"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Αχ παιδιά εσείς που έχετε άκρες και στο Αγιο Ορος και έχετε γνωστούς ίσως εκεί κοντά που μπορεί να πάει κάποιος
Ενημερώστε εκεί να βάλουν στις προσευχές τους την μικρή Λυδία και τους γονείς της για τον γολγοθά που έχουν

http://lydia-tigria.blogspot.com/

Η Λυδία δεν σταματά να κάνει επίδειξη της θέλησής της να ζήσει, να επικρατήσει στην μάχη.

Η σπονδυλική της στήλη είναι καθαρή. Πουθενά κανένα ίχνος παθολογίας, καμμιά ανησυχητική σκιά.

Στο κεφάλι, το μέγεθος του υπολλείματος που στις προηγούμενες 2-3 εξετάσεις παρουσίαζε δραματική αύξηση (διπλασιασμό στην τελευταία μαγνητική), τώρα έδειξε μεγέθυνση 0,4εκ στην μία μόνο διάσταση. Ουσιαστικά δείχνει μια ανακοπή της τάσης που είχε να μεγαλώσει ανεξέλεγκτα. Η ένταση της μιτωτικής δράσης των κυττάρων, όπως φαίνεται από την φασματοσκοπική εξέταση, παραμένει η ίδια. Επίσης παραμένει η ένδειξη ότι υπάρχει μια περιοχή 2 εκ. γύρω από τον όγκο όπου υπάρχουν διηθήσεις που δεν φαίνονται σην μαγνητική αλλά αποδεικνύονται από την φασματοσκόπηση.

Δεν εμφανίζονται άλλες εστίες. Όλα αυτά χωρίς καμμιά φαρμακευτική ή άλλη αγωγή.

Περιμένουμε εντός της εβδομάδας τις απόψεις του νευροχειρουργού και των ογκολόγων.

Είμαστε χαρούμενοι, αλλά τα πόδια μας πατάνε σην γη. Τα αποτελέσματα είναι σημαντικά γιατί μας επιτρέπουν να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα (χειρουργείο και ακτινοβολία) από όχι χειρότερη θέση και με την αισιοδοξία ότι αυτό το μουτράκι θα συνεχίσει για πολύ ακόμα να κοιτάει τον φοβερό εχθρό κατάμματα και να τον μάχεται.

Μένει ο θαυμασμός μας για μια θαρραλέα πολεμίστρια, το δέος μπροστά στον αγώνα ενός ανθρώπου που χωρίς να το ξέρει ξεδιπλώνει μπροστά μας καθημερινά το θαύμα του. Σε μένα προσωπικά η απόλυτη γλύκα του μπαμπά που σήμερα είδε τα τρία καμάρια του να στολίζουν (άλλη μια φορά) το χριστουγεννιάτικο δέντρο (ναι! από τώρα!).

http://lydia-tigria.blogspot.com/2007/1 ... st_12.html

Η μικρή Λυδία χτες μας εκανε να χαρούμε όλους μας.
Πάει καλά και με τις προσευχές όλων θα πάει ακόμα καλύτερα. Και θα κερδίσει στο τέλος και τον πόλεμο.
Γιατί έκανε κάποιο λάθος εδω ο εχθρός, δεν ήξερε που έχει μπλέξει.
Κουραγιο και δυναμη σε όλη την οικογενεια...

Σύντομο ανακοινωθέν

Η επέμβαση ολοκληρώθηκε χωρίς απρόοπτα στις 14:30 το μεσημέρι. Ο γιατρός πιστεύει ότι έχει αφαιρέσει ό,τι φαινόταν μαζι με κάποια μικρά κομματάκια που δεν φαίνονταν στην μαγνητική αλλά ήταν εκεί κοντά.

Οι παθολογοανατόμοι έριξαν μια πρώτη μακροσκοπική ματια και φαίνεται να είναι το ίδιο πράγμα με την πρώτη φορά. Αποτελέσματα βιοψίας θα έχουμε σε 10 μέρες περίπου.

Επειδή ο όγκος ήταν αρκετά αιμορραγικός, η Λυδία θα βρίσκεται στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας μέχρι αύριο το πρωί, οπότε εάν όλα πάνε καλά θα πάει στον όροφο. Την επισκεφτήκαμε στην ΜΕΘ και ήταν ΟΚ (ποτέ δεν είναι ευχάριστη κατάσταση αυτή). Προς το τέλος της επίσκεψης μάλιστα ξύπνησε, δεν την αφήσαμε να μας δει, έκλαψε και είπε ένα-δυο "μαμά" και κοιμήθηκε πάλι. Ο νευροχειρουργός από μια πρώτη εξέταση δεν βλέπει κάποια εμφανή νερολογική επιβάρρυνση από αυτές που φοβόμασταν. Από αύριο-μεθαύριο που θα αρχίσει κάπως να κινείται θα δούμε τι γίνεται.

Τώρα είμαστε σπίτι και η μαμά κοιμίζει τα δύο άλλα. Αύριο πρωί-πρωί θα είμαστε ΜΕΘ για να είμαστε κοντά της όταν ξυπνήσει.

Η μέρα ξεκίνησε με βαριά συννεφιά και εξελίχτηκε σε μια όμορφη λιακάδα μέσα στον χειμώνα. Έχουμε πολύ και δύσκολο δρόμο μπροστά μας. Το σημερινό όμως βήμα ήταν σημαντικό, είναι αυτό που έπρεπε να γίνει σήμερα, και ο Θεός επέτρεψε να γίνει καλά. Αύριο είναι μια άλλη μέρα, ένας άλλος αγώνας. Αλλά κανείς πρέπει να είναι εδώ για να παλεύει. Και η Λυδία είναι ΕΔΩ, με το πείσμα της και την δύναμή της να πατάει τον εχθρό άλλη μια φορά. Προχωράμε.

http://lydia-tigria.blogspot.com/2008/0 ... st_11.html

Εκτός ΜΕΘ

Η Λυδία βγήκε από την εντατική, έχει λίγο πυρετό αλλά είναι σταθερή. Δεν την έχουμε καταφέρει να φάει και να πιεί ακόμα αλλά το παλεύουμε.

Η βασική κινητικότητά της είναι ΟΚ, τις λεπτομέρειες θα τις δούμε καθώς θα περνούν οι μέρες. Η μικρή πεισματάρα, η πρώτη (και μοναδική) λέξη που μας είπε σήμερα ήταν ένα τσαντισμένο Ο-ΧΙ (όσοι το έχουν ακούσει ξέρουν ότι το λέει με ένα χαρακτηριστικό επιτονισμό) όταν πήγαμε να την πιέσουμε να πιεί νεράκι.

Κυριότερο θέμα που προληματίζει είναι η όραση της, καθώς φαίνεται ότι εκεί έχουμε ένα θεματάκι. Κι αυτό όμως θα το δούμε καθώς περνάνε οι μέρες. Προς το παρόν μας μυρίζει και μας αγγίζει στο πρόσωπο και καταλαβαίνει ότι είμαστε δίπλα της και είναι σχετικά ήσυχη.

Σήμερα ξεκινάει η αποκατάσταση. Το τρενάκι στο λούνα πάρκ το ξέρετε πιστεύω. Πάνω κάτω, πότε γρήγορα πότε αργά. Ε, έτσι είναι κι η ζωή μας τόσα χρόνια, ζαλιζόμαστε χάνουμε τον κόσμο κάτω από τα πόδια μας, μετά πάλι επάνω και το στομάχι στη θέση του και μετά πάλι κάτω...

Σας ευχαριστούμε όλους που είστε "κοντά" της και "κοντά" μας.

http://lydia-tigria.blogspot.com/2008/0 ... st_12.html

Είναι εδώ...

Έναν χρόνο πριν, τέτοιες μέρες, με την απειλή της ταχείας αύξησης του όγκου, με το χειρουργικό τραπέζι ρεζερβέ, ετοιμαζόμασταν να γιορτάσουμε τα πιο παγωμένα Χριστούγεννά μας και ταυτόχρονα αυτά που θα θέλαμε να είναι τα πιο όμορφα από όλα. Όπως και να το κάνεις, ήταν οι πιο δύσκολες γιορτές μας....

Τα κατάφερε όμως η Λυδία μας. Δεν μπορώ να το πω διαφορετικά. Αυτές τις ημέρες έχουμε πήξει στα αντιβιωτικά και τα εισπνεόμενα και στην κλεισούρα, λόγω ακροαστικών που της έκαναν μια "ασθματικού" τύπου αναπνοή, περιμένουμε με σχετική αγωνία τα υπερηχογραφήματα που θα γίνουν μετά τις γιορτές, ενώ πλησιάζει ταχύτατα και η επόμενη μαγνητική στα τέλη Ιανουαρίου. Όμως καθημερινά μια σκέψη περνάει συνεχώς από το μυαλό μας και μας αφήνει με έναν συνδυασμό απορίας, χαράς και ευγνωμοσύνης: τα κατάφερε η παλιόφατσα, έβγαλε πέρα δύο χειρουργεία, πλήρες σετ ακτινοβολίες με 26 συνεχόμενες ναρκώσεις και 5 μήνες θαλιδομίδη, όλα αυτά τους τελευταίους 12 μήνες, και είναι σήμερα εδώ, προσπαθεί να συνηθίσει τα garfield γυαλάκια της, γκρινιάζει που τα μαλλιά της δεν μακραίνουν αρκετά γρήγορα, αλλάζει ρούχα 10 φορές την ημέρα (στην κυριολεξία, δεν υπερβάλλω), εάν θέλει να κάνει κάτι το προσπαθεί με όλες της τις δυνάμεις και δεν παραιτείται, έχει τρελάνει κόσμο με τα νάζια και τα λογάκια της, τσακώνεται και πλακώνεται με τον αδερφό της και ... βασικά είναι εδώ, είναι εδώ, είναι εδώ....



Όπως καταλάβατε εγώ το δώρο μου για φέτος το πήρα. Μπορεί ακόμα να παλεύω (και θα παλεύω πολύ καιρό ακόμα) με τον εαυτό μου, με τη συσσωρευμένη κόπωση, με τις αδυναμίες και τις αστοχίες μου, με τις εικόνες και τις σκέψεις που στοιχειώνουν όλες τις στιγμές μου... όμως η Λυδία είναι εδώ! Ένα άρρωστο βρέφος που είχε λίγους μήνες περιθώρια έχει γίνει σήμερα ένα μικρό παιδί, έχει ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο της ζωής της και βάζει πλώρη για τον επόμενο.

Πέρισυ το σπίτι ήταν πιο στολισμένο, είχαμε ήδη κάνει σχέδια για το πώς να είναι πιο εντατικές οι μέρες μας, ψάχναμε με περισσότερη αγωνία τα δώρα για τα παιδιά. Φέτος, εάν δεν το καταλάβατε, λέω απλά να απολαύσω το γεγονός ότι η Λυδία είναι εδώ.

http://lydia-tigria.blogspot.com/2008/1 ... st_22.html

Ας προσθέσουμε το όνομα της μικρής Λυδίας στα ονόματα των ασθενών που μνημονεύουμε στη προσευχή μας. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.
Εμείς που είμαστε υγιείς (δόξα τω Θεώ) και χορτάτοι, δεν είναι εγωιστικό να μην προσευχόμαστε γι' αυτούς που δεν είναι;