Σελίδα 1 από 1

"Ορκωμοσίες" και ορθόδοξη πίστη

Δημοσιεύτηκε: Τετ Δεκ 26, 2007 10:21 pm
από yianvla
Καλησπέρα και χρόνια πολλά σε όλους! Να κάνω κι εγώ μια ερώτηση; Ποιά είναι η θέση της εκκλησίας απέναντι στις κάθε λογής 'ορκομωσίες'. Αναφέρομαι στις ορκομωσίες των φοιτητών όταν παίρνουν πτυχίο, τις ορκομωσίες των στρατιωτικών, των βουλευτών κλπ. Και επίσης, υπάρχει διαφορά από τον όρκο που (φαντάζομαι) οτι δίνουν στα δικαστήρια (εκτός αν βλέπω πολλά έργα....); Ευχαριστώ εκ των προτέρων....

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Δεκ 27, 2007 12:18 am
από Evi_J
Ο όρκος είναι η υπόσχεση ότι θα είσαι συνεπής σε αυτό που ορκίζεσαι. Τι σημασία έχει αν είσαι ζητιάνος ή ένας ανώτατος δικαστικός; Ο όρκος είναι όρκος. Είναι η τήρηση της υπόσχεσης που δίνεις στον Θεό. Ο Θεός είπε, ότι λες να είναι τίμιο σαν να ορκίζεσαι όχι να περιμένεις κάποιο ευαγγέλιο στο δικαστήριο για να το αποδειξεις. Ακόμα και το Ευαγγέλιο που είναι ένα ιερό βιβλίο δεν παύει να είναι ένα απλό βιβλίο αν δεν το υπολογίζεις. Αυτό που μετράει είναι η σοβαρότητα και η ευθύνη που νιώθει ο άνθρωπος μπροστά Του για τα λόγια και τις πράξεις του και δεν έχει καμμιά σημασία αν είναι προσκοπικός όρκος από κάποιο πιτσιρίκι, ή όρκος φοιτητών ιατρικής υπέρ της σοβαρότητας της ζωής.

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Δεκ 27, 2007 7:21 am
από yianvla
Ευχαριστώ πολύ EviJ. Έθεσα το ερώτημα κυρίως έχοντας ακούσει πως κάποιοι δεν ορκίζονται για θρησκευτικούς λόγους (δεν αναφέρομαι στους βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ) κυρίως στα δικαστήρια. Και νομίζω οτι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι οι οποίοι μάλιστα έχουν σαν επιχείρημα οτι κάτι τέτοιο λέει η θρησκεία μας. Από την άλλη, είναι φανερή η παρουσία της εκκλησίας σε διάφορες ορκομωσίες...και είχα την απορία! Εγώ όταν ορκίστηκα ως εκπαιδευτικός πάντως....δεν ορκίστηκα πουθενά! ;-(

Ευχαριστώ και πάλι...

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Δεκ 27, 2007 9:05 am
από alithis
Αγαπητοι μου,
ο Κυριος μας εχει δωσει εντολη να μην "ομνυομεν"ουτε στον ουρανο,ουτε στη γη,ουτε σε τιποτα("ολως").αλλα"εσται υμων το ναι ναι,και το ου ου".ομως η αγιωτατη μας Εκκλησια,η μονη δυναμενη και αρμοδια να ασκει την οικονομια και να καθοριζει την ακριβεια σε καθε θεμα,επ'αγαθω και επισωτηρια των ανθρωπων, συναισθανομενη την βαρυτητα καποιων θεματων οπως της απονομης της δικαιοσυνης-και ιδιως σε θεματα ζωης και θανατου,της προσφορας στο κοινωνικο συνολο κτο,οπως επισης και την ...χλιαροτητα καποιων μελων της και μη σε θεματα ...συνειδησεως...δεχεται εξαιρετικα και μονον κατ'οικονομιαν την ορκομωσια σε καποιες σπουδαιες υποθεσεις-ειναι θα λεγαμε,μια εσχατη προσπαθεια που καταβαλει η εκκλησια μηπως και βοηθηθουν καποιοι και γλυτωσουν απο καποια χειροτερη αμαρτια...!ορισμενοι πνευματικοι βεβαια δεν την αποδεχωνται παντελως και μαλιστα λιγοι βαζουν και καποιο μικρο(κ μαλλον ...συμβολικο,για διδακτικους σκοπους) επιτιμιο σε αυτους τους πιστους που ναγκαστηκαν να ορκισθουν...παντως αυτο δεν ειναι ο κανονας στην εκκλησια μας!
αν κατηργητο παντελως ο ορκος ,αυτο οπωσδηποτε θα εξυπηρετουσε τους συνειδητους χριστιανους,δεν γνωριζω ομως κατα ποσο θα μπορουσε να ωφελησει το ευρυτερο κοινωνικο συνολο...

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Δεκ 27, 2007 9:05 am
από eortologio_gr
<b>Οι παράπλευρες απώλειες στην καθημερινότητα</b>
της δημοσιογράφου Δήμητρας Κρουστάλλη

Αναδημοσίευση από το «Βήμα της Κυριακής»
--------------------------------------------------------------------
Λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα οι δάσκαλοι σε κάποια ιταλικά σχολεία άλλαξαν στα κάλαντα το όνομα του Χριστού με τη λέξη «αρετή» και έβγαλαν τη φάτνη από το δέντρο, για να μην προσβάλουν μαθητές από άλλα θρησκεύματα.

Η ενέργεια αυτή δίχασε την κοινωνία.

«Σεβαστή η θρησκευτική ουδετερότητα, τι γίνεται όμως με την παράδοση;» αναρωτιόνταν ιερείς και αρθρογράφοι εφημερίδων.

Η Ελλάδα απέχει έτη φωτός (ή σκότους) από τέτοια διλήμματα καθώς ακόμη βρίσκεται εν σπέρματι ο διάλογος για τον χωρισμό κράτους και εκκλησίας.

Αν προχωρούσε, όμως, πέραν των μεγάλων ζητημάτων όπως η εκκλησιαστική περιουσία, οι μισθοί των κληρικών κτλ., θα επηρεάζονταν και πολλές μικρότερες παράμετροι της καθημερινότητας.

Ξεκινώντας από το απλούστερο, θα καταργείτο ο αγιασμός σε σχολεία, στρατιωτικές μονάδες, εγκαίνια δημοσίων κτιρίων, έναρξη κάθε συνόδου της βουλής.

Θα άλλαζε η σειρά προβαδίσματος στο πρωτόκολλο των επισήμων τελετών και εορτών.

Σήμερα με την απόφαση 54129/1998 του υπουργού εσωτερικών, ο αρχιεπίσκοπος έπεται του προέδρου της δημοκρατίας, του πρωθυπουργού και του προέδρου της Βουλής.

Στη Θεσσαλονίκη, ο μητροπολίτης έχει τη δεύτερη θέση μετά τον υπουργό βορείου Ελλάδος και στις υπόλοιπες πρωτεύουσες νομών και έδρες νομαρχιών ο τοπικός μητροπολίτης προηγείται των υπολοίπων αρχών.

Θα καθιερωνόταν ο πολιτικός όρκος ως βασικός τύπος όρκου.

Σήμερα το άρθρο 59 του συντάγματος προβλέπει την ορκωμοσία αλλόθρησκων ή ετερόδοξων βουλευτών σύμφωνα με τον τύπο της δικής τους θρησκείας ή του δικού τους δόγματος.

Για τους άθεους βουλευτές ωστόσο, δεν υπάρχει ρητή πρόβλεψη.

Το παράδοξο είναι ότι για τον πρόεδρο της δημοκρατίας το σύνταγμα (άρθρο 33) προβλέπει μόνο θρησκευτικό όρκο «στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδος».

Οι νομικοί εμφανίζονται διχασμένοι: κάποιοι θεωρούν ότι ισχύει αναλογικά το άρθρο 59, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι χρειάζεται να γίνει διορθωτική ερμηνεία καθώς το γράμμα του νόμου αντανακλά (εκ του πονηρού, πιστεύουν) το πνεύμα της προ του συντάγματος του 1975 διάταξης, η οποία όριζε ότι ο αρχηγός του κράτους πρέπει να είναι χριστιανός ορθόδοξος.

Ο πολιτικός όρκος θα καθιερωνόταν επίσης, σε όλα τα δικαστήρια.

Σήμερα ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά: στα πολιτικά δικαστήρια, σύμφωνα με την πρόσφατη τροποποίηση του άρθρου 408 του κώδικα πολιτικής δικονομίας (N. 2915/2001), ο μάρτυρας ερωτάται τι όρκο επιθυμεί να δώσει, θρησκευτικό ή πολιτικό (επίκληση της τιμής και της συνείδησης).

Αντιθέτως, στα ποινικά δικαστήρια (άρθρα 218, 220 κώδικασ πολιτικής δικονομίας) ο θρησκευτικός όρκος αποτελεί τον κανόνα, ενώ οι αλλόθρησκοι και οι άθεοι μπορούν να δώσουν πολιτικό όρκο, υπό την προϋπόθεση ότι θα δηλώσουν το θρησκευτικό τους πιστεύω και το δικαστήριο θα πειστεί για το αληθές της δήλωσής τους.

Ο εσταυρωμένος, που βρίσκεται πίσω από την έδρα των δικαστών, θα... αποκαθηλωθεί, όπως συνέβη σε άλλες χώρες της EE.

Εικόνες του Χριστού και της παναγίας δεν θα υπήρχαν σε σχολεία, γυμνάσια και λύκεια.

Οι θρησκευτικές εικόνες έχουν αφαιρεθεί από τους τοίχους της βουλής, γεγονός που έχει προκαλέσει ερωτήσεις βουλευτών προς το προεδρείο ζητώντας την ανάρτησή τους.

Οι αντιφάσεις πάντως ξεκινούν από το ίδιο το άρθρο 3 του Συντάγματος το οποίο κατοχυρώνει τη θρησκευτική ελευθερία και το περιεχόμενό του αλλάζει μόνο με αναθεώρηση.

Στη δεύτερη κιόλας πρόταση του άρθρου υπάρχει η φράση «τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό».

Στο σύνταγμα ενός πραγματικά θρησκευτικά ουδέτερου κράτους η λέξη «ημών», δηλαδή όλων των Ελλήνων, δύσκολα θα έβρισκε θέση.

Το μάθημα των θρησκευτικών θα άλλαζε περιεχόμενο ή θα καταργούνταν από το ωρολόγιο πρόγραμμα των σχολείων.

Το θέμα μοιάζει απλό, της αρμοδιότητας του υπουργείου παιδείας και του παιδαγωγικού ινστιτούτου.

Και πάλι όμως «καραδοκεί» το σύνταγμα, το οποίο στο άρθρο 16 προβλέπει ότι η παιδεία, που αποτελεί βασική αποστολή του κράτους, έχει σκοπό, μεταξύ άλλων, «την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης»· συνείδηση ποιας θρησκείας;

Ο πολιτικός γάμος θα γινόταν υποχρεωτικός, ενώ ο θρησκευτικός προαιρετικός.

Επίσης θα καθιερωνόταν η λεγομένη «πολιτική κηδεία» και η καύση των νεκρών.

Για τη βάπτιση δεν τίθεται ζήτημα, διότι το όνομα του νηπίου μπορεί και τώρα να δοθεί με δήλωση στο ληξιαρχείο.

Η σχολική αργία των Τριών Ιεραρχών θα καταργείτο, αν δεν είχε ήδη μετατραπεί σε εορτή των ελληνικών γραμμάτων.

Σίγουρα πάντως θα χρειάζονταν επιπλέον επιχειρήματα για τις αργίες και τη συμμετοχή των σχολείων στον εορτασμό πολιούχων αγίων.

Επίσης θα είχε ανακληθεί άνευ ετέρου η εγκύκλιος που επιτρέπει την εξομολόγηση στα σχολεία.

Ο στρατός και οι δυνάμεις ασφαλείας (αστυνομία, Λιμενικό, Πυροσβεστική) θα... έχαναν αντίστοιχα τους προστάτες αγίους τους.

Ο σταυρός θα έφευγε από το κοντάρι της σημαίας.

Ο σταυρός επί της σημαίας όμως;

Μια... «πολιτικώς ορθή» σημαία πολυπολιτισμικού κράτους θα έπρεπε να είναι θρησκευτικά ουδέτερη.

Η σημαία όμως φέρει αυξημένο φορτίο εθνικού και πατριωτικού συναισθήματος, οπότε το θέμα περιπλέκεται.

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων της μειοψηφίας;

Μπορεί να ξεριζωθεί με τέτοια επιχειρήματα η παράδοση ενός λαού;

H κρατική ραδιοφωνία και τηλεόραση δεν θα μετέδιδε τις Κυριακές τη Θεία Λειτουργία.

Οι άδειες για ανέγερση ναών, ευκτήριων οίκων και χώρων λατρείας δεν θα δίνονται από τον τοπικό ορθόδοξο μητροπολίτη, αλλά από τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες.

Και πάλι όμως δεν αρκεί μια απλή απόφαση της κυβέρνησης.

Σύμφωνα με αποφάσεις της μείζονος ολομέλειας του Αρείου Πάγου, για να χορηγηθεί άδεια ανέγερσης σε εκκλησία άλλου δόγματος θα πρέπει η διοίκηση να εξετάσει αν προτίθενται τα μέλη της να κάνουν προσηλυτισμό.

Ο προσηλυτισμός απαγορεύεται από το σύνταγμα και από ειδικούς ποινικούς νόμους, οπότε δίδεται η ευχέρεια στη διοίκηση να απορρίψει το αίτημα

--------------------------------------------------------------------

Η δικιά μου γνώμη ξεκινάει απο τις 10 εντολές όπου η 3η εντολή αναφέρει "Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω". Η έννοια και το περιεχόμενο της λέξης "επί ματαίω" είναι αυτή που πρέπει να καθοριστεί.

Δεν γνωρίζω κατα πόσο στο Πηδάλιο υπάρχει σχετική ερμηνεία. Εγώ ορκίζομαι κανονικά στο Δικαστήριο και δεν αισθάνομαι οτι διαπράτω αμαρτία αφού δεν χρησιμοποιώ το όνομα του Κυρίου επι ματαίω. Στην ουσία βεβαιώνω στο Δικαστήριο οτι θα κάνω το καλύτερο που μπορώ με τις δυνατότητες μου και ας είναι γι'αυτό μάρτυρας ο Θεός.

<u><b>Πιστεύω οτι ο πάτερ Αντωνιος θα πρέπει να αναπτύξει το θέμα και την ερμηνεία της 3ης εντολής</b></u>.

Η απομάκρυνση των εικόνων και της θρησκείας μας απο την καθημερινή ζωή στον βωμό της ανεξιθρησκείας και της ελεύθερης έκφρασης αποκόπτει τον Ελληνισμό απο την παράδοσή του και παραδίδει την νεολαία στις διδαχές τύπου σαιεντολογία. Εγώ επιμένω στον θρησκευτικό όρκο δίνοντας το μηνυμα οτι πιστεύω και οτι ο έλεγχος της συνείδησής μου θέλω να γίνεται απο το Αγιο πνεύμα και όχι απο "την τιμή και την υπόληψή μου".

Η επίκληση της ανεξιθρησκείας για μένα είναι μια πολύ επικίνδυνη μπούρδα.

Χρ.

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Δεκ 27, 2007 10:46 am
από nikolaos-9
Η αρχή της ανεξιθρησκείας είναι σεβαστή και είναι σωστό κατά τη γνώμη μου που υπάρχει στο σύνταγμα κάθε πολιτισμένης χώρας. Μην ξεχνάμε πως την ανεξιθρησκεία θέσπισε και ο Μέγας Κωνσταντίνος στη συνθήκη των Μεδιωλάνων.

Εδώ μιλάμε γιά.. α-θρησκεία. Αυτή η προσπάθεια γίνεται κατά καιρούς και σε όλον τον κόσμο, που είναι καταπάτηση του θρησκευτικού συναισθήματος των ανθρώπων. Είναι αυτό σεβασμός στις ατομικές ελευθερίες;

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Δεκ 27, 2007 1:13 pm
από eortologio_gr
nikolaos-9 έγραψε:...Εδώ μιλάμε γιά.. α-θρησκεία. Αυτή η προσπάθεια γίνεται κατά καιρούς και σε όλον τον κόσμο, που είναι καταπάτηση του θρησκευτικού συναισθήματος των ανθρώπων. Είναι αυτό σεβασμός στις ατομικές ελευθερίες;
Εχεις δίκιο. Δεν είχα δώσει σωστά την λεκτική σημασία που επιθυμούσα.

Εσύ το τοποθέτησες άψογα.

Χρ.

Δημοσιεύτηκε: Πέμ Δεκ 27, 2007 2:53 pm
από konstantinoupolitis
Το θέμα του όρκου επίσης έχει αναλυθεί ξανά εδώ. Λίγες παρατηρήσεις εδω:

1) Η Εκκλησία συστάθηκε για να διδάσκει βιωματικά τους Λόγους του Θεού και όχι για να κρίνουμε εμείς ή η Διοικούσα κατα το δοκούν ή εν προφάσει πότε ισχύει η οικονομία για να δικαιολογήσουμε αδικαιολόγητες καταστάσεις.

2) "Το μή ομώσαι όλως" είναι απόλυτο. Ωστόσο αν και δεν ορκίζομαι ποτέ, προσωπικά πιστεύω επειδή ο Κύριος δεν κατήργησε σχεδόν τίποτε απο την Π.Δ. πλην εκείνων που δεν είχαν έννοια και περιεχόμενο στον κόσμο της Κ.Δ., ότι το "μη ομώσαι όλως" είναι προτρεπτικό και όχι εντολοδοχή. Δηλαδή νομίζω ότι είναι σαν να λέει ο Κύριος "Ο Νόμος που συνεχίζει να ισχύει σας εντέλλει να ορκίζεσθε μόνο για σημαντικά πράγματα, εγώ δε σας λέω πρακτικά και προς Σωτηρία να αποφεύγετε να ορκίζεσθε ακόμα και για σημαντικά πράγματα, γιατί τελικά ως άνθρωποι πέφτετε, γίνεσθε επίορκοι και ως επίορκοι και ειδικά στο όνομα του Θεού, παίρνετε μεγάλη αμαρτία και εκθέτετε το όνομα Του και της Εκκλησίας".

3) Το "Ού λήψεται το όνομα Κυρίου επι ματαίω" αν και δεν είναι καθόλου μακριά απο την Ορθόδοξη φιλοσοφία περι Όρκου, "φωτογραφίζει" τις επικλήσεις των πνευμάτων. Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο γίνονται στο όνομα Ιερών Υποστάσεων ή και Αγίων, ειρήσθω εν παρόδω αυτό που κοινώς και γενικώς καλούμε "Μαγεία". Και ο Παγανισμός στην Π.Δ. ήταν κανόνας στις πρακτικές των ανθρώπων.