"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Μεγαλωσα σε μια ευσεβη οικογενεια, οπου οι γονεις μου ποτε δεν μου μιλησαν αμεσα για τον Θεο αλλα το παραδειγμα τους και η ζωη τους σε καθημερινη βαση ηταν και ειναι φωτεινο παραδειγμα....Μου εκανε εντυπωση που η μαμα μου ειχε ενα κομποσχοινι μαζι της το βραδι και θυμαμαι επειδη τη νυχτα φοβουμουν και εκλεγα μου ελεγε να κανω προσευχη και θα περασει...και παντα περνουσε.Οταν μεγαλωσα και σε ηλικια 15 χρονων θυμαμαι μια νυχτα ημουν τρομερα ανησυχη και οπως παντα αρχισα να λεω 3απλωμενη την προσευχη μου αλλα εκεινη τη φορα αρχισα να αισ8ανομαι μια ιδιαιτερη αγαλιαση και χαρα. Τοτε αρχισα να βλεπω αγγελους απο τον ουρανο να κατεβαινουν προς το μερος μου και μετα να 3αναφευγουν προς το πανω. Καθε φορα που καθενας εφευγε απο το μερος ηταν να επαιρνε ενα κομματι απο τη στενοχωρια μου και απο το βαρος που ειχα, ωσπου καποια στιγμη αισ8αν8ηκα απολυτη χαρα.Μετα κοιμηθηκα ησυχα.Αυτο που εκανε εντυπωση ειναι οτι τη στιγμη που ολα αυτα συνεβαιναν δεν αισθανθηκα ιχνος ταραχης και πολυ ησυχα μετα κοιμηθηκα χωρις να το καταλαβω. Ποτε δεν εχω αναφερει σε κανεναν την εμπειρια μου αυτη. Στην ηλικια εκεινη μου φανηκε τοσο φυσιολογικο που ουτε στους γονεις μου δεν το ανεφερα.


Απο τοτε δεν εχω παρομοια εμπειρια, (οταν εισαι παιδι η καρδια ειναι πολυ καθαρη...)αλλα στην καθημερινη μου ζωη μου συνανταω τοσο συχνες "συμπτωσεις" που ακραδαντα πιστευω πως ειναι 8αυματα...Και ποσα ακομα αλλα συμβαινουν αλλα δεν τα βλεπουμε...Ολη η ζωη μας ενα θαυμα τελικα:) Ας ειναι δοξασμενο το ονομα Του!

ποσα ακομα αλλα συμβαινουν αλλα δεν τα βλεπουμε...Ολη η ζωη μας ενα θαυμα

ετσι ειναι, μηπως και το που αναπνεουμε και ζουμε δεν ειναι ενα θαυμα ;;;

Αγαπητοι αδελφοι -ες χαιρετε.

Θα ηθελα να σας πω ενα θαυμα που συνεβη σε εναν αθεο γνωστο μου, και δεν το καταλαβε οπως δεν το καταλαβενουν οι ανθρωποι στις μερες μας, αυτοι που δεν ζουν πνευματικα.
Μιλαγαμε πολυ συχνα (πιο παλια) για τον Θεο και παντα εβρισκε ετοιμη την απαντηση. Με πολλου τροπους προσπαθουσα να του αποδειξω οτι ολα ειναι δημιουργημα του Τριαδικου Θεου, αλλα ματαια προσπαθουσα. Δεν ηθελε να καταλαβη απο οσα του ελεγα.
Ενα βραδυ που σχολαγε απο την δουλεια, (δουλεβη στα μπλε λεοφορεια) και επρεπε να παει το λεωφορειο στο αμαξοστασιο αδειο, ακουει εναν δυνατο θορυβο αλλα δεν εδωσε σιμασια, ''μπορει να πατισα κατι ειπε'', λιγο πιο κατω παλυ ακουει τον ιδιο θορυβο και ανησηχησε, σταματισε το λεοφορειο βγηκε εξω να δη μηπος εχει τιποτα το αμαξη στις ροδες ή οπουδιποτε αλλου.
Δεν βρηκε απολυτος τιποτα και ξανασινεχισε το δρομολογιο για το αμαξοστασιο. Για τριτη φορα ακουει το θορυβο, μετα απο λιγο που ξεκινησε και καπου φοβηθηκε οπως μου ειπε. Σταματισε παλυ το αμαξη και πηγε να δη μεσα στο πησω μερος (το λεοφορειο με την φισουνα ειχε), και στα πησω καθησματα βλεπει μια Καινη Διαθηκη.
Οταν την πηρε και συνεχησε το δρομο του δεν ξανακουσε τιποτα.
Ευχομε ο μεγαλος Θεος να τον καλεση και παλυ κοντα του, και μακαρη να μην αφηση παλυ την ευκαιρια γιατι κατα βαθος ειναι καλο παιδι.
Αυτο το λεω και για ολους τους ανθρωπους που δεν πιστευουν.
Ευχαριστο για το χρονο σας.

