κι όμως σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, ο άνθρωπος είναι μόνος του. Κι είναι μόνος του γιʼ αυτό και η ζωή του γίνεται κόλαση. Γιʼ αυτό και ψάχνει να βρει διέξοδο ο σημερινός άνθρωπος μέσα σε ψεύτικα πράγματα. Μέσα στη φιληδονία, μέσα στη φιλαργυρία, μέσα στη φιλοδοξία, μέσα στα ναρκωτικά, μέσα στη βία, μέσα στα τυχερά παιγνίδια, μέσα σε πράγματα θανατηφόρα. Και δεν τη βρίσκει. Τουλάχιστον νάβρισκε μια παρηγοριά, κάτι θα γινόταν. Και δεν βρίσκει τίποτα και πλέει σʼ ένα φαύλο κύκλο και πολτοποιείται ο άνθρωπος. Γιατί ζει μόνος μισός, γιατί το άλλο μισό, με μόνο το Θεό, δεν το ζεί. Και οι ΄Αγιοι αποτελούν απάντηση στην εποχή μας, γιατί μας δείχνουν ότι το να είσαι μόνος σου σημαίνει κόλαση.
Είναι οριακό στοιχείο. Φτάνεις στα όρια της υπάρξεώς σου. Φτάνεις στα όρια της αντοχής σου. Μετέχεις μάλλον σʼ αυτό τον πόνο του Κυρίου ο οποίος προσευχήθηκε μόνος στον κήπο της Γεσθημανής και «εγένετο ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος». Ζώντας εκείνος το μαρτύριο της αποστασίας του ανθρώπου και της αγάπης προς τον άνθρωπο. Και ζώντας λοιπόν και ευρισκόμενος μόνος, όταν ο Θεός είναι παρών, τότε δεν είσαι μόνος, αλλά είσαι πλήρης, γιατί είσαι γεμάτος, είσαι παντού, είσαι μαζί με όλους, είσαι πανταχού παρών, είσαι μαζί με το Θεό και είσαι δοσμένος εξ ολοκλήρου στο Θεό και στην εικόνα του Θεού, που είναι ο άνθρωπος. Κι όταν φθάσεις να δοθείς εξ ολοκλήρου στο Θεό, τότε δεν έχεις καμιά ανάγκη.
Τότε δεν αισθάνεσαι ότι είσαι μονος σου. Τότε χαίρεσαι, γιατί είσαι μόνος και λυπάσαι, όταν δεν είσαι μόνος. Τότε ανακαλύπτεις την απάντηση και τη λύση της μοναξιάς. Δεν είναι ανάγκη να γυρίζεις τις βιτρίνες και να γυρίζεις πάνω-κάτω και να ξοδεύεις το χρόνο σου δεξιά και αριστερά, αλλά είναι να βάλεις το Θεό στη ζωή σου. ΄Οταν ο Θεός είναι στη ζωή σου, τότε δεν πρόκειται να μείνεις ποτέ μόνος σου. Γιατί είσαι μαζί με το Θεό, είσαι μαζί με την Αγία Τριάδα και μαζί με όλους τους Αγίους και μαζί με όλο τον κόσμο.
Και χαίρεσαι και δεν υπάρχει πιο χαρούμενος άνθρωπος από τον ΄Αγιο που είναι μόνος του με μόνο το Θεό, ο οποίος επροτίμησε, ακόμα και την τελευταία στιγμή της ζωής του να μην έχει ούτε καν την παραμικρή ανθρώπινη παρηγοριά, αλλά μόνη παρηγοριά του να είναι ο Θεός. Και έτσι γέμισε η ύπαρξή του από την όντως παρηγοριά, που είναι η παρουσία του Θεού μέσα στη ζωή μας, μέσα στην καρδιά μας.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Εφθάσαμε στο απόγειο της πληροφορικής σήμερα. Μπορεί να κάμνεις τις δουλειές σου και να ψωνίζεις ακόμα μέσα από το υπνοδωμάτιό σου μέσω ενός μηχανήματος. Κι όμως σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, ο άνθρωπος είναι μόνος του. Κι είναι μόνος του γιʼ αυτό και η ζωή του γίνεται κόλαση. Γιʼ αυτό και ψάχνει να βρει διέξοδο ο σημερινός άνθρωπος μέσα σε ψεύτικα πράγματα. Μέσα στη φιληδονία, μέσα στη φιλαργυρία, μέσα στη φιλοδοξία, μέσα στα ναρκωτικά, μέσα στη βία, μέσα στα τυχερά παιγνίδια, μέσα σε πράγματα θανατηφόρα. Και δεν τη βρίσκει. Τουλάχιστον νάβρισκε μια παρηγοριά, κάτι θα γινόταν. Και δεν βρίσκει τίποτα και πλέει σʼ ένα φαύλο κύκλο και πολτοποιείται ο άνθρωπος. Γιατί ζει μόνος μισός, γιατί το άλλο μισό, με μόνο το Θεό, δεν το ζεί. Και οι ΄Αγιοι αποτελούν απάντηση στην εποχή μας, γιατί μας δείχνουν ότι το να είσαι μόνος σου σημαίνει κόλαση.
Είναι οριακό στοιχείο. Φτάνεις στα όρια της υπάρξεώς σου. Φτάνεις στα όρια της αντοχής σου. Μετέχεις μάλλον σʼ αυτό τον πόνο του Κυρίου ο οποίος προσευχήθηκε μόνος στον κήπο της Γεσθημανής και «εγένετο ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος». Ζώντας εκείνος το μαρτύριο της αποστασίας του ανθρώπου και της αγάπης προς τον άνθρωπο. Και ζώντας λοιπόν και ευρισκόμενος μόνος, όταν ο Θεός είναι παρών, τότε δεν είσαι μόνος, αλλά είσαι πλήρης, γιατί είσαι γεμάτος, είσαι παντού, είσαι μαζί με όλους, είσαι πανταχού παρών, είσαι μαζί με το Θεό και είσαι δοσμένος εξ ολοκλήρου στο Θεό και στην εικόνα του Θεού, που είναι ο άνθρωπος. Κι όταν φθάσεις να δοθείς εξ ολοκλήρου στο Θεό, τότε δεν έχεις καμιά ανάγκη.
Τότε δεν αισθάνεσαι ότι είσαι μονος σου. Τότε χαίρεσαι, γιατί είσαι μόνος και λυπάσαι, όταν δεν είσαι μόνος. Τότε ανακαλύπτεις την απάντηση και τη λύση της μοναξιάς. Δεν είναι ανάγκη να γυρίζεις τις βιτρίνες και να γυρίζεις πάνω-κάτω και να ξοδεύεις το χρόνο σου δεξιά και αριστερά, αλλά είναι να βάλεις το Θεό στη ζωή σου. ΄Οταν ο Θεός είναι στη ζωή σου, τότε δεν πρόκειται να μείνεις ποτέ μόνος σου. Γιατί είσαι μαζί με το Θεό, είσαι μαζί με την Αγία Τριάδα και μαζί με όλους τους Αγίους και μαζί με όλο τον κόσμο.
Και χαίρεσαι και δεν υπάρχει πιο χαρούμενος άνθρωπος από τον ΄Αγιο που είναι μόνος του με μόνο το Θεό, ο οποίος επροτίμησε, ακόμα και την τελευταία στιγμή της ζωής του να μην έχει ούτε καν την παραμικρή ανθρώπινη παρηγοριά, αλλά μόνη παρηγοριά του να είναι ο Θεός. Και έτσι γέμισε η ύπαρξή του από την όντως παρηγοριά, που είναι η παρουσία του Θεού μέσα στη ζωή μας, μέσα στην καρδιά μας.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος