Εθελοντής εγώ;

[g_aggelos]

Εθελοντής εγώ;

Γιατί Όχι ;

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ποτέ δεν θα μπορούσε να περάσει από το μυαλό μου, ότι κάποιοι άνθρωποι θα μπορούσαν να ασχολούνται τόσο πολύ με τον πόνο και την λύπη των συνανθρώπων μας.
Την ώρα που οι περισσότεροι από εμάς ζουν σχεδόν «ρομποτικά» και περνάνε την ζωή τους με δουλειά, σπίτι, τηλεόραση, ταξίδια, καλό φαγητό, κάποιοι άλλοι έχουν την σκέψη τους μόνο στην βοήθεια των ανθρώπων που την έχουν ανάγκη.

Γνώρισα τους Εθελοντές Σαμαρείτες, το τμήμα της Αθήνας, στα σεμινάρια υποψηφίων Κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, όταν σε ένα από αυτά, ήρθαν για να μας δείξουν πως θα μπορούσαμε να προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες σε κάποιον συνάνθρωπό μας που θα βρεθεί σε δύσκολη θέση.

Η πρώτη εντύπωση, μόλις τους είδα, ήταν ότι είχα μπροστά μου μία «παρέα» ανθρώπων με κοινό σκοπό και κοινά ενδιαφέροντα. Με έναν αρχηγό, που είχε καταφέρει να φτιάξει αυτήν την παρέα τόσο δεμένη και καταρτισμένη που έκανε και την δική του δουλειά πιο εύκολη. Ο αλληλοσεβασμός και η γνώση του καθενός, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ομάδας αυτής, πράγμα που μας το μετέδωσαν αμέσως. Ήξερε ο καθένας τι έπρεπε να κάνει σε κάθε περίπτωση, χωρίς την παρέμβαση του αρχηγού.

Αυτό το γεγονός με έκανε να ενδιαφερθώ, και να προσπαθήσω να μάθω περισσότερα γι' αυτό που λέμε «Εθελοντισμός», «αλληλοβοήθεια», «Πρώτες Βοήθειες». Ήθελα να δω, τι έκανε αυτούς τους ανθρώπους να ενδιαφερθούν για τον συνάνθρωπο και ποια είναι η σκέψη που τους ώθησε να το κάνουν.

Στην συνάντησή μας, γνώρισα δυο ανθρώπους, τον Γεώργιο Μόσχοβο Σαμαρείτη Α' Τάξεως και τον Δημήτρη Χατζηδιάκο Σαμαρείτη, που τα μάτια τους έδειχναν μία απέραντη αγάπη γι' αυτό που έκαναν, που παρόλο τα δικά τους βάσανα και προβλήματα, έδειχναν τέτοια αγάπη για τον διπλανό τους και τόση όρεξη για το διακόνημά τους που σε έκαναν να συμμετέχεις.

Να πούμε κατ' αρχήν ότι το σώμα Εθελοντών Σαμαρειτών, δημιουργήθηκε πριν από 75 χρόνια. Ήταν το 1931 που ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός είδε την ανάγκη να βγάλει εθελοντές τραυματιοφορείς. Μέχρι τότε εκπαίδευε και είχε μόνο εθελόντριες αδελφές νοσοκόμες που βοηθούσαν μόνο στα νοσοκομεία του Ερυθρού Σταυρού και στα ιατρεία και όπου αλλού χρειαζόταν. Αποφάσισε λοιπόν να εκπαιδεύσει άντρες και γυναίκες για να γίνουν εθελοντές τραυματιοφορείς. Ξεκίνησε τότε μόνο από την Αθήνα και ύστερα από λίγα χρόνια δημιουργήθηκε άλλο ένα παράρτημα στην Πάτρα.

Μέχρι το 1939 αναφέρεται ότι είχαν βγει περίπου τους 1400, άνδρες και γυναίκες, εθελοντές, οι οποίοι είχαν εκπαιδευτεί στις πρώτες βοήθειες. Αυτοί οι άνθρωποι τα χρόνια που ακολούθησαν, αυτά του πολέμου, οι μεν άνδρες στρατεύθηκαν, οι δε γυναίκες χρησιμοποιήθηκαν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, ακόμα και οδηγώντας τα ασθενοφόρα για την μεταφορά των τραυματιών.

Ο θεσμός λοιπόν ξεκίνησε εκπαιδεύοντας τραυματιοφορείς. Για τις ανάγκες όμως που ακολούθησαν, όπως πλημμύρες, σεισμοί και άλλες καταστροφές, έπρεπε να υπάρχουν άνθρωποι για να τρέξουν και να βοηθήσουν. Οι νοσηλεύτριες που ήδη υπήρχαν, έκαναν την δουλειά της περιποίησης των ασθενών ή τραυματιών, αλλά έπρεπε να υπάρχουν άνθρωποι που θα πήγαιναν στο τόπο του ατυχήματος ή της καταστροφής για τις πρώτες βοήθειες και τον απεγκλωβισμό, αν χρειαζόταν. Αυτήν την δουλειά δεν μπορούσαν να την κάνουν οι αδελφές νοσοκόμες, αλλά θα έπρεπε να υπάρχουν άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, που θα έκαναν αυτή την δουλειά, θα πήγαιναν δηλαδή στην «πρώτη γραμμή». Αυτοί λοιπόν ονομάστηκαν στην αρχή, το 1931, Εθελοντές Τραυματιοφορείς και από το 1932 άλλαξε η ονομασία τους που έγινε Εθελοντές Σαμαρείτες.

Ο όρος «Σαμαρείτης», προέρχεται από την Παραβολή του Κυρίου μας που μιλάει για τον καλό Σαμαρείτη. Και η ουσία της δημιουργίας της ομάδας αυτής, είναι ακριβώς αυτή της παραβολής. Δηλαδή, να παρέχει την βοήθεια στους συνανθρώπους που έχουν την ανάγκη.

Οι διάφορες καταστροφές που γίνονταν και συμμετείχαν οι Εθελοντές Σαμαρείτες, δημιούργησαν την ανάγκη να μάθουν να κάνουν και άλλα πράγματα εκτός από την παροχή των Πρώτων Βοηθειών. Έτσι στην εκπαίδευσή τους προστέθηκαν και άλλες δραστηριότητες όπως η κατασκευή καταυλισμών. Έμαθαν λοιπόν να στήνουν σκηνές για την άμεση και πρώτη βοήθεια σε μία καταστροφή (π.χ. σεισμό). Να φτιάχνουν χώρους για την διαμονή, την σίτιση, την προσωπική καθαριότητα των ανθρώπων.

Έτσι λοιπόν, εκτός από την βασική εκπαίδευση που ήταν η παροχή πρώτων βοηθειών, άρχισαν να μαθαίνουν και άλλα πράγματα που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των καταστροφών. Αυτό δημιούργησε άλλη μια ανάγκη, την ειδίκευση. Δηλαδή, οι Εθελοντές Σαμαρείτες άρχισαν να παίρνουν ειδικότητες. Για τον λόγο αυτό, δημιουργήθηκαν και ειδικά σήματα με την μορφή κονκάρδας που δήλωνε την ειδικότητα του καθενός. Αυτό σημαίνει ότι σε μια επείγουσα ανάγκη, που θα παρουσιασθούν οι Σαμαρείτες, θα ξέρει ο υπεύθυνος την στιγμή εκείνη τι ξέρει ο καθένας να κάνει, και έτσι να μην χάνεται χρόνος που θα στερήσει την βοήθεια από τους συνανθρώπους του. Αυτό όμως δεν κάνει τους ανθρώπους αυτούς να σταματήσουν την εκπαίδευση. Όλοι μαθαίνουν όλες τις ειδικότητες που υπάρχουν στην εκπαίδευση, έτσι ώστε να μπορούν σε έκτακτες περιπτώσεις να καλύψουν όλες τις θέσεις. Ο αρχηγός είναι αυτός που θα κρίνει την κάθε φορά, ποιος θα αναλάβει το κάθε τμήμα της έκτακτης περίπτωσης έτσι ώστε όλα τα τμήματα να είναι πλήρως καλυμμένα. Αυτό έχει σαν βασική προϋπόθεση, η ομάδα να είναι δεμένη και έτσι να μπορεί να συνεργαστεί σε οποιαδήποτε περίπτωση τους ζητηθεί να βοηθήσουν. Να είναι φίλοι μεταξύ τους, να συμμετέχουν και σε εκδηλώσεις εκτός υπηρεσίας και έτσι να κάνουν ότι θα έκαναν 10 φίλοι μεταξύ τους, πράγμα που τους δένει ακόμα περισσότερο σαν ομάδα.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή η ομάδα αποφασίζει από κοινού, για τις αρμοδιότητες, ξεκινώντας πρώτα από όλα από τον χρησμό του Αρχηγού και του Υπαρχηγού. Έτσι, οι άνθρωποι που θα τους καθοδηγούν στις ειδικές περιπτώσεις θα είναι αποδεκτοί από όλους.

Το εθελοντικό έργο των Σαμαρειτών, δεν αρκείται μόνο στην παροχή βοήθειας στις καταστροφές. Τα παλιά τα χρόνια, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, στήνονταν σκηνές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, σε όλες τις μεγάλες παραλίες της Αττικής (που τότε ήταν πιο ερημικές και μακρινές για τους Αθηναίους), παρέχοντας βοήθεια στους λουόμενους και τους εκδρομείς. Αυτό δημιούργησε άλλη μια ανάγκη εκπαίδευσης, που ήταν αυτή της ναυαγοσωστικής.

Έτσι σιγά σιγά άρχισαν να δημιουργούνται διάφορες ειδικότητες. Η εκπαίδευση πλέον αφορά εκτός τις μαζικές καταστροφές, και την αντιμετώπιση τροχαίων ατυχημάτων, ναυαγοσωστική κ.λ.π. Οπότε ο καθένας από την ομάδα έχει την ευκαιρία να πάρει την ειδικότητα που θέλει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα ασχοληθεί με τα υπόλοιπα όταν του ζητηθεί. Το χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι οι άνθρωποι της ομάδας, μαθαίνουν όλες τις ειδικότητες, έτσι η κάλυψη σε κάθε περίπτωση να είναι πλήρης.

Η ομάδα Εθελοντών Σαμαρειτών της Αθήνας, έχει ανθρώπους που μπορούν να ανταπεξέλθουν σε κάθε περίπτωση. Το βασικό σε κάθε ενέργεια που θα ανταπεξέλθουν είναι πρώτα από όλα να διασφαλίσουν την ασφάλεια των Εθελοντών. Είναι βασικό δηλαδή, πριν οποιαδήποτε ενέργεια να φροντίσει ο Εθελοντής Σαμαρείτης την δική του ασφάλεια για να μπορέσει να βοηθήσει με ασφάλεια και τον συνάνθρωπό του.

Φαντάζεστε να θέλει να σώσει έναν άνθρωπο που έχει πέσει σε κάποιο γκρεμό και τελικά να βρεθούν και οι δύο εγκλωβισμένοι; Έτσι λοιπόν, ο διασώστης πρέπει να έχει τις γνώσεις και να φροντίσει την δική του ασφάλεια πρώτα για να προχωρήσει στο εγχείρημα. Σε αυτό βοηθάει ο εξοπλισμός που πρέπει απαραίτητα πριν από κάθε εγχείρημα να έχει ελεγχθεί διεξοδικά και με κάθε λεπτομέρεια, έτσι ώστε να έχει μαζί του, ανάλογα με την περίπτωση τα απαραίτητα εργαλεία για την επιτυχία της διάσωσης. Κράνος, σχοινί, φαρμακείο με τα απαραίτητα υλικά, επιδέσμο
υς και οτιδήποτε θα χρειαστεί για να ανταπεξέλθει σωστά στην διάσωση και να μην διακινδυνεύει ούτε την δική του αλλά ούτε και του «σωζόμενου» την ακεραιότητα.

Μου έκανε εντύπωση λοιπόν, πόσο πολύ δεμένη είναι αυτή η ομάδα της Αθήνας των Εθελοντών Σαμαρειτών, όπως τους γνώρισα. Μάλιστα μιλώντας με τον Αρχηγό τους Κο Μόσχοβο Γεώργιο (Σαμαρείτης Α' Τάξεως), έβλεπα στα μάτια του την αγάπη όχι μόνο γι' αυτό που κάνει, αλλά και την αγάπη που έχει για όλους της ομάδας του. Μίλαγε γι' αυτούς, σαν να μίλαγε για τα αδέλφια του και από ότι κατάλαβα, κάπως έτσι νιώθουν ο ένας για τον άλλον. Άλλωστε πρέπει να υπάρχει αυτό το δέσιμο για να μπορούν να συνεργαστούν τέλεια, κατανοώντας της ανάγκες του καθενός. Άλλωστε, νομίζω, ότι ένας καλός «ηγέτης» θα πρέπει να ξέρει τα πάντα για την ομάδα που ηγείται. Έτσι και ο Κος Μόσχοβος, προσπαθεί αν είναι κοντά στους συνεργάτες του, και να μαθαίνει τα πάντα που τους απασχολούν για να έχει, σε περίπτωση ανάγκης, την καθαρότερη εικόνα για τους ανθρώπους που θα χρησιμοποιήσει. Μην ξεχνάμε, ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπινες ζωές. Και τι ποιο λογικό, να χρειάζεται καθαρό μυαλό για άμεσες αποφάσεις και καθορισμούς αρμοδιοτήτων.

Επίσης μου έκανε εντύπωση για περιστατικά που μου διηγήθηκε, όπως για παράδειγμα ο μεγάλος σεισμός της Αθήνας, που χωρίς να δουλεύουν τα τηλέφωνα, κινητά και σταθερά, ήξερε ο καθένας τι έπρεπε να κάνει και φρόντισαν να βρεθούν άμεσα στα σημεία που είχαν πληγεί περισσότερο.

Αφού βεβαιώθηκαν ότι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους ήταν ασφαλείς, ξεκίνησαν για τα σημεία που τους είχαν ανάγκη. Βρεθήκαν όλοι μαζί, έτοιμοι, με τον εξοπλισμό τους και σε λίγες ώρες είχαν καταφέρει να στήσουν τον καταυλισμό για την παροχή βοήθειας στους ανθρώπους που το είχαν ανάγκη. Αυτό είναι ομάδα. Να ξέρεις, που θα βρεθείς και τι πρέπει να κάνεις στην καταλληλότερη στιγμή. Και μην ξεχνάμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, δουλεύουν οι άνθρωποι αυτοί ασταμάτητα για πολλά εικοσιτετράωρα, ακούραστα. Η δύναμή τους αντλείται, πιστεύω, από την αγάπη στον συνάνθρωπο και στην θέληση για βοήθεια, αλλά και από την αλληλοβοήθεια μεταξύ τους.

Εδώ ήρθε και η επόμενη ερώτηση που έκανα στον Κο Μόσχοβο. Τι ήταν αυτό που, από την πείρα του, ώθησε τους ανθρώπους της ομάδας του, να ασχοληθούν με τον εθελοντισμό. Τι ήταν αυτό, που τους έκανε να στερήσουν από την ζωή τους και τις οικογένειές τους, αυτές τις λίγες ελεύθερες ώρες που καταφέρνουμε οι υπόλοιποι και την σπαταλάμε σε δραστηριότητες ανούσιες ίσως.

Οι περισσότεροι από την ομάδα, είχαν την τάση από πολύ μικροί, για προσφορά στον συνάνθρωπο. Και από παιδική ηλικία, είχαν πάρει τις βάσεις από διάφορους «θεσμούς», όπως το κατηχητικό. Κάποιοι είχαν ασχοληθεί με τον προσκοπισμό, που και εκεί είχαν μάθει την αρχή της βοήθειας στον συνάνθρωπο, αλλά και βασικά πράγματα όπως π.χ. το στήσιμο μίας σκηνής. Αυτό διευκόλυνε και την εκπαίδευσή τους στους Εθελοντές Σαμαρείτες.

Άλλοι πήραν την απόφαση, επειδή τύχανε σε περιστατικό που είδαν το έργο των Εθελοντών Σαμαρειτών και αποφάσισαν να ασχοληθούν με αυτό. Άλλοι γιατί τους έτυχε στην ζωή τους κάποιο περιστατικό και δεν ήξεραν πώς να το αντιμετωπίσουν. Πιστεύω όμως ότι το πρωταρχικό που ωθεί τους ανθρώπους αυτούς, να ασχοληθούν με την βοήθεια στους ανθρώπους, είναι η αγάπη για τον συνάνθρωπο και η συμπαράσταση στον πόνο του.
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός έχει τρία Εθελοντικά Σώματα.
Το σώμα των αδελφών μόνο για γυναίκες, το κοινωνικό σώμα και το σώμα των Σαμαρειτών.
Ανάλογα με το τι θέλει να προσφέρει ο καθένας, ακολουθεί την ανάλογη εκπαίδευση. Το σώμα των αδελφών απασχολείται κυρίως στα νοσοκομεία, παρέχοντας την νοσηλευτική βοήθεια εκεί. Στο κοινωνικό σώμα, μπορεί κάποιος να παρέχει την βοήθειά του σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας παρέχοντας υποστήριξη στο σπίτι. Επίσης μπορεί να βοηθήσει σε ένα οικοτροφείο ή σε ένα ίδρυμα ή ακόμα και σε ένα Κ.ΑΠ.Η., προσφέροντας κυρίως σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας ή σε ανθρώπους που δεν μπορούν να κάνουν κάποια βασικά πράγματα της ζωής τους. Τέλος, το σώμα των Σαμαρειτών, είναι το σώμα της «πρώτης γραμμής», που μπορεί να πάει κάποιος όταν θέλει να προσφέρει υπηρεσίες «δράσης» με πολλές δυσκολίες και αντίξοες, πολλές φορές, συνθήκες.

Οι δραστηριότητες των Εθελοντών Σαμαρειτών σήμερα, είναι πολύ περισσότερες από αυτές που υπήρχαν όταν ξεκίνησε το Σώμα.

Συνεργάζεται με όλους τους κρατικούς φορείς (πυροσβεστική, αστυνομία, λιμενικό κ.λ.π.) στην αντιμετώπιση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης, όπως πλημμύρες, σεισμούς, στην αντιμετώπιση και υγειονομική κάλυψη μεγάλων εκδηλώσεων, όπως τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, ποδηλατικούς γύρους, κατασκηνώσεις, μαραθωνίους. Επίσης συμμετέχει σε ασκήσεις «εικονικών» εκτάκτων αναγκών, όπως έχουν γίνει στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», στο Αττικό Μετρό κ.λ.π. Τέλος έχει δώσει πολύ μεγάλη βάση στην εκπαίδευση των πολιτών, σχολείων, συλλόγων κ.λ.π στην παροχή Α’ βοηθειών.

Από το 2005 η ομάδα της Αθήνας, ξεκίνησε παράδοση μαθημάτων Α' Βοηθειών στους υποψήφιους κατηχητές (α' και β' έτος) της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, έτσι ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν σε περιπτώσεις ανάγκης σε εκδρομές, κατασκηνώσεις και εκδηλώσεις των κατηχητικών σχολείων. Η πρωτοβουλία και η εισήγηση ήταν του Κατηχητή και Σαμαρείτη Δημήτριου Χατζηδιάκου, προς την Διεύθυνση Κατηχήσεως και Νεότητος της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία βρήκε άμεση ανταπόκριση και από τότε καθιερώθηκε σαν μόνιμο μάθημα στους Υποψήφιους Κατηχητές.

Εδώ θα ήθελα να αναφέρω τα ονόματα των ανθρώπων που συμμετέχουν στην ομάδα αυτή της εκπαίδευσης, γιατί πραγματικά προσφέρουν ένα πολύ μεγάλο έργο και βοήθεια στην δουλειά των κατηχητών:

- Μόσχοβος Γεώργιος, Σαμαρείτης Α’ Τάξεως
- Λαδοβρέχης Χαράλαμπος, Σαμαρείτης Γ’ Τάξεως
- Καραδήμα Ιωάννα, Σαμαρείτισσα
- Κασσαβός Παναγιώτης, Σαμαρείτης
- Παπαδόπουλος Ιωάννης, Σαμαρείτης
- Χατζηδιάκος Δημήτριος, Σαμαρείτης

Η επόμενη απορία μου ήταν, το πώς μπορεί κάποιος να «ενταχθεί» στην ομάδα αυτή και να παρακολουθήσει την εκπαίδευση των Σαμαρειτών.

Κατ' αρχήν πρέπει να είναι σε ηλικία από 18 έως 45 ετών. Μία παρένθεση που μου έκανε εδώ ο Κος Μόσχοβος, είναι ότι ποτέ δεν λένε όχι σε κάποιον που θέλει να δώσει την βοήθειά του στον συνάνθρωπο. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος είναι πάνω από 45 ετών, αλλά έχει μεγάλη θέληση για να βοηθήσει, φυσικά και δεν τον διώχνουν αλλά, αφού παρακολουθήσει την βασική εκπαίδευση, μπορεί να απασχοληθεί σε πολλά πόστα που βοηθούν την δουλειά των Σαμαρειτών. Πάντα ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός.

Το δεύτερο βασικό είναι να υπάρχει άρτια σωματική υγεία, πάντα για να αποφύγουν τους κινδύνους κατά τις επιχειρήσεις. Για τον λόγο αυτό χρειάζονται κάποιες εξετάσεις να καταθέσουν κατά την εγγραφή τους, όπως εξετάσεις αίματος και ακτινογραφία θώρακος.

Οι εγγραφές γίνονται τον Σεπτέμβριο στην έδρα των Εθελοντών Σαμαρειτών (3ης Σεπτεμβρίου 21-Τηλ. 2105248132 & 2105230045) και τα μαθήματα ξεκινούν αρχές Οκτωβρίου και περιλαμβάνουν τα κάτωθι θέματα:

1. Ιστορία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού
2. Θεμελιώδης Αρχές
3. Την Διεθνή Οργάνωση
4. Σημαία – Σύμβολα – Διακριτικά
5. Ιστορία και Δραστηριότητα του Σώματος Εθελοντών Σαμαρειτών
6. Δεοντολογία
7. Ανατομία – Παθολογία – Ορθοπεδική
8. Πρώτες Βοήθειες
9. Διοίκηση Ομάδων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού
10. Έρευνα Αγνοουμένων
11. Διάσωση από ερείπια, φωτιά, γκρεμό, θάλασσα
12. Πρόληψη Καταστροφών
13. Αντιμετώπιση Καταστροφών
14. Επιβίωση στην ξηρά και στην θάλασσα
15. Ναυαγοσωστική και Κατάδυση
16. Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση
17. Αντιμετώπιση Τροχαίου Ατυχήματος
18. Ειδικές μεταφορές με φορεία
19. Δημιουργία και Λειτουργία Καταυλισμών
20. Ψυχολογικές Πρώτες Βοήθειες
21. Ψυχολογία στις Καταστροφές


Συνολικά ο χρόνος της θεωρητικής εκπαίδευσης διαρκεί μέχρι τον Μάϊο. Επίσης στα πλαίσια της εκπαίδευσης γίνεται και μία 24ωρη άσκηση σε τοποθεσία έξω από την πόλη, στην οποία δημιουργούνται γεγονότα, για να εκπαιδευτούν στην αντιμετώπισή τους.

Ακολουθούν κάποιες εξετάσεις με ένα ερωτηματολόγιο που πρέπει να συμπληρωθεί από τον υποψήφιο. Εκτ
ός από τα θεωρητικά μαθήματα, γίνονται και πρακτικά, μέσα στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού. Συνολικά πρέπει να συμπληρωθούν 105 ώρες πρακτικής άσκησης σε όλα τα τμήματα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου.


Τελειώνοντας και αυτό το κομμάτι της εκπαίδευσης, βγαίνουν οι έτοιμοι, πια, εθελοντές, που μπορούν να συνεχίσουν να συμμετέχουν στις δραστηριότητες της Ομάδας και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.

Ομολογώ ότι οι δραστηριότητες της Ομάδας των Εθελοντών Σαμαρειτών της Αθήνας, με βρήκαν με πολύ ενθουσιασμό. Είδα μπροστά μου ανθρώπους που με ταπεινότητα αντιμετωπίζουν τον συνάνθρωπο και τα προβλήματά του. Είδα ότι έχουν βάλει κύριο σκοπό της ζωής τους την αλληλοβοήθεια, χωρίς να σκέπτονται προσωπικές προβολές και αξιώματα. Είδα την όρεξή τους για προσφορά και μετάδοση των γνώσεών τους σε άλλους ανθρώπους, για να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν σε περιπτώσεις ανάγκης.

Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε όλοι μας, και να γίνουμε και εμείς ένα μέρος της ομάδας αυτής, έστω και αν μάθουμε μόνο τα βασικά και λειτουργήσουμε στην ζωή μας όπως οι Εθελοντές Σαμαρείτες, αυτόνομα και με μόνο σκοπό την βοήθεια στον διπλανό μας.

Ας τους βοηθάει ο Κύριος στο έργο τους και ας τους δίνει δύναμη και κουράγιο να το συνεχίσουν.

Για το synaxarion.gr
Γαζέτας Άγγελος