το οτι τα παιδια ειναι τοσο αθωα αραγε δεν δειχνει ποια ειναι η αληθινη φυση του ανθρωπου?δεν ξερω ρωταω

Πραγματικά ζούμε ένα θαυμά ! Καί εκτός όλων τών άλλων το διαπιστώνουμε καί παρατηρώντας την φύση πού μόνον καλλιτεχνικα εχουμε τήν δυνατότητα να μιμηθούμε καί παρά τό ότι οί λειτουργείες της γίνονται με τόν απλούστερο δυνατόν τρόπο !Σέ επιστημονικό επίπεδο καί παρά τά αλματα πού έχουν γίνει ,νομίζω οτί είμαστε στό επιπεδο τών παιδίων πού πιστευουν οτί τα γνωρίζουν όλα.Στό τέλος τής επίγειας ζωής μάς θά διαπιστώσουμε ότι τίποτα δέν τελείωσε ,ότι ευρισκόμασταν υπό επιτήρηση καί καταγράφονταν ακόμα καί ασήμαντα πράγματα κατά την άποψη ορισμένων ! Επίσης μέ τά μάτια μας θά διαπιστώσουμε τό ότι συνεχίζεται τό μεγαλείο τής δημιουργίας τού Κυρίου επαληθευοντας τήν αλήθειαν τών Χριστιανικών Ιερών Γραφών !

Τα προηγούμενα λόγια του michail είναι σωστά.
Όμως η ΑΜΑΡΤΙΑ και η ΕΜΠΑΘΕΙΑ της ψυχής, τυφλώνουν τα πνευματικά μάτια της ψυχής. Έτσι η ψυχή αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, κοιτώντας μέσα από γυαλάκια που ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ την πραγματικότητα.
Έτσι έχουμε δημιουργήσει μία δική μας λεγόμενη «πραγματικότητα».

Γεια σας αδελφοι/ες
Επειδη τα θαυματα δεν ειναι μονο για εμας, πρεπει να γινονται γνωστα ωστε να δοξαστη ο παναγαθως Τριαδικος Θεος μας.
Και θα πω αυτο που ενιωσα εγω και η γυναικα μου στην Κερκυρα που πηγαμε για πρωσκινημα.
Επικαλουμε συχνα την Παναγια μας, τον Αγιο Νικολαο, τον Αγιο Σπυριδονα, και τον Αγιο Αντωνιο που ειναι οι ποιο αγαπημενοι μου θα ελεγα.
Πηγεναμε για πρωτη φορα στον Αγιο Σπυριδονα και γενικα στο νησι.
Στενωχοριθηκα αφανταστα οταν εμαθα απο καποιον ταξιτζη για τους ντοπιους εκει οτι βρηζουν τον Αγιο ακομα και χωρις λογο, οπως κανουν οι περισσοτεροι αθεοι, αλλα να εχεις εκει εναν μεγαλο Αγιο της Εκκλησιας που εχει κανη τοσα και τοσα για το νησι και να τον βλαστιμας, αυτο μακαρη να μην το ειχα ακουση ποτε. Με λυπισε πολυ, και τωρα που το γραφω ενα μεγαλο γιατι ερχετε στο μυαλο μου. Ακομα δεν πατησα στο νησι σκευτηκα, και ο πειρασμος αρχησε να με πειραζη. Φτασαμε απ' εξω απο το ναο και αρχησα να νιωθω το αιμα μου να τρεχη γρηγορα. Αυτο μου ειπε και στην επιστρωφη και η γηναικα μου. Ειχε πολυ κοσμο και βαδιζαμε σιγα σιγα προς τον Αγιο. Ενιωθα, παρ'ολο τον κοσμο, οτι ημουν μονος, και ασταματιτα ελεγα την ευχη. Φτανοντας στον Αγιο η συγκηνιση μου ηταν μεγαλη και στην προσπαθεια μου να φηλισω τα ποδια του αγιου διαπιστοσα οτι ηταν ζεστα σαν σε ζωντανο ανθρωπο που βαδιζη ωρα. Σε μια γρηγορη ματια την γυναικα μου την ειδα να σπαραζη πανω απο το ληψανο του Αγιου. Αυτη δεν ενοιωσε αυτο που εγω σας ειπα, αλλα μου ειπε οτι ηταν σαν να κοιμοταν.
Βοηθεια μας ο Αγιος Σπυριδων, και σε οσους δεν εχουν παει ο Παναγαθος Θεος να τους αξιωση να πανε να δουν αυτον το μεγαλο Αγιο της Εκκλησιας.

Επισκέπτης έγραψε:Μεγαλωσα σε μια ευσεβη οικογενεια, οπου οι γονεις μου ποτε δεν μου μιλησαν αμεσα για τον Θεο αλλα το παραδειγμα τους και η ζωη τους σε καθημερινη βαση ηταν και ειναι φωτεινο παραδειγμα....Μου εκανε εντυπωση που η μαμα μου ειχε ενα κομποσχοινι μαζι της το βραδι και θυμαμαι επειδη τη νυχτα φοβουμουν και εκλεγα μου ελεγε να κανω προσευχη και θα περασει...και παντα περνουσε.Οταν μεγαλωσα και σε ηλικια 15 χρονων θυμαμαι μια νυχτα ημουν τρομερα ανησυχη και οπως παντα αρχισα να λεω 3απλωμενη την προσευχη μου αλλα εκεινη τη φορα αρχισα να αισ8ανομαι μια ιδιαιτερη αγαλιαση και χαρα. Τοτε αρχισα να βλεπω αγγελους απο τον ουρανο να κατεβαινουν προς το μερος μου και μετα να 3αναφευγουν προς το πανω. Καθε φορα που καθενας εφευγε απο το μερος ηταν να επαιρνε ενα κομματι απο τη στενοχωρια μου και απο το βαρος που ειχα, ωσπου καποια στιγμη αισ8αν8ηκα απολυτη χαρα.Μετα κοιμηθηκα ησυχα.Αυτο που εκανε εντυπωση ειναι οτι τη στιγμη που ολα αυτα συνεβαιναν δεν αισθανθηκα ιχνος ταραχης και πολυ ησυχα μετα κοιμηθηκα χωρις να το καταλαβω. Ποτε δεν εχω αναφερει σε κανεναν την εμπειρια μου αυτη. Στην ηλικια εκεινη μου φανηκε τοσο φυσιολογικο που ουτε στους γονεις μου δεν το ανεφερα.


Απο τοτε δεν εχω παρομοια εμπειρια, (οταν εισαι παιδι η καρδια ειναι πολυ καθαρη...)αλλα στην καθημερινη μου ζωη μου συνανταω τοσο συχνες "συμπτωσεις" που ακραδαντα πιστευω πως ειναι 8αυματα...Και ποσα ακομα αλλα συμβαινουν αλλα δεν τα βλεπουμε...Ολη η ζωη μας ενα θαυμα τελικα:) Ας ειναι δοξασμενο το ονομα Του!

viewtopic.php?f=45&t=10648

Θαύμα στη σύγχρονη εποχή είναι όταν ο άνθρωπος σε κάθε πρόβλημα βλέπει τη λύση στον πλησίον του,στα σπουργίτια,στα λουλούδια,στα μυρμήγκια και εν τέλει στον εαυτό του.

Το θαυμα καποτε ειναι ανεπαίσθητο,στιγμιαιο σαν μια λεπτη αυρα....Χαρα σ΄εκεινον που έχει ετοιμες τις αισθήσεις του για να το καταλαβει!Αξιζει να περασουν χρονια γεματα δακρυα και αναστεναγμους για μια ΣΤΙΓΜΗ τετοια!!!