Προφητικά χωρία και κείμενα περι της Ενσαρκώσεως του Μεσσία
Δημοσιεύτηκε: Παρ Δεκ 14, 2007 2:49 pm
«Και έχθραν θήσω αν μέσον σου και ανά μεσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματος σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής.
Αυτός σου τηρήσει κεφαλήν και συ τηρήσεις Αυτού την πτέρναν!»
(Γένεση)
«Και είπεν Βαλαάμ προς Βαλάκ…Δείξω αυτώ και ουχί νύν. Μακαρίζω και ούκ εγγίζει. Ανατελεί άστρο εξ Ιακώβ, αναστήσεται άνθρωπος εξ Ισραήλ και θραύσει τους αρχηγούς Μωάβ και προνομεύσει πάντας υιούς Σήθ»
(Αριθμοί)
«Κύριε κατενόησα τα έργα Σου και εξέστην ! Εν μέσω δύο ζώων γνωσθήση»
(Αββακούμ)
«Και συ Βηθλεέμ, Οίκος του Εφραθά,
ολιγοστός ει του είναι εν τοις χιλιάσιν Ιούδα.
Εκ σου μοι εξελεύσεται του είναι εις Άρχοντα εν τω Ισραήλ.
Και οι έξοδοι Αυτού απ΄αρχής εξ ημερών αιώνος»
(Μιχαίας)
«Έγνω βούς τον κτησάμενο και όνος
την φάτνην του Κυρίου αυτού
Ισραήλ δε Με ούκ έγνω
και Λαός Με ού συνήκεν»
(Ησαΐας)
«Ιδού ! Η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν
και καλέσεις το όνομα Αυτού Εμμανουήλ»
(Ησαΐας)
«Χώρα Ζαβουλών και χώρα Νεφθαλείμ ! Οδόν θαλάσσης και οι λοιποί οι την παραλία κατοικούντες και πέραν του Ιορδάνου. Γαλιλαία των Εθνών ! Τα μέρη της Ιουδαίας ! Ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει ! Ίδετε Φως Μέγα ! Οι κατοικούντες εν χώρα και σκιά θανάτου ! Φως λάμψει εφ΄ υμάς»
(Ησαΐας)
«Η μην ετ΄ εμού καίπερ κρατεραίς εν γυιοπέδαις αικιζομένου,
χρείαν έξει μακάρων πρύτανις δείξαι το νέον βούλευμα
υφ΄ ότου σκήπτρον τιμάς τ΄ αποσυλάται»
μετ.: Και ακόμα αν είμαι δέσμιος με κραταιές χειροπέδες,
θα έρθει απ΄ ανάγκη ο Πρύτανης ο Δίας των Μακάρων
νέα να δείξω του εντολή
απ΄ όπου θα συλήσουνε σκήπτρο και τις τιμές του»
«τοιούδε μόχθου τέρμα μη τι προσδοκά
πριν αν θεών τις διάδοχος των σων πόνων φανήι,
θελήσηι τ΄ εις αναύγητον μολείν
Άιδην κνεφαία τ΄ αμφί Ταρτάρου βάθη »
μετ.: Μην προσδοκάς το τέρμα του βάσανου αυτού
πριν θα φανεί κάποιος Θεός
διάδοχος των σων πόνων,
που θα θελήσει να βρεθεί στον αξημέρωτο Άδη
και στα σκοτάδια των Ταρταρικών βαθών»
(Αισχύλου: «Προμηθέας Δεσμώτης»)
_____________________________________________________________
Στιχηρό ιδιόμελο του Εσπερινού των Χριστουγέννων
«Τι σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ, ότι ώφθης επί γης ως άνθρωπος δι' ημάς;
Έκαστο γαρ των υπό σου γενομένων κτισμάτων
την ευχαριστία σοι προσάγει:
Oι άγγελοι τον ύμνο, οι Ουρανοί τον Αστέρα, οι μάγοι τα δώρα,
oι ποιμένες το θαύμα/ η γη το σπήλαιον, η έρημος την φάτνη/
ημείς δε μητέρα Παρθένον».
Κοντάκιο των Χριστουγέννων
«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει/
και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει.
Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι/
Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσιν.
Δι' ημάς γαρ εγεννήθη/
παιδίον νέον ο προ αιώνων Θεός»
Αυτός σου τηρήσει κεφαλήν και συ τηρήσεις Αυτού την πτέρναν!»
(Γένεση)
«Και είπεν Βαλαάμ προς Βαλάκ…Δείξω αυτώ και ουχί νύν. Μακαρίζω και ούκ εγγίζει. Ανατελεί άστρο εξ Ιακώβ, αναστήσεται άνθρωπος εξ Ισραήλ και θραύσει τους αρχηγούς Μωάβ και προνομεύσει πάντας υιούς Σήθ»
(Αριθμοί)
«Κύριε κατενόησα τα έργα Σου και εξέστην ! Εν μέσω δύο ζώων γνωσθήση»
(Αββακούμ)
«Και συ Βηθλεέμ, Οίκος του Εφραθά,
ολιγοστός ει του είναι εν τοις χιλιάσιν Ιούδα.
Εκ σου μοι εξελεύσεται του είναι εις Άρχοντα εν τω Ισραήλ.
Και οι έξοδοι Αυτού απ΄αρχής εξ ημερών αιώνος»
(Μιχαίας)
«Έγνω βούς τον κτησάμενο και όνος
την φάτνην του Κυρίου αυτού
Ισραήλ δε Με ούκ έγνω
και Λαός Με ού συνήκεν»
(Ησαΐας)
«Ιδού ! Η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν
και καλέσεις το όνομα Αυτού Εμμανουήλ»
(Ησαΐας)
«Χώρα Ζαβουλών και χώρα Νεφθαλείμ ! Οδόν θαλάσσης και οι λοιποί οι την παραλία κατοικούντες και πέραν του Ιορδάνου. Γαλιλαία των Εθνών ! Τα μέρη της Ιουδαίας ! Ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει ! Ίδετε Φως Μέγα ! Οι κατοικούντες εν χώρα και σκιά θανάτου ! Φως λάμψει εφ΄ υμάς»
(Ησαΐας)
«Η μην ετ΄ εμού καίπερ κρατεραίς εν γυιοπέδαις αικιζομένου,
χρείαν έξει μακάρων πρύτανις δείξαι το νέον βούλευμα
υφ΄ ότου σκήπτρον τιμάς τ΄ αποσυλάται»
μετ.: Και ακόμα αν είμαι δέσμιος με κραταιές χειροπέδες,
θα έρθει απ΄ ανάγκη ο Πρύτανης ο Δίας των Μακάρων
νέα να δείξω του εντολή
απ΄ όπου θα συλήσουνε σκήπτρο και τις τιμές του»
«τοιούδε μόχθου τέρμα μη τι προσδοκά
πριν αν θεών τις διάδοχος των σων πόνων φανήι,
θελήσηι τ΄ εις αναύγητον μολείν
Άιδην κνεφαία τ΄ αμφί Ταρτάρου βάθη »
μετ.: Μην προσδοκάς το τέρμα του βάσανου αυτού
πριν θα φανεί κάποιος Θεός
διάδοχος των σων πόνων,
που θα θελήσει να βρεθεί στον αξημέρωτο Άδη
και στα σκοτάδια των Ταρταρικών βαθών»
(Αισχύλου: «Προμηθέας Δεσμώτης»)
_____________________________________________________________
Στιχηρό ιδιόμελο του Εσπερινού των Χριστουγέννων
«Τι σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ, ότι ώφθης επί γης ως άνθρωπος δι' ημάς;
Έκαστο γαρ των υπό σου γενομένων κτισμάτων
την ευχαριστία σοι προσάγει:
Oι άγγελοι τον ύμνο, οι Ουρανοί τον Αστέρα, οι μάγοι τα δώρα,
oι ποιμένες το θαύμα/ η γη το σπήλαιον, η έρημος την φάτνη/
ημείς δε μητέρα Παρθένον».
Κοντάκιο των Χριστουγέννων
«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει/
και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει.
Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι/
Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσιν.
Δι' ημάς γαρ εγεννήθη/
παιδίον νέον ο προ αιώνων Θεός»